Anyone who could wield such power c

Anyone who could wield such power could not be human. It was because of this mindset that they were able to accept this as reality.


Ainz slowly spread his arms. He looked like he was embracing a friend — or was it a demon spreading its wings? In the eyes of all who were watching, he seemed to double, triple in size, perhaps more.


In the silence — interrupted only by the anguished screams of the Kingdom’s soldiers in the distance — Ainz’s still, small voice rang out with exceptional clarity.

“— A cheer, then.”


What was he saying, Nimble thought as he stared at Ainz with his mouth open.


Everyone who could hear him thought the same thing, and as Ainz’s words who repeated throughout the army in low tones, more and more people turned their eyes to him.


Then, when everyone’s attention was on him, he spoke again.


“A cheer in celebration of my supreme power.”


The first to move was Mare, who stood opposite Nimble, by Ainz’s side. As though sparked by it, the sounds of clapping began rising up from the soldiers, until it become a thunderous ovation.


Of course, they were not truly cheering for him.


Nobody wanted to applaud a person who brought this kind of cruel butchery with him. This was not war. It was slaughter. A massacre.


Only, nobody present could speak these words. Nobody dared.


Their earth-shaking applause was the embodiment of the knights’ fears.


And then the intensity of the riotous applause, which all present thought could not get any greater, rose several more notches.


That was because one of the Dark Young had changed its direction of advance. Its new course would take it toward the Imperial army.


In response to that, cries of joy rang out.


That was the shouted praise of the Imperial knights for Ainz Ooal Gown. They were desperate cries that made their throats bleed.


Yet, the Dark Young did not slow its pace.


And so, the knights cried out even louder. They thought the beast was approaching because their volume was not sufficient.


But still, it did not stop.


And thus, their tightly wound nerves snapped.


Nobody knew who started it. It might have just been the wavering of a single knight. The terror which filled them all to their limit would burst out easily, after all.


“Aieeeeeeeeeeee!”


The soul-wrenching scream echoed throughout the ranks and shook the Imperial army.


The knights abandoned their horses, which could not move, to flee on foot. This senseless move was born of their fear of one of those monsters —the same monsters which had trampled the Royal Army underfoot— drawing near. They had seen too much of those hellish sights. Even those who lacked vivid imaginations knew exactly what would happen when it was their turn under that beast’s hooves.


And of course — fear was contagious.


While less than a hundred people fled at first, it soon swelled into an exodus of sixty thousand.

Yes.


The imperial army had fallen into a rout, their vaunted military discipline in tatters.


It was a disgraceful retreat.


The knights had obviously been taught how to fall back in good order. However, there was no longer time to obey such superfluous rules. If it would let them leave this place one second faster, if they could move one step more in flight toward a safe place, they would push their comrades down with all their strength and run.


When shoved from behind, it was unavoidable that people would lose their balance and fall. And once they fell, the panic-driven throng behind them would not give them the chance to rise.


The ones who fell would be trampled by the ones behind them.


Although they all wore metal armor, everyone else wore metal armor as well. It would not take long to crush steel and flesh into a single, gore-caked lump.


Scenes like this were happening everywhere.


The Imperial army’s casualties were not caused by the enemy, but by themselves.


Not knowing what to do, Nimble hesitated uneasily.


He wanted to run as well. However, he was not allowed to, and not all the knights had escaped anyway.


As he looked back toward the Imperial army, he saw a scant few of them, remaining stock still atop their horses.


The reason they had not escaped was not because of fear. Rather, it was because they were mesmerized, in the same way that humanity was fascinated by overwhelming power they could not do anything against.


