Once upon a time there was a sweet

Once upon a time there was a sweet little girl. Everyone who saw her liked her, but most of all her grandmother, who did not know what to give the child next. Once she gave her a little cap made of red velvet. Because it suited her so well, and she wanted to wear it all the time, she came to be known as Little Red Cap.

One day her mother said to her, "Come Little Red Cap. Here is a piece of cake and a bottle of wine. Take them to your grandmother. She is sick and weak, and they will do her well. Mind your manners and give her my greetings. Behave yourself on the way, and do not leave the path, or you might fall down and break the glass, and then there will be nothing for your grandmother. And when you enter her parlor, don't forget to say 'Good morning,' and don't peer into all the corners first."

"I'll do everything just right," said Little Red Cap, shaking her mother's hand.

The grandmother lived out in the woods, a half hour from the village. When Little Red Cap entered the woods a wolf came up to her. She did not know what a wicked animal he was, and was not afraid of him.

"Good day to you, Little Red Cap."

"Thank you, wolf."

"Where are you going so early, Little Red Cap?"

"To grandmother's."

"And what are you carrying under your apron?"

"Grandmother is sick and weak, and I am taking her some cake and wine. We baked yesterday, and they should be good for her and give her strength."

"Little Red Cap, just where does your grandmother live?"

"Her house is good quarter hour from here in the woods, under the three large oak trees. There's a hedge of hazel bushes there. You must know the place," said Little Red Cap.

The wolf thought to himself, "Now that sweet young thing is a tasty bite for me. She will taste even better than the old woman. You must be sly, and you can catch them both."

He walked along a little while with Little Red Cap, then he said, "Little Red Cap, just look at the beautiful flowers that are all around us. Why don't you go and take a look? And I don't believe you can hear how beautifully the birds are singing. You are walking along as though you were on your way to school. It is very beautiful in the woods."

Little Red Cap opened her eyes and when she saw the sunbeams dancing to and fro through the trees and how the ground was covered with beautiful flowers, she thought, "If a take a fresh bouquet to grandmother, she will be very pleased. Anyway, it is still early, and I'll be home on time." And she ran off the path into the woods looking for flowers. Each time she picked one she thought that she could see an even more beautiful one a little way off, and she ran after it, going further and further into the woods. But the wolf ran straight to the grandmother's house and knocked on the door.

"Who's there?"

"Little Red Cap. I'm bringing you some cake and wine. Open the door."

"Just press the latch," called out the grandmother. "I'm too weak to get up."

The wolf pressed the latch, and the door opened. He stepped inside, went straight to the grandmother's bed, and ate her up. Then he put on her clothes, put her cap on his head, got into her bed, and pulled the curtains shut.

Little Red Cap had run after the flowers. After she had gathered so many that she could not carry any more, she remembered her grandmother, and then continued on her way to her house. She found, to her surprise, that the door was open. She walked into the parlor, and everything looked so strange that she thought, "Oh, my God, why am I so afraid? I usually like it at grandmother's."

She called out, "Good morning!" but received no answer.

Then she went to the bed and pulled back the curtains. Grandmother was lying there with her cap pulled down over her face and looking very strange.

"Oh, grandmother, what big ears you have!"

"All the better to hear you with."

"Oh, grandmother, what big eyes you have!"

"All the better to see you with."

"Oh, grandmother, what big hands you have!"

"All the better to grab you with!"

"Oh, grandmother, what a horribly big mouth you have!"

"All the better to eat you with!"

The wolf had scarcely finished speaking when he jumped from the bed with a single leap and ate up poor Little Red Cap. As soon as the wolf had satisfied his desires, he climbed back into bed, fell asleep, and began to snore very loudly.

A huntsman was just passing by. He thought, "The old woman is snoring so loudly. You had better see if something is wrong with her."

He stepped into the parlor, and when he approached the bed, he saw the wolf lying there. "So here I find you, you old sinner," he said. "I have been hunting for you a long time."

