Estimates of the prevalence of depr

Estimates of the prevalence of depression following TBI vary
considerably – ranging from 6% to 77% (Rutherford et al., 1977;
Varney et al., 1987). This variability not only seriously limits the
clinical utility of these findings, but also raises questions about
its source. Differences in how depression is conceptualised (diagnosed
disorder vs self-reported symptoms), the diagnostic criteria
and/or measures that are used to assess depression and a number of
patient characteristics (e.g., injury severity), may explain a signifi-
cant amount ofthis variance; however, we do not currently know to
what extent these variables impact on estimates of the prevalence
of depression following TBI.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประเมินความชุกของภาวะซึมเศร้าต่อ TBI แตกต่างกันมาก – ตั้งแต่ 6% ถึง 77% (รูเทอร์ฟอร์ดและ al. 1977Varney et al. 1987) จำกัดความแปรปรวนนี้ไม่สำคัญเท่าการประโยชน์ทางคลินิกเหล่านี้ค้นพบ แต่ยังยกคำถามแหล่งที่มาของ ความแตกต่างในวิธีคิดว่าภาวะซึมเศร้า (วินิจฉัยผิดปกติกับอาการรายงานด้วยตนเอง), เกณฑ์การวินิจฉัยหรือมาตรการที่ใช้ในการประเมินภาวะซึมเศร้าและจำนวนลักษณะผู้ป่วย (เช่น บาดเจ็บรุนแรง), อาจอธิบายความ-ไม่ยอดผลต่าง ofthis อย่างไรก็ตาม เราไม่รู้ไปขอบเขตตัวแปรเหล่านี้มีผลกระทบต่อการประเมินความชุกซึมเศร้าต่อ TBI

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินความชุกของภาวะซึมเศร้าต่อไปนี้การบาดเจ็บที่สมองแตกต่างกันมาก - ตั้งแต่ 6% ถึง 77% (Rutherford et al, 1977;.. Varney, et al, 1987) ความแปรปรวนนี้ไม่เพียง แต่อย่างจริงจัง จำกัดยูทิลิตี้ทางคลินิกของการค้นพบเหล่านี้ แต่ยังก่อให้เกิดคำถามเกี่ยวกับแหล่งที่มาของ ความแตกต่างในวิธีการที่ภาวะซึมเศร้าเป็นแนวความคิด (การวินิจฉัยความผิดปกติเทียบกับอาการที่ตนเองรายงาน) เกณฑ์การวินิจฉัยและ / หรือมาตรการที่ใช้ในการประเมินภาวะซึมเศร้าและจำนวนของลักษณะของผู้ป่วย(เช่นความรุนแรงได้รับบาดเจ็บ) อาจอธิบาย signifi- จำนวนลาดเท ofthis แปรปรวน แต่เรายังไม่ทราบว่าสิ่งที่ขอบเขตเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อตัวแปรในการประเมินความชุกของภาวะซึมเศร้าต่อไปนี้การบาดเจ็บที่สมอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประมาณการความชุกของภาวะซึมเศร้าต่อไปนี้ TBI แตกต่างกันไปมาก–ตั้งแต่ 6 % ถึง 77% ( Rutherford et al . , 1977 ;Varney et al . , 1987 ) นี้ไม่เพียง แต่อย่างจริงจังโดยไม่ จำกัดประโยชน์ทางคลินิกของการค้นพบเหล่านี้ แต่ยังยกคำถามเกี่ยวกับแหล่งที่มาของ ความแตกต่างในวิธีการที่ภาวะซึมเศร้าเป็น conceptualized ( การวินิจฉัยโรคและอาการ self-reported ) เกณฑ์การวินิจฉัยและ / หรือมาตรการที่ใช้เพื่อประเมินภาวะซึมเศร้าและหมายเลขของลักษณะของผู้ป่วย ( เช่น ความรุนแรงของการบาดเจ็บ ) อาจอธิบาย signifi -ความแปรปรวนของปริมาณไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันเราไม่ได้รู้สิ่งที่ขอบเขตตัวแปรเหล่านี้มีผลกระทบต่อการประเมินความชุกของภาวะซึมเศร้าต่อไปนี้ TBI .