For instance, normal people would flee when they saw a huge tornado sweeping in toward them. However, there were certain beings who admired the beauty of the tornado and stood still even though they realized it would claim their lives. Those that remained could be considered deviants.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกคนที่สามารถควงไฟดังกล่าวไม่สามารถมนุษย์ มันเป็น เพราะความคิดนี้ว่า ได้มีการยอมรับนี้เป็นความจริง Ainz ช้าประดับแขนของเขา เขาดูเหมือนเขาได้กอดเพื่อน — หรือเป็นปีศาจที่กำลังกางปีก ในสายตาของผู้ดูก่อนหน้า เหมือนกับสอง สามขนาด อาจจะเพิ่มเติมในความเงียบ — ขัดจังหวะ โดยเสียงกรีดร้องกดขี่ของทหารราชอาณาจักรในระยะไกลเท่านั้น — ของ Ainz ยังคง เสียงเล็ก ๆ รังออก ด้วยคมชัด " — เชียร์ลีดเดอร์ แล้วกัน"เขาพูดอะไร Nimble คิด ตามเขาจ้องที่ Ainz เขาเปิดปาก ทุกคนสามารถได้ยินเสียงเขาคิดในสิ่งเดียวกัน และเป็นคำของ Ainz ที่ซ้ำทั่วกองทัพบกในโทนต่ำ คนมากขึ้นเปิดตาของเขา จากนั้น เมื่อความสนใจของทุกคนบนเขา เขาพูดอีกครั้ง"การเชียร์ในอำนาจสูงสุดของฉัน"ครั้งแรกไปคือ แมร์ ที่ยืนตรงข้าม Nimble โดยด้านข้างของ Ainz เหมือนจุดประกาย โดยมัน เสียงปรบมือเริ่มเพิ่มขึ้นจากทหาร จนมันกลายเป็นการปรบมือสนั่นแน่นอน พวกเขาถูกไม่อย่างแท้จริงเชียร์เขาไม่มีใครอยากปรบมือผู้นำชนิดนี้ชเชอโหดร้ายกับเขา เสร็จสงคราม ฆ่าได้ การสังหารหมู่เท่านั้น ไม่มีใครอยู่อาจพูดคำเหล่านี้ ไม่มีใครกล้าเสียงปรบมือของพวกเขาแผ่นดินสั่นถูกศูนย์รวมของความกลัวของอัศวินแล้ว ความเข้มของเสียงปรบมือ riotous ซึ่งทั้งหมดอยู่ที่ความคิดไม่ได้มีมากขึ้น กุหลาบหลายเพิ่มเติมรอยหยักนั่นเป็น เพราะหนุ่มเข้มอย่างใดอย่างหนึ่งเปลี่ยนทิศทางของของล่วงหน้า หลักสูตรใหม่จะใช้มันไปทางกองทัพจักรวรรดิในการตอบสนองที่ ร้องแสดงความยินดีรังออกนั่นคือการสรรเสริญ shouted ของอัศวินอิมพีเรียลสำหรับ Ainz Ooal ชุด พวกเขาก็ร้องไห้หมดหวังที่ทำให้เลือดออกคอยัง หนุ่มเข้มไม่ช้าเร็วของดังนั้น อัศวินร้องไห้ออกยิ่งดัง พวกเขาคิดว่า สัตว์ร้ายใกล้เนื่องจากปริมาณของพวกเขาไม่เพียงพอแต่ยังคง มันก็ไม่ได้หยุดดังนั้น พวกเขาแน่นแผลจัดชิดเส้นประสาทไม่มีใครรู้ใครเริ่มต้น อาจเพียงมีลังเลของอัศวินเดียว ความหวาดกลัวซึ่งเต็มไปด้วยพวกเขาทั้งหมดเพื่อขีดจำกัดของพวกเขาจะระเบิดออกมาได้อย่างง่ายดาย