Serological diagnosis in acute lept

Serological diagnosis in acute leptospirosis.
The need for non-bacteriological methods for diagnosis increases with time after onset, as the likelihood
of detecting leptospires decreases; the diagnosis is frequently not considered during the early stages when
leptospires can be detected. In addition, culture is slow and often uncertain. Traditionally, serology has been
used to provide evidence of current or recent leptospirosis. IgM agglutinating antibodies usually appear within
3-10 days; fetuses, stillborn or neonatal victims have IgM antibodies in cord blood and in the placenta.
The main methods used are the microscopic agglutination test (MAT), and enzyme-linked immunoassay
(EIA, ELISA), with a variety of antigens. Much more rarely, in very few places, micro-capsule agglutination,
immune hemagglutination or hemolysis of antigen-sensitized erythrocytes, and complement fixation are used.
The specimens are samples of serum obtained from blood, taken aseptically and sent to the laboratory in sterile
containers, without anticoagulant. At autopsy, blood clot, or serum which has separated, may be taken.
Alternatively a square or circle of sterile filter paper which will absorb a standard volume of 0.1 mL of blood
can be used to soak up capillary blood from a finger or ear prick. The specimen is dried, labeled for
identification and sent to a laboratory, where the serum dried on the paper is eluted and used for titration. At all
times, standard biosafety precautions for handling blood and body fluids should be taken.
In general, blood for serology should be taken as soon as possible in the illness. A second specimen
should be taken 5-7 days later, and repeated at similar intervals if necessary. The test may be negative in the
early stages, but the second specimen may be positive or show a rise in titer compared with the first. A third or
later successive specimen usually shows a rise in titer to a peak in 2-3 weeks. Sometimes antibodies do not
appear until 3-4 weeks after infection; delays of months have been recorded. There are views that early
antibiotic treatment can eliminate leptospires so quickly that antibodies cannot be detected later; in such cases
diagnosis depends on successful culture from blood or other specimens. In the latter study. it is probable that
infections with both serovars pomona and hardjo were epidemic, but only pomona was recognized, by serology,
at the time. Some successfully treated patients who did not respond serologically to pomona antigens had titers
to serovar medanensis, which cross-reacts a little with hardjo; response to hardjo was not tested.
Antibody levels drop over weeks or months, but may persist for 2-10 years at least in humans, and for
comparable periods at low levels in animals, where they may persist throughout the life of the animal. In
endemic areas, where many people or animals may have had leptospirosis, the interpretation of a single low titer
may be impossible; a rising titre in successive specimens is then mandatory for serological diagnosis. Where
there are antibodies to several serovars detected in early sera, the highest titer may not be against the infecting
serovar. The highest titer in later sera tends to be more serovar-specific. MAT involves the reaction of any class
or classes of immunoglobulin; the class cannot be determined from the routine MAT test. IgM antibodies
produced early in infection can detected with specific anti-IgM ELISA. The early IgM antibodies react broadly
against a variety of serovars more than do the later IgG. However, some people produce little or no IgG. Thus it
may not be possible to recognize the infecting serovar from the results of serological tests.
In some laboratories serum for MAT is serially diluted from an initial dilution of 1 in 100, to avoid low-5
level cross reactions. This procedure too insensitive to detect lower titer antibodies at a very early stage of
infection, when they have most clinical significance. MAT tests for diagnosis should start at a titer of 1 in 50 or
less. The maximum titer varies, depending largely on the serovar. Titers to 20-30,000 may follow infections
with Icterohaemorrhagiae serogroup leptospires while serovar hardjo infections produce much lower levels,
typically 1600-3000, in people or animals, corresponding to the relatively lower levels seen after immunization
with hardjo. Low level early responses are thus especially significant with hardjo infections, in which maximum
titers of 100 have been recorded in patients whose diagnosis of leptospirosis was proved by blood culture.
The MAT is specific for the infecting serovar or closely antigenically related serovars. Thus the likely
infecting serovar must be known, or a battery of serovars used to ensure that there is a good chance of detecting
antileptospiral antibodies. Most laboratories use at least 6, up to 15 serovars, representative of the locally
common serogroups. Some reference laboratories use representative serovars of all serogroups. In the early
diagnosis of clinical leptospirosis in humans it is vital to know whether the patient has leptospirosis rather than
what sort of leptospirosis. The MAT has the disadvantage that it is tedious and wasteful to test against a large
battery of serovars to ensure that the infecting serovar is included. Less serovar-specific agglutination tests used
for diagnosis and epidemiological screening include agglutination of L. biflexa serovar patoc strain Patoc I,
which was found empirically to be agglutinated by sera from patients and animals convalescent from infection
with many serovars. In the author's laboratory, where infections are almost exclusively hardjo, pomona and
tarassovi forms of leptospirosis, there was no significant difference between the proportion of "positive"
reactions with the Patoc antigen in leptospirosis and non-leptospirosis patients. Other less tedious and less
specific tests are a macroscopic agglutination reaction, as a slide test using pools of formalin-fixed antigens or
heated cultures of strain Patoc I; immune hemagglutination and complement fixation; and microcapsule
agglutination. They are all less sensitive than MAT, and are thus less useful for early clinical diagnosis. ELISA
tests using broadly reactive antigens derived from boiled leptospires have not been used routinely because of
poor correlation with MAT. ELISA using sonicated leptospires or LPS correlate better in human or animal
leptospirosis and are more sensitive. IgM ELISA is more promising for detection of early leptospirosis but
further evaluations are needed. Immunodot ELISA was comparable with Patoc agglutination for sensitivity,
while a similar "line blot" immunoassay was comparable with Patoc agglutination and more sensitive than MAT
starting at 1 in 100 dilution. A further adaptation of Elisa-IgM consists in a dipstick assay using a classical heatextract
of L. biflexa as antigen. Its main appeal is its ease of use, compatible with field conditions encountered
where there are few medical resources. This type of test is essentially useful only for screening as it is limited
by the same constraints that apply to conventional ELISA methods. In epidemiological studies the data provided
by this type of method need to be validated using MAT in parallel as a reference method.
