Human dance is a special form of hu

Human dance is a special form of human nonverbal behaviour
composed of purposeful, intentionally, rhythmical, and culturally
patterned sequences of body movements, meaningful in courtship
practices of many human cultures (Hanna, 1987; Kaeppler, 1978;
Kurath, 1960). Recently, experimental evolutionary psychology
studies have begun to explore the role of dance movements in
human mate preferences. Neave et al. (2011) presented women
with male dancers in the form of virtual characters (avatars) and
related their dance judgements to objective (biomechanical)
measures of male dance movements. They found that a perceived
‘good dancer’ displays larger and more variable movements of
his neck and trunk in comparison to a perceived ‘bad’ dancer.
Moreover it has been reported that dancing ability is a potential
indicator of heritable fitness. Brown et al. (2005) found that fluctuating
asymmetry of the body (a measure of developmental stress;
Thornhill & Møller, 1997) correlates with dance performance,
particularly in young males. In addition, women judge dances of
males with low digit ratios (2D:4D; a negative correlate of prenatal

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เต้นรำบุคคลเป็นฟอร์มแบบพิเศษของพฤติกรรมมนุษย์ nonverbalประกอบ purposeful ตั้งใจ จังหวะ และวัฒนธรรมลำดับที่มีลวดลายของการเคลื่อนไหวร่างกาย ความหมายใน courtshipปฏิบัติของหลายวัฒนธรรมมนุษย์ (Hanna, 1987 Kaeppler, 1978Kurath, 1960) ล่าสุด ทดลองจิตวิทยาเชิงวิวัฒนาการการศึกษาได้เริ่มสำรวจบทบาทของการเต้นรำการเคลื่อนไหวในการกำหนดลักษณะของเพื่อนมนุษย์ ผู้หญิง Neave et al. (2011) นำเสนอมีนักเต้นชายในแบบของตัวอักษรเสมือน (อวตาร) และjudgements เต้นรำของพวกเขา (biomechanical) วัตถุประสงค์ที่เกี่ยวข้องวัดเคลื่อนไหวเต้นรำชาย พวกเขาพบว่าการรับรู้'ดีนักเต้น' แสดงย้ายใหญ่ และตัวแปรมากขึ้นเขาคอและลำตัว โดยนักเต้น 'ไม่ดี' รับรู้นอกจากนี้ มีรายงานว่า ความสามารถในการเต้นรำจะเป็นไปตัวบ่งชี้ของการออกกำลังกาย heritable น้ำตาลและ al. (2005) พบว่าความasymmetry ของร่างกาย (การวัดความเครียดพัฒนาThornhill & Møller, 1997) คู่กับประสิทธิภาพการทำงานเต้นรำโดยเฉพาะอย่างยิ่งในชายหนุ่ม นอกจากนี้ ผู้หญิงตัดสินการเต้นของเพศชาย มีอัตราส่วนตัวเลขต่ำสุด (2D:4 D การสร้างความสัมพันธ์เชิงลบของก่อนคลอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเต้นรำของมนุษย์เป็นรูปแบบพิเศษของพฤติกรรมของมนุษย์อวัจนภาษาประกอบด้วยเด็ดเดี่ยวเจตนาจังหวะและวัฒนธรรมลำดับลวดลายของการเคลื่อนไหวของร่างกายที่มีความหมายในการเกี้ยวพาราสีการปฏิบัติของวัฒนธรรมของมนุษย์จำนวนมาก(ฮันนา, 1987; Kaeppler 1978; Kurath, 1960) เมื่อเร็ว ๆ นี้วิวัฒนาการทางจิตวิทยาการทดลองการศึกษาได้เริ่มที่จะสำรวจบทบาทของการเต้นในการตั้งค่าของเพื่อนมนุษย์ Neave, et al (2011) นำเสนอผู้หญิงกับนักเต้นชายในรูปแบบของตัวละครเสมือน(อวตาร) และที่เกี่ยวข้องกับคำตัดสินเต้นรำของพวกเขาเพื่อวัตถุประสงค์(ชีวกลศาสตร์) มาตรการของการเคลื่อนไหวเต้นรำชาย พวกเขาพบว่าการรับรู้'นักเต้นที่ดี' จะแสดงการเคลื่อนไหวของตัวแปรที่มีขนาดใหญ่ขึ้นของลำคอและลำตัวของเขาในการเปรียบเทียบกับการรับรู้ของนักเต้น'เลว'. นอกจากนี้ยังได้รับรายงานว่าความสามารถในการเต้นที่มีศักยภาพเป็นตัวบ่งชี้ของการออกกำลังกายทางพันธุกรรม บราวน์, et al (2005) พบว่ามีความผันผวนไม่สมดุลของร่างกาย(ตัวชี้วัดของความเครียดพัฒนาการ; Thornhill และMøller, 1997) มีความสัมพันธ์กับการเต้น, โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเพศชายหนุ่ม นอกจากนี้ผู้หญิงตัดสินเต้นรำของเพศชายที่มีอัตราส่วนหลักต่ำ (2D: 4D กความสัมพันธ์เชิงลบของการตั้งครรภ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เต้นมนุษย์เป็นรูปแบบพิเศษของมนุษย์ซึ่งประกอบด้วยพฤติกรรม
purposeful เจตนา , จังหวะและวัฒนธรรม
ลวดลายลำดับความเคลื่อนไหวของร่างกาย ที่มีความหมายในการเกี้ยวพาราสี
การปฏิบัติของวัฒนธรรมของมนุษย์มาก ( ฮันนา , 1987 ; kaeppler , 1978 ;
kurath 1960 ) เมื่อเร็วๆ นี้ ได้เริ่มทดลองจิตวิทยาการศึกษา
วิวัฒนาการเพื่อสำรวจบทบาทของการเคลื่อนไหวในการเต้น
เพื่อนมนุษย์นิฟ et al . ( 2011 ) นำเสนอผู้หญิง
กับนักเต้นชายในรูปแบบของตัวอักษรเสมือน ( avatars ) และเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจของพวกเขาเพื่อวัตถุประสงค์เต้น

( biomechanical ) มาตรการการเคลื่อนไหวเต้นรำชาย พวกเขาพบว่า การรับรู้
ความดีนักเต้น ' การแสดงขนาดใหญ่และตัวแปรของคอและลำตัว
เมื่อเปรียบเทียบกับการรับรู้
' เลว ' นักเต้นนอกจากนี้มีรายงานว่า ความสามารถในการเต้น คือสามารถบ่งชี้ศักยภาพ
ของฟิตเนส สีน้ำตาล et al . ( 2005 ) พบว่า ความผันผวน
ความไม่สมดุลของร่างกาย ( วัดพัฒนาการความเครียด ;
ธอร์น&ขึ้น M ller , 1997 ) มีความสัมพันธ์กับการแสดงเต้น
โดยเฉพาะในเด็กผู้ชาย นอกจากนี้ ผู้หญิงผู้พิพากษาเต้นรำ
ผู้ชายที่มีอัตราส่วน 2D : 4D ( ตัวเลขต่ำ ; ลบความสัมพันธ์ของการตั้งครรภ์