3.2. TC recurving position and trac

3.2. TC recurving position and track
Tropical cyclone tracks are generally determined by nearby
airflow of the North Pacific high, and TCs tend to move along
the edges of the North Pacific high air mass (Liu and Chan,2008). A TC recurving position refers to the path that a TC
takes when it forms at a low latitude in the northwestern Pacific
and first moves towards the northwest; then, it recurves
towards the northeast as it travels further north. In this study,
TCs that moved straight without any clear recurving position
and TCs that moved in an irregular oval pattern were excluded
from the analysis of the TC recurving position data (e.g., 37
summer TCs and 5 fall TCs were excluded).
Fig. 3 illustrates the difference between summer (JuneeAugust)
and fall (SeptembereNovember) TC recurving positions.
The data show that, on average, summer TCs (28.0N,
125.0E) recurve in the northwest more than fall TCs (25.3N,
126.3E), which means that TCs are more likely to migrate
towards the southern Sea of Japan in the fall and there is a
higher chance of TCs reaching the KP during the summertime.
This result can also be seen in the tracks of TCs shown in
Fig. 4. Fig. 4 illustrates the tracks of both summer and fall TCs
that occurred during 1966e2009. The TCs that affected the
KP took place primarily in the east of the Philippines or from
the northwestern Pacific region. These TCs tend to move towards
the northwest in the beginning and then change direction
towards the northeast once they reach the westerlies
region. As shown in Fig. 4, we found that summer TCs tend to
move farther north than fall TCs and that quite a lot of TCsaffect the KP. The tracks of fall TCs were mostly over the
Japanese Archipelago.
In terms of the average intensity of TCs, it was found that
fall TCs (mean of minimum central pressure: 945.76 hPa,
coefficient of variation: 0.418) were slightly stronger than
summer TCs (mean of minimum central pressure: 959.51 hPa,
coefficient of variation: 0.579). However, there was a relatively
wide range of fluctuations in the minimum central
pressures of fall TCs. The mean frequency of TC genesis was
4.34 per year (coefficient of variation: 0.027) in the summer
and 3.09 per year (coefficient of variation: 0.032) in the fall. It
was also found that the frequency of summer TCs tended to
decrease over time, but the frequency of strong TCs with over
64 knots of maximum wind speed increased. This increase in
the frequency of strong TCs could lead to an increased risk of
flood damage caused by heavy rainfall and strong winds
during the summer season. On the other hand, there were no
statistically significant differences in the frequency of fall TCs