A general recommended standard is that, in an endemic area, a serological diagnosis of leptospirosis is
confirmed in human patients or animals with a compatible clinical illness, where the microscopic agglutination
titre (MAT) in sera taken 5-10 days apart rises from less than the starting dilution of the test (usually 1:50, or
1:100), to more than 100, or 4-fold or more, or is initially more than 400. In a non-endemic area, a single titre of
50 or more, with a clinically compatible illness, indicates likely leptospirosis; the titre will usually rise 4-fold or
more in a second specimen a few days later. However, a single titre of 400 or more can lead to only
presumptive diagnosis, indicating recent contact with leptospires which are not necessarily the cause of the
current illness. The titre to some serovars is consistently higher than to others. Consistent criteria are required
for the definition of presumptive and confirmed cases using serological diagnosis. These two categories need to
be separated, otherwise diagnosis is subjective and epidemiological patterns can not be validly compared.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วินิจฉัยสภาวะในฉี่หนูเฉียบพลัน วิธีการวินิจฉัย bacteriological ไม่จำเป็นต้องเพิ่มเวลาหลังจากเริ่มมีอาการ เป็นโอกาสตรวจลดลง leptospires การวินิจฉัยมักจะไม่ถือว่าในระหว่างช่วงระยะเวลาleptospires สามารถพบ นอกจากนี้ วัฒนธรรมจะช้า และมักจะไม่แน่นอน ประเพณี วิทยาเซรุ่มได้ใช้เพื่อแสดงหลักฐานของเลปปัจจุบัน หรือล่าสุด แอนตี้ agglutinating ระบาดของโรคมักจะปรากฏอยู่ภายใน3-10 วัน fetuses เหยื่อ stillborn หรือทารกแรกเกิดได้แอนตี้การระบาดของโรค ในสายเลือด และเข้าสู่รก วิธีหลักที่ใช้คือ กล้องจุลทรรศน์ agglutination ทดสอบ (ปู), และเอนไซม์ลิงค์ immunoassay(EIA, ELISA), มีหลากหลาย antigens ไม่ค่อยมาก ในสถานน้อยมาก ไมโครแคปซูล agglutinationใช้ hemagglutination ภูมิคุ้มกันหรือ hemolysis erythrocytes sensitized ตรวจหา และเสริมเบีไว้เป็นตัวอย่างเป็นตัวอย่างของซีรั่มที่ได้จากเลือด มา aseptically และส่งไปปฏิบัติการฆ่าเชื้อบรรจุภัณฑ์ โดย anticoagulant ในการชันสูตรพลิกศพ ลิ่ม หรือซีรั่มที่แยก อาจจะใช้หรือสี่เหลี่ยมหรือวงกลมของกระดาษกรองฆ่าเชื้อซึ่งจะดูดซับปริมาณมาตรฐานของ 0.1 มล.ของเลือดสามารถใช้ซับเลือดเส้นเลือดฝอยจากพริกนิ้วหรือหู ตัวอย่างเป็นแห้ง ป้ายสำหรับรหัส และส่งไปยังห้องปฏิบัติการ ซึ่งในซีรั่มแห้งบนกระดาษ eluted และใช้ในการไทเทรต ทั้งหมดเวลา biosafety มาตรฐานข้อควรระวังสำหรับการจัดการเลือดและของเหลวที่ร่างกายควรจะดำเนิน ทั่วไป เลือดสำหรับวิทยาเซรุ่มควรดำเนินการโดยเร็วที่สุดในการเจ็บป่วย ตัวอย่างที่สองควรดำเนินการ 5-7 วันในภายหลัง และซ้ำในช่วงเวลาที่คล้ายกันถ้าจำเป็น การทดสอบอาจเป็นค่าลบในการตั้งแต่ระยะเริ่มแรก แต่ตัวอย่างที่สองอาจเป็นค่าบวก หรือแสดงขึ้น titer เปรียบเทียบกับก่อนการ ที่สาม หรือเฉพาะตัวอย่างต่อเนื่องในภายหลังมักแสดงขึ้น titer จะสูงสุดใน 2-3 สัปดาห์ บางครั้งแอนตี้ไม่แสดงถึงวันที่ 3-4 สัปดาห์หลังติดเชื้อ ความล่าช้าของเดือนได้รับการบันทึก มีมุมมองที่ต้นยาปฏิชีวนะรักษาสามารถกำจัด leptospires อย่างรวดเร็วว่า แอนตี้ไม่สามารถตรวจพบในภายหลัง ในกรณีดังกล่าวการวินิจฉัยขึ้นอยู่กับวัฒนธรรมประสบความสำเร็จจากเลือดหรืออื่น ๆ ไว้เป็นตัวอย่าง ในการศึกษาหลัง จึงน่าเป็นที่ติดเชื้อ serovars pomona และ hardjo เรื้อรัง แต่เฉพาะ pomona ถูก รู้จัก วิทยาเซรุ่มในเวลานั้น ผู้ป่วยบำบัดสำเร็จบางคนไม่ตอบสนอง serologically pomona antigens มี titersถึง medanensis, serovar ที่ cross-reacts น้อยกับ hardjo ได้รับการตอบสนองต่อ hardjo ทดสอบ ระดับแอนติบอดีปล่อยสัปดาห์หรือเดือน แต่อาจคงอยู่สำหรับ 2-10 ปีน้อย ในมนุษย์ และรอบระยะเวลาเปรียบเทียบได้ในระดับต่ำในสัตว์ ที่พวกเขาอาจคงอยู่ตลอดชีวิตของสัตว์ ในพื้นที่ยุง ที่หลายคนหรือสัตว์จะมีฉี่หนู การตีความคำ titer ต่ำเดี่ยวอาจเป็นไปไม่ได้ แล้วบังคับสำหรับวินิจฉัยสภาวะ titre ขึ้นในไว้เป็นตัวอย่างต่อเนื่องได้ ซึ่งมีแอนตี้ไปหลาย serovars ที่ตรวจพบในช่วงนโยบาย titer สูงสุดอาจไม่ต่อต้านการติดserovar Titer สูงในภายหลังจะมีแนวโน้มที่จะเพิ่มเติมเฉพาะ serovar พรมเกี่ยวข้องกับปฏิกิริยาของชั้นใด ๆชั้นเรียนของ immunoglobulin; ชั้นไม่สามารถกำหนดได้จากการทดสอบแผ่นตามปกติ แอนตี้การระบาดของโรคผลิตก่อนติดเชื้อสามารถตรวจพบการระบาดของโรคต่อต้านเฉพาะ ELISA แอนตี้การระบาดของโรคต้นตอบสนองอย่างกว้างขวางกับหลากหลาย serovars