Heidegger (1889–1976)Since Dilthey,

Heidegger (1889–1976)

Since Dilthey, the discipline of hermeneutics has detached itself from spiritual science and has broadened to include all texts and multimedia.[22] In the 20th century, Martin Heidegger's philosophical hermeneutics shifted the focus from interpretation to existential understanding, which was treated more as a direct, non-mediated — and thus more authentic — way of being in the world than merely as "a way of knowing."[23] For example, he called for a "special hermeneutic of empathy" to dissolve the classic philosophic issue of "other minds" by putting the issue in the context of the being-with of human relatedness. (Although Heidegger himself did not complete this inquiry.)[24]

Advocates of this approach claim that some texts, and the people who produce them, cannot be studied by means of using the same scientific methods that are used in the natural sciences, thus drawing upon arguments similar to those of antipositivism. Moreover, they claim that such texts are conventionalized expressions of the experience of the author. Thus, the interpretation of such texts will reveal something about the social context in which they were formed, and, more significantly, will provide the reader with a means of sharing the experiences of the author.

The reciprocity between text and context is part of what Heidegger called the hermeneutic circle. Among the key thinkers who elaborated this idea was the sociologist Max Weber.
Gadamer (1900–2002) et al.

Hans-Georg Gadamer's hermeneutics is a development of the hermeneutics of his teacher, Heidegger. Gadamer asserted that methodical contemplation is opposite to experience and reflection. We can reach the truth only by understanding or mastering our experience. According to Gadamer, our understanding is not fixed but rather is changing and always indicating new perspectives. The most important thing is to unfold the nature of individual understanding.

Gadamer pointed out that prejudice is an element of our understanding and is not per se without value. Indeed, prejudices, in the sense of pre-judgements of the thing we want to understand, are unavoidable. Being alien to a particular tradition is a condition of our understanding. He said that we can never step outside of our tradition — all we can do is try to understand it. This further elaborates the idea of the hermeneutic circle.

Bernard Lonergan's (1904–1984) hermeneutics is less well known, but a case for considering his work as the culmination of the postmodern hermeneutical revolution that began with Heidegger was made in several articles by Lonergan specialist Frederick G. Lawrence.[25]

Paul Ricœur (1913–2005) developed a hermeneutics that is based upon Heidegger's concepts. His work differs in many ways from that of Gadamer.

Karl-Otto Apel (b. 1922) elaborated a hermeneutics based on American semiotics. He applied his model to discourse ethics with political motivations akin to those of critical theory.

Jürgen Habermas (b. 1929) criticized the conservatism of previous hermeneutists, especially Gadamer, because their focus on tradition seemed to undermine possibilities for social criticism and transformation. He also criticized Marxism and previous members of the Frankfurt School for missing the hermeneutical dimension of critical theory.

Habermas incorporated the notion of the lifeworld and emphasized the importance for social theory of interaction, communication, labor, and production. He viewed hermeneutics as a dimension of critical social theory.

Andrés Ortiz-Osés (b. 1943) has developed his symbolic hermeneutics as the Mediterranean response to Northern European hermeneutics. His main statement regarding symbolic understanding of the world is that meaning is a symbolic healing of injury.

Two other important hermeneutic scholars are Jean Grondin (b. 1955) and Maurizio Ferraris (b. 1956).

Mauricio Beuchot coined the term and discipline of analogic hermeneutics, which is a type of hermeneutics that is based upon interpretation and takes into account the plurality of aspects of meaning. He drew categories both from analytic and continental philosophy, as well as from the history of thought.

Two scholars who have published criticism of Gadamer's hermeneutics are the Italian jurist Emilio Betti and the American literary theorist E. D. Hirsch.
Objective hermeneutics

In 1992, the Association for Objective Hermeneutics (AGOH) was founded in Frankfurt am Main by scholars of various disciplines in the humanities and social sciences. Its goal is to provide all scholars who use the methodology of objective hermeneutics with a means of exchanging information.[26]