He was about to aim his rifle when it occurred to him that the wolf might have eaten the grandmother, and that she still might be rescued. So instead of shooting, he took a pair of scissors and began to cut open the wolf's belly. After a few cuts he saw the red cap shining through., and after a few more cuts the girl jumped out, crying, "Oh, I was so frightened! It was so dark inside the wolf's body!"

And then the grandmother came out as well, alive but hardly able to breathe. Then Little Red Cap fetched some large stones. She filled the wolf's body with them, and when he woke up and tried to run away, the stones were so heavy that he immediately fell down dead.

The three of them were happy. The huntsman skinned the wolf and went home with the pelt. The grandmother ate the cake and drank the wine that Little Red Cap had brought. And Little Red Cap thought, "As long as I live, I will never leave the path and run off into the woods by myself if mother tells me not to."

They also tell how Little Red Cap was taking some baked things to her grandmother another time, when another wolf spoke to her and wanted her to leave the path. But Little Red Cap took care and went straight to grandmother's. She told her that she had seen the wolf, and that he had wished her a good day, but had stared at her in a wicked manner. "If we hadn't been on a public road, he would have eaten me up," she said.

"Come," said the grandmother. "Let's lock the door, so he can't get in."

Soon afterward the wolf knocked on the door and called out, "Open up, grandmother. It's Little Red Cap, and I'm bringing you some baked things."

They remained silent, and did not open the door. Gray-Head crept around the house several times, and finally jumped onto the roof. He wanted to wait until Little Red Cap went home that evening, then follow her and eat her up in the darkness. But the grandmother saw what he was up to. There was a large stone trough in front of the house.

"Fetch a bucket, Little Red Cap," she said to the child. "Yesterday I cooked some sausage. Carry the water that I boiled them with to the trough." Little Red Cap carried water until the large, large trough was clear full. The smell of sausage arose into the wolf's nose. He sniffed and looked down, stretching his neck so long that he could no longer hold himself, and he began to slide. He slid off the roof, fell into the trough, and drowned. And Little Red Cap returned home happily, and no one harmed her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่งมีสาวหวาน ทุกคนที่เธอชอบเธอ แต่ส่วนมากของทั้งหมดที่ยาย ที่ไม่รู้ว่าจะให้ลูกต่อไป เมื่อเธอให้เธอเป็นหมวกเล็ก ๆ ทำจากกำมะหยี่สีแดง เพราะมันเหมาะสมกับเธอดี และเธอต้องสวมใส่ตลอดเวลา เธอมาถึงเรียกหมวกแดงน้อยวันหนึ่งแม่ของเธอกล่าวว่า เธอ "มาน้อยหมวกแดง นี่คือชิ้นส่วนของเค้กและขวดไวน์ พาไปของคุณยาย เธอจะอ่อนแอ และป่วย และพวกเขาจะทำเธอด้วย จิตใจมารยาทของคุณ และให้เธอทักทายฉัน ลักษณะตัวเองวิธีการ และทำไม่ออกจากเส้นทาง หรือคุณอาจล้มลง และทำลายแก้ว และจากนั้น จะมีอะไรในของคุณยาย และเมื่อคุณใส่ร้านของเธอ อย่าลืมว่า 'สวัสดี ตอนเช้า" และไม่เพื่อนในมุมแรก""ฉันจะทำทุกทาง กล่าวว่า หมวกแดงน้อย สั่นมือของแม่ของเธอยายอาศัยอยู่ออกในป่า ชั่วโมงครึ่งจากหมู่บ้าน เมื่อป่าใส่หมวกแดงน้อย หมาป่ามาขึ้นกับเธอ เธอไม่รู้ว่าเป็นคนชั่วสัตว์เขาอยู่ และไม่กลัวเขา"ดีวันคุณ น้อยหมวกแดง""ขอบคุณ หมาป่า""จะไปช่วงต้น น้อยหมวกแดง""ให้ยายของ""และสิ่งคุณดำเนินการภายใต้เรือของคุณ""ยายป่วย และอ่อนแอ และฉันกำลังพาบางเค้กและไวน์ เราอบเมื่อวานนี้ และพวกเขาควรจะดีสำหรับเธอ และให้ความแข็งแรงของเธอ""น้อยหมวกแดง เพียงที่คุณยายได้อย่างไร""Her house is good quarter hour from here in the woods, under the three large oak trees. There's a hedge of hazel bushes there. You must know the place," said Little Red Cap.The wolf thought to himself, "Now that sweet young thing is a tasty bite for me. She will taste even better than the old woman. You must be sly, and you can catch them both."He walked along a little while with Little Red Cap, then he said, "Little Red Cap, just look at the beautiful flowers that are all around us. Why don't you go and take a look? And I don't believe you can hear how beautifully the birds are singing. You are walking along as though you were on your way to school. It is very beautiful in the woods."Little Red Cap opened her eyes and when she saw the sunbeams dancing to and fro through the trees and how the ground was covered with beautiful flowers, she thought, "If a take a fresh bouquet to grandmother, she will be very pleased. Anyway, it is still early, and I'll be home on time." And she ran off the path into the woods looking for flowers. Each time she picked one she thought that she could see an even more beautiful one a little way off, and she ran after it, going further and further into the woods. But the wolf ran straight to the grandmother's house and knocked on the door."Who's there?""Little Red Cap. I'm bringing you some cake and wine. Open the door.""Just press the latch," called out the grandmother. "I'm too weak to get up."
The wolf pressed the latch, and the door opened. He stepped inside, went straight to the grandmother's bed, and ate her up. Then he put on her clothes, put her cap on his head, got into her bed, and pulled the curtains shut.