over the KP.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2. TC recurving ตำแหน่งและติดตามโดยทั่วไปถูกกำหนดโดยเพลงพายุหมุนเขตร้อนในบริเวณใกล้เคียงไหลของอากาศสูงเหนือแปซิฟิก และ TCs มักจะ ย้ายไปตามขอบของแปซิฟิกเหนือสูงอากาศมวล (หลิวและจัน 2008) ตำแหน่ง recurving TC หมายถึงเส้นทางที่มี TCดำเนินการเมื่อแบบที่ละติจูดต่ำในแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือย้ายแรกไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ และ แล้ว recurvesไปทางตะวันออกเฉียงเหนือที่ เดินทางไปภาคเหนือ ในการศึกษานี้TCs ที่ตรงไม่ มีตำแหน่งใด ๆ recurving ชัดเจนและ TCs ที่ในรูปแบบรูปไข่ผิดปกติได้ถูกแยกออกจากการวิเคราะห์ของ TC recurving ตำแหน่งข้อมูล (เช่น 37TCs ฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง 5 TCs ถูกแยก)Fig. 3 แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างฤดูร้อน (JuneeAugust)และตกตำแหน่ง recurving (SeptembereNovember) TCข้อมูลแสดงว่า เฉลี่ย ฤดูร้อน TCs (28.0 Nอี 125.0) recurve ในตะวันตกเฉียงเหนือมากกว่า TCs ฤดูใบไม้ร่วง (25.3 N126.3 E), ซึ่งหมายความ ว่า TCs มีแนวโน้มที่จะย้ายไปทางใต้ทะเลของญี่ปุ่นในฤดูใบไม้ร่วง และมีการโอกาสสูงของ TCs ถึง KP ที่ระหว่างจ้าผลลัพธ์นี้เห็นในเพลงของ TCs ที่แสดงในFig. 4 Fig. 4 แสดงเพลงของ TCs ทั้งฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วงที่เกิดขึ้นระหว่าง 1966e2009 TCs ที่ได้รับผลกระทบKP เอาหลักในภาคตะวันออก ของฟิลิปปินส์ หรือจากภูมิภาคแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ TCs เหล่านี้มีแนวโน้มเข้าสู่ตะวันตกเฉียงเหนือในจุดเริ่มต้น แล้วเปลี่ยนทิศทางทางภาคอีสาน เมื่อพวกเขามาถึง westerliesภูมิภาคที่ ตามที่แสดงใน Fig. 4 เราพบว่า TCs ร้อนมักจะย้ายอยู่ห่างเหนือกว่าตก TCs และที่ค่อนข้างมาก TCsaffect KP จะ เพลงของ TCs อยู่ได้ส่วนใหญ่กว่านี้หมู่เกาะญี่ปุ่นในแง่ของความเข้มเฉลี่ยของ TCs พบว่าตก TCs (หมายถึงแรงดันกลางขั้นต่ำ: 945.76 hPaสัมประสิทธิ์ความผันแปร: 0.418) ได้เล็กน้อยแข็งกว่าฤดูร้อน TCs (หมายถึงแรงดันกลางขั้นต่ำ: 959.51 hPaสัมประสิทธิ์ความผันแปร: 0.579) อย่างไรก็ตาม มีแบบค่อนข้างความผันผวนในกลางต่ำสุดที่หลากหลายความดันของ TCs อยู่ มีความถี่เฉลี่ยของปฐมกาล TC4.34 ต่อปี (สัมประสิทธิ์ความผันแปร: 0.027) ในฤดูร้อนและ 3.09 ต่อปี (สัมประสิทธิ์ความผันแปร: 0.032) ในฤดูใบไม้ร่วงนี้ มันนอกจากนี้ยังพบว่า ความถี่ของ TCs ร้อนมีแนวโน้มที่จะลดเวลา แต่ความถี่ของ TCs แข็งแรงมีมากกว่า64 knots ความเร็วลมสูงสุดเพิ่มขึ้น การเพิ่มขึ้นความถี่ของ TCs แข็งแรงอาจมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นน้ำท่วมความเสียหายที่เกิดจากฝนตกหนักและลมแรงในฤดูร้อน บนมืออื่น ๆ มีไม่ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในความถี่ของ TCs อยู่ผ่านเค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 TC ตำแหน่ง recurving
และติดตามแทร็คที่พายุหมุนเขตร้อนจะถูกกำหนดโดยทั่วไปใกล้เคียงไหลเวียนของอากาศของมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือสูงและ
TCs
แนวโน้มที่จะย้ายไปตามขอบของมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือมวลอากาศสูง(หลิวและจัน, 2008) ตำแหน่ง TC recurving หมายถึงเส้นทางที่ TC ใช้เวลาเมื่อมันเป็นที่ละติจูดต่ำในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือและย้ายไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือเป็นครั้งแรกนั้น แล้วก็ recurves ไปทางตะวันออกเฉียงเหนือขณะที่เดินทางขึ้นไปทางเหนือ ในการศึกษานี้TCs ที่ตรงโดยไม่ต้องย้ายตำแหน่ง recurving ที่ชัดเจนใด ๆและ TCs ที่ย้ายในรูปแบบรูปไข่ที่ผิดปกติได้รับการยกเว้นจากการวิเคราะห์ของTC