มากกว่า IgG ในภายหลังไม่ อย่างไรก็ตาม บางคนผลิตน้อย หรือไม่มี IgG ดังนั้นจึงไม่ได้ไปรู้จัก serovar infecting จากผลลัพธ์ของการทดสอบสภาวะ ในบางห้องปฏิบัติการ ซีรั่มสำหรับพรมเป็น serially ผสมจากการเจือจางที่เริ่มต้นของ 1 ใน 100 หลีกเลี่ยงต่ำ-5ปฏิกิริยาข้ามระดับ ขั้นตอนนี้ซ้อนเกินไปแอนตี้ titer ต่ำตรวจพบในระยะเนิ่น ๆ ของติดเชื้อ เมื่อพวกเขามีความสำคัญทางคลินิกมากที่สุด แผ่นทดสอบสำหรับการวินิจฉัยควรเริ่มต้นที่ titer 1 ใน 50 หรือน้อยลง Titer สูงสุด ส่วนใหญ่ตาม serovar แตกต่างกันไป Titers ไป 20-30000 ตามการติดเชื้อleptospires serogroup Icterohaemorrhagiae ขณะ serovar hardjo เชื้อผลิตระดับต่ำมากปกติ 1600-3000 ในคนหรือสัตว์ ที่สอดคล้องกับระดับค่อนข้างต่ำกว่าที่เห็นหลังรับวัคซีนมี hardjo ตอบสนองช่วงระดับต่ำสำคัญโดยเฉพาะกับเชื้อ hardjo ในที่สูงสุดtiters 100 ได้รับการบันทึกในผู้ป่วยวินิจฉัยเลปถูกพิสูจน์เลือดวัฒนธรรม เสื่อจะเฉพาะเจาะจงสำหรับติด serovar หรือ serovars ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด antigenically ดังนั้นอาจติด serovar ต้องทราบ หรือใช้แบตเตอรี่ของ serovars เพื่อให้แน่ใจว่า มีโอกาสที่ดีของการตรวจสอบแอนตี้ antileptospiral ห้องปฏิบัติการส่วนใหญ่ใช้น้อย 6 ขึ้น 15 serovars ตัวแทนของตัวเครื่องserogroups ทั่วไป ห้องปฏิบัติการอ้างอิงบางใช้พนักงาน serovars ของ serogroups ทั้งหมด ในช่วงวินิจฉัยของเลปทางคลินิกในมนุษย์จะต้องรู้ว่า ผู้ป่วยมีเลป rather กว่าการเรียงลำดับสิ่งของเลป พรมมีข้อเสียที่น่าเบื่อ และ wasteful ในการทดสอบกับขนาดใหญ่แบตเตอรี่ของ serovars เพื่อให้แน่ใจว่า infecting serovar รวม ทดสอบเฉพาะ serovar agglutination น้อยใช้สำหรับการวินิจฉัยและการคัดกรองความ รวม agglutination L. biflexa serovar patoc สายพันธุ์ Patocซึ่งพบ empirically จะ agglutinated โดยนโยบายจากผู้ป่วยและสัตว์พักฟื้นจากการติดเชื้อมีหลาย serovars ในห้องปฏิบัติการ ผู้ที่ติดเชื้อได้โดยเฉพาะ hardjo, pomona และแบบฟอร์ม tarassovi ของเลป มีไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างสัดส่วนของ "บวก"ปฏิกิริยากับตรวจหา Patoc ในผู้ป่วยฉี่หนูและไม่ฉี่หนู ไม่น่าเบื่อ และอื่น ๆ น้อยลงทดสอบเฉพาะมีปฏิกิริยา macroscopic agglutination เป็นการทดสอบภาพนิ่งใช้สระ antigens คง formalin หรือเร่าร้อนวัฒนธรรมต้องใช้ Patoc ของฉัน hemagglutination ภูมิคุ้มกันและเสริมเบี และ microcapsuleagglutination มีสำคัญทั้งหมดน้อยกว่าพรม และมีประโยชน์น้อยในการวินิจฉัยทางคลินิกก่อน ELISAทดสอบใช้มาต้ม leptospires antigens ปฏิกิริยาทั่วไปยังไม่ได้ใช้อยู่เสมอเนื่องจากความสัมพันธ์ที่ดีกับพรม ใช้ ELISA sonicated leptospires หรือ LPS ซึ่งดีในมนุษย์หรือสัตว์ฉี่หนูและจะอ่อนไหวมาก ELISA การระบาดของโรคมีแนวโน้มมากขึ้นตรวจฉี่หนูช่วง แต่ต่อไป จะต้องประเมิน Immunodot ELISA ถูกเปรียบเทียบกับ agglutination Patoc สำหรับความไวในขณะที่ immunoassay มี "รายการคืนในตา" คล้ายถูกเปรียบเทียบกับ Patoc agglutination และสำคัญมากขึ้นกว่าแผ่นราคาเริ่มต้นที่เจือจาง 1 ใน 100 ปรับเพิ่มเติมของ Elisa ระบาดของโรคประกอบด้วยในการทดสอบ dipstick ที่ใช้ heatextract คลาสสิกของ L. biflexa เป็นตรวจหา มีเสน่ห์ดึงดูดหลักเป็นงานที่ง่าย ใช้กับฟิลด์เงื่อนไขพบมีทรัพยากรทางการแพทย์ไม่ การทดสอบชนิดนี้จะเป็นประโยชน์สำหรับการตรวจคัดกรองก็จำกัดเท่านั้นด้วยข้อจำกัดเดียวกันที่ใช้วิธี ELISA ธรรมดา ในความศึกษาข้อมูลที่ให้โดยชนิดของวิธีการนี้จำเป็นต้องตรวจสอบโดยใช้เสื่อควบคู่เป็นวิธีการอ้างอิงมาตรฐานทั่วไปแนะนำคือ ในพื้นที่ ตรวจวินิจฉัยสภาวะของเลปยืนยันในผู้ป่วยที่มนุษย์หรือสัตว์กับโรคทางคลินิกที่เข้ากันได้ ซึ่ง agglutination กล้องจุลทรรศน์titre (MAT) ใน 5-10 วันถ่ายกันจะเพิ่มขึ้นจากน้อยกว่าเจือจางเริ่มต้นของการทดสอบ (โดยปกติ 1:50 หรือ1: 100), มากกว่า 100 หรือ 4-fold หรือ มากกว่า หรือเริ่มต้นมากกว่า 400 ในพื้นที่ไม่ใช่ยุง titre เดียวของ50 หรือมากกว่า กับโรคได้ทางคลินิก บ่งชี้แนวโน้มเลป titre จะเพิ่มขึ้นปกติ 4-fold หรือเพิ่มเติมในตัวอย่างที่สองไม่กี่วันต่อมา อย่างไรก็ตาม titre เดียว 400 หรือมากกว่าสามารถทำเท่านั้นการวินิจฉัย presumptive บ่งชี้ล่าสุดติดต่อกับ leptospires ซึ่งอาจไม่ใช่สาเหตุของการโรคปัจจุบัน Titre เพื่อ serovars บางอย่างสูงกว่าผู้อื่นได้ จำเป็นต้องมีเงื่อนไขที่สอดคล้องกันสำหรับคำนิยามของ presumptive และยืนยันกรณีใช้วินิจฉัยสภาวะ ประเภทสองเหล่านี้จำเป็นต้องสามารถแยก หรือ วินิจฉัยเป็นตามอัตวิสัย และรูปแบบความสามารถไม่ validly เปรียบเทียบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวินิจฉัยโรคทางภูมิคุ้มกันในโรคเฉียบพลัน.
