Although the intellectual movement

Although the intellectual movement called "The Enlightenment" is usually associated with the 18th century, its roots in fact go back much further. But before we explore those roots, we need to define the term. This is one of those rare historical movements which in fact named itself. Certain thinkers and writers, primarily in London and Paris, believed that they were more enlightened than their compatriots and set out to enlighten them.
They believed that human reason could be used to combat ignorance, superstition, and tyranny and to build a better world. Their principal targets were religion (embodied in France in the Catholic Church) and the domination of society by a hereditary aristocracy.
Background in Antiquity

To understand why this movement became so influential in the 18th century, it is important to go back in time. We could choose almost any starting point, but let us begin with the recovery of Aristotelian logic by Thomas Aquinas in the 13th century. In his hands the logical procedures so carefully laid out by the ancient Greek philosopher Aristotle were used to defend the dogmas of Christianity; and for the next couple of centuries, other thinkers pursued these goals to shore up every aspect of faith with logic. These thinkers were sometimes called "schoolmen" (more formally, "scholastics,") and Voltaire frequently refers to them as "doctors," by which he means "doctors of theology."
Unfortunately for the Catholic Church, the tools of logic could not be confined to the uses it preferred. After all, they had been developed in Athens, in a pagan culture which had turned them on its own traditional beliefs. It was only a matter of time before later Europeans would do the same.
The Renaissance Humanists

In the 14th and 15th century there emerged in Italy and France a group of thinkers known as the "humanists." The term did not then have the anti-religious associations it has in contemporary political debate. Almost all of them were practicing Catholics. They argued that the proper worship of God involved admiration of his creation, and in particular of that crown of creation: humanity. By celebrating the human race and its capacities they argued they were worshipping God more appropriately than gloomy priests and monks who harped on original sin and continuously called upon people to confess and humble themselves before the Almighty. Indeed, some of them claimed that humans were like God, created not only in his image, but with a share of his creative power. The painter, the architect, the musician, and the scholar, by exercising their intellectual powers, were fulfilling divine purposes.
This celebration of human capacity, though it was mixed in the Renaissance with elements of gloom and superstition (witchcraft trials flourished in this period as they never had during the Middle Ages), was to bestow a powerful legacy on Europeans. The goal of Renaissance humanists was to recapture some of the pride, breadth of spirit, and creativity of the ancient Greeks and Romans, to replicate their successes and go beyond them. Europeans developed the belief that tradition could and should be used to promote change. By cleaning and sharpening the tools of antiquity, they could reshape their own time.
Galileo Galilei, for instance, was to use the same sort of logic the schoolmen had used--reinforced with observation--to argue in 1632 for the Copernican notion that the earth rotates on its axis beneath the unmoving sun. The Church, and most particularly the Holy Inquisition, objected that the Bible clearly stated that the sun moved through the sky and denounced Galileo's teachings, forcing him to recant (take back) what he had written and preventing him from teaching further. The Church's triumph was a pyrrhic victory, for though it could silence Galileo, it could not prevent the advance of science (though most of those advances would take place in Protestant northern Europe, out of the reach of the pope and his Inquisition).