หลังจากทั้งหมด"Aieeeeeeeeeeee"เสียงกรีดร้องที่สะเทือนจิตใจโล่งกว้างยศ และส่ายกองทัพจักรวรรดิอัศวินละทิ้งม้าของพวกเขา ซึ่งไม่สามารถย้าย เดินหนี ย้ายนี้หมดสติเกิดจากความกลัวของมอนสเตอร์เหล่านั้นอย่างใดอย่างหนึ่งของพวกเขา — มอนสเตอร์เหมือนกันที่ได้เหยียบย่ำทัพพรมนอก — วาดใกล้ ได้เห็นสถานที่ท่องเที่ยวเหล่านั้นชั่วร้ายมากเกินไป แม้แต่คนที่ขาดจินตนาการสดใสรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเมื่อเปิดของพวกเขาภายใต้กีบเท้าของสัตว์ที่เป็นและแน่นอน — กลัวเป็นโรคติดต่อในขณะที่น้อยกว่าหนึ่งร้อยคนหนีครั้งแรก มันเร็ว ๆ นี้ swelled เป็นการอพยพหกหมื่น ใช่ กองทัพจักรวรรดิได้ลดลงเป็นบอล วินัยทางทหารของพวกเขาทั้งอีกระลอกผ่อนอับอายได้อัศวินได้แน่นอนรับสอนวิธีการถอยกลับในลำดับที่ดี อย่างไรก็ตาม มีเวลาไม่ต้องปฎิบัติตามกฎระเบียบดังกล่าวไม่จำเป็น ถ้ามันจะช่วยให้พวกเขาออกจากสถานที่แห่งนี้หนึ่งวินาทีเร็ว ถ้าพวกเขาสามารถย้ายหนึ่งขั้นตอนเพิ่มเติมในเที่ยวบินไปยังปลอดภัย พวกเขาจะกดสหายของพวกเขา มีความแข็งแรงของพวกเขาทั้งหมด และเรียกใช้เมื่อถูกผลักจากด้านหลัง มันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ว่า ท่านจะสูญเสียสมดุลของพวกเขา และตกอยู่ และเมื่อพวกเขาตก พาตกใจขับเคลื่อนอยู่เบื้องหลังพวกเขาจะไม่ให้พวกเขามีโอกาสที่จะเพิ่มขึ้นคนที่ล้มลงจะถูกเหยียบย่ำ โดยคนเบื้องหลังพวกเขาแม้ว่าพวกเขาสวมเกราะโลหะ คนอื่น ๆ สวมเกราะโลหะได้เป็นอย่างดี มันจะไม่นานบดเหล็กและเนื้อเป็นก้อนเดียว caked กอร์ฉากนี้เกิดได้ทุกที่กองทัพจักรวรรดิผู้เสียชีวิตไม่ได้เกิด โดยศัตรู แต่ตัวเองไม่รู้จะทำอย่างไร Nimble ลังเล uneasilyเขาต้องการเรียกใช้เช่น อย่างไรก็ตาม เขาไม่อนุญาตให้ และอัศวินทั้งหมดหนีไปอยู่ดีตามเขาดูกลับไปทางกองทัพจักรวรรดิ เขาเห็นไม่เพียงพอกี่ของพวกเขา ที่เหลือ สต็อกยังคงบนยอดม้าของพวกเขาเหตุผลที่พวกเขาไม่ได้หนีไปไม่ได้เนื่องจากความกลัว ค่อนข้าง มันเป็นเพราะพวกเขาเพลิดเพลิน แบบเดียวกับที่มนุษย์หลง โดยพลังที่พวกเขาไม่สามารถทำอะไรกับเช่น คนปกติจะหนีเมื่อเห็นพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่กวาดในไปทางพวกเขา อย่างไรก็ตาม มีบางสิ่งที่ชื่นชมความงามของพายุทอร์นาโด และยืนนิ่งแม้ว่าพวกเขาตระหนักถึงมันจะอ้างชีวิต ผู้ที่ยังคงอยู่อาจจะพิจารณา deviants