Little Red Cap had run after the flowers. After she had gathered so many that she could not carry any more, she remembered her grandmother, and then continued on her way to her house. She found, to her surprise, that the door was open. She walked into the parlor, and everything looked so strange that she thought, "Oh, my God, why am I so afraid? I usually like it at grandmother's."

She called out, "Good morning!" but received no answer.

Then she went to the bed and pulled back the curtains. Grandmother was lying there with her cap pulled down over her face and looking very strange.

"Oh, grandmother, what big ears you have!"

"All the better to hear you with."

"Oh, grandmother, what big eyes you have!"

"All the better to see you with."

"Oh, grandmother, what big hands you have!"

"All the better to grab you with!"

"Oh, grandmother, what a horribly big mouth you have!"

"All the better to eat you with!"

The wolf had scarcely finished speaking when he jumped from the bed with a single leap and ate up poor Little Red Cap. As soon as the wolf had satisfied his desires, he climbed back into bed, fell asleep, and began to snore very loudly.

A huntsman was just passing by. He thought, "The old woman is snoring so loudly. You had better see if something is wrong with her."

He stepped into the parlor, and when he approached the bed, he saw the wolf lying there. "So here I find you, you old sinner," he said. "I have been hunting for you a long time."

He was about to aim his rifle when it occurred to him that the wolf might have eaten the grandmother, and that she still might be rescued. So instead of shooting, he took a pair of scissors and began to cut open the wolf's belly. After a few cuts he saw the red cap shining through., and after a few more cuts the girl jumped out, crying, "Oh, I was so frightened! It was so dark inside the wolf's body!"

And then the grandmother came out as well, alive but hardly able to breathe. Then Little Red Cap fetched some large stones. She filled the wolf's body with them, and when he woke up and tried to run away, the stones were so heavy that he immediately fell down dead.

The three of them were happy. The huntsman skinned the wolf and went home with the pelt. The grandmother ate the cake and drank the wine that Little Red Cap had brought. And Little Red Cap thought, "As long as I live, I will never leave the path and run off into the woods by myself if mother tells me not to."

They also tell how Little Red Cap was taking some baked things to her grandmother another time, when another wolf spoke to her and wanted her to leave the path. But Little Red Cap took care and went straight to grandmother's. She told her that she had seen the wolf, and that he had wished her a good day, but had stared at her in a wicked manner. "If we hadn't been on a public road, he would have eaten me up," she said.

"Come," said the grandmother. "Let's lock the door, so he can't get in."

Soon afterward the wolf knocked on the door and called out, "Open up, grandmother. It's Little Red Cap, and I'm bringing you some baked things."

