Methane emissions from beef cattle:

Methane emissions from beef cattle: Effects of fumaric acid, essential oil, and canola oil
Abstract
The objective of this study was to identify feed additives that reduce enteric methane emissions from cattle. We measured methane emissions, total tract digestibility (using chromic oxide), and ruminal fermentation (4 h after feeding) in growing beef cattle fed a diet supplemented with various additives. The experiment was designed as a replicated 4 × 4 Latin square with 21-d periods and was conducted using 16 Angus heifers (initial BW of 260 ± 32 kg). Treatments were: control (no additive), fumaric acid (175 g/d) with sodium bicarbonate (75 g/d), essential oil and spice extract (1 g/d), or canola oil (4.6% of DMI). The basal diet consisted of 75% whole-crop barley silage, 19% steam-rolled barley, and 6% supplement (DM basis). Four large chambers (2 animals fed the same diet per chamber) were equipped to measure methane emissions for 3 d each period. Adding canola oil to the diet decreased (P = 0.009) total daily methane emissions by 32% and tended (P = 0.09) to decrease methane emissions as a percentage of gross energy intake by 21%. However, much of the reduction in methane emissions was due to decreased (P < 0.05) feed intake and lower (P < 0.05) total digestibility of DM and fiber. Digestibility of all nutrients was also lowered (P < 0.05) by feeding essential oil, but there were no effects on ruminal fermentation or methane emissions. In contrast, adding fumaric acid to the diet increased total VFA concentration (P = 0.03), increased propionate proportions (P = 0.01), and decreased the acetate:propionate ratio (P = 0.002), but there was no measurable effect on methane emissions. The study demonstrates that canola oil can be used to reduce methane losses from cattle, but animal performance may be compromised due to lower feed intake and decreased fiber digestibility. Essential oils had no effect on methane emissions, whereas fumaric acid caused potentially beneficial changes in ruminal fermentation but no measurable reductions in methane emissions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปล่อยก๊าซมีเทนจากเนื้อวัว: ผลกระทบ ของกรด fumaric น้ำมัน น้ำมันคาโนลาบทคัดย่อวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ระบุสารอาหารที่ช่วยลดการปล่อยก๊าซมีเทน enteric จากวัว เราวัดการปล่อยก๊าซมีเทน digestibility รวมทางเดิน (ใช้ chromic ออกไซด์), และ ruminal หมัก (4 h หลังจากให้อาหาร) ในเนื้อวัวที่เลี้ยงอาหารเสริม ด้วยสารต่าง ๆ ทดลองออกแบบมาเป็นจำลองแบบ 4 × 4 ละตินสี่เหลี่ยมกับ 21 d รอบระยะเวลา และวิธีการใช้ 16 Angus heifers (เริ่มต้น