Some metals are known to be toxic e

Some metals are known to be toxic even at low concentrations, including chromium, lead,
cadmium, arsine and mercury (Nguyen et al 2005). While others, such as copper, iron, zinc,
manganese and cobalt, are known to be essential elements and play important roles in biological
metabolism at very low concentrations and either and excess or deficit can disturb biochemical
functions in both humans and animals (Yilden, 2003). Heavy metals, unlike organic pollutants,
cannot be chemically degraded or biodegraded by microorganisms. Thus, their content has
steadily increased in water and subsequently accumulated in sediments, plants, fishes, and even
in humans ( Che et. al, 2006). Heavy metals pollutants after entering into aquatic environment
accumulate in tissues and organs of aquatic organisms. Inputs of heavy metals into the soils and
water have gradually increased over the past decades as a consequence of anthropogenic
activities. Unlike energy which tend to deplete and becomes dispersed at each trophic level,
heavy metals become more concentrated with each trophic level in the food chain. Egunjobi and
Adesina (2002) reported that concentration of heavy metal become enhanced with progression

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทราบว่าโลหะบางอย่างเป็นพิษแม้ที่ความเข้มข้นต่ำ รวมโครเมียม ลูกค้าเป้าหมายแคดเมียม arsine และดาวพุธ (เหงียน et al 2005) ในขณะที่ผู้อื่น เช่นทองแดง เหล็ก สังกะสีแมงกานีสและโคบอลต์ ทราบว่าเป็นองค์ประกอบสำคัญ และมีบทบาทสำคัญในทางชีวภาพที่ความเข้มข้นต่ำมาก และจะเผาผลาญ และเกิน หรือขาดดุลสามารถรบกวนชีวเคมีฟังก์ชันในมนุษย์และสัตว์ (Yilden, 2003) โลหะหนัก ซึ่งแตกต่างจากสารมลพิษอินทรีย์ไม่มีสารเคมีเสื่อมโทรม หรือ biodegraded โดยจุลินทรีย์ได้ ดังนั้น มีเนื้อหาอย่างต่อเนื่องเพิ่มขึ้นในน้ำมาสะสมในตะกอน พืช ปลา และแม้แต่ในมนุษย์ (Che et. al, 2006) สารมลพิษโลหะหนักหลังจากป้อนเข้าในสภาพแวดล้อมทางน้ำสะสมในเนื้อเยื่อและอวัยวะของสิ่งมีชีวิตในน้ำ อินพุตของโลหะหนักในดินเนื้อปูน และน้ำได้เพิ่มขึ้นกว่าทศวรรษที่ผ่านมาเป็นลำดับมาของมนุษย์ค่อย ๆกิจกรรม ซึ่งแตกต่างจากพลังงานที่มีแนวโน้มที่ทำให้ และจะกระจายในแต่ละระดับชั้นอาหารโลหะหนักจะเข้มข้นขึ้นกับแต่ละระดับชั้นอาหารในห่วงโซ่อาหาร Egunjobi และAdesina (2002) รายงานว่า เป็นเพิ่มความเข้มข้นของโลหะหนัก มีความก้าวหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โลหะบางชนิดเป็นที่รู้จักกันเป็นพิษแม้ในความเข้มข้นต่ำรวมทั้งโครเมียมตะกั่วแคดเมียมและปรอท arsine (เหงียน et al, 2005)
ในขณะที่คนอื่น ๆ เช่นทองแดงเหล็กสังกะสีแมงกานีสและโคบอลต์ที่รู้จักกันเป็นองค์ประกอบที่สำคัญและมีบทบาทสำคัญในทางชีวภาพการเผาผลาญอาหารที่ความเข้มข้นต่ำมากและทั้งสองส่วนเกินหรือขาดดุลสามารถรบกวนทางชีวเคมีฟังก์ชั่นทั้งในมนุษย์และสัตว์(Yilden, 2003) โลหะหนักซึ่งแตกต่างจากสารมลพิษอินทรีย์ไม่สามารถสลายตัวทางเคมีหรือจุลินทรีย์ย่อยสลายโดย ดังนั้นเนื้อหาของพวกเขาได้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในน้ำและสะสมในภายหลังตะกอนพืชปลาและแม้กระทั่งในมนุษย์(Che et. al, 2006) มลพิษโลหะหนักหลังจากที่เข้ามาในสิ่งแวดล้อมทางน้ำสะสมในเนื้อเยื่อและอวัยวะของสิ่งมีชีวิต ปัจจัยการผลิตของโลหะหนักลงไปในดินและน้ำได้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมาเป็นผลมาจากกิจกรรมของมนุษย์กิจกรรม ซึ่งแตกต่างจากการใช้พลังงานที่มีแนวโน้มที่จะทำให้หมดสิ้นลงและกลายเป็นแยกย้ายกันไปในแต่ละระดับโภชนา, โลหะหนักกลายเป็นความเข้มข้นมากขึ้นกับแต่ละระดับชั้นในห่วงโซ่อาหาร Egunjobi และAdesina (2002) รายงานความเข้มข้นของโลหะหนักที่เป็นความก้าวหน้าเพิ่มขึ้นด้วย