ความจำเป็นในการวิธีการที่ไม่ใช่แบคทีเรียเพิ่มขึ้นการวินิจฉัยที่มีเวลาหลังจากเริ่มมีอาการเช่นความน่าจะเป็นของการตรวจสอบ leptospires ลดลง;
การวินิจฉัยมักไม่คิดว่าในระยะแรกเมื่อ
leptospires สามารถตรวจพบได้ นอกจากนี้วัฒนธรรมช้าและมักจะมีความไม่แน่นอน
ตามเนื้อผ้าเซรุ่มวิทยาได้รับการใช้ในการให้หลักฐานของโรคในปัจจุบันหรือที่ผ่านมา IgM แอนติบอดี agglutinating มักจะปรากฏภายใน
3-10 วัน ทารกที่ตกเป็นเหยื่อสำเร็จหรือทารกแรกเกิดมีภูมิคุ้มกัน IgM ในเลือดจากสายสะดือและรก.
วิธีการหลักที่ใช้การทดสอบด้วยกล้องจุลทรรศน์เกาะติดกัน (MAT) และอิมมูโนเอนไซม์ที่เชื่อมโยง
(EIA, ELISA) มีความหลากหลายของแอนติเจน มากขึ้นไม่ค่อยในสถานที่น้อยมากเกาะติดไมโครแคปซูล
hemagglutination ภูมิคุ้มกันหรือเม็ดเลือดแดงแตกของเม็ดเลือดแดงแอนติเจนไวแสงและเติมเต็มการตรึงจะใช้. ตัวอย่างที่เป็นตัวอย่างของซีรั่มที่ได้รับจากเลือดที่นำมาปลอดเชื้อและส่งไปยังห้องปฏิบัติการในการฆ่าเชื้อภาชนะโดยไม่ต้องสารกันเลือดแข็ง ในการชันสูตรศพลิ่มเลือดหรือเซรั่มที่มีการแยกออกจากกันอาจจะต้องดำเนินการ. อีกทางเลือกหนึ่งสี่เหลี่ยมหรือวงกลมของกระดาษกรองผ่านการฆ่าเชื้อซึ่งจะดูดซับปริมาณมาตรฐาน 0.1 มิลลิลิตรของเลือดสามารถใช้ในการแช่เลือดฝอยจากนิ้วมือหรือทิ่มหู. ตัวอย่างแห้งป้ายสำหรับประชาชนและส่งไปยังห้องปฏิบัติการที่ซีรั่มแห้งบนกระดาษที่มีการชะและใช้สำหรับการไตเตรท ที่ทุกครั้งข้อควรระวังความปลอดภัยทางชีวภาพมาตรฐานสำหรับการจัดการเลือดและของเหลวในร่างกายควรจะได้รับ. โดยทั่วไปเลือดเซรุ่มวิทยาจะต้องดำเนินการโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ในการเจ็บป่วย ตัวอย่างที่สองจะต้องดำเนินการ 5-7 วันต่อมาและทำซ้ำในช่วงเวลาใกล้เคียงกันในกรณีที่จำเป็น การทดสอบอาจจะเป็นลบในระยะแรก แต่ตัวอย่างที่สองอาจจะเป็นบวกหรือแสดงการเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับ titer แรก หนึ่งในสามหรือตัวอย่างต่อเนื่องต่อมามักจะแสดงให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นของ titer ไปยังจุดสูงสุดใน 2-3 สัปดาห์ บางครั้งแอนติบอดีไม่ปรากฏจนกว่า 3-4 สัปดาห์หลังจากการติดเชื้อ; ความล่าช้าของเดือนได้รับการบันทึก มีมุมมองที่ว่าในช่วงต้นเป็นยาปฏิชีวนะสามารถขจัด leptospires อย่างรวดเร็วจนภูมิคุ้มกันไม่สามารถตรวจพบในภายหลัง ในกรณีดังกล่าวการวินิจฉัยขึ้นอยู่กับวัฒนธรรมที่ประสบความสำเร็จจากตัวอย่างเลือดหรืออื่น ๆ ในการศึกษาหลัง มันเป็นไปได้ว่าการติดเชื้อที่มีทั้ง serovars pomona และ hardjo เป็นโรคระบาด แต่โพโมนาได้รับการยอมรับโดยเซรุ่มวิทยา, ในเวลา ผู้ป่วยบางรายได้รับการรักษาที่ประสบความสำเร็จที่ไม่ได้ตอบสนองทางน้ำเหลืองจะมีแอนติเจน pomona titers เพื่อ medanensis serovar ซึ่งข้ามปฏิกิริยาเล็กน้อยกับ hardjo; การตอบสนองต่อ hardjo ไม่ได้ผ่านการทดสอบ. ระดับแอนติบอดีลดลงในช่วงหลายสัปดาห์หรือหลายเดือน แต่อาจจะยังคงมีอยู่ 2-10 ปีอย่างน้อยในมนุษย์และสำหรับช่วงเวลาเดียวกันในระดับต่ำในสัตว์ที่พวกเขาอาจยังคงมีตลอดชีวิตของสัตว์ ในพื้นที่ถิ่นที่หลายคนหรือสัตว์ที่อาจจะมีโรคการตีความของ titer ต่ำเดียวอาจเป็นไปไม่ได้; titre ที่เพิ่มขึ้นในตัวอย่างต่อเนื่องแล้วผลบังคับใช้สำหรับการวินิจฉัยโรคทางภูมิคุ้มกัน ในกรณีที่มีแอนติบอดีเพื่อ serovars หลายตรวจพบในซีรั่มต้น titer สูงสุดอาจจะไม่ติดกับ serovar titer สูงที่สุดในซีรั่มต่อมามีแนวโน้มที่จะมีมากขึ้น serovar เฉพาะ MAT เกี่ยวข้องกับปฏิกิริยาของชั้นใด ๆหรือชั้นเรียนของอิมมูโน; ชั้นไม่สามารถระบุได้จากการทดสอบ MAT