But before Galileo's time, in the 16th century, various humanists had begun to ask dangerous questions. François Rabelais, a French monk and physician influenced by Protestantism, but spurred on by his own rebelliousness, challenged the Church's authority in his Gargantua and Pantagruel, ridiculing many religious doctrines as absurd.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าการเคลื่อนไหวทางปัญญาที่เรียกว่า "ตรัสรู้ที่" มักจะเกี่ยวข้องกับศตวรรษ 18 รากของมันในความเป็นจริงไปกลับมากอีก แต่ก่อนเราพักที่ราก เราจำเป็นต้องกำหนดระยะเวลา นี้เป็นหนึ่งของการเคลื่อนไหวทางประวัติศาสตร์ที่หายากซึ่งในความเป็นจริงชื่อตัวเอง บาง thinkers และนักเขียน หลักในลอนดอนและปารีส เชื่อว่า พวกเขาถูกพุทธเจ้ายิ่งกว่าตัวผู้ และจะออกสอนให้ พวกเขาเชื่อว่า เหตุผลที่มนุษย์สามารถใช้ใน การต่อสู้กับความไม่รู้ ความเชื่อโชคลาง และ tyranny และสร้างโลกที่ดีกว่า เป้าหมายหลักของพวกเขามีศาสนา (รวบรวมไว้ในฝรั่งเศสในคริสตจักรคาทอลิก) และการครอบงำทางสังคมโดยขุนนางรัชทายาทแห่งพื้นหลังในสมัย เข้าใจเหตุเคลื่อนไหวนี้เป็นเพื่อมีอิทธิพลในศตวรรษที่ 18 มันก็จะกลับไปในเวลา เราสามารถเลือกเกือบทุกจุดเริ่มต้น แต่ให้เราเริ่ม มีการฟื้นตัวของ Aristotelian ตรรกะโดย Thomas อไควนัสในศตวรรษ 13 ในมือของเขา ใช้กระบวนการทางตรรกะอย่างระมัดระวังเพื่อให้วาง โดยนักปราชญ์กรีกโบราณอริสโตเติลเพื่อปกป้อง dogmas คริสต์ศาสนา และสำหรับคู่ต่อไปของศตวรรษ thinkers อื่น ๆ ติดตามเป้าหมายเหล่านี้จุนทุก ๆ ความเชื่อที่มีตรรกะ Thinkers เหล่านี้บางครั้งเรียกว่า "schoolmen" (เพิ่มเติมอย่างเป็นกิจจะลักษณะ, "scholastics"), และ Voltaire มักอ้างถึงนั้นเป็น "แพทย์ ซึ่งเขาหมายถึง "แพทย์หลักศาสนศาสตร์" แต่สำหรับคริสตจักรคาทอลิก เครื่องมือตรรกะอาจไม่ถูกจำกัดไปใช้มันต้อง หลังจากที่ทุก พวกเขาขึ้นในเอเธนส์ ในวัฒนธรรมป่าเถื่อนซึ่งได้เปิดใช้งานบนความเชื่อดั้งเดิมของตนเอง มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่ชาวยุโรปในภายหลังจะทำเหมือนกันHumanists เรอเนสซองซ์ ในศตวรรษที่ 15 และ 14 มีเกิดในอิตาลีและฝรั่งเศสกลุ่ม thinkers ที่เรียกว่าการ "humanists" คำว่าไม่ไม่มีสมาคมต่อต้านศาสนาที่มีการอภิปรายทางการเมืองร่วมสมัยแล้ว เกือบทั้งหมดของพวกเขาถูกฝึกคาทอลิก พวกเขาโต้เถียงว่า พระบูชาเหมาะสมเกี่ยวข้องกับการชื่นชมของเขาสร้าง และโดยเฉพาะอย่างยิ่งของมงกุฎที่สร้าง: มนุษยชาติ โดยฉลองในการแข่งขันและกำลังการผลิตที่ พวกเขาโต้เถียงจะได้นมัสการพระเจ้าอย่างมืดมนปุโรหิตและพระสงฆ์ผู้ harped บาปดั้งเดิม และอย่างต่อเนื่องเรียก คนก็ไอ้ตัวเองก่อนจะไม่อยู่ แน่นอน บางส่วนของพวกเขาอ้างว่า มนุษย์มีเหมือนพระเจ้า สร้างไม่เพียงแต่ ในภาพของเขา แต่ มีสัดส่วนของพลังงานความคิดสร้างสรรค์ของเขา นัก สถาปนิก นักดนตรี และ นักวิชาการ ด้วยอำนาจทางปัญญา การออกกำลังกายตอบสนองวัตถุประสงค์ของพระเจ้า งานเฉลิมฉลองของมนุษย์ แม้ว่าจะถูกผสมเรอเนสซองส์มีองค์ประกอบของหยีและความเชื่อโชคลาง (นักวิชาการทดลองความเจริญรุ่งเรืองในช่วงนี้เป็นพวกเขาไม่เคยมีในช่วงยุคกลาง), ขึ้นเพื่อ ประทานแก่มรดกมีประสิทธิภาพในยุโรป เป้าหมายของเรอเนสซองซ์ humanists เพื่อ เรียกคืนของความภาคภูมิใจ กว้างของจิตใจ และความคิดสร้างสรรค์ของโบราณกรีกและโรม การจำลองความสำเร็จของพวกเขาไปไกลกว่านั้นได้ ชาวยุโรปพัฒนาความเชื่อประเพณีสามารถ และควรจะใช้เพื่อส่งเสริมการเปลี่ยนแปลง โดยทำความสะอาด และเรื่องเครื่องมือของ พวกเขาสามารถเปลี่ยนเวลาของตนเอง กาลิเลโอ Galilei เช่น มีการ ใช้ประเภทเดียวกันของตรรกะ schoolmen ที่มีใช้ - เสริม ด้วยการสังเกต - การโต้เถียงใน 1632 สำหรับความ Copernican โลกหมุนบนแกนของใต้ดวงอาทิตย์ unmoving คริสตจักร และมากที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ศักดิ์สิทธิ์ Inquisition, objected ที่ พระคัมภีร์กล่าวไว้ว่า ดวงอาทิตย์ย้ายผ่านฟากฟ้า และประณามการกระทำตามคำสอนของกาลิเลโอ บังคับให้เขาคืนคำ (หลังใช้) สิ่งที่เขาได้เขียน และป้องกันไม่ให้เขาสอนเพิ่มเติม ชัยชนะของคริสตจักรมีการ pyrrhic ชัย แม้ว่ามันจะเงียบกาลิเลโอ นั้นสามารถป้องกันล่วงหน้าของวิทยาศาสตร์ไม่ได้ (แม้ว่าส่วนใหญ่ความก้าวหน้าเหล่านั้นจะเกิดขึ้นในฝ่ายโปรเตสแตนต์ยุโรปเหนือ พ้นจากมือของสมเด็จพระสันตะปาปาและพระ Inquisition) แต่ก่อนเวลาของกาลิเลโอ ในศตวรรษที่ 16, humanists ต่าง ๆ เริ่มถามคำถามอันตราย François Rabelais ฝรั่งเศสพระและแพทย์รับอิทธิพลจากโปรเตสแตนต์ แต่ดันออกจากตน rebelliousness ท้าทายอำนาจของคริสตจักรของเขา Gargantua และ Pantagruel, ridiculing อยู่หลายศาสนาเป็นไร้สาระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าการเคลื่อนไหวทางปัญญาเรียกว่า "ตรัสรู้" มักจะเกี่ยวข้องกับศตวรรษที่ 18, รากของมันในความเป็นจริงกลับไปอีกมาก แต่ก่อนที่เราสำรวจรากที่เราจำเป็นต้องกำหนดระยะเวลา นี้เป็นหนึ่งในประวัติศาสตร์ของการเคลื่อนไหวของผู้ที่หายากซึ่งในความเป็นจริงการตั้งชื่อตัวเอง นักคิดและนักเขียนบางส่วนใหญ่ในลอนดอนและปารีสเชื่อว่าพวกเขาเป็นพุทธะมากกว่าเพื่อนร่วมชาติของพวกเขาและได้ออกเดินทางไปสอนพวกเขา.
พวกเขาเชื่อว่าเหตุผลที่มนุษย์สามารถนำมาใช้ในการต่อสู้กับความไม่รู้ไสยศาสตร์และการปกครองแบบเผด็จการและเพื่อสร้างโลกที่ดีกว่า เป้าหมายหลักของพวกเขาศาสนา (เป็นตัวเป็นตนในประเทศฝรั่งเศสในคริสตจักรคาทอลิก) และการครอบงำของสังคมโดยชนชั้นสูงทางพันธุกรรม. the