In one of the few translated texts of this German school of hermeneutics, its founders declared:
“ Our approach has grown out of the empirical study of family interactions as well as reflection upon the procedures of interpretation employed in our research. For the time being we shall refer to it as objective hermeneutics in order to distinguish it clearly from traditional hermeneutic techniques and orientations. The general significance for sociological analysis of objective hermeneutics issues from the fact that, in the social sciences, interpretive methods constitute the fundamental procedures of measurement and of the generation of research data relevant to theory. From our perspective, the standard, nonhermeneutic methods of quantitative social research can only be justified because they permit a shortcut in generating data (and research "economy" comes about under specific conditions). Whereas the conventional methodological attitude in the social sciences justifies qualitative approaches as exploratory or preparatory activities, to be succeeded by standardized approaches and techniques as the actual scientific procedures (assuring precision, validity, and objectivity), we regard hermeneutic procedures as the basic method for gaining precise and valid knowledge in the social sciences. However, we do not simply reject alternative approaches dogmatically. They are in fact useful wherever the loss in precision and objectivity necessitated by the requirement of research economy can be condoned and tolerated in the light of prior hermeneutically elucidated research experiences.[27]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Heidegger (จาก 1889-1976)ตั้งแต่ Dilthey วินัยของอรรถปริวรรตศาสตร์ได้เดี่ยวตัวเองจากวิทยาศาสตร์ทางจิตวิญญาณ และมีขยายเพื่อรวมข้อความและมัลติมีเดียทั้งหมด [22] ในศตวรรษที่ 20 มาร์ติน Heidegger ปรัชญาอรรถปริวรรตศาสตร์จากจุดเน้นจากความเข้าใจ existential ซึ่งถือว่าเท่าที่นั่ง ไม่มี-mediated — และดังนั้นแท้จริง — วิธีการในโลกมากกว่าเพียงเป็น "วิธีการรู้" [23] เช่น เขาเรียก "พิเศษ hermeneutic ของเอาใจใส่" ยุบ philosophic ปัญหาคลาสสิกของ "อื่น ๆ จิตใจ" โดยใส่ปัญหาในบริบทของการอยู่ด้วยของ relatedness มนุษย์ (แม้ว่า Heidegger เองไม่สมบูรณ์คำถามนี้) [24]สนับสนุนวิธีการนี้อ้างว่า ข้อความบาง และคนที่ผลิตนั้น ไม่สามารถศึกษา โดยใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์เดียวกันที่ใช้ในวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ วาดดัง ขึ้นใกล้เคียงกับ antipositivism อาร์กิวเมนต์ นอกจากนี้ พวกเขาอ้างว่า ข้อความดังกล่าวเป็นนิพจน์ conventionalized ประสบการณ์ของผู้เขียน การตีความของข้อความดังกล่าวจะเปิดเผยอะไรเกี่ยวกับบริบททางสังคมที่มีรูป และ ขึ้นมาก