ประจำ แอนติบอดี IgM ผลิตในช่วงต้นของการติดเชื้อสามารถตรวจพบมีการป้องกันวิธี ELISA IgM ที่เฉพาะเจาะจง แอนติบอดี IgM ต้นตอบสนองในวงกว้างกับความหลากหลายของserovars มากกว่าทำ IgG ต่อมา แต่บางคนผลิต IgG น้อยหรือไม่มีเลย ดังนั้นมันจึงไม่อาจเป็นไปได้ที่จะรับรู้ serovar ติดไวรัสจากผลของการทดสอบทางภูมิคุ้มกัน. ในบางเซรั่มห้องปฏิบัติการสำหรับการ MAT เป็นเจือจางลำดับจากการลดสัดส่วนเริ่มต้นของ 1 ใน 100 เพื่อหลีกเลี่ยงต่ำ 5 ระดับปฏิกิริยาข้าม ขั้นตอนนี้ความรู้สึกมากเกินไปในการตรวจสอบภูมิต้านทานที่ต่ำกว่า titer ในช่วงเริ่มต้นของการติดเชื้อเมื่อพวกเขามีความสำคัญทางคลินิกมากที่สุด การทดสอบ MAT สำหรับการวินิจฉัยควรเริ่มต้นที่ titer 1 ใน 50 หรือน้อยกว่า titer สูงสุดแตกต่างกันไปขึ้นอยู่ส่วนใหญ่ใน serovar titers การ 20-30,000 อาจปฏิบัติตามการติดเชื้อที่มีIcterohaemorrhagiae serogroup leptospires ในขณะที่การติดเชื้อ serovar hardjo ผลิตในระดับที่ต่ำกว่ามากมักจะ1600-3000 ในคนหรือสัตว์ที่สอดคล้องกับระดับค่อนข้างต่ำเห็นหลังจากรับวัคซีนที่มีhardjo การตอบสนองในช่วงต้นในระดับต่ำจึงมีนัยสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีการติดเชื้อ hardjo ซึ่งในสูงสุดtiters 100 ได้รับการบันทึกไว้ในผู้ป่วยที่มีการวินิจฉัยของโรคฉี่หนูได้รับการพิสูจน์แล้วจากวัฒนธรรมเลือด. เสื่อเป็นที่เฉพาะเจาะจงสำหรับ serovar ติดไวรัสหรืออย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้อง serovars antigenically ดังนั้นจึงมีแนวโน้มที่serovar ติดเชื้อจะต้องรู้จักหรือแบตเตอรี่ serovars ที่ใช้เพื่อให้แน่ใจว่ามีโอกาสที่ดีในการตรวจหาแอนติบอดีantileptospiral ห้องปฏิบัติการส่วนใหญ่จะใช้เวลาอย่างน้อย 6 ถึง 15 serovars ตัวแทนของทั้งในประเทศserogroups ที่พบบ่อย บางห้องปฏิบัติการอ้างอิงใช้ serovars ตัวแทนของ serogroups ทั้งหมด ในช่วงต้นการวินิจฉัยโรคทางคลินิกในมนุษย์ก็มีความสำคัญที่จะทราบว่าผู้ป่วยมีโรคมากกว่าสิ่งที่ประเภทของโรคฉี่หนู เสื่อมีข้อเสียว่ามันเป็นเรื่องที่น่าเบื่อและสิ้นเปลืองในการทดสอบกับที่มีขนาดใหญ่ของแบตเตอรี่ serovars เพื่อให้แน่ใจว่าการติดเชื้อ serovar รวม น้อยกว่าการทดสอบการเกาะติดกัน serovar เฉพาะที่ใช้สำหรับการวินิจฉัยและการคัดกรองทางระบาดวิทยารวมถึงการเกาะติดกันของแอลbiflexa ความเครียด serovar patoc Patoc ผมซึ่งพบว่าสังเกตุที่จะติดเป็นก้อนโดยซีรั่มจากผู้ป่วยและสัตว์พักฟื้นจากการติดเชื้อที่มีหลายserovars ในห้องปฏิบัติการของผู้เขียนที่มีการติดเชื้อเกือบเฉพาะ hardjo โพโมนาและรูปแบบของโรคฉี่หนูtarassovi ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างสัดส่วนของ "บวก" ปฏิกิริยากับแอนติเจน Patoc ในโรคฉี่หนูและไม่ใช่ผู้ป่วยโรคฉี่หนู อื่น ๆ ที่น่าเบื่อน้อยลงและน้อยการทดสอบเฉพาะปฏิกิริยาการเกาะติดกันด้วยตาเปล่าเช่นการทดสอบสไลด์ใช้สระว่ายน้ำของแอนติเจนฟอร์มาลินคงที่หรือวัฒนธรรมอุ่นความเครียดPatoc ฉัน; hemagglutination ภูมิคุ้มกันและการตรึงสมบูรณ์; และไมโครแคปซูลเกาะติดกัน พวกเขาทั้งหมดมีความสำคัญน้อยกว่า MAT และจึงมีประโยชน์น้อยสำหรับการวินิจฉัยทางคลินิกในช่วงต้น วิธี ELISA ทดสอบปฏิกิริยาแอนติเจนในวงกว้างมาจาก leptospires ต้มไม่ได้ใช้เป็นประจำเพราะความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับMAT โดยใช้วิธี ELISA leptospires sonicated LPS หรือมีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นในมนุษย์หรือสัตว์โรคฉี่หนูและมีความสำคัญมากขึ้น วิธี ELISA IgM มีแนวโน้มมากขึ้นในการตรวจหาโรคฉี่หนูในช่วงต้น