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกคนที่สามารถใช้อำนาจดังกล่าวไม่อาจจะเป็นมนุษย์ มันเป็นเพราะความคิดนี้ว่าพวกเขามีความสามารถที่จะยอมรับเรื่องนี้ตามความเป็นจริง. Ainz ช้าแพร่กระจายอ้อมแขนของเขา เขามองเหมือนกับว่าเขากำลังกอดเพื่อน - หรือมันเป็นปีศาจกางปีกของตนหรือไม่ ในสายตาของทุกคนที่กำลังเฝ้าดูเขาดูเหมือนจะสองเท่าสามเท่าในขนาดที่บางทีอาจจะมากกว่า. ในความเงียบ - ขัดจังหวะโดยเฉพาะเสียงกรีดร้องกดขี่ของทหารของราชอาณาจักรในระยะไกล - Ainz ยังคงเสียงเล็ก ๆ ดังออกมามีความคมชัดเป็นพิเศษ. "- เชียร์แล้ว" . อะไรคือสิ่งที่เขาพูดความคิดว่องไวในขณะที่เขาจ้องที่ Ainz ด้วยปากของเขาเปิดทุกคนที่สามารถได้ยินเสียงเขาคิดว่าสิ่งเดียวกันและเป็นคำ Ainz ของผู้ที่ซ้ำตลอดกองทัพในโทนต่ำมาก ผู้คนจำนวนมากหันสายตาของพวกเขากับเขา. จากนั้นเมื่อความสนใจของทุกคนบนเขาเขาพูดอีกครั้ง. "เชียร์ในการเฉลิมฉลองของอำนาจสูงสุดของฉัน." ก่อนที่จะย้ายไปเป็นเมียที่ยืนอยู่ตรงข้ามว่องไวโดยด้านข้างของ Ainz ราวกับว่าจุดประกายโดยมันเสียงตบมือเริ่มเพิ่มขึ้นจากทหารจนกระทั่งมันกลายเป็นปรบมือดังสนั่น. แน่นอนพวกเขาไม่ได้อย่างแท้จริงเชียร์สำหรับเขา. ไม่มีใครอยากจะปรบมือคนที่นำชนิดของการฆ่าสัตว์ที่โหดร้ายนี้กับเขา . นี่ไม่ใช่สงคราม มันเป็นโรงฆ่าสัตว์ สังหารหมู่. เท่านั้นไม่มีใครในปัจจุบันสามารถพูดคำเหล่านี้ ไม่มีใครกล้า. ของพวกเขาปรบมือแผ่นดินสั่นเป็นศูนย์รวมของความกลัวของอัศวินได้. และแล้วความเข้มของเสียงปรบมือขัดขืนซึ่งทุกคนคิดว่าปัจจุบันไม่สามารถรับได้มากขึ้นเพิ่มขึ้นหยักอีกหลาย. นั่นเป็นเพราะหนึ่งในหนุ่มเข้มมี เปลี่ยนทิศทางของการล่วงหน้า หลักสูตรใหม่จะใช้เวลาไปทางกองทัพจักรวรรดิ. ในการตอบสนองที่เสียงร้องของความสุขดังออกมา. นั่นคือการสรรเสริญตะโกนของอัศวินอิมพีเรียลสำหรับ Ainz Ooal ชุด เสียงร้องของพวกเขาหมดหวังที่ทำให้ลำคอของพวกเขามีเลือดออก. แต่หนุ่มเข้มไม่ช้าก้าว. และเพื่อให้อัศวินยิ่งร้องดัง พวกเขาคิดว่าสัตว์ที่ถูกใกล้เนื่องจากเสียงของพวกเขาไม่เพียงพอ. แต่ก็ยังไม่ได้หยุด. และทำให้เส้นประสาทแผลแน่นของพวกเขาตะคอก. ไม่มีใครรู้ว่าใครเริ่มต้นมัน มันอาจจะเป็นเพียงแค่ลังเลของอัศวินเดียว ความหวาดกลัวซึ่งเต็มไปด้วยพวกเขาทั้งหมดเพื่อขีด จำกัด