They remained silent, and did not open the door. Gray-Head crept around the house several times, and finally jumped onto the roof. He wanted to wait until Little Red Cap went home that evening, then follow her and eat her up in the darkness. But the grandmother saw what he was up to. There was a large stone trough in front of the house.

"Fetch a bucket, Little Red Cap," she said to the child. "Yesterday I cooked some sausage. Carry the water that I boiled them with to the trough." Little Red Cap carried water until the large, large trough was clear full. The smell of sausage arose into the wolf's nose. He sniffed and looked down, stretching his neck so long that he could no longer hold himself, and he began to slide. He slid off the roof, fell into the trough, and drowned. And Little Red Cap returned home happily, and no one harmed her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีสาวน้อยน่ารัก ทุกคนที่เห็นเธอชอบเธอ , แต่ส่วนมากของย่าของเธอ ซึ่งไม่รู้ว่าให้เด็กต่อไป เมื่อเธอเล็ก ๆน้อย ๆหมวกที่ทำจากกำมะหยี่สีแดง เพราะมันเหมาะกับเธอมาก เธอต้องการที่จะสวมใส่มันตลอดเวลา เธอมาเป็นที่รู้จักกันเป็นหนูน้อยหมวกแดง

วันนึงแม่บอกว่า " มาฝาแดงเล็กนี่เป็นชิ้นส่วนของเค้กและไวน์ . เอาไปให้ยาย เธอป่วยและอ่อนแอ , และพวกเขาจะทำไม่ดี ระวังมารยาทและให้เธอทักทายฉัน ทำตัวเองบนเส้นทาง และอย่าทิ้งเส้นทาง หรือคุณอาจจะล้มลง และทุบกระจก แล้วจะมีอะไรให้คุณย่าของคุณ และเมื่อคุณเข้ามาในห้องของเธอ อย่าลืมพูดว่า " อรุณสวัสดิ์' อย่ามองในมุมแรก . "

" ผมจะทำทุกอย่างที่ขวา กล่าวว่า หนูน้อยหมวกแดง สั่น มือของแม่

คุณยายนั้น อาศัยอยู่ในป่า ครึ่งชั่วโมง จากหมู่บ้าน เมื่อหนูน้อยหมวกแดงเข้าป่าหมาป่ามาหาเธอ เธอไม่ได้รู้อะไรสัตว์ชั่วร้าย เขาจึงไม่กลัว

" สวัสดีครับ หมวกสีแดงเล็ก ๆ . "

" ขอบคุณ คุณหมาป่า "

" เธอจะไปไหนแต่เช้า หมวกสีแดงเล็ก ๆ ? "

" ยาย . . . "

" แล้วนายจะถือไว้ใต้ผ้ากันเปื้อน ?

" ยายป่วยและอ่อนแอ และผมจะพาเธอกินเค้กและไวน์ . เราทำเมื่อวานนี้ และพวกเขาน่าจะดีสำหรับเธอและให้ความแข็งแรงของเธอ "

" หมวกสีแดงเล็ก ๆ แค่ไหน คุณยายของคุณอยู่ ?

" บ้านดี ไตรมาสชั่วโมงจากที่นี่ในป่าภายใต้สามขนาดใหญ่โอ๊กต้นไม้ มีความเสี่ยงของเฮเซลพุ่มไม้นั้น คุณต้องรู้ที่ , " กล่าวว่าหนูน้อยหมวกแดง

หมาป่านึกในใจ " ตอนนี้มันยังหวานทานอร่อยสำหรับผม เธอจะได้รสชาติดีกว่า หญิงชรา คุณต้องมีเล่ห์เหลี่ยมและคุณสามารถจับพวกเขาทั้งคู่ "

เขาเดินไปสักพักฝาแดงเล็กน้อย จากนั้นเขากล่าวว่า " หมวกเล็ก ๆน้อย ๆสีแดงดูดอกไม้สวยที่รอบตัวเรา ทำไมคุณไม่เข้าไปดูครับ ? และผมไม่เชื่อว่าคุณสามารถได้ยินว่าสวยงาม นกกำลังร้องเพลง คุณกำลังเดินอยู่ ราวกับว่าคุณกำลังไปโรงเรียน มันสวยงามมากในป่า "