แต่การประเมินผลที่มีความจำเป็นต่อไป Immunodot ELISA ก็เปรียบได้กับการเกาะติดกัน Patoc สำหรับความไวในขณะที่คล้ายกัน"สาย blot" immunoassay ก็เปรียบได้กับการเกาะติดกัน Patoc และที่สำคัญกว่า MAT เริ่มต้นที่ 1 ใน 100 เจือจาง ปรับตัวต่อไปของเอลิซา-IgM ประกอบด้วยในการทดสอบ dipstick โดยใช้ heatextract คลาสสิกของbiflexa ลิตรเป็นแอนติเจน อุทธรณ์หลักของมันคือความสะดวกในการใช้งานร่วมกันได้กับสภาพสนามพบที่มีทรัพยากรทางการแพทย์ไม่กี่ ประเภทของการทดสอบนี้จะเป็นประโยชน์เป็นหลักเพียงอย่างเดียวสำหรับการตรวจคัดกรองในขณะที่มันจะถูก จำกัดด้วยข้อ จำกัด เดียวกันกับที่นำไปใช้กับวิธี ELISA ธรรมดา ในการศึกษาทางระบาดวิทยาข้อมูลที่ให้ไว้โดยแบ่งตามชนิดของวิธีการนี้จะต้องมีการตรวจสอบโดยใช้ MAT ในแบบคู่ขนานเป็นวิธีการอ้างอิง. มาตรฐานแนะนำทั่วไปคือในพื้นที่ถิ่นการวินิจฉัยโรคทางภูมิคุ้มกันของโรคฉี่หนูจะได้รับการยืนยันในผู้ป่วยที่มนุษย์หรือสัตว์ที่มีเข้ากันได้กับความเจ็บป่วยทางคลินิกที่เกาะติดกันด้วยกล้องจุลทรรศน์titre (MAT) ในซีรั่มที่นำมา 5-10 วันนอกเหนือจากการเพิ่มขึ้นน้อยกว่าการลดสัดส่วนการเริ่มต้นของการทดสอบ (ปกติ 1:50 หรือ1: 100) ให้มากขึ้นกว่า 100 หรือ 4 พับหรือมากกว่าหรือเป็นครั้งแรกกว่า 400 ในพื้นที่ที่ไม่ใช่ถิ่นที่ titre เดียวของ50 หรือมากกว่าที่มีการเจ็บป่วยที่เข้ากันได้ทางคลินิกแสดงให้เห็นแนวโน้มที่โรค; titre มักจะเพิ่มขึ้น 4 เท่าหรือในตัวอย่างที่สองไม่กี่วันต่อมา อย่างไรก็ตาม titre เดียวของ 400 หรือมากกว่าจะนำไปสู่เพียงการวินิจฉัยสันนิษฐานการแสดงที่ผ่านมากับการติดต่อleptospires ซึ่งไม่จำเป็นต้องมีสาเหตุของการเจ็บป่วยในปัจจุบัน titre เพื่อ serovars บางอย่างต่อเนื่องสูงกว่าให้กับผู้อื่น เกณฑ์ที่จะต้องสอดคล้องกันสำหรับความหมายของสันนิษฐานและยืนยันกรณีที่ใช้การวินิจฉัยทางภูมิคุ้มกัน ทั้งสองประเภทจะต้องได้รับการแยกออกจากกันการวินิจฉัยเป็นอย่างอื่นเป็นหัวข้อเรื่องและรูปแบบทางระบาดวิทยาไม่สามารถเทียบอย่างถูกต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบวินิจฉัยเฉียบพลันโรคเลปโตสไปโรซิส .
ต้องปลอดแบคทีเรีย วิธีการสำหรับการเพิ่มขึ้นกับเวลาหลังเริ่มเป็นโอกาส
ตรวจจับจึงลดลง ; การวินิจฉัยมักไม่ได้พิจารณาในระหว่างขั้นตอนแรกเมื่อ
จึงสามารถตรวจพบ นอกจากนี้ วัฒนธรรม คือ ช้า และมักจะไม่แน่นอน ประเพณี , เซรุ่มวิทยาได้
ใช้เพื่อให้หลักฐานของปัจจุบันหรือล่าสุด โรคฉี่หนู แอนติบอดี IgM สิงสถิตย์มักจะปรากฏภายใน
3-10 วัน ตัวอ่อนหรือทารกแรกเกิด stillborn , เหยื่อมี IgM แอนติบอดีในเลือดสายสะดือและรก .
วิธีหลักที่ใช้มีการทดสอบการจับกลุ่มกล้องจุลทรรศน์ ( เสื่อ ) และ enzyme-linked Immunoassay
( EIA , ELISA ) มีความหลากหลายของแอนติเจน มากไม่ค่อยมากขึ้นในสถานที่น้อยมากการจับกลุ่มไมโครแคปซูล
ภูมิคุ้มกันหรือการวินิจฉัยการทดสอบการเกาะกลุ่ม ของเม็ดเลือดแดงและเม็ดเลือดแดงและการตรึงคอมพลีเมนต์ใช้ .
ตัวอย่างตัวอย่างซีรัมที่ได้จากเลือด ถ่าย aseptically และส่งไปยังห้องปฏิบัติการปลอดเชื้อ
ภาชนะที่ไม่มีเลือด ในการชันสูตรศพ การแข็งตัวของเลือด หรือเซรั่ม ซึ่งได้แยก อาจจะถ่าย
หรือสี่เหลี่ยมหรือวงกลมของหมันไส้กรองกระดาษซึ่งจะดูดซับปริมาณมาตรฐาน 0.1 มิลลิลิตรของเลือด
สามารถใช้ซับเลือดจากเส้นเลือดฝอยที่นิ้วหรือแทงหู ชิ้นงานแห้งที่มีข้อความที่ระบุและส่งไปยังห้องปฏิบัติการ
ที่ซีรั่มแห้งบนกระดาษตัวอย่างและใช้เทคนิคการไทเทรต เลย
ครั้งมาตรการป้องกันความปลอดภัยมาตรฐานสำหรับการจัดการเลือดและของเหลวในร่างกาย ควรถ่าย .