ของพวกเขาจะระเบิดออกมาได้อย่างง่ายดายหลังจากทั้งหมด. "Aieeeeeeeeeeee!" เสียงกรีดร้องจิตวิญญาณบิดสะท้อนตลอดอันดับและส่ายกองทัพจักรวรรดิ. อัศวินที่ถูกทิ้งร้างม้าของพวกเขาซึ่งไม่สามารถย้ายหนีบน เท้า. นี้ย้ายหมดสติเกิดจากความกลัวของพวกเขาหนึ่งของมอนสเตอร์เหล่านั้น -The มอนสเตอร์เดียวกันซึ่งได้เหยียบย่ำกองทัพ underfoot- การวาดภาพที่อยู่ใกล้ พวกเขาได้เห็นมากเกินไปของสถานที่ท่องเที่ยวที่ชั่วร้ายเหล่านั้น แม้ผู้ที่ขาดจินตนาการสดใสรู้ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นเมื่อได้มีการเปิดของตนภายใต้กีบของสัตว์นั้น. และแน่นอน. - ความกลัวเป็นโรคติดต่อในขณะที่น้อยกว่าหนึ่งร้อยคนหนีไปในตอนแรกมันก็พองเข้าไปอพยพหกพัน. ใช่ . กองทัพจักรวรรดิตกอยู่ในความพ่ายแพ้วินัยทหารของพวกเขาได้ถูกโอ้อวดในผ้าขี้ริ้ว. มันเป็นสถานที่พักผ่อนที่น่าอับอาย. อัศวินได้รับการเห็นได้ชัดว่าการสอนวิธีการตกกลับมาอยู่ในลำดับที่ดี แต่ไม่มีเวลานานในการปฏิบัติตามกฎฟุ่มเฟือยเช่น ถ้ามันจะปล่อยให้พวกเขาออกจากสถานที่หนึ่งที่สองได้เร็วขึ้นถ้าพวกเขาสามารถย้ายขั้นตอนหนึ่งที่มากขึ้นในเที่ยวบินไปยังสถานที่ที่ปลอดภัยที่พวกเขาจะผลักดันเพื่อนสนิทของเขาลงด้วยแรงของพวกเขาทั้งหมดและเรียกใช้. เมื่อผลักจากด้านหลังมันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่คนจะ สูญเสียความสมดุลของพวกเขาและตกอยู่ และเมื่อพวกเขาตกมุงตื่นตระหนกที่ขับเคลื่อนอยู่เบื้องหลังพวกเขาจะไม่ให้พวกเขามีโอกาสที่จะปรับตัวสูงขึ้น. คนที่ลดลงจะถูกเหยียบย่ำโดยคนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา. ถึงแม้ว่าพวกเขาทั้งหมดสวมเกราะเหล็กคนอื่นสวมเกราะเหล็กเช่นกัน มันจะใช้เวลาไม่นานที่จะบดขยี้เหล็กและเนื้อเป็นหนึ่งก้อนขวิด caked. ฉากเช่นนี้เกิดขึ้นทุกที่. บาดเจ็บล้มตายกองทัพจักรวรรดิของถูกไม่ได้เกิดจากศัตรู แต่ด้วยตัวเอง. ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรว่องไวลังเลอย่างไม่สบายใจ . เขาต้องการที่จะทำงานได้เป็นอย่างดี แต่เขาไม่ได้รับอนุญาตและไม่อัศวินทั้งหมดได้หลบหนีต่อไป. ขณะที่เขาหันกลับไปมองที่มีต่อกองทัพจักรวรรดิเขาเห็นเพียงไม่กี่คนที่เหลือหุ้นยังคงอยู่บนม้าของพวกเขา. เหตุผลที่พวกเขาไม่ได้หนีไม่ได้เพราะ ของความกลัว แต่มันเป็นเพราะพวกเขาถูกสะกดจิตในลักษณะเดียวกับที่มนุษย์หลงใหลครอบงำอำนาจที่พวกเขาไม่สามารถทำอะไรกับ. ยกตัวอย่างเช่นคนปกติจะหนีไปเมื่อพวกเขาเห็นพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่กวาดในต่อพวกเขา