Days after the fire, I wake to the

Days after the fire, I wake to the smell of stuffing and the sounds of the Macy’s Thanksgiving parade on TV. Is it Thanksgiving? I sit in my mother’s kitchen. “Morning, sweetie! Coffee’s made. Want some?” she offers.

All week long, cars pulled up to my mom’s house with donations. Calls come from friends, and they suggest a benefit concert. By night, Troy and I are plagued with nightmares. By day, we’re surrounded with love. We’ve been given the chance to feel something most will never know—to be held by hundreds of unseen hands—a comforting yet overwhelming sensation. Here we are on this day of giving thanks, grateful, yes, and also tired of being grateful and needy.

We spend the day digging through bags of stuff. Some people used the fire as an excuse to get rid of junk, and this helps us laugh again.

Used underwear? Bonanza!

A bag full of jockstraps? You shouldn’t have!

A wet suit? Skis from the 1970s? We’re homeless. But thanks!

Later, we shower and dress. With the kids looking sharp in their outfits, the doorbell rings. My mom answers it and returns to us. She says, “There’s a guy from the Red Cross here.”

It turns out the Red Cross had been at our fire that night, providing food and water to the firefighters. We hadn’t contacted it, but the Red Cross doesn’t wait for you to ask. Our representative, Frank [not his real name], is stocky, with a salt-and-pepper beard. “Right now, you’re in what’s called the honeymoon phase of tragedy,” he says. “You’re surrounded by people showing up to support you. Donations are coming in. You’re getting phone calls every day. But soon, those things will taper off, and you’ll be left picking up the pieces.” He hands me the card of a therapist. “We’ve arranged some free counseling for the four of you.” He gives us bags with toiletries, and teddy bears and blankets for the kids. “Here are gift certificates so you can get personal items like underwear and socks.”

There is something about Frank’s ease that makes my shoulders relax. He is the first person we’ve talked to who gets it. He understands we have no driver’s licenses, no Social Security cards, no bank cards, no birth certificates. He knows utilities have to be canceled and mail rerouted because there is no house where the charred mailbox stands. He gives us directions and advice on how to begin again.

We go to my aunt Laura’s house for dinner, Troy with a sprained ankle and me with a bandaged wrist and a burned ear. Aunts, uncles, and cousins descend upon us with hugs and sniffling. 
We chat in the kitchen, and every time Troy and I cough from smoke inhalation, we receive more hugs and choruses of “Are you OK?” Somehow, after meeting with Frank, I feel I am.

At dinner, we hold hands, and 
everyone thanks God for looking out for us. Then it comes time for the prayer. Aunt Laura and Uncle Bob, born-again Christians, always say grace. We bow our heads, waiting for the opening line, “Heavenly Father.” Instead, Aunt Laura says, “Troy, would you lead us in prayer 
tonight?”

We all jerk our heads up. My husband has faith in people, in goodness, in love. But he has no faith in religion. After a moment of hesitation, he says, “Yes. I’d love to, actually.” He begins, “Heavenly Father, we thank you for this meal tonight and for all the love in this room. We thank you for our family and friends, for the opportunity to be here together”—he pauses—“and that we are alive.” His voice breaks. “Please, God, help me get back on my feet, so that I can give back.”