โดยทั่วไปเลือดสำหรับแปลง ควรถ่ายให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ในการเจ็บป่วย
ตัวอย่างที่สองควร 5-7 วันต่อมา และซ้ำในช่วงเวลาที่คล้ายกันถ้าจำเป็น การทดสอบอาจจะติดลบใน
ระยะแรกๆแต่ตัวที่สองอาจเป็นบวก หรือแสดงการเพิ่มขึ้นในค่าเมื่อเทียบกับแรก สามหรือ
ต่อมาต่อเนื่องตัวอย่างมักจะแสดงเพิ่มขึ้นในระดับถึงจุดสูงสุดใน 2-3 สัปดาห์ บางครั้งแอนติบอดีไม่
ปรากฏจนถึง 3-4 สัปดาห์หลังจากการติดเชื้อ ; ความล่าช้าของเดือนที่ได้รับการบันทึกไว้ มีความเห็นว่า ต้น
ยาปฏิชีวนะสามารถกำจัด จึงได้เร็วมาก จึงไม่สามารถตรวจพบในภายหลัง ในกรณีดังกล่าว การวินิจฉัยขึ้นอยู่กับความสำเร็จ
วัฒนธรรมจากเลือด หรือตัวอย่างอื่น ๆ ในการศึกษาหลัง . มันน่าจะเป็นที่
เชื้อทั้ง Pomona hardjo โนและมีโรคระบาด แต่โพโมนาได้รับการยอมรับโดยเซรุ่มวิทยา
ในเวลาบางเรียบร้อยแล้วถือว่าผู้ป่วยที่ไม่ตอบสนองต่อแอนติเจนโดยมีคนที่โพโมนา
เพื่อซีโรวาร์ medanensis ซึ่งข้ามมีปฏิกิริยาเล็กน้อยกับ hardjo ; การตอบสนองต่อ hardjo ก็ไม่ได้ทดสอบ .
) ระดับวางมากกว่าสัปดาห์หรือเป็นเดือน แต่อาจยังคงมีอยู่สำหรับ 2-10 ปี อย่างน้อยในมนุษย์และในระดับต่ำในช่วงเวลาเดียวกัน
สัตว์ ,ที่พวกเขาอาจยังคงมีอยู่ตลอดชีวิตของสัตว์ ใน
พื้นที่ถิ่นที่หลายๆ คน หรือ สัตว์อาจจะมีโรคเลปโตสไปโรซิส การตีความของ
ระดับต่ำเดี่ยวอาจจะเป็นไปไม่ได้ ที่เพิ่มขึ้นต่อเนื่อง titre ในตัวอย่างเป็นทางแล้วบังคับสำหรับการวินิจฉัย
มีแอนติบอดีที่ตรวจพบในช่วงแรกหลาย โนเซราไตเตอร์สูงสุดที่ไม่อาจต่อต้านการติดเชื้อ
ซีโรวาร์ . ไตเตอร์สูงสุดในซีรั่มไนต่อมามีแนวโน้มที่จะมากกว่าที่เฉพาะเจาะจง เสื่อที่เกี่ยวข้องกับปฏิกิริยาของระดับใด
หรือชั้นเรียนของอิมมูโนโกลบูลิน ชั้นไม่สามารถตัดสินจากการทดสอบแผ่นตามปกติ IgM แอนติบอดี
ผลิตในช่วงต้นการติดเชื้อสามารถตรวจพบเฉพาะ anti IgM แอนติบอดี . ต้นชนิด IgM แอนติบอดีตอบสนองวงกว้าง
กับความหลากหลายของโนมากกว่าทำ IgG ในภายหลัง อย่างไรก็ตาม บางคนผลิตน้อยหรือไม่มีการต . ดังนั้นมัน
ไม่สามารถจำติดซีโรวาร์ จากผลของการทดสอบทางซีรั่มวิทยา .
ในห้องปฏิบัติการ เซรั่มสำหรับเสื่อเป็นเจือจางจากเริ่มต้น ( 1 ใน 100 , เพื่อหลีกเลี่ยงปฏิกิริยาข้ามระดับ low-5

ขั้นตอนการตรวจหาแอนติบอดีไตเตอร์ต่ำเกินไป อ่อนไหวในขั้นตอนแรกมาก
ติดเชื้อนี้ เมื่อพวกเขามีความสำคัญทางคลินิกมากที่สุด การทดสอบการวินิจฉัยควรเริ่มเสื่อที่ระดับ 1 ใน 50 หรือ
น้อย ไตเตอร์สูงสุดที่แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับส่วนใหญ่ในซีโรวาร์ . โดยการ 20-30000 อาจติดตามเชื้อ
กับ icterohaemorrhagiae ซีโรกรุ๊ป จึงในขณะที่ซีโรวาร์ hardjo เชื้อผลิตระดับล่างมาก 1600-3000
โดยปกติในคนหรือสัตว์ ที่ค่อนข้างต่ำกว่าระดับที่เห็นหลังจากฉีดวัคซีน
กับ hardjo . ระดับการตอบสนองเร็วและโดยเฉพาะความสัมพันธ์กับการติดเชื้อ hardjo ซึ่งในสูงสุด
โดย 100 ได้รับการบันทึกไว้ในผู้ป่วยที่มีการวินิจฉัยโรคเลปโตสไปโรซีสถูกพิสูจน์โดยการเพาะเชื้อจากเลือด .