จะให้อ่านวิธีการประสบการณ์ของผู้เขียนReciprocity ระหว่างข้อความและเนื้อหาเป็นส่วนหนึ่งของ Heidegger เรียกวงกลม hermeneutic ระหว่าง thinkers คีย์ที่ใช้ elaborated ความคิดนี้ถูก sociologist แม็กซ์เวเบอร์Gadamer (1900 – 2002) et alอรรถปริวรรตศาสตร์ของ Gadamer ฮานส์จอร์จเป็นพัฒนาของอรรถปริวรรตศาสตร์ของครู Heidegger Gadamer คนที่ สะสมมีเหตุผลอยู่ตรงข้ามกับประสบการณ์และการสะท้อน เราสามารถเข้าถึงความจริง โดยการทำความเข้าใจ หรือเรียนรู้ประสบการณ์ของเราเท่านั้น ตาม Gadamer เราเข้าใจไม่ถาวร แต่จะ มีการเปลี่ยนแปลง และจะแสดงมุมมองใหม่ สิ่งสำคัญที่สุดคือการ แฉของความเข้าใจแต่ละGadamer ชี้ให้เห็นว่า อคติเป็นองค์ประกอบของความเข้าใจของเรา และจะไม่ต่อ se ไม่ มีค่า แน่นอน อคติ ความ judgements ก่อนของสิ่งเราต้องการเข้าใจ จะหลีกเลี่ยงไม่ได้ เป็นคนต่างด้าวให้เป็นประเพณีเฉพาะเป็นเงื่อนไขของความเข้าใจของเรา เขากล่าวว่า เราไม่สามารถเข้าที่นอกประเพณีของเราซึ่งทั้งหมดที่เราทำคือพยายามที่จะเข้าใจมัน ต่อไปนี้ elaborates ความคิดของวง hermeneuticBernard โลอรรถปริวรรตศาสตร์ (1904 – 1984) เป็นที่รู้จักน้อย แต่กรณีพิจารณางานของเขาเป็นสุดยอดของการปฏิวัติ hermeneutical หลังสมัยใหม่ที่เริ่มต้นกับ Heidegger ทำในหลายบทความ โดยผู้เชี่ยวชาญโลลอว์เรนซ์กรัมค [25]Paul Ricœur (ค.ศ. 1913 – 2005) พัฒนาอรรถปริวรรตศาสตร์ที่ยึดตามแนวคิดของ Heidegger งานของเขาแตกต่างจากของ Gadamer ในบุนอเพลออตโตคาร์ล (เกิดค.ศ. 1922) elaborated อรรถปริวรรตศาสตร์ที่ยึด semiotics อเมริกัน เขาใช้แบบจำลองของเขากับวาทกรรมจริยธรรมกับโต่งทางการเมืองเหมือนกับบรรดาทฤษฎีที่สำคัญJürgen Habermas (b. 1929) วิพากษ์วิจารณ์อนุรักษนิยมของ hermeneutists ก่อนหน้านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Gadamer เนื่องจากเน้นประเพณีของพวกเขาดูเหมือนเซาะไปวิจารณ์สังคมและการเปลี่ยนแปลง เขายังวิพากษ์วิจารณ์ลัทธิมากซ์และก่อนหน้านี้สมาชิกของโรงเรียนแฟรงค์เฟิร์ตสำหรับขนาด hermeneutical ของทฤษฎีสำคัญที่ขาดหายไปHabermas รวมแนวคิดของ lifeworld และเน้นความสำคัญในทฤษฎีสังคมของการโต้ตอบ สื่อสาร แรงงาน และการผลิต เขาดูอรรถปริวรรตศาสตร์เป็นมิติของทฤษฎีทางสังคมที่สำคัญพล.ต. Andrés-Osés (เกิด 1943) ได้พัฒนาอรรถปริวรรตศาสตร์สัญลักษณ์ของเขาเป็นการตอบสนองต่อเมดิเตอร์เรเนียนอรรถปริวรรตศาสตร์ยุโรปเหนือ เขาคำสั่งหลักเกี่ยวกับการทำความเข้าใจสัญลักษณ์ของโลกมีความหมายว่าเป็นสัญลักษณ์รักษาบาดเจ็บสองอื่น ๆ สำคัญ hermeneutic นักวิชาการมีฌอง Grondin (เกิด 1955) และ Maurizio Ferraris (เกิดปี 1956)Mauricio Beuchot จังหวะระยะและวินัย analogic อรรถปริวรรตศาสตร์ ซึ่งเป็นชนิดของอรรถปริวรรตศาสตร์ที่ขึ้นอยู่กับการตีความ และพิจารณาถึงได้ด้านความหมาย เขาวาดประเภททั้ง จากยุโรป และที่สำคัญคือปรัชญา และ จากประวัติศาสตร์ความคิดนักวิชาการทั้งสองที่มีการเผยแพร่วิจารณ์ของอรรถปริวรรตศาสตร์ของ Gadamer เป็นลูกขุนอิตาลี Emilio Betti และ theorist วรรณกรรมอเมริกันเฮิร์ช D. E.