I squeeze his hand tight. There’s a loud chorus of “Amen.” A few of us wipe tears away as we pass the mashed potatoes and pour the wine. Oh yes, please pour the wine.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันหลังจากไฟไหม้ ฉันตื่นกลิ่นบรรจุ และเสียงของ Macy ขอบคุณพาเหรดบนทีวี เป็นวันขอบคุณพระเจ้าหรือไม่ ดิฉันนั่งอยู่ในห้องครัวของคุณแม่ "ตอนเช้า แฟน กาแฟของผู้ ต้องการ "เธอด้วยตลอดทั้งสัปดาห์ รถดึงขึ้นไปที่บ้านแม่ของฉันกับบริจาค โทรมาจากเพื่อน และพวกเขาแนะนำคอนเสิร์ตประโยชน์ ยามค่ำคืน Troy และฉันกำลังประสบกับฝันร้าย วัน เรากำลังล้อมรอบ ด้วยความรัก เราได้รับโอกาสที่จะรู้สึกสิ่งที่ส่วนใหญ่จะไม่ทราบ — พ.ศ.หลายร้อยมือ unseen — การปลอบโยนที่ยัง ครอบงำความรู้สึก เราได้นี้วันให้ขอบคุณ ขอบคุณ ใช่ และยังเบื่อขอบคุณ และผู้ขัดสนเราใช้วันขุดผ่านกระเป๋าของสิ่ง บางคนใช้ไฟเป็นข้ออ้างในการกำจัดขยะ และนี้ช่วยให้เราหัวเราะอีกครั้งใช้ชุดชั้นใน โบนันซ่าเต็มกระเป๋า jockstraps คุณไม่ควรมีชุดประดาน้ำ สกีจากปี 1970 เราอยู่บ้าน แต่ขอบคุณในภายหลัง เราอาบน้ำ และแต่งตัว กับเด็กที่ดูคมในชุดของพวกเขา แหวนออด แม่ตอบได้ และส่งกลับให้เรา เธอกล่าวว่า "ไม่มีผู้ชายจากกาชาดที่นี่"ปรากฎว่ากาชาดได้ที่ไฟของเราคืนนั้น การให้อาหารและน้ำแก่พนักงานดับเพลิง เราไม่ได้ติดต่อ แต่กาชาดไม่รอคุณขอ ตัวแทนของเรา Frank [ไม่เขาจริงชื่อ], เด่น หนวดเครา salt-and-pepper คือ "ขวาตอนนี้ คุณอยู่ในสิ่งที่เรียกว่าขั้นตอนการฮันนีมูนของโศกนาฏกรรม เขากล่าว "คุณกำลังล้อมรอบ โดยผู้แสดงจะสนับสนุนคุณ บริจาคมาใน คุณได้รับโทรศัพท์ทุกวัน แต่เร็ว ๆ นี้ สิ่งเหล่านั้นจะลดลงปิด และคุณจะถูกทิ้งหยิบชิ้น" เขามือผมบัตรของการบำบัดโรค "เราได้จัดให้คำปรึกษาฟรีบางสี่ของคุณ" เขาทำให้เรากระเป๋า น้ำ และตุ๊กตาหมี และผ้าห่มสำหรับเด็ก "นี่เป็นของขวัญเพื่อคุณจะได้รับส่วนตัวเช่นชุดชั้นในและถุงเท้า"มีบางสิ่งบางอย่างของ Frank ง่ายที่ทำให้ไหล่ของฉันผ่อนคลาย เขาเป็นคนแรกที่เราได้คุยกับเพื่อนที่ได้รับมัน เขาเข้าใจเรามีใบอนุญาตขับขี่ไม่มี ไม่มีบัตรประกันสังคม บัตรไม่ ไม่มีสูติบัตร เขารู้ว่า สาธารณูปโภคต้องถูกยกเลิก และเปลี่ยนเส้นทางเนื่องจากไม่มีบ้านไม่มีที่ยืนจดหมายย่างจดหมาย เขาให้ทิศทางและคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการเริ่มต้นอีกครั้งเราเข้าไปบ้านป้าลอร่าของอาหาร Troy กับข้อเท้าที่ sprained และฉันกับข้อมือ bandaged และหูที่เผา ป้า ลุง และญาติมาเรากอดและ sniffling เราคุยในครัว และทุกครั้งที่ Troy และไอจากดมควัน เราได้รับเพิ่มเติมกอด และ choruses ของ "ท่าน OK" อย่างใด หลังจากประชุมกับ Frank รู้สึกผมค่ำ เราถือมือ และทุกคนขอบคุณพระเจ้าสำหรับมองหาเรา