ประวัติความเป็นมาในสมัยโบราณเพื่อเข้าใจว่าทำไมการเคลื่อนไหวนี้กลายเป็นผู้มีอิทธิพลในศตวรรษที่ 18 มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะย้อนเวลากลับไป เราสามารถเลือกที่เกือบจะเป็นจุดเริ่มต้นใด ๆ แต่ขอให้เราเริ่มต้นด้วยการฟื้นตัวของตรรกะอริสโตเติ้โดยโทมัสควีนาสในศตวรรษที่ 13 ในมือของเขาขั้นตอนตรรกะอย่างระมัดระวังออกมาวางโดยนักปรัชญากรีกโบราณอริสโตเติลถูกนำมาใช้เพื่อปกป้องความประพฤติของศาสนาคริสต์; และเป็นคู่ต่อไปของศตวรรษนักคิดอื่น ๆ ไล่ตามเป้าหมายเหล่านี้จะขึ้นฝั่งด้านของความเชื่อกับตรรกะทุก นักคิดเหล่านี้บางครั้งถูกเรียกว่า "Schoolmen" (อีกอย่างเป็นทางการ "scholastics,") และวอลแตร์บ่อยหมายถึงพวกเขาเป็น "หมอ" ซึ่งเขาหมายถึง "หมอธรรม." แต่โชคร้ายสำหรับคริสตจักรคาทอลิกเครื่องมือของตรรกะไม่ได้ ถูกคุมขังในการใช้งานที่ต้องการ หลังจากพวกเขาได้รับการพัฒนาในเอเธนส์ในวัฒนธรรมอิสลามซึ่งได้หันพวกเขาในความเชื่อดั้งเดิมของตัวเอง มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่ต่อมาชาวยุโรปจะทำเช่นเดียวกันก. มานุษยวิทยาเรเนซองส์ในศตวรรษที่ 14 และ 15 มีโผล่ออกมาในอิตาลีและฝรั่งเศสกลุ่มของนักคิดที่เรียกว่า "มานุษยวิทยา." คำที่ไม่ได้แล้วมีสมาคมต่อต้านศาสนามันมีในการอภิปรายทางการเมืองร่วมสมัย เกือบทั้งหมดของพวกเขาได้รับการฝึกคาทอลิก พวกเขาอ้างว่าบูชาที่เหมาะสมของพระเจ้าที่เกี่ยวข้องกับการชื่นชมจากการสร้างของเขาและโดยเฉพาะอย่างยิ่งของพระมหากษัตริย์ของการสร้างว่ามนุษยชาติ โดยการเฉลิมฉลองการแข่งขันของมนุษย์และความสามารถของพวกเขาอ้างว่าพวกเขากำลังนมัสการพระเจ้าอย่างเหมาะสมกว่าพระสงฆ์มืดมนและพระสงฆ์ที่ harped ในบาปดั้งเดิมและเรียกร้องอย่างต่อเนื่องเมื่อมีคนที่จะสารภาพและอ่อนน้อมถ่อมตนของตัวเองก่อนที่ผู้ทรงอำนาจ อันที่จริงบางคนก็อ้างว่ามนุษย์เป็นเหมือนพระเจ้าสร้างขึ้นไม่เพียง แต่ในภาพของเขา แต่มีส่วนแบ่งของการใช้พลังงานความคิดสร้างสรรค์ของเขา จิตรกร, สถาปนิก, นักดนตรีและนักวิชาการโดยใช้อำนาจทางปัญญาของพวกเขาได้รับการตอบสนองวัตถุประสงค์ของพระเจ้า. ฉลองนี้ความสามารถของมนุษย์แม้ว่ามันจะผสมในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยามีองค์ประกอบของความเศร้าโศกและความเชื่อทางไสยศาสตร์ (ทดลองคาถาเจริญรุ่งเรืองในช่วงเวลานี้ ขณะที่พวกเขาไม่เคยมีในช่วงยุคกลาง) เป็นที่จะมอบเป็นมรดกที่มีประสิทธิภาพในยุโรป เป้าหมายของเรเนสซองมานุษยวิทยาคือการเอาคืนบางส่วนของความภาคภูมิใจ, ความกว้างของจิตวิญญาณและความคิดสร้างสรรค์ของชาวกรีกโบราณและโรมันจะทำซ้ำความสำเร็จของพวกเขาและพวกเขาไปไกลกว่า ยุโรปพัฒนาความเชื่อที่ว่าประเพณีสามารถและควรจะใช้ในการส่งเสริมการเปลี่ยนแปลง โดยการทำความสะอาดเครื่องมือและความคมชัดของสมัยโบราณที่พวกเขาสามารถปรับเวลาของตัวเอง. Galileo Galilei เช่นคือการใช้ประเภทเดียวกันของตรรกะ Schoolmen ได้ใช้ - เสริมด้วยการสังเกต - ที่จะโต้แย้งใน 1632 สำหรับความคิดที่โคเปอร์นิคั โลกหมุนรอบตัวเองภายใต้ดวงอาทิตย์ unmoving คริสตจักรและส่วนใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งการสืบสวนบริสุทธิ์คัดค้านว่าพระคัมภีร์อย่างชัดเจนระบุว่าดวงอาทิตย์เคลื่อนผ่านท้องฟ้าและประณามคำสอนของกาลิเลโอบังคับให้เขาถอนคำพูด (กลับ) สิ่งที่เขาได้เขียนบทและป้องกันเขาจากการเรียนการสอนต่อไป ชัยชนะของคริสตจักรเป็นชัยชนะ Pyrrhic เพราะถึงแม้มันจะเงียบกาลิเลโอก็ไม่สามารถป้องกันความก้าวหน้าของวิทยาศาสตร์ (แต่ส่วนใหญ่ของความก้าวหน้าเหล่านั้นจะเกิดขึ้นในโปรเตสแตนต์ยุโรปเหนือออกจากการเข้าถึงของสมเด็จพระสันตะปาปาและการสืบสวนของเขา). แต่ ก่อนที่เวลาของกาลิเลโอในศตวรรษที่ 16, มานุษยวิทยาต่างๆได้เริ่มที่จะถามคำถามที่เป็นอันตราย Françoisไลส์, พระภิกษุสงฆ์ฝรั่งเศสและแพทย์ได้รับอิทธิพลจากนิกายโปรเตสแตนต์ แต่ด้วยกับการทรยศของเขาเองท้าทายอำนาจของคริสตจักรในเขา Gargantua และ Pantagruel, เยาะเย้ยคำสอนทางศาสนาเป็นจำนวนมากไร้สาระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าทางปัญญาเคลื่อนไหวที่เรียกว่า " ตรัสรู้ " คือมักจะเกี่ยวข้องกับศตวรรษที่ 18 ที่รากของมันในความเป็นจริงกลับไปไกลกว่านั้น แต่ก่อนที่เราจะสำรวจรากเหล่านั้น เราต้องกำหนดระยะ นี้เป็นหนึ่งของผู้ที่หายากในประวัติศาสตร์การเคลื่อนไหวซึ่งในความเป็นจริงชื่อนั่นเอง นักคิดบางและนักเขียน , หลักในลอนดอน และปารีสเชื่อว่าพวกเขามีมากขึ้นกว่าเพื่อนร่วมชาติของพุทธะและตั้งค่าออกเพื่อให้พวกเขา .
พวกเขาเชื่อว่าเหตุผลมนุษย์สามารถใช้เพื่อต่อสู้กับความโง่เขลา งมงาย และการปกครองแบบเผด็จการ และเพื่อสร้างโลกที่ดีกว่า เป้าหมายหลักของศาสนา ( embodied ในประเทศฝรั่งเศสในโบสถ์คาทอลิก ) และการปกครองโดยชนชั้นสูงของสังคม กรรมพันธุ์ ในสมัยโบราณ


พื้นหลังเพื่อให้เข้าใจถึงขบวนการนี้ จึงมีอิทธิพลในศตวรรษที่ 18 , มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะย้อนเวลากลับไป เราไม่สามารถเลือกได้เกือบทุกจุด แต่ให้เราเริ่มต้นกับการกู้คืนของตรรกศาสตร์ของอริสโตเติลโดยโทมัสอควีนาสในศตวรรษที่ 13 ในมือของเขา ตรรกะขั้นตอนอย่างรอบคอบเพื่อวางโดยนักปรัชญาชาวกรีกโบราณอริสโตเติลถูกใช้เพื่อปกป้อง dogmas ของศาสนาคริสต์ ;และสำหรับคู่ต่อไปของศตวรรษ งานอื่น ๆตามเป้าหมายเหล่านี้ขึ้นฝั่งทุกแง่มุมของความเชื่อกับเหตุผล นักคิดเหล่านี้บางครั้งเรียกว่า " schoolmen " ( อย่างเป็นทางการ " scholastics " ) และวอลแตร์บ่อยหมายถึงการเป็น " แพทย์ " ซึ่งเขาหมายถึง " แพทย์ของเทววิทยา "
ขออภัยสำหรับโบสถ์คาทอลิกเครื่องมือของตรรกะไม่อาจจะคับไปใช้ที่ต้องการ หลังจากที่ทั้งหมดที่พวกเขาได้รับการพัฒนาในเอเธนส์ในศาสนาวัฒนธรรมซึ่งได้เปิดพวกเขาในความเชื่อดั้งเดิมของตัวเอง มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่ต่อมาชาวยุโรปจะทำเหมือนกัน

ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยามานุษยวิทยาในศตวรรษที่ 14 และ 15 มี เกิดขึ้น ใน อิตาลี และฝรั่งเศส กลุ่มนักคิดที่เรียกว่า " มานุษยวิทยา ." คำว่า ไม่งั้นได้ต่อต้านศาสนาสมาคมได้ในการอภิปรายทางการเมืองร่วมสมัย เกือบทั้งหมดของพวกเขามีการฝึกคาทอลิก พวกเขาโต้เถียงที่นมัสการที่เหมาะสมของพระเจ้าเกี่ยวข้องกับความชื่นชมของการสร้างของพระองค์ และโดยเฉพาะของมงกุฎสร้าง : มนุษย์โดยฉลองมนุษย์และความสามารถที่พวกเขาเสนอ พวกเขานมัสการพระเจ้าได้อย่างเหมาะสมมากขึ้นกว่าที่มืดมน นักบวชและพระสงฆ์ที่ harped บาปเดิมอย่างต่อเนื่อง และเรียกร้องให้ประชาชนที่จะสารภาพและถ่อมตัวลงต่อหน้าพระผู้เป็นเจ้า แน่นอน , บางส่วนของพวกเขาอ้างว่ามนุษย์เป็นพระเจ้าที่สร้างขึ้นไม่เพียง แต่ในรูปลักษณ์ของเขา แต่ด้วยการแบ่งพลังสร้างสรรค์ของเขา จิตรกรสถาปนิก , นักดนตรี และนักศึกษา โดยการออกกำลังกายพลังทางปัญญาของพวกเขาถูกเติมเต็มวัตถุประสงค์ของพระเจ้า
ฉลองนี้ความจุของมนุษย์ แม้ว่าจะถูกผสมในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการ มีองค์ประกอบของความเศร้าโศกและไสยศาสตร์ ( การทดลองเวทมนตร์เจริญรุ่งเรืองในช่วงเวลานี้เช่นที่พวกเขาเคยมีในช่วงยุคกลาง ) ได้มอบมรดกที่มีประสิทธิภาพ ในยุโรปเป้าหมายของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยามานุษยวิทยา คือยึดบางส่วนของความภาคภูมิใจ , ความกว้างของจิตวิญญาณและความคิดสร้างสรรค์ของชาวกรีกโบราณ และโรมัน เลียนแบบความสำเร็จของตนเอง และไปไกลกว่านั้น ยุโรปการพัฒนาความเชื่อว่าประเพณีสามารถและควรจะใช้เพื่อส่งเสริมการเปลี่ยนแปลง โดยทำความสะอาดและเหลาเครื่องมือโบราณ พวกเขาสามารถปรับรูปร่างของพวกเขาเอง .
กาลิเลโอ กาลิเลอี ตัวอย่างคือการใช้ตรรกะเดียวกัน เรียงของ schoolmen ใช้ -- เสริมด้วยการสังเกต -- ที่จะโต้แย้งใน 1857 สำหรับพื้นฐานโคเปอร์นิคัสความคิดว่าโลกหมุนอยู่บนแกนภายใต้ดวงอาทิตย์ที่ไม่เคลื่อนไหว . โบสถ์และส่วนใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง inquisition บริสุทธิ์ คัดค้านว่าพระคัมภีร์อย่างชัดเจนระบุว่าดวงอาทิตย์เคลื่อนผ่านท้องฟ้าและประนามกาลิเลโอ คําสอนบังคับให้เขาถอน ( กลับ ) สิ่งที่เขาเขียน และป้องกันไม่ให้เขาจากการสอนต่อไป ชัยชนะของคริสตจักรเป็นชัยชนะ Pyrrhic , แม้ว่ามันอาจเงียบ กาลิเลโอก็ไม่สามารถป้องกันการเลื่อนของวิทยาศาสตร์ ( แม้ว่าส่วนใหญ่ของความก้าวหน้าเหล่านี้จะใช้สถานที่ในยุโรปตอนเหนือของนิกายโปรเตสแตนต์ออกจากการเข้าถึงของสมเด็จพระสันตะปาปา และการสอบสวนของเขา ) .
แต่ก่อนที่กาลิเลโอเวลาในศตวรรษที่ 16 มานุษยวิทยาต่างๆ ก็เริ่มถามคำถามที่อันตราย ฟรองซัวส์ Rabelais สงฆ์ ฝรั่งเศส และแพทย์ได้รับอิทธิพลจากโปรเตสแตนต์ แต่ดันออกโดยการต่อต้านของเขาเอง ความท้าทายของโบสถ์แห่งอสูรกายของเขาและคำสอนทางศาสนามากมาย เช่น pantagruel เยาะเย้ย , ไร้สาระ