ข้อมูลตำแหน่ง recurving (เช่น 37 TCs ฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง 5 TCs ได้รับการยกเว้น). รูป 3 แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างฤดูร้อน (JuneeAugust) และฤดูใบไม้ร่วง (SeptembereNovember) ตำแหน่ง TC recurving. ข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่าโดยเฉลี่ย TCs ฤดูร้อน (28.0? N, 125.0? E) ทแยงในทิศตะวันตกเฉียงเหนือกว่าตก TCs นี้ (25.3? N, 126.3? E) ซึ่งหมายความว่า TCs มีแนวโน้มที่จะย้ายไปทางตอนใต้ของทะเลญี่ปุ่นในฤดูใบไม้ร่วงและมีโอกาสสูงในการTCs ถึง KP ในช่วงฤดูร้อน. ผลที่ได้นี้ยังสามารถเห็นได้ในแทร็คของ TCs ที่แสดง ในรูป 4. รูป 4 แสดงให้เห็นถึงแทร็คของฤดูร้อนทั้งในและตก TCs ที่เกิดขึ้นระหว่าง 1966e2009 คือ TCS ที่ได้รับผลกระทบKP ที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่อยู่ทางทิศตะวันออกของประเทศฟิลิปปินส์หรือจากภูมิภาคแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ TCs เหล่านี้มีแนวโน้มที่จะย้ายไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือในการเริ่มต้นแล้วเปลี่ยนทิศทางไปทางตะวันออกเฉียงเหนือเมื่อพวกเขาไปถึงWesterlies ภูมิภาค ดังแสดงในรูป 4 เราพบว่าในช่วงฤดูร้อน TCs ที่มีแนวโน้มที่จะย้ายขึ้นเหนือกว่าตกTCs และค่อนข้างมากของ TCsaffect KP ที่ แทร็คของ TCs ฤดูใบไม้ร่วงส่วนใหญ่กว่า. หมู่เกาะญี่ปุ่นในแง่ของความเข้มเฉลี่ยของ TCs มันก็พบว่าตกอยู่TCs (ค่าเฉลี่ยของความดันกลางขั้นต่ำ: 945.76 hPa, ค่าสัมประสิทธิ์ของการเปลี่ยนแปลง: 0.418) เล็กน้อยแข็งแกร่งกว่าTCs ฤดูร้อน ( หมายถึงความดันกลางขั้นต่ำ: 959.51 hPa, ค่าสัมประสิทธิ์ของการเปลี่ยนแปลง: 0.579) แต่มีค่อนข้างหลากหลายของความผันผวนในภาคกลางต่ำสุดแรงกดดันจากTCs ฤดูใบไม้ร่วง ความถี่ของการกำเนิด TC เฉลี่ยเป็น4.34 ต่อปี (ค่าสัมประสิทธิ์ของการเปลี่ยนแปลง: 0.027) ในช่วงฤดูร้อนและ3.09 ต่อปี (ค่าสัมประสิทธิ์ของการเปลี่ยนแปลง: 0.032) ในฤดูใบไม้ร่วง มันนอกจากนี้ยังพบว่าความถี่ของฤดูร้อน TCs มีแนวโน้มที่จะลดลงเมื่อเวลาผ่านไปแต่ความถี่ของการที่แข็งแกร่งกับ TCs มากกว่า64 นอตความเร็วลมสูงสุดที่เพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้นในการนี้ความถี่ของ TCs ที่แข็งแกร่งอาจนำไปสู่ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของความเสียหายน้ำท่วมที่เกิดจากฝนตกหนักและลมแรงในช่วงฤดูร้อน ในทางกลับกันพบว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในความถี่ของ TCs ฤดูใบไม้ร่วงที่ผ่านKP

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . TC recurving ตำแหน่งและติดตาม
พายุหมุนเขตร้อนติดตามโดยทั่วไปจะกำหนดโดยให้ใกล้เคียง
ของมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ สูง และ งานมักจะเดินไป
ขอบของมวลอากาศสูงเหนือมหาสมุทรแปซิฟิก ( หลิว และ ชาน , 2008 ) เป็น TC recurving ตำแหน่งหมายถึงเส้นทางที่ TC
ใช้เวลาเมื่อแบบฟอร์มที่ละติจูดต่ำในทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือแปซิฟิก
และย้ายแรกไปสู่ทิศตะวันตกเฉียงเหนือ แล้วมัน recurves
ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ในขณะที่มันเดินทางต่อไปทางทิศเหนือ ในการศึกษานี้ งานที่ย้ายไปตรง ๆ

recurving ชัดเจนและตำแหน่งงานที่ย้ายในรูปแบบรูปไข่ผิดปกติได้รับการยกเว้น
จากการวิเคราะห์ของ TC recurving ข้อมูลตำแหน่ง ( เช่น 37
ฤดูร้อน TCS และ 5 งานล้มได้รับการยกเว้น ) .