BW 260 ± 32 kg) รักษาได้: ควบคุม (ไม่บวก) กรด fumaric (175 g/d) กับโซเดียมไบคาร์บอเนต (75 g/d), น้ำมันหอมระเหย และเครื่องเทศสารสกัด (1 g/d), หรือคาโนลาน้ำมัน (4.6% ของ DMI) อาหารโรคประกอบด้วยไซเลจต่อ 75% พืชทั้งข้าวบาร์เลย์ ข้าวบาร์เลย์อบสะสม 19% และ 6% เสริม (DM พื้นฐาน) 4 ห้องขนาดใหญ่ (2 สัตว์เลี้ยงอาหารกันต่อหอการค้า) ถูกติดตั้งเพื่อวัดการปล่อยก๊าซมีเทนใน 3 มิติแต่ละรอบระยะเวลา เพิ่มน้ำมันคาโนลาในอาหารลดลง (P = 0.009) รวมทุกวันปล่อยมีเทน 32% และมีแนวโน้มที่ (P = 0.09) เพื่อลดการปล่อยก๊าซมีเทนเป็นเปอร์เซ็นต์ของการบริโภคพลังงานขั้นต้น 21% อย่างไรก็ตาม การลดการปล่อยก๊าซมีเทนมากถูกเนื่องลดลง (P < 0.05) อาหารบริโภค และลด (P < 0.05) รวม digestibility DM และไฟเบอร์ Digestibility สารอาหารทั้งหมดยังลดลง (P < 0.05) โดยให้อาหารน้ำมันหอมระเหย มีแต่ได้ไม่มีผลในการปล่อยก๊าซมีเทนหรือหมัก ruminal ในทางตรงข้าม เพิ่มกรด fumaric อาหารเพิ่มความเข้มข้นรวมของ VFA (P = 0.03), propionate สัดส่วนเพิ่มขึ้น (P = 0.01), และลดอัตราส่วน acetate: propionate (P = 0.002), แต่มีผลไม่วัดการปล่อยก๊าซมีเทน การศึกษาแสดงให้เห็นว่า น้ำมันคาโนลาสามารถใช้เพื่อลดความสูญเสียของมีเทนจากวัว แต่อาจไม่สมบูรณ์ประสิทธิภาพสัตว์บริโภคอาหารต่ำและ digestibility เส้นใยลดลง น้ำมันก็ไม่มีผลต่อการปล่อยก๊าซมีเทน ในขณะที่กรด fumaric เกิดเปลี่ยนแปลงอาจเป็นประโยชน์ในการหมัก ruminal แต่ไม่ลดวัดในการปล่อยก๊าซมีเทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปล่อยก๊าซมีเทนจากการเลี้ยงโคเนื้อ: ผลของกรดฟูมาริก,
น้ำมันหอมระเหยและน้ำมันคาโนลาบทคัดย่อวัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้คือการระบุสารอาหารที่ช่วยลดการปล่อยก๊าซมีเทนจากลำไส้วัว
เราวัดการปล่อยก๊าซมีเทนย่อยได้ในระบบทางเดินรวม (โดยใช้โครออกไซด์) และการหมักในกระเพาะรูเมน (4 ชั่วโมงหลังจากการให้อาหาร) ในการปลูกเลี้ยงโคเนื้ออาหารเสริมด้วยสารเติมแต่งต่างๆ การทดลองที่ได้รับการออกแบบเป็นที่จำลองแบบ 4 × 4 ตารางละตินซึ่งมีระยะเวลา 21 วันและได้รับการดำเนินการโดยใช้ 16 สาวแองกัส (เริ่มต้น BW 260 ± 32 กิโลกรัม) การรักษาคือการควบคุม (ไม่มีสารเติมแต่ง) กรดฟูมาริก (175 กรัม / d) ด้วยโซเดียมไบคาร์บอเนต (75 กรัม / วัน), น้ำมันหอมระเหยและสารสกัดจากเครื่องเทศ (1 กรัม / วัน) หรือน้ำมันคาโนลา (4.6% ของ DMI) อาหารพื้นฐานประกอบด้วย 75% หมักข้าวบาร์เลย์ทั้งการเพาะปลูกข้าวบาร์เลย์อบไอน้ำรีด 19% และ 6% อาหารเสริม (พื้นฐาน DM) สี่ห้องที่มีขนาดใหญ่ (2 สัตว์เลี้ยงอาหารเดียวกันต่อห้อง) พร้อมที่จะวัดปล่อยก๊าซมีเทน 3 d แต่ละช่วงเวลา เพิ่มน้ำมันคาโนลาที่จะรับประทานอาหารลดลง (P = 0.009) ปล่อยก๊าซมีเทนรวมทุกวันโดย 32% และมีแนวโน้ม (p = 0.09) เพื่อลดการปล่อยก๊าซมีเทนเป็นร้อยละของปริมาณพลังงานขั้นต้น 21% แต่มากของการลดการปล่อยก๊าซมีเทนเป็นผลจากการลดลง (P <0.05) การบริโภคอาหารและล่าง (P <0.05) การย่อยรวมของ DM และเส้นใย การย่อยได้ของสารอาหารทั้งหมดก็ถูกลดลง (P <0.05) โดยการให้อาหารน้ำมันหอมระเหย แต่มีไม่มีผลต่อการหมักในกระเพาะรูเมนหรือปล่อยก๊าซมีเทน ในทางตรงกันข้ามการเพิ่มกรดฟูมาริกในอาหารเพิ่มความเข้มข้นของ VFA รวม (p = 0.03) สัดส่วน propionate เพิ่มขึ้น (p = 0.01) และลดลงอะซิเตทอัตราส่วน propionate (P = 0.002) แต่ไม่มีผลที่วัดได้ปล่อยก๊าซมีเทน . ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าน้ำมันคาโนลาสามารถใช้ในการลดการสูญเสียก๊าซมีเทนจากวัวสัตว์ แต่ประสิทธิภาพอาจถูกบุกรุกเกิดจากการกินอาหารลดลงและลดลงการย่อยเส้นใย น้ำมันหอมระเหยที่มีผลต่อการปล่อยก๊าซมีเทนในขณะที่กรด fumaric ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่เป็นประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นในการหมักในกระเพาะรูเมน แต่ไม่มีวัดได้ในการลดการปล่อยก๊าซมีเทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปลดปล่อยก๊าซมีเทนจากโคเนื้อ : ผลของกรด Fumaric , น้ำมันคาโนลา น้ำมัน

และบทคัดย่อ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือ เพื่อระบุวัตถุเจือปนอาหารที่ลดการปล่อยก๊าซมีเทนต่อจากวัว เราวัดการปล่อยก๊าซมีเทน การย่อยได้ ระบบรวม ( ใช้โครมิกออกไซด์ )และ กระบวนการหมักในกระเพาะรูเมน ( 4 ชั่วโมงหลังการให้อาหาร ) ในการปลูกเลี้ยงโคเนื้อเป็นอาหารที่เสริมด้วยสารต่าง ๆ การทดลองที่ถูกออกแบบมาเป็นแบบ 4 × 4 จัตุรัสละตินกับระยะเวลาและ 21-d จำนวน 16 ตัว ( น้ำหนักตัวเริ่มต้นของแองกัส 260 ± 32 กก. ) การทดลองควบคุม ( ไม่เติม ) , กรด Fumaric ( 175 กรัม / วัน ) ด้วยโซเดียมไบคาร์บอเนต ( 75 g / D )สารสกัดจากน้ำมันและเครื่องเทศที่สําคัญ ( 1 กรัม / วัน หรือน้ำมันคาโนลา ( 4.6 % ตามลำดับ ) อาหารแรกเริ่มจำนวน 75 % ทั้งปลูกข้าวบาร์เลย์หมัก , 19% ไอน้ำรีด ข้าวบาร์เลย์ และ 6 % เสริม ( วัตถุแห้ง ) 4 ห้องขนาดใหญ่ ( 2 สัตว์เลี้ยงอาหารเดียวต่อห้อง ) ซึ่งวัดการปลดปล่อยก๊าซมีเทน 3 D แต่ละช่วงเวลา เพิ่มน้ำมันคาโนล่าในอาหารลดลง ( P = 0009 ) ทั้งหมดทุกวัน การปลดปล่อยก๊าซมีเทนโดย 32 % และมีแนวโน้ม ( p = 0.09 ) เพื่อลดการปล่อยก๊าซมีเทนเป็นเปอร์เซ็นต์ของการบริโภคพลังงานโดยรวม 21% แต่มากของการลดการปล่อยก๊าซมีเทนเนื่องจากการลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) ปริมาณการกินได้และต่ำกว่า ( P < 0.05 ) ค่าการย่อยได้รวมของ DM และเส้นใย การย่อยได้ของสารอาหารทั้งยังลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) โดยการให้น้ํามันสําคัญแต่ไม่มีผลในการปล่อยก๊าซหมักรูเมน หรือมีเทน ในทางตรงกันข้าม , การเพิ่มกรด Fumaric ในอาหารเพิ่มขึ้น ความเข้มข้นลดลง ( p = 0.03 ) เพิ่มขึ้น propionate สัดส่วน ( p = 0.01 ) และลดลงอะซิเตท : อัตราส่วนกรดโพรพิโอนิก ( p = 0.002 ) แต่ไม่มีการวัดผลในการปล่อยก๊าซมีเทนการศึกษาแสดงให้เห็นว่าน้ำมันคาโนลา สามารถลดก๊าซมีเทนที่เกิดจากสัตว์ แต่สัตว์อาจจะถูกละเมิดจากการปฏิบัติเพื่อลดปริมาณอาหารลดลงและการย่อยไฟเบอร์ . น้ํามันหอมระเหยไม่มีผลต่อการปล่อยก๊าซมีเทน ในขณะที่กรด Fumaric ที่เกิดการเปลี่ยนแปลงอาจเป็นประโยชน์ในกระเพาะหมัก แต่ไม่สามารถลดลงในการปล่อยก๊าซมีเทน .