แล้ว ถึงตอนคำอธิษฐาน ป้าลอร่าและลุงบ๊อบ คริสเตียนในแง่ มักพูดว่า เกรซ เราน้อมหัวของเรา รอสายเปิด "บิดา" แทน ป้าลอร่ากล่าวว่า "Troy จะคุณนำเราอธิษฐานคืนนี้"เรากระชากหัวของเราค่า สามีของฉันมีความเชื่อในคน ความดี ความรัก แต่เขามีความไม่เชื่อในศาสนา หลังจากช่วงของลังเล เขากล่าว "ใช่ ฉันชอบที่จะ จริง" เขาเริ่ม "บิดา เราขอขอบคุณ สำหรับอาหารมื้อนี้คืนนี้ และ สำหรับความรักในห้องนี้ ขอบคุณเพื่อน สำหรับโอกาสที่จะเป็นที่นี่ด้วยกันและครอบครัวของเรา" — เขาหยุด — "และว่า เราจะมีชีวิตอยู่" เขาแบ่งเสียง "กรุณา พระเจ้า ช่วยพาฉันกลับบนเท้าของฉัน ดังนั้นฉันสามารถให้กลับ"ฉันบีบมือเขาแน่น มีเสียงมีเสียงดัง "Amen" ของเราเช็ดน้ำตาเวลาเราผ่านมันฝรั่งบด และริน โอ้ ใช่ กรุณาริน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันหลังจากที่ไฟไหม้ผมตื่นกลิ่นของการบรรจุและเสียงของขบวนพาเหรดวันขอบคุณพระเจ้าของเมซี่บนทีวี มันเป็นวันขอบคุณพระเจ้า? ฉันนั่งอยู่ในห้องครัวแม่ของฉัน "เช้าแฟน! กาแฟทำ ต้องการบาง? "เธอมี. ทุกสัปดาห์ยาวรถดึงขึ้นไปที่บ้านแม่ของฉันด้วยการบริจาค โทรมาจากเพื่อนและพวกเขาแสดงให้เห็นผลประโยชน์คอนเสิร์ต ในเวลากลางคืน, ทรอยและฉันกำลังประสบกับฝันร้าย โดยวันนี้เรากำลังรายล้อมไปด้วยความรัก เราได้รับโอกาสที่จะรู้สึกอะไรบางอย่างส่วนใหญ่จะไม่เคยรู้ที่จะจัดขึ้นโดยร้อยที่มองไม่เห็นมือปลอบโยนรู้สึกยังครอบงำ ที่นี่เรามีในวันนี้ให้ขอบคุณขอบคุณใช่และยังเหนื่อยของการขอบคุณและคนขัดสน. เราใช้จ่ายวันขุดผ่านถุงของสิ่ง บางคนใช้ไฟเป็นข้ออ้างในการกำจัดขยะและนี้จะช่วยให้เราหัวเราะอีกครั้ง. ชุดชั้นในมือสอง? โบนันซ่า! เต็มกระเป๋าจ็อกสแตรป? คุณไม่ควรมี! ชุดประดาน้ำ? สกีจากปี 1970? เราไม่มีที่อยู่อาศัย แต่ต้องขอบคุณ! ต่อมาเราอาบน้ำและการแต่งกาย กับเด็กที่กำลังมองหาที่คมชัดในชุดของพวกเขา, แหวนออด แม่ของฉันตอบมันและส่งกลับมาให้เรา เธอบอกว่า "มีคนที่แต่งตัวประหลาดจากกาชาดที่นี่เป็น." มันจะเปิดออกกาชาดได้รับการที่ไฟของเราในคืนนั้นให้อาหารและน้ำเพื่อดับเพลิง เราไม่ได้รับการติดต่อ แต่กาชาดไม่รอให้คุณถาม ตัวแทนของเรา, แฟรงก์ [ไม่ใช่ชื่อจริงของเขา] เป็นม่อต้อมีเคราเกลือและพริกไทย "ตอนนี้คุณอยู่ในสิ่งที่เรียกว่าขั้นตอนการฮันนีมูนของโศกนาฏกรรม" เขากล่าว "คุณกำลังล้อมรอบด้วยคนแสดงให้เห็นถึงการสนับสนุนคุณ เงินบริจาคจะได้มา. คุณจะได้รับโทรศัพท์ทุกวัน แต่เร็ว ๆ นี้สิ่งเหล่านั้นจะลดลงปิดและคุณจะถูกทิ้งไว้ยกขึ้นชิ้น. "เขามือฉันบัตรของนักบำบัด "เราได้จัดบางส่วนให้คำปรึกษาฟรีสำหรับสี่ของคุณ." เขาทำให้เรามีถุงพร้อมเครื่องอาบน้ำและตุ๊กตาหมีและผ้าห่มสำหรับเด็ก "นี่คือบัตรของขวัญเพื่อให้คุณสามารถรับรายการส่วนบุคคลเช่นชุดชั้นในและถุงเท้า." มีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับความสะดวกของแฟรงก์ที่ทำให้ไหล่ของฉันผ่อนคลายคือ เขาเป็นคนแรกที่เราได้พูดคุยกับผู้ที่ได้รับมัน เขาเข้าใจเรามีใบอนุญาตขับรถไม่มีบัตรประกันสังคมไม่มีบัตรของธนาคารไม่มีสูติบัตร เขารู้ว่าสาธารณูปโภคจะต้องมีการยกเลิกและอีเมลเส้นทางเพราะมีบ้านไม่มีที่ยืนกล่องจดหมายเป็นตอตะโก เขาทำให้เรามีทิศทางและคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการที่จะเริ่มต้นอีกครั้ง. เราไปที่บ้านของลอร่าป้าของฉันสำหรับอาหารค่ำ Troy กับข้อเท้าแพลงและฉันกับข้อมือผ้าพันแผลและหูเผา ป้าลุงและญาติลงมาเมื่อเราด้วยการกอดและสูดจมูกบ่อยๆ เราแชทในห้องครัวและเวลาที่ทรอยและผมมีอาการไอจากการสูดควันทุกที่เราได้รับกอดมากขึ้นและลูกคู่ของ "คุณ OK?" อย่างไรก็ตามหลังจากการประชุมกับแฟรงก์ผมรู้สึกว่าผมน. งานเลี้ยงอาหารค่ำเราจับมือกันและ ทุกคนขอบคุณพระเจ้าสำหรับมองออกไปสำหรับเรา จากนั้นก็มาถึงเวลาสำหรับการสวดมนต์ ป้าลอร่าและลุงบ๊อบเกิดอีกครั้งคริสเตียนมักจะบอกว่าเกรซ เราน้อมหัวของเรารอการเปิดสาย "พระบิดาบนสวรรค์." แต่ป้าลอร่ากล่าวว่า "ทรอยที่คุณจะนำเราในการอธิษฐานในคืนนี้?" เรากระตุกทุกหัวของเราขึ้น สามีของฉันมีความเชื่อมั่นในคนในความดีในความรัก แต่เขามีความเชื่อในศาสนา หลังจากช่วงเวลาของการลังเลเขากล่าวว่า "ใช่ ฉันชอบที่จะเป็นจริง. "เขาเริ่มต้น" พระบิดาบนสวรรค์เราขอขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้คืนนี้และสำหรับทุกความรักในห้องนี้ เราขอขอบคุณสำหรับครอบครัวและเพื่อน ๆ ของเราสำหรับโอกาสที่จะอยู่ที่นี่ด้วยกัน "-he pauses-" และที่เรายังมีชีวิตอยู่. "แบ่งเสียงของเขา "กรุณาพระเจ้าช่วยฉันได้รับกลับมาที่เท้าของฉันเพื่อที่ฉันสามารถให้กลับ." ผมบีบมือของเขาแน่น มีนักร้องดังของเป็น "อาเมน." ไม่กี่ของเราเช็ดน้ำตาออกไปขณะที่เราผ่านมันฝรั่งบดและเทไวน์ โอ้ใช่โปรดเทไวน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันหลังจากที่ไฟ ผมปลุกด้วยกลิ่นบรรจุและเสียงของ Macy " s Parade วันขอบคุณพระเจ้าในโทรทัศน์ มันเป็นวันขอบคุณพระเจ้า ผมนั่ง แม่ครัว " อรุณสวัสดิ์จ๊ะที่รัก ! กาแฟทำ ต้องการบาง " เธอเสนอตลอดสัปดาห์ รถมาจอดถึงบ้านแม่ของฉันด้วยการบริจาค โทร มา จากเพื่อน และเขาเสนอคอนเสิร์ตการกุศล กลางคืน , ทรอยและฉันมี plagued กับฝันร้าย วัน เราจะล้อมรอบ ด้วยความรัก เราได้รับโอกาสที่จะรู้สึกอะไร ส่วนใหญ่จะไม่รู้จักที่จะจัดขึ้น โดยหลายแห่ง hands-a ปลอบยังยุ่งยาก เพทนา ที่นี่เราอยู่ในวันนี้ให้ ขอบคุณ ขอบคุณ ครับ และก็เหนื่อย กตัญญู และคนขัดสนเราใช้เวลาทั้งวันขุดผ่านถุงของสิ่งที่ บางคนใช้ไฟเป็นข้ออ้าง เพื่อกำจัดขยะและนี้ช่วยให้เราหัวเราะได้อีกใช้ชุดชั้นใน ? โบนันซ่า !