อรรถปริวรรตศาสตร์วัตถุประสงค์ในปี 1992 สมาคมสำหรับวัตถุประสงค์อรรถปริวรรตศาสตร์ (AGOH) ก่อตั้งขึ้นในแฟรงค์เฟิร์ตอัมไมน์ โดยนักปราชญ์สาขาต่าง ๆ ในมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ เป้าหมายคือเพื่อ ให้นักวิชาการทั้งหมดที่ใช้วิธีการของอรรถปริวรรตศาสตร์วัตถุประสงค์ ด้วยวิธีการแลกเปลี่ยนข้อมูล [26]ในหนึ่งข้อความแปลไม่กี่โรงเรียนนี้เยอรมันของอรรถปริวรรตศาสตร์ ผู้ก่อตั้งของประกาศ:"วิธีของเราได้เติบโตขึ้นจากการศึกษาประจักษ์โต้ครอบครัวตลอดจนสะท้อนตามขั้นตอนของการตีความงานวิจัยของเรา สำหรับเราจะอ้างอิงเป็นอรรถปริวรรตศาสตร์วัตถุประสงค์เพื่อความแตกต่างอย่างชัดเจนจาก hermeneutic เทคนิคดั้งเดิมและแนวการ ความสำคัญทั่วไปสำหรับการวิเคราะห์สังคมวิทยาของอรรถปริวรรตศาสตร์ประสงค์ออกจากความจริงที่ว่า ในสังคมวิทยา interpretive วิธีเป็นขั้นตอนพื้นฐาน การวัด และการสร้างข้อมูลการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับทฤษฎี จากมุมมองของเรา มาตรฐาน nonhermeneutic วิธีการวิจัยเชิงปริมาณทางสังคมสามารถเฉพาะได้รับการพิสูจน์เนื่องจากพวกเขาอนุญาตให้มีทางลัดในการสร้างข้อมูล (และวิจัย "เศรษฐกิจ" มาประมาณภายใต้เงื่อนไขที่กำหนด) ในขณะที่ทัศนคติ methodological ธรรมดาในสังคมวิทยาจัดชิดแนวทางเชิงคุณภาพเป็นกิจกรรมเชิงบุกเบิก หรือเตรียม การประสบความสำเร็จ โดยวิธีมาตรฐานและเทคนิคที่เป็นกระบวนการทางวิทยาศาสตร์แท้จริง (มั่นใจความแม่นยำ ถูกต้อง และปรวิสัย), จุติตอน hermeneutic เป็นวิธีพื้นฐานในการได้รับความรู้ที่ถูกต้อง และแม่นยำในสังคมศาสตร์ อย่างไรก็ตาม เราไม่เพียงปฏิเสธวิธีสำรอง dogmatically พวกเขาได้ในความเป็นจริงเป็นประโยชน์ไม่สูญเสียความแม่นยำและปรวิสัย necessitated ตามความต้องการของงานวิจัยเศรษฐกิจสามารถยังคง และสมนี้ผลงานวิจัยก่อน hermeneutically elucidated [27]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไฮเดกเกอร์ (1889-1976) ตั้งแต่ Dilthey วินัยของการแปลได้เดี่ยวของตัวเองจากวิทยาศาสตร์ทางจิตวิญญาณและมีวงกว้างที่จะรวมถึงข้อความและมัลติมีเดีย. [22] ในศตวรรษที่ 20, มาร์ตินแปลปรัชญาไฮเดกเกอร์เปลี่ยนโฟกัสจากการตีความในการทำความเข้าใจการดำรงอยู่ ซึ่งได้รับการรักษามากขึ้นเป็นทางตรงที่ไม่พึ่ง - และทำให้จริงมากขึ้น - ". ทางรู้ว่าเป็น" วิธีการของการอยู่ในโลกกว่าเป็นเพียง [23] ตัวอย่างเช่นเขาเรียก "hermeneutic พิเศษของการเอาใจใส่" เพื่อ ละลายปัญหาปรัชญาคลาสสิกของ "จิตใจ" อื่น ๆ โดยการวางปัญหาในบริบทของความเป็นอยู่ที่มีความสัมพันธ์ของมนุษย์ (แม้ว่าไฮเดกเกอร์ตัวเองไม่สมบูรณ์สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมนี้.) [24] ประชาสัมพันธ์ของวิธีนี้อ้างว่าบางตำราและคนที่ผลิตพวกเขาไม่สามารถได้รับการศึกษาโดยวิธีการของการใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์เช่นเดียวกับที่ใช้ในวิทยาศาสตร์ธรรมชาติจึง ภาพวาดในข้อโต้แย้งที่คล้ายกับของ Antipositivism นอกจากนี้พวกเขาอ้างว่าข้อความดังกล่าวมีการแสดงออกจอมปลอมของประสบการณ์ของผู้เขียน