เสื่อที่เฉพาะเจาะจงสำหรับติดไนโน antigenically อย่างใกล้ชิด หรือที่เกี่ยวข้อง ดังนั้นแนวโน้ม
ติดซีโรวาร์จะต้องรู้จักหรือแบตเตอรี่ของโนใช้เพื่อให้แน่ใจว่ามีโอกาสที่ดีของการตรวจสอบ
antileptospiral แอนติบอดี ห้องปฏิบัติการส่วนใหญ่ใช้อย่างน้อย 6ถึง 15 โน ตัวแทนของประเทศ
ทั่วไปไวรัสจุดขาวในกุ้ง . บางห้องปฏิบัติการอ้างอิงใช้ตัวแทนซีโรวาร์ของไวรัสจุดขาวในกุ้ง . ในการวินิจฉัยทางคลินิกในมนุษย์
ของโรคเลปโตสไปโรซิส มันสำคัญมากที่จะทราบว่า ผู้ป่วยที่มีโรคเลปโตสไปโรซิสมากกว่า
สิ่งที่จัดเรียงของโรคฉี่หนู เสื่อมีข้อเสียว่า มันน่าเบื่อ และเสียเวลาในการทดสอบกับขนาดใหญ่
แบตเตอรี่ของซีโรวาร์เพื่อให้แน่ใจว่าติดซีโรวาร์รวม การจับกลุ่มเฉพาะซีโรวาร์น้อยใช้แบบทดสอบเพื่อการวินิจฉัยและการคัดกรองทางระบาดวิทยา
รวมการจับกลุ่มของ L . biflexa ซีโรวาร์ patoc เมื่อย patoc I ,
ซึ่งพบว่าใช้เป็น agglutinated โดยซีรั่มผู้ป่วยและสัตว์พักฟื้นจากการติดเชื้อ
หลายโน . ในห้องปฏิบัติการของผู้เขียนที่ติดเชื้อโดยเฉพาะ hardjo Pomona ,
tarassovi และรูปแบบของโรคเลปโตสไปโรซิส มีความแตกต่างระหว่างสัดส่วนของ " บวก "
ปฏิกิริยากับแอนติเจนเลปโตสไปโรซีส และไม่ patoc ในผู้ป่วยโรคเลปโตสไปโรซีส . อื่น ๆที่น่าเบื่อน้อยลง
การทดสอบเฉพาะเป็นปฏิกิริยาการจับกลุ่มที่มองเห็นด้วยตาเปล่า เป็นสไลด์ที่ใช้ทดสอบฟอร์มาลีนชนิดคงที่หรือ
น้ําอุ่นวัฒนธรรมของสายพันธุ์ patoc ฉัน ; การทดสอบการเกาะกลุ่ม ของเม็ดเลือดแดง ภูมิคุ้มกันและการตรึงคอมพลีเมนต์ และแคปซูล
การจับกลุ่ม พวกเขาทั้งหมดน้อยมีมากกว่าเสื่อ , และจึงน้อยกว่าที่เป็นประโยชน์สำหรับการวินิจฉัยทางคลินิกก่อน การทดสอบโดยใช้ปฏิกิริยาแอนติเจน ELISA
ซึ่งได้มาจากการต้ม จึงไม่ได้ถูกใช้เป็นประจำ เพราะ
จนความสัมพันธ์กับเสื่อELISA โดยใช้ sonicated จึงหรือหล่อลื่นความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นในมนุษย์หรือสัตว์
โรคเลปโตสไปโรซิสและที่สำคัญมากขึ้น 1 ) เป็นสัญญาเพิ่มเติมการตรวจหาโรคฉี่หนูแต่ต้น
การประเมินเพิ่มเติมที่จำเป็น immunodot ) เทียบเคียงกับ patoc การจับกลุ่มสำหรับความไว
ในขณะที่คล้าย " สายเปรอะเปื้อน " ทางก็เทียบเคียงกับ patoc agglutination และอ่อนไหวกว่าเสื่อ
เริ่มต้นที่ 1 ใน 100 เจือจาง การปรับตัวต่อวิธี IgM ในการทดสอบประกอบด้วยชนิดใช้
heatextract คลาสสิกของ L . biflexa เป็นแอนติเจน อุทธรณ์หลักของมันคือความสะดวกในการใช้เข้ากันได้กับสภาพสนามพบ
ที่มีทรัพยากรทางการแพทย์บางอย่าง แบบทดสอบชนิดนี้เป็นประโยชน์หลักสำหรับการคัดกรองเป็น Limited
โดยเดียวกันข้อจำกัดที่ใช้กับแบบปกติ วิธี วิธี ในการศึกษาระบาดวิทยาข้อมูลให้
โดยวิธีนี้จะต้องมีการตรวจสอบการใช้พรมในแบบขนานเป็นวิธีมาตรฐาน มาตรฐานที่แนะนำ
ทั่วไปในพื้นที่เฉพาะถิ่น , การวินิจฉัยของโรคเลปโตสไปโรซิสการศึกษาคือ
ยืนยันผู้ป่วยมนุษย์หรือสัตว์ด้วยการเข้ากันได้ทางคลินิกโรคที่กล้องจุลทรรศน์การจับกลุ่ม
titre ( เสื่อ ) โดยวิธีถ่าย 5 วันห่างเพิ่มขึ้นจากน้อยกว่าเริ่มเจือจางของการทดสอบ ( โดยปกติ 1 : 50 หรือ 100
) มากกว่า 100 หรือ 4 เท่าหรือมากกว่า หรือ จะเริ่มมากกว่า 400 ไม่ใช่เฉพาะถิ่นในพื้นที่ titre เดียว
50 หรือมากกว่า กับการเจ็บป่วยทางการแพทย์เข้ากันได้ บ่งชี้ว่า มีแนวโน้มที่โรคเลปโตสไปโรซีส ; titre มักจะเพิ่มขึ้น 4 เท่าหรือ
ในตัวอย่างที่สอง ไม่กี่วันต่อมา อย่างไรก็ตาม titre เดียว 400 หรือมากกว่าสามารถนำไปสู่เท่านั้น
ให้ผลการวินิจฉัย ระบุที่ผ่านมา จึงติดต่อกับซึ่งเป็นสาเหตุของ
เจ็บป่วยปัจจุบัน การ titre บางซีโรวาร์เป็นอย่างต่อเนื่องสูงกว่าผู้อื่น เกณฑ์ที่สอดคล้องกันเป็น
สำหรับนิยามของความเป็นไปได้ และกรณีการใช้ระบบยืนยันการวินิจฉัย ทั้งสองประเภทต้อง
แยกจากกัน มิฉะนั้น การวินิจฉัยเป็นอัตนัยและระบาดวิทยารูปแบบไม่สามารถได้อย่างถูกต้องเปรียบเทียบ