หมวกสีแดงเล็ก ๆลืมตาขึ้น และเมื่อเธอเห็น sunbeams เต้นไปมาตามต้นไม้และพื้นดินถูกปกคลุมด้วยดอกไม้สวยงาม เธอเคยคิดว่า " ถ้าเอาช่อดอกไม้สดคุณยาย เธอจะพอใจมาก อย่างไรก็ตาม มันยังเร็วเกินไป และจะกลับบ้านในเวลา . " เธอวิ่งออกนอกเส้นทางเข้าป่าตามหาดอกไม้ทุกครั้งที่เธอหยิบหนึ่งเธอก็คิดว่าเธอจะดูสวยมากกว่าหนึ่งนิดนึง เธอวิ่งตามมัน จะเพิ่มเติม และเพิ่มเติมเข้าไปในป่า แต่หมาป่าวิ่งตรงถึงบ้านคุณยาย และเคาะประตู

" ใครอยู่ตรงนั้น ?

" เล็ก ๆน้อย ๆสีแดงหมวก ผมจะนำคุณมีเค้กและไวน์ . เปิด ประตู . . . "

" เพียงกดสลัก " เรียกคุณยาย" ฉันอ่อนแอเกินไปที่จะลุกขึ้น . "

หมาป่าอัดสลัก และประตูเปิด เขาก้าวเข้าไปก็ตรงไปที่เตียงของยาย และก็กินเธอซะ แล้วเขาก็ใส่เสื้อ ใส่หมวกของเธอบนหัวของเขาเข้าไปในเตียงของเธอ และดึงผ้าม่านปิด

น้อยสีแดง หมวกก็วิ่งตามดอกไม้ หลังจากที่เธอได้รวบรวมมากว่า เธอจะไม่พกอีกแล้ว หล่อนจำได้ ยายของเธอแล้วยังไปที่บ้านของเธอ เธอพบ เธอแปลกใจว่าประตูเปิดอยู่ เธอเดินเข้าไปในร้าน ทุกอย่างดูแปลก ๆที่เธอเคยคิดว่า " โอ้ พระเจ้า ทำไมฉันถึงกลัว ฉันมักจะชอบที่คุณย่า . . . "

เธอเรียกว่า " อรุณสวัสดิ์ " แต่ไม่ได้รับคำตอบ .

แล้วเธอก็เดินไปที่เตียงและดึงกลับม่านคุณย่านอนกับหมวกเธอดึงลงมา ใบหน้าของเธอและมองแปลกๆ

" โอ้ คุณยาย คุณช่างมีหูที่ใหญ่จังเลย ! "

" แต่ก็ดีที่ได้ยินด้วย "

" อ๋อ ยาย ตาเธอช่างใหญ่เหลือเกิน ! "

" ทั้งหมดดีกว่าที่จะเห็นคุณด้วย "

" โอ้ คุณย่า นี่มันใหญ่ มือคุณมี !

" ทั้งหมดดีกว่าที่จะคว้าเธอด้วย ! "

" โอ้ คุณยาย สิ่งที่น่ากลัว ปากเธอ !

" ดีกว่าที่จะกินคุณ ! "

หมาป่าเกือบจะพูดจบ เมื่อเขากระโดดลงจากเตียงก้าวเดียวและกินขึ้นจนสีแดงเล็ก ๆน้อย ๆหมวก ทันทีที่หมาป่ามีความปรารถนาของเขาพอใจ เขาปีนกลับขึ้นเตียง หลับไป และเริ่มกรนเสียงดังมาก

เราแค่ผ่านมา เขาคิดว่า " หญิงชราจะกรนเสียงดังคุณควรจะดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ "

เขาก้าวเข้าไปในร้าน และเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้เตียง เขาเห็นหมาป่านอนอยู่ " ดังนั้นที่นี่ฉันตามหาคุณแก่คนบาป , " เขากล่าว . " ฉันได้รับการล่าสัตว์สำหรับคุณเป็นเวลานาน . "