ดังนั้นความหมายของข้อความดังกล่าวจะเปิดเผยบางอย่างเกี่ยวกับบริบททางสังคมที่พวกเขากำลังก่อตัวขึ้นและมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญจะช่วยให้ผู้อ่านที่มีความหมายของการแบ่งปันประสบการณ์ของผู้เขียน. ร่วมกันระหว่างข้อความและบริบทเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่ ไฮเดกเกอร์เรียกว่าวงกลม hermeneutic ในบรรดานักคิดที่สำคัญที่อธิบายความคิดนี้เป็นนักสังคมวิทยาแม็กซ์เวเบอร์. Gadamer (1900-2002) et al. Hans-Georg Gadamer แปลเป็นการพัฒนาของการแปลของครูของเขาไฮเดกเกอร์ Gadamer ถูกกล่าวหาว่าฌานระเบียบอยู่ตรงข้ามจะได้สัมผัสและการสะท้อน เราสามารถเข้าถึงความจริงโดยเฉพาะความเข้าใจหรือการเรียนรู้ประสบการณ์ของเรา ตามที่ Gadamer, ความเข้าใจของเราไม่คงที่ แต่มีการเปลี่ยนแปลงและมักจะแสดงให้เห็นมุมมองใหม่ ๆ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการแฉความเข้าใจธรรมชาติของแต่ละบุคคล. Gadamer ชี้ให้เห็นว่ามีอคติเป็นองค์ประกอบของความเข้าใจของเราและไม่ได้ต่อโดยไม่มีค่า แท้จริงอคติในความหมายของคำตัดสินล่วงหน้าของสิ่งที่เราต้องการที่จะเข้าใจที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เป็นประเพณีของคนต่างด้าวโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นเงื่อนไขของความเข้าใจของเรา เขาบอกว่าเราไม่เคยสามารถก้าวออกจากประเพณีของเรา - ทั้งหมดที่เราสามารถทำได้คือพยายามที่จะเข้าใจมัน ต่อไปนี้จะ elaborates ความคิดของวงกลม hermeneutic ได้. เบอร์นาร์ดเนอร์เกนของ (1904-1984) แปลน้อยที่รู้จักกันดี แต่กรณีสำหรับการพิจารณาการทำงานของเขาเป็นสุดยอดของการปฏิวัติอธิบายหรือแปลหลังสมัยใหม่ที่เริ่มต้นด้วยไฮเดกเกอร์ได้ทำในหลายบทความโดยผู้เชี่ยวชาญเนอร์เกน เฟรเดอริกรัมอเรนซ์. [25] พอล Ricoeur (1913-2005) การพัฒนาแปลว่าจะขึ้นอยู่กับแนวคิดของไฮเดกเกอร์ ผลงานของเขาแตกต่างกันในหลาย ๆ ด้านจากที่ Gadamer. คาร์ลอ็อตโต Apel (ข. 1922) แปลเนื้อหาบนพื้นฐานของสัญอเมริกัน เขาใช้รูปแบบของเขาที่จะจริยธรรมวาทกรรมที่มีแรงจูงใจทางการเมืองคล้ายกับบรรดาของทฤษฎีที่สำคัญ. Jürgenฮาเบอร์ (ข. 1929) ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ของนักอนุรักษ์ hermeneutists ก่อนหน้านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Gadamer เพราะโฟกัสของพวกเขาเกี่ยวกับประเพณีดูเหมือนจะบ่อนทำลายความเป็นไปได้สำหรับการวิจารณ์และการเปลี่ยนแปลงทางสังคม นอกจากนี้เขายังได้รับการวิพากษ์วิจารณ์มาร์กซ์และสมาชิกก่อนหน้าของโรงเรียนที่แฟรงค์เฟิร์ตที่หายไปมิติที่อธิบายหรือแปลของทฤษฎีที่สำคัญ. ฮาเบอร์นิติบุคคลที่จัดตั้งขึ้นความคิดของโลกชีวิตและเน้นความสำคัญสำหรับทฤษฎีของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม, การสื่อสาร, แรงงานและการผลิต เขามองว่าแปลเป็นมิติของทฤษฎีทางสังคมที่สำคัญ. Andrésออร์ติซ-สภาพแวดล้อมระบบปฏิบัติการ (ข. 1943) ได้มีการพัฒนาแปลสัญลักษณ์ของเขาในฐานะที่จะตอบสนองเมดิเตอร์เรเนียนยุโรปเหนือแปล คำสั่งหลักของเขาเกี่ยวกับความเข้าใจสัญลักษณ์ของโลกคือความหมายคือการรักษาสัญลักษณ์ของการบาดเจ็บ. สองนักวิชาการ hermeneutic อื่น ๆ ที่สำคัญคือฌอง Grondin (ข. 1955) และ Maurizio