ของเต็มกระเป๋าติดปลายนวม ? คุณไม่ควรมีชุดเปียก สกีจากยุค 70 ? พวกเราไม่มีบ้าน แต่ ขอบคุณนะหลังจากนั้น เราก็อาบน้ำและแต่งตัว กับเด็กๆ คมในชุดของพวกเขา เสียงกริ่งประตูดัง แม่ตอบแล้วส่งกลับมาให้เรา เธอกล่าวว่า " มีผู้ชายจากกาชาดที่นี่”ปรากฎว่า กาชาดมีไฟของเราในคืนนั้น การให้อาหารและน้ำ รถดับเพลิง เราไม่ได้ติดต่อ แต่กาชาด ไม่รอให้ถาม ตัวแทนของเรา แฟรงค์ [ ไม่ใช่ชื่อจริงของเขา ] , กำยำ มีหนวด เกลือและพริกไทย " ตอนนี้คุณเป็นในสิ่งที่เรียกว่าฮันนีมูนของโศกนาฏกรรม " เขากล่าว " คุณกำลังล้อมรอบด้วยคนที่แสดงขึ้นเพื่อสนับสนุนคุณ บริจาคมา คุณได้รับโทรศัพท์ทุกวัน แต่แล้วสิ่งเหล่านั้นก็จะน้อยลง และคุณจะเหลือเก็บชิ้นส่วน . " เขาจับมือฉันการ์ดของจิตแพทย์ " เราได้จัดบางฟรีสำหรับการให้คำปรึกษาคุณสี่ . " เขาให้ถุงพร้อมเครื่องใช้และตุ๊กตาหมีและผ้าห่มสำหรับเด็ก " นี่คือของขวัญเพื่อให้คุณสามารถได้รับรายการส่วนบุคคลเช่นชุดชั้นในและถุงเท้า "มีบางอย่างเกี่ยวกับของแฟรงค์ง่ายที่ทำให้ไหล่ผ่อนคลาย เขาเป็นคนแรกที่เราได้คุยกับผู้ที่ได้รับมัน เขาเข้าใจเราได้ใบอนุญาต ไม่มีคนขับรถ ไม่มีบัตรประกันสังคม บัตรไม่ธนาคาร ไม่มีใบรับรองการเกิด เขารู้ว่างานต้องถูกยกเลิกและจดหมายเปลี่ยนเส้นทางเพราะไม่มีบ้านที่ไหม้เกรียมจดหมายย่อมาจาก เขาให้เราทิศทางและคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการที่จะเริ่มต้นอีกครั้งเราจะไปบ้านป้าลอร่าเป็นอาหารเย็น ทรอยกับข้อเท้าเคล็ด และฉันกับผ้าพันแผลที่ข้อมือและเผาหู ป้า ลุง และญาติลงมาเมื่อเรากอดและการสูดจมูกบ่อยๆ . 
เราคุยกันในครัว และทุกครั้งที่ทรอยและไอจากการสูดควัน เราได้รับกอดมากขึ้น และ choruses " คุณโอเคมั้ย ? " อย่างไรก็ตาม หลังจากการประชุมกับแฟรงค์ ผมรู้สึกว่าผมมื้อเย็น เราจับมือกัน และ
ทุกคนขอบคุณพระเจ้าเป็นห่วงเรา จากนั้นก็มาถึงเวลาสำหรับละหมาด ป้าลอร่าและลุงบ๊อบ เกิดอีกครั้งคริสเตียน กล่าวเสมอว่า เกรซ เราก้มหัว รอเส้นเปิด " พระบิดา " แทน ป้าลอร่ากล่าวว่า " ทรอย เธอนำพวกเราสวดมนต์
คืนนี้ ? "เราทุกคนโง่ของเรานะครับ สามีของฉันมีศรัทธาในตัวคน ในพระเจ้า ในความรัก แต่เขาไม่มีศรัทธาในศาสนา หลังจากช่วงเวลาของการลังเล เขาบอกว่า " ครับ ฉันชอบจริงๆ " เขาเริ่ม " พระบิดาบนสวรรค์ เราขอขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้ คืนนี้ และความรักทั้งหมดในห้องนี้ ขอขอบคุณครอบครัวและเพื่อนของเรา สำหรับโอกาสที่จะอยู่ด้วยกัน " เขาหยุด " และว่าเรายังมีชีวิตอยู่ " แบ่งเสียงของเขา " ได้โปรดเถิด พระเจ้า ช่วยให้ฉันได้รับกลับมาที่เท้าของฉันเพื่อที่ฉันสามารถให้กลับไปฉันบีบมือของเขาแน่น มีนักร้องดัง " สาธุ " ไม่กี่เราเช็ดน้ำตาไปเหมือนเราผ่านมันฝรั่งบดและรินไวน์ โอ้ ใช่ ช่วยรินไวน์