อย่างไรก็ตามยังมีสิ่งมีชีวิตบางคนที่ชื่นชมความงามของพายุทอร์นาโดและยังคงยืนอยู่ถึงแม้ว่าพวกเขารู้ว่ามันจะอ้างว่าชีวิตของพวกเขา ผู้ที่ยังคงอาจจะถือว่าผิดปรกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใครที่ใช้พลังงานดังกล่าวจะไม่เป็นมนุษย์ มันเป็นเพราะความคิดที่พวกเขาสามารถยอมรับนี้เป็นจริงainz ค่อยๆแผ่แขนของเขา เขาก็ดูเหมือนจะกอดเพื่อน หรือไม่ก็ปีศาจกางปีกของมัน ? ในสายตาของทุกคนที่เฝ้ามอง เขาดูเหมือนจะสองเท่าสามเท่าในขนาด , บางทีอาจจะมากขึ้นในความเงียบ - ถูกขัดจังหวะโดยเสียงกรีดร้องทรมานของทหารของอาณาจักรระยะทาง - ainz ยังคงเสียงเล็ก ๆดังขึ้น มีความคมชัดที่ยอดเยี่ยม" - เชียร์ แล้ว "แล้วเขาบอกว่า เปรียวคิดว่าเขาจ้อง ainz ด้วยปากเปิดทุกคนที่ได้ยินเสียงเขาคิดเหมือนกัน และเป็น ainz คำที่ซ้ำตลอดทั้งกองทัพในโทนต่ำ คนมากขึ้นก็หันมามองเขาจากนั้นเมื่อทุกคนสนใจคือเขา เขาพูดอีกครั้ง" เชียร์ในการเฉลิมฉลองของอำนาจสูงสุดของฉัน " .คนแรกที่ย้ายมาเร่ ที่ยืนอยู่ตรงข้ามว่องไว ข้าง ainz . เหมือนจุดประกายโดยมัน เสียงปรบมือเริ่มเพิ่มขึ้นจากทหาร จนกลายเป็นการปรบมือต้อนรับดังสนั่น .แน่นอนพวกเขาไม่ได้เชียร์เขาไม่มีใครอยากตบมือให้คนที่ทำให้ชนิดนี้ของการสังหารหมู่ที่โหดร้ายกับเขา นี่ไม่ใช่สงคราม มันคือการฆ่า การสังหารหมู่เท่านั้น ไม่มีใครปัจจุบันสามารถพูดคำเหล่านี้ ไม่มีใครกล้าเลยโลกของพวกเขาสั่นเสียงปรบมือคือศูนย์รวมของอัศวิน " กลัวแล้วความเข้มของเสียงอึกทึกครึกโครม ซึ่งปัจจุบัน คิดว่าจะไม่ได้รับใด ๆ มากขึ้น เพิ่มขึ้นอีกหลายหยัก .นั่นเป็นเพราะหนึ่งในหนุ่มเข้มมีการเปลี่ยนแปลงทิศทางของล่วงหน้า หลักสูตรใหม่จะเอาไปต่อกองทัพของจักรพรรดิในการตอบสนองที่ร้องไห้ของความสุขดังออกมามันตะโกนสรรเสริญของอัศวินหลวงสำหรับ ainz ooal ชุด พวกเขาร้องไห้อาลัยที่ทำให้คอเลือดออกยังมืด ยังไม่ได้ช้าของจังหวะแล้วอัศวินก็ร้องให้ดังกว่านี้ พวกเขาคิดว่าสัตว์ใกล้ เพราะปริมาณของพวกเขาไม่เพียงพอแต่มันไม่ได้หยุดดังนั้น ของพวกเขาแน่นแผลเส้นประสาทขาดไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนเริ่ม มันอาจจะแค่หวั่นไหวของอัศวินคนเดียว ความหวาดกลัวที่เต็มไป หมด เพื่อ จำกัด ของพวกเขาจะระเบิดออกได้ง่าย หลังจากทั้งหมด" aieeeeeeeeeeee ! "หัวใจ wrenching