Recent assessments suggest that abo

Recent assessments suggest that about one-third of mangrove,
sea grass and salt marsh areas around the world have already been
lost over recent decades as a result of reclamation, deforestation,
engineering and urbanization (Lewis et al., 2011; Peixoto et al.,
2011; Penha-Lopes et al., 2011), as well as transformation to provide
aquaculture ponds (Alongi, 2002). Many coastal lagoons in
the tropics support dense mangrove forests, which are productive
areas harboring a wide diversity of organisms. Adapted to intertidal
zones, they are subjected to highly variable physicochemical
conditions of salinity, flooding, light, and temperature, which give
rise to the high diversity that characterizes mangrove ecosystems
(Feller et al., 2010).
Mangroves are often established on nutrient-rich sediments,
and are able to absorb excess nutrients without suffering any major
structural or functional disturbance (Saenger, 2002). Nedwell
(1975) was the first to show that pretreated wastewater discharge
into a mangrove swamp in Fiji reduced eutrophication in adjacent
coastal waters, and therefore suggested that mangroves might
serve as the final stage in sewage treatment. Since then, most attempts
to evaluate the potential role of mangrove to remove

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเมินล่าสุดแนะนำที่ประมาณหนึ่งในสามของป่าชายเลนทะเลหญ้าและมาร์ชเกลือพื้นที่ทั่วโลกแล้วหายไปกว่าทศวรรษที่ผ่านมาล่าสุดจากถม ทำลายป่าวิศวกรรมและความเป็นเมือง (Lewis et al., 2011 Peixoto et al.,2011 Penha-Lopes et al., 2011), และการเปลี่ยนแปลงเพื่อให้บ่อเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ (Alongi, 2002) ทะเลสาบชายฝั่งทะเลหลายแห่งในป่าชายเลนหนาแน่น ซึ่งเป็นผลผลิตสนับสนุนอย่างเต็มที่พื้นที่ harboring หลากหลายมากมายของสิ่งมีชีวิต ปรับการ intertidalโซน พวกเขาอยู่ภายใต้การผันแปรสูง physicochemicalสภาพ ความเค็ม น้ำท่วม แสง อุณหภูมิ ซึ่งทำให้เพิ่มขึ้นเพื่อความหลากหลายสูงที่ระบุลักษณะของระบบนิเวศป่าชายเลน(Feller et al., 2010)โกรฟส์มักจะสร้างบนตะกอนอุดมไปด้วยสารอาหารและสามารถดูดซับสารอาหารส่วนเกินไม่ มีทุกข์ใด ๆ หลักโครงสร้าง หรือหน้าที่รบกวน (Saenger, 2002) Nedwell(1975) คนแรกแสดงที่ pretreated ปล่อยน้ำเสียเข้าเลนในเคในติดลดลงน่านน้ำชายฝั่ง และดังนั้นจึง แนะนำว่า โกรฟส์อาจใช้เป็นขั้นตอนสุดท้ายในการบำบัดน้ำเสีย หลังจากนั้น ที่สุดความพยายามการประเมินศักยภาพบทบาทของป่าชายเลนเพื่อเอา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินล่าสุดชี้ให้เห็นว่าประมาณหนึ่งในสามของป่าชายเลนหญ้าทะเลและเกลือบึงพื้นที่ทั่วโลกที่ได้รับการสูญเสียในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาเป็นผลมาจากการบุกเบิกตัดไม้ทำลายป่า, วิศวกรรมและการขยายตัวของเมือง (ลูอิส, et al, 2011;. Peixoto et al, , 2011. Penha เปส et al, 2011) เช่นเดียวกับการเปลี่ยนแปลงที่จะให้บ่อเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ(Alongi, 2002) ท้องทะเลชายฝั่งทะเลจำนวนมากในเขตร้อนสนับสนุนป่าชายเลนหนาแน่นซึ่งมีประสิทธิผลพื้นที่เก็บงำความหลากหลายของสิ่งมีชีวิต ปรับให้เข้ากับ intertidal โซนที่พวกเขาอาจจะสูงทางเคมีกายภาพตัวแปรเงื่อนไขของความเค็มน้ำท่วมแสงและอุณหภูมิที่ให้สูงขึ้นเพื่อความหลากหลายสูงที่ลักษณะระบบนิเวศป่าชายเลน(ต้นไม้ et al., 2010). ป่าชายเลนที่จัดตั้งขึ้นมักจะเกี่ยวกับสารอาหาร ตะกอนที่อุดมไปด้วยและมีความสามารถในการดูดซึมสารอาหารส่วนเกินโดยไม่ต้องทุกข์ทรมานใดๆ ที่สำคัญรบกวนโครงสร้างหรือการทำงาน(Saenger, 2002) Nedwell (1975) เป็นครั้งแรกที่แสดงให้เห็นว่าปล่อยน้ำเสียปรับสภาพเข้าสู่ป่าชายเลนในฟิจิลดeutrophication ที่อยู่ติดกันในน่านน้ำชายฝั่งและดังนั้นจึงชี้ให้เห็นว่าป่าชายเลนอาจใช้เป็นขั้นตอนสุดท้ายในการบำบัดน้ำเสีย ตั้งแต่นั้นมาส่วนใหญ่พยายามที่จะประเมินบทบาทศักยภาพของป่าชายเลนที่จะลบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประเมินล่าสุดชี้ให้เห็นว่า ประมาณ 1 ใน 3 ของป่าชายเลนและพื้นที่บึงเกลือทะเลหญ้า

รอบโลกได้สูญเสียมากกว่าทศวรรษที่ผ่านมา เป็นผลจากการเวนคืน การตัดไม้ทำลายป่า
วิศวกรรมและเมือง ( ลูอิส et al . , 2011 ; เปโซโต้ et al . ,
2011 ; ปัญ Lopes et al . , 2011 ) รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงให้
บ่อเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ( alongi , 2002 ) ทะเลสาบชายฝั่งมากมาย
เขตร้อนสนับสนุนป่าชายเลนหนาแน่น ซึ่งผลผลิต
พื้นที่ที่ความหลากหลายของสิ่งมีชีวิต ปรับให้เข้ากับพื้นที่ป่าโกงกาง
, พวกเขาจะต้องมีตัวแปรและเงื่อนไขของความเค็ม
น้ำท่วม แสง อุณหภูมิ และที่ให้
ขึ้นไปสูงความหลากหลายของระบบนิเวศป่าชายเลนที่ characterizes
( ผู้ชาย et al . , 2010 ) .
ก่อตั้งขึ้นในป่าชายเลนมักจะอุดมไปด้วยสารอาหารตะกอน
และสามารถดูดซึมสารอาหารส่วนเกินโดยไม่ทุกข์
หลักใด ๆหรือ โครงสร้างการทำงานรบกวน ( saenger , 2002 ) nedwell
( 1975 ) เป็นครั้งแรกที่แสดงให้เห็นว่าได้รับน้ำเสียไหล
ในป่าชายเลนในฟิจิลดลงบานชื่นในน่านน้ำชายฝั่งที่อยู่ติดกัน

และดังนั้นจึงแนะนำว่าป่าชายเลนอาจใช้เป็นขั้นตอนสุดท้ายในการบำบัดน้ำเสีย . จากนั้น พยายามที่สุด
ประเมินบทบาทศักยภาพของป่าชายเลนเพื่อลบ