เฟอร์รารี่ (ข. 1956). เมาริซิโอ Beuchot บัญญัติศัพท์และมีระเบียบวินัยของ analogic แปลซึ่งเป็นประเภทของการแปลที่จะขึ้นอยู่กับการตีความและการคำนึงถึงเสียงส่วนใหญ่ในด้านของความหมาย เขาดึงทั้งสองประเภทจากปรัชญาวิเคราะห์และทวีปรวมทั้งจากประวัติศาสตร์ของความคิด. สองนักวิชาการที่มีการเผยแพร่คำวิจารณ์ของแปล Gadamer ของเป็นกฎหมายอิตาลีเอมิลิโอ Betti และทฤษฎีวรรณกรรมอเมริกัน ED เฮิร์ช. วัตถุประสงค์แปลในปี 1992 สมาคม วัตถุประสงค์แปล (AGOH) ก่อตั้งขึ้นในแฟรงค์เฟิร์ตโดยนักวิชาการของสาขาวิชาต่างๆในมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ . เป้าหมายของมันคือการให้นักวิชาการทุกคนที่ใช้วิธีการแปลวัตถุประสงค์ด้วยวิธีการแลกเปลี่ยนข้อมูล [26] ในตอนหนึ่งของตำราแปลไม่กี่นี้โรงเรียนของเยอรมันแปล, ผู้ก่อตั้งประกาศ: "วิธีการของเราได้เติบโตขึ้นมาจาก การศึกษาเชิงประจักษ์ของการมีปฏิสัมพันธ์ในครอบครัวเช่นเดียวกับการสะท้อนเมื่อขั้นตอนของการตีความที่ใช้ในการวิจัยของเรา ในขณะที่เราจะเรียกมันแปลเป็นวัตถุประสงค์เพื่อที่จะแยกแยะความแตกต่างอย่างชัดเจนจากเทคนิคการ hermeneutic แบบดั้งเดิมและการหมุน อย่างมีนัยสำคัญโดยทั่วไปสำหรับการวิเคราะห์ทางสังคมวิทยาของปัญหาวัตถุประสงค์แปลจากความจริงที่ว่าในสังคมศาสตร์วิธีการสื่อความหมายเป็นขั้นตอนพื้นฐานของการวัดและการสร้างข้อมูลการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับทฤษฎี จากมุมมองของเรามาตรฐานวิธี nonhermeneutic ของการวิจัยเชิงปริมาณทางสังคมสามารถเป็นธรรมเพราะพวกเขาอนุญาตให้มีทางลัดในการสร้างข้อมูล (และการวิจัย "เศรษฐกิจ" มาเกี่ยวกับการภายใต้เงื่อนไขที่เฉพาะเจาะจง) ในขณะที่ทัศนคติวิธีการแบบเดิมในสังคมศาสตร์ justifies วิธีการเชิงคุณภาพเป็นกิจกรรมสอบสวนหรือการเตรียมการที่จะประสบความสำเร็จโดยวิธีการที่เป็นมาตรฐานและเทคนิคเป็นวิธีการทางวิทยาศาสตร์ที่เกิดขึ้นจริง (ความเชื่อมั่นที่มีความแม่นยำถูกต้องและเที่ยงธรรม) เราเชื่อว่าขั้นตอนการ hermeneutic เป็นวิธีการพื้นฐานสำหรับการ ดึงดูดความรู้ที่แม่นยำและถูกต้องในทางสังคมศาสตร์ แต่เราไม่ได้เพียงแค่ปฏิเสธวิธีการทางเลือกดันทุรัง พวกเขาอยู่ในความเป็นจริงที่มีประโยชน์ทุกที่สูญเสียความแม่นยำและความเที่ยงธรรมเพียงพอโดยความต้องการของเศรษฐกิจการวิจัยที่สามารถให้อภัยและการยอมรับในแง่ของก่อนที่โฮล์ม hermeneutically ประสบการณ์การวิจัย. [27]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไฮเดกเกอร์ ( 1889 – 1976 )

ตั้งแต่ dilthey , วินัยของการตีความได้แยกออกจากจิตวิญญาณและวิทยาศาสตร์มีวงกว้างรวมถึงข้อความและมัลติมีเดีย [ 22 ] ในศตวรรษที่ 20 ของมาร์ติน ไฮเดกเกอร์ปรัชญาตีความเปลี่ยนโฟกัสจากการตีความเพื่อความเข้าใจที่มีอยู่ ซึ่งถือว่าเป็นโดยตรง- และดังนั้นจึงไม่โดยแท้ - วิธีการในโลก มากกว่าเป็นเพียง " วิธีรู้ " [ 23 ] ตัวอย่างเช่น เขาเรียก " แบบพิเศษของการ " ยุบสภาปัญหาปรัชญาคลาสสิกของ " จิตใจ " โดยวางปัญหาในบริบทของการมีสัมพันธ์มนุษย์ ( แม้ว่าไฮเดกเกอร์เองไม่สมบูรณ์ สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมนี้ ) [ 24 ]