เขาเล็งไรเฟิลของเขาเมื่อมันเกิดขึ้นกับเขาว่า หมาป่าจะกินคุณยาย และ ที่ เธอ ก็ อาจจะช่วยได้ ดังนั้น แทนที่จะยิงเขาเอากรรไกรและเริ่มผ่าท้องของหมาป่า หลังจากไม่กี่แผล เขาเห็นหมวกสีแดงส่องผ่าน และไม่กี่เพิ่มเติมตัดสาวกระโดดออกมาร้อง " โอ้ ผมกลัวมาก มันมืดมากในร่างของหมาป่า !

แล้วคุณยายออกมาเช่นกัน ยังมีชีวิตอยู่ แต่ไม่สามารถหายใจได้ แล้วหนูน้อยหมวกแดงนำขนาดใหญ่บางหินเธอเติมเต็มร่างกายของหมาป่ากับเขา และเมื่อเขาตื่นขึ้นมาและพยายามวิ่งหนี หินก็หนักว่าทันทีที่เขาล้มลงตาย

สามของพวกเขามีความสุข นายพรานถลกหนังหมาป่าและกลับบ้านกับเพล คุณยายกินเค้กและดื่มไวน์ที่หนูน้อยหมวกแดงนำมาให้ น้อยหมวกแดงคิดว่า ตราบใดที่ฉันยังอยู่ผมจะไม่มีวันทิ้งเส้นทางและวิ่งหนีเข้าไปในป่าด้วยตัวเอง ถ้าแม่บอกว่าไม่ "

เขายังบอกว่าหนูน้อยหมวกแดงกำลังบางสิ่งอบเพื่อคุณยายของเธออีกครั้ง เมื่อหมาป่าตัวอื่นได้คุยกับเธอ และอยากให้เธอออกจากเส้นทาง แต่หมวกสีแดงเล็ก ๆและเดินตรงไปดูแลคุณย่า เธอเล่าว่า เธอได้เห็นหมาป่าและที่เขาปรารถนานางวันดี ได้แต่จ้องมองดูเธอในลักษณะที่ชั่วร้าย " ถ้าเราไม่ได้อยู่บนถนนสาธารณะ เขาจะกินฉัน " เธอกล่าว

" ออกมากล่าวว่า " คุณยาย " ไปล็อคประตู เขาจึงเข้าไปไม่ได้ "

หลังจากนั้นไม่นานหมาป่าเคาะประตูเรียก " เปิดครับ คุณย่า มันเป็นหมวกสีแดงเล็ก ๆ และผมจะนำสิ่งที่คุณอบบ้าง "

เขายังคงเงียบและไม่เปิดประตู หัวเทาคลานรอบบ้าน หลายๆ ครั้ง และในที่สุดก็กระโดดขึ้นไปบนหลังคา เขาจะรอจนกว่าหนูน้อยหมวกแดงกลับบ้านตอนเย็น แล้วตามเธอกินของเธอขึ้นในความมืด แต่ยายเห็นสิ่งที่เขาทำอยู่ มีรางหินขนาดใหญ่ในด้านหน้าของบ้าน

" มาฝาก หมวกสีแดงเล็ก ๆ " เธอพูดกับเด็ก" เมื่อวานฉันไส้กรอกสุกบาง นำน้ำที่ต้มกับราง " หนูน้อยหมวกแดงแบกน้ำจนถึงขนาดใหญ่รางขนาดใหญ่ชัดเจนเต็ม กลิ่นไส้กรอกก็ลุกขึ้นเข้าไปในจมูกของหมาป่า เขาได้กลิ่นและมองลง ยืดคอของเขาจนเขาไม่สามารถถือเอง และเขาก็เริ่มที่จะเลื่อน เขาเลื่อนจากหลังคา ตกลงไปในราง และจมน้ำและหมวกสีแดงเล็ก ๆ กลับบ้านอย่างมีความสุข และไม่มีใครทำร้ายเธอ