Classic Although the traditional pe

Classic
Although the traditional performing arts are not as vibrant as they once were, suffering inroads by western entertainments and generally changing tastes, Thai dance drama is not extinct. What survives displays the elegance of an art form refined over centuries and supported by regal patronage. The Thais reputedly first acquired a dance troupe when, in AD 1431, they sacked the ancient Khmer capital of Angkor and took as part of their spoils an entire corps de ballet. Dancers whose performances had once been seen as a symbolic link between nature, earth and the realm of the gods.
Aside from folk and regional dances (southern Thailand's Indian-influenced manohra dance, for example), the two major forms of Thai classical dance drama are khon and lakon nai. In the beginning both were exclusively court entertainments and it was not until much later that a popular style of dance theater, Likay, evolved as a diversion for the common folk who had no access to royal performances.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คลาสสิค
ถึงแม้ว่าศิลปะแบบดั้งเดิมจะไม่เป็นระดับเหล่านั้นเมื่อถูก ทุกข์รองตามสถานบันเทิงตะวันตก และโดยทั่วไปการเปลี่ยนแปลงรสนิยม ละครรำไทยไม่สูญ อะไร survives แสดงความสง่างามของศิลปะแบบที่บริสุทธิ์กว่าศตวรรษ และสนับสนุนพระราชอุปถัมภ์ คนไทยลดก่อนมาคณะเต้นรำเมื่อ ใน AD 1431 พวกเขาไล่ออกเมืองหลวงเขมรโบราณของอังกอร์ และเอาเป็นของริบของบัลเลต์ de corps เป็นทั้ง เต้นเมื่อได้เห็นซึ่งแสดงเป็นสัญลักษณ์เชื่อมโยงระหว่างธรรมชาติ โลก และอาณาจักรของพระเจ้า
นอกจากเต้นพื้นบ้าน และระดับภูมิภาค (ภาคใต้มโนราห์อิทธิพลอินเดียเต้น ตัวอย่าง หลักสองรูปแบบของละครรำไทยโขนและ lakon นายได้ ในการเริ่มต้นทั้งสองได้ขอศาลสถานบันเทิง และก็ไม่จนมากในภายหลังซึ่งลักษณะของโรงละครรำ Likay นิยมพัฒนาเป็นผันสำหรับพื้นทั่วไปที่ไม่สามารถเข้าถึงการแสดงที่รอยัล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คลาสสิก
แม้ว่าศิลปะการแสดงแบบดั้งเดิมจะไม่เป็นที่สดใสที่พวกเขาเคยมีความทุกข์รุกล้ำโดยความบันเทิงตะวันตกและโดยทั่วไปการเปลี่ยนแปลงรสนิยมละครรำไทยไม่สูญพันธุ์ สิ่งที่มีชีวิตความสง่างามของรูปแบบศิลปะการกลั่นตลอดหลายศตวรรษและการสนับสนุนจากการอุปถัมภ์ของกษัตริย์จอ คนไทยที่โด่งดังครั้งแรกที่ได้มาเต้นเมื่อในปี ค.ศ. 1431 พวกเขาไล่เมืองหลวงของเขมรโบราณของนครและเอาเป็นส่วนหนึ่งของผลประโยชน์ของพวกเขาทั้งคณะบัลเล่ต์ นักเต้นที่มีการแสดงครั้งหนึ่งเคยถูกมองว่าเป็นสัญลักษณ์การเชื่อมโยงระหว่างธรรมชาติโลกและดินแดนของพระเจ้า
นอกเหนือจากพื้นบ้านและการเต้นรำในระดับภูมิภาค (รำมโนราห์อินเดียมีอิทธิพลต่อภาคใต้ของไทยเช่น) ทั้งสองรูปแบบที่สำคัญของไทยละครรำ มีโขนและ lakon nai ในการเริ่มต้นทั้งสองได้เฉพาะศาลบันเทิงและมันก็ไม่ได้จนกว่ามากในภายหลังว่ารูปแบบที่นิยมของโรงละครฟ้อนรำลิเก, การพัฒนาเป็นผันสำหรับชาวบ้านทั่วไปที่มีการเข้าถึงการแสดงพระราชไม่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คลาสสิก
ถึงแม้ว่าดั้งเดิม ศิลปะการแสดงไม่อำนวย เช่นที่พวกเขาเคยเป็น ทรมานสัตว์โดยบันเทิงตะวันตกและการเปลี่ยนแปลงโดยทั่วไปรสชาติ นาฏศิลป์ไทยละครจะไม่สูญพันธุ์ สิ่งที่มีชีวิตอยู่แสดงความสง่างามของศิลปะที่ประณีตกว่าหลายศตวรรษและได้รับการสนับสนุนจากพระราชคุณูปการ คนไทยที่โด่งดังครั้งแรกที่ได้มาเต้นในคณะเมื่อ 1431 โฆษณา ,พวกเขาไล่ขอมโบราณหลวงของนคร และเอาส่วนของพวกเราทั้งคณะ เดอ บัลเล่ต์ นักเต้นที่มีการแสดงที่เคยถูกมองว่าเป็นสัญลักษณ์ของการเชื่อมโยงระหว่างธรรมชาติ โลก และอาณาจักรของพระเจ้า .
จากพื้นบ้านและเต้นในภูมิภาค ( ภาคใต้อินเดียได้รับอิทธิพลมโนราห์ เต้น , ตัวอย่างเช่น )สองรูปแบบหลักของดนตรีไทยนาฏศิลป์โขนและละครละครไน ในตอนแรกทั้งสองความบันเทิงโดยเฉพาะศาล และมันไม่จนมากภายหลังว่าเป็นสไตล์ยอดนิยมของโรงละคร เต้นลิเก วิวัฒนาการมาเป็นทางเบี่ยงสำหรับชาวทั่วไปที่ไม่มีการเข้าถึงการแสดงที่รอยัล