รูปที่ 3 แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างฤดูร้อน ( juneeaugust )
และฤดูใบไม้ร่วง ( septemberenovember ) TC recurving ตำแหน่ง .
ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าโดยเฉลี่ยงานฤดูร้อน ( 28  N ,
125.0  E ) recurve ในทิศตะวันตกเฉียงเหนือมากกว่างานล้ม ( 1  N ,
126.3  E ) ซึ่งหมายความว่างานมีแนวโน้มที่จะโยกย้าย
สู่ทะเลใต้ ญี่ปุ่นในฤดูใบไม้ร่วง และมีโอกาส
ที่สูงขึ้นของงานถึง KP ในระหว่างฤดูร้อน
ผลที่ได้นี้ยังสามารถเห็นได้ในแทร็คของงานที่แสดงในรูปที่ 4
. รูปที่ 4 แสดงให้เห็นถึงร่องรอยของทั้งฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง TCS
ที่เกิดขึ้นในช่วง 1966e2009 . ในงานที่ส่งผลต่อ
KP เกิดขึ้นเป็นหลักในทางตะวันออกของฟิลิปปินส์ หรือจาก
ภูมิภาคแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ . งานเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะย้ายไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือในตอนแรก

แล้วเปลี่ยนทิศทางทางภาคอีสานเมื่อพวกเขามาถึงเวสเตอร์ไล
) ดังแสดงในรูปที่ 4 เราพบว่า TCS ฤดูร้อนมักจะย้ายไกลออกไปเหนือกว่าอัจฉริยะ
ฤดูใบไม้ร่วงและค่อนข้างมากของ tcsaffect ที่ KP . แทร็คของ TCS อยู่ส่วนใหญ่มากกว่า

เกาะญี่ปุ่น ในแง่ของความเข้มเฉลี่ยของประเทศสหรัฐอเมริกา พบว่า ค่าเฉลี่ยต่ำสุด (
งานตกกลางความดัน : 945.76 HPA
, สัมประสิทธิ์ของการแปรผัน : 0418 ) เล็กน้อยแข็งแกร่งกว่า
งานฤดูร้อน ( ค่าเฉลี่ยของความดันน้อยกลาง : 959.51 HPA
, สัมประสิทธิ์ของการแปรผัน : 0.579 ) อย่างไรก็ตาม มีค่อนข้างหลากหลายของ

ดันกลางอย่างน้อยงานตก คือความถี่ของ TC เจเนซิสคือ
4.34 ต่อปี ( ค่าสัมประสิทธิ์ความแปรผัน : 0.027 ) ในฤดูร้อน
3.09 และต่อปี ( ค่าสัมประสิทธิ์ความแปรผัน : 0.032 ) ในฤดูใบไม้ร่วง มัน
พบว่า ความถี่ของงานฤดูร้อนมีแนวโน้ม
ลดลงเมื่อเวลาผ่านไป แต่ความถี่ของ TCS แข็งแรงกว่า
64 นอตความเร็วลมสูงสุดเพิ่มขึ้น เพิ่มนี้ใน
ความถี่ของงาน แข็งแรง จะนำไปสู่การเพิ่มความเสี่ยงของ
อุทกภัยอันเนื่องมาจากฝนตกหนัก และลม
ในระหว่างฤดูร้อน บนมืออื่น ๆที่ไม่มี
ความแตกต่างกันในความถี่ของฤดูใบไม้ร่วง TCS
กว่า KP .