กรีดร้องดังก้องทั่วอันดับและเขย่ากองทัพของจักรพรรดิอัศวินทิ้งม้าของพวกเขาซึ่งจะไม่ย้ายหนีด้วยเท้า ย้ายที่ไร้เหตุผลนี้เกิดจากความกลัวของพวกเขาหนึ่งของมอนสเตอร์เหล่านั้น - มอนสเตอร์เดียวกันซึ่งได้ทำลายกองทัพหลวงบนพื้น - ใกล้เข้ามาแล้ว พวกเขาได้เห็นมากของผู้ชั่วร้ายสถานที่ท่องเที่ยว แม้แต่ผู้ที่ขาดความสดใส จินตนาการ รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อมันถูกเปิดในที่สัตว์กีบ .และแน่นอนความกลัวเป็นโรคติดต่อในขณะที่น้อยกว่าหนึ่งร้อยคนหนีในตอนแรก ไม่นานมันก็พองตัวเป็นพระธรรมหกสิบพันใช่กองทัพหลวงได้ลดลงเป็นถนนหนทาง วินัยของทหาร vaunted ขาดวิ่นลงมันถอยที่น่าอับอายอัศวินได้ชัดได้สอนวิธีการถอยเพื่อดี อย่างไรก็ตาม มีเวลา ไม่ปฏิบัติตามกฎที่ฟุ่มเฟือย เช่น ถ้ามันช่วยให้พวกเขาออกไปจากที่นี่หนึ่งวินาที เร็วขึ้น ถ้าพวกเขาสามารถย้ายหนึ่งขั้นตอนเพิ่มเติมในเที่ยวบินไปยังสถานที่ปลอดภัย พวกเขาจะผลักดันให้สหายของพวกเขาลงด้วยความแรงและวิ่งของพวกเขาเมื่อผลักจากข้างหลัง มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ผู้คนจะสูญเสียของพวกเขาสมดุลและฤดูใบไม้ร่วง และเมื่อพวกเขาล้ม ตื่นตระหนก ขับไล่ฝูงชนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาจะไม่ให้ขึ้นคนที่ตกลงจะเหยียบย่ำคนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาถึงแม้ว่าพวกเขาจะใส่เกราะโลหะ , คนอื่นใส่เกราะโลหะได้เป็นอย่างดี มันจะไม่ใช้เวลานานเพื่อบดและเนื้อในเหล็กเดี่ยว กอร์เละก้อนฉากแบบนี้เคยเกิดขึ้นทุกหนทุกแห่งกองทัพจักรวรรดิของความเสียหายไม่ได้เกิดจากศัตรู แต่ด้วยตนเองไม่รู้จะทำอย่างไร ว่องไวลังเลอย่างไม่สบายใจเขาอยากจะวิ่งเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้รับอนุญาตให้ และไม่ใช่อัศวินทั้งหมดได้อยู่ดีเมื่อเขามองกลับไปทางกองทัพหลวง เขาเห็นหน้าไม่กี่คน ที่เหลือหุ้นยังอยู่บนม้าของพวกเขาเหตุผลที่พวกเขาไม่ได้หนีไม่ได้เพราะความกลัว แต่มันเป็นเพราะพวกเขาสนใจในวิธีเดียวกับที่มนุษย์หลงใหลอำนาจครอบงำพวกเขาไม่สามารถทำอะไรกับตัวอย่าง คนปกติจะหนีเมื่อเห็นพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่กวาดไปทางพวกเขา อย่างไรก็ตาม มีบางมนุษย์ที่ชื่นชมความงามของพายุทอร์นาโดและยืนนิ่ง แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่ามันเรียกร้องชีวิตของพวกเขา ผู้ที่ยังคงอาจจะถือว่าผิดปรกติ .