event occurred with the vortex spli

event occurred with the vortex splitting into two
cyclonic centers. From the temperature field data it
is evident that relatively warm air extended to the
South Pole, which indicates a polar stratospheric
major warming. In this respect, the amplitude of the
zonal wave-number 2 (derived from the Fourier
analysis of the isobaric height and temperature
fields) reached the peak when the polar vortex split
into two circulations (reversal of the zonal mean
wind). The latter has also been interpreted by using
dynamical diagnostics suggested by the wave,
mean-flow interaction theory (e.g. Eliassen-Palm
flux). It is worth recalling that such a sudden
stratospheric warming is usually accompanied with
'blocking events'; these are characterised by
quasistationary distortions of the tropospheric flow.
It should be emphasised that the above-described
meteorological situation, which prevailed during
21–26/09/2002 and led to the split of the southern
ozone hole, is not identical with that during the
period of 5–13/09/2002, when a first trial of the
ozone hole to split was observed. Thus, according
to the aforementioned analysis, the polar vortex in
the stratosphere of the southern hemisphere split in
two, due to a major warming, leading to a
corresponding split of the ozone hole. It should be
mentioned that such an event has never been
reported in the literature before. Conventionally,
major warming events only occur in one of two
northern winters, and they do not occur in the
southern hemisphere. So far, the total absence of
major warming events in the southern winter
seasons was partly attributed to: 1) the fact that the
winter vortex is stronger in the southern than in the
northern hemisphere, and thus more deceleration
(more wave forcing) would be required to reverse it,
and 2) the comparative lack of the large-amplitude
quasi-stationary waves in the southern hemisphere
(Andrews et al. 1987). However, it is concluded
from the analysis that in September 2002 the latter
was not the case. As far as the photochemical
aspects of the ozone hole in the Antarctic winter of
2002 are concerned, the existing understanding of
photochemical ozone-depletion processes is
adequate to assess the timing and magnitude of
the chemical ozone loss which is proportional to the
exposure to sunlight (von der Gathen et al. 1995,
Rex et al. 1998, Reid et al. 1998, Schulz et al.
2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับ vortex ที่แบ่งออกเป็น 2
cyclonic ศูนย์ จากข้อมูลของเขตข้อมูลอุณหภูมิมัน
ปรากฏชัดเจนว่า อากาศค่อนข้างร้อนขยายไป
ขั้วโลกใต้ ซึ่งบ่งชี้ว่า เป็นขั้วโลก stratospheric
ร้อนหลัก ประการนี้ ความกว้างของ
คลื่นยังหมายเลข 2 (จากฟูรีเย
วิเคราะห์ isobaric สูงและอุณหภูมิ
ฟิลด์) ถึงจุดสูงสุดเมื่อ vortex ขั้วแยก
เป็น circulations สอง (กลับหมายความว่ายัง
ลม) หลังได้ยังถูกตีความโดย
dynamical วินิจฉัยแนะนำคลื่น,
หมายความว่ากระแสโต้ตอบทฤษฎี (เช่นปาล์ม Eliassen
ไหล) คุ้มค่าเรียกว่า เช่นความฉับพลัน
ร้อน stratospheric เป็นปกติพร้อม
'บล็อกเหตุการณ์' เหล่านี้มีประสบการ์
quasistationary บิดเบือนของ tropospheric กระแส
ควร emphasised ที่ที่ข้างต้นกล่าว
อุตุนิยมวิทยาสถานการณ์ ซึ่งแผ่ขยายไปในระหว่าง
21-26/09/2002 และไฟ led เพื่อแบ่งของภาค
หลุมโอโซน ไม่เหมือนกับที่ในระหว่าง
รอบระยะเวลาของ 5 – 13/09/2002 เมื่อคดีแรกของการ
หลุมโอโซนแบ่งถูกตรวจสอบ ดังนั้น ตาม
การวิเคราะห์ดังกล่าว vortex ขั้วโลกใน
stratosphere ของซีกโลกใต้แบ่ง
2 จากสำคัญร้อน นำไป
แบ่งที่สอดคล้องกันของหลุมโอโซน ควรมี
กล่าวว่า เหตุการณ์ดังกล่าวเคย
รายงานในวรรณคดีก่อน ดี,
ร้อนเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้นเท่านั้นในหนึ่งสอง
หนาวภาคเหนือ และพวกเขาไม่เกิดขึ้นในการ
ซีกโลกใต้ ฉะนี้ รวมการขาดงานของ
หลักร้อนกิจกรรมในฤดูหนาวใต้
บางส่วนถูกบันทึกฤดูกาล: 1) ข้อเท็จจริงที่
หนาว vortex จะแข็งแกร่งในภาคใต้กว่า
ซีกโลกเหนือ และชะลอตัวมากขึ้นดังนั้น
(มากกว่าคลื่นบังคับ) จะต้องย้อน,
และขาด 2) การเปรียบเทียบขนาดใหญ่คลื่น
เขียนเสมือนคลื่นในซีกโลกใต้
(แอนดรูวส์ et al. 1987) อย่างไรก็ตาม สรุป
จากการวิเคราะห์ว่าในเดือน 2002 กันยายนหลัง
ไม่ใช่ เท่า photochemical
ของหลุมโอโซนในฤดูหนาวที่แอนตาร์กติกของ
2002 มีความกังวล ความเข้าใจที่มีอยู่ของ
เป็นกระบวนการลดลงของโอโซน photochemical
เพียงพอในการประเมินเวลาและขนาดของ
การสูญเสียโอโซนสารเคมีซึ่งเป็นสัดส่วนกับการ
สัมผัสกับแสงแดด (ฟอนแดร์ Gathen et al. 1995,
Rex และ al. ปี 1998, Reid et al. ปี 1998, Schulz et al.
2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับกระแสน้ำวนแยกออกเป็นสอง
ศูนย์ cyclonic จากข้อมูลภาคสนามที่อุณหภูมิมัน
เห็นได้ชัดว่าอากาศค่อนข้างอบอุ่นขยายไปยัง
ขั้วโลกใต้ซึ่งบ่งบอกถึงขั้วใจ
ร้อนที่สำคัญ ในแง่นี้ความกว้างของ
แถบคลื่นหมายเลข 2 (มาจากฟูริเยร์
การวิเคราะห์ของความสูงและอุณหภูมิ isobaric
สาขา) ถึงจุดสูงสุดเมื่อแยกกระแสน้ำวนขั้วโลก
เป็นสองหมุนเวียน (กลับรายการเป็นวงหมายถึง
ลม) หลังยังได้รับการแปลโดยใช้
การวินิจฉัยพลังแนะนำโดยคลื่น
หมายถึงการไหลของทฤษฎีการทำงานร่วมกัน (เช่น Eliassen ปาล์ม
ไหล) เป็นมูลค่านึกถึงว่าเช่นฉับพลัน
ร้อนใจมักจะมาพร้อมกับ
'เหตุการณ์การปิดกั้น'; เหล่านี้มีความโดดเด่นด้วย
การบิดเบือน quasistationary ของ tropospheric ไหล
มันควรจะเน้นว่าข้างต้นอธิบาย
สถานการณ์ทางอุตุนิยมวิทยาที่ชนะในช่วง
21-26 / 09/2002 และนำไปสู่การแยกทางตอนใต้ของ
หลุมโอโซนเป็นไม่เหมือนกันกับที่ในช่วง
ระยะเวลา 5-13 / 09/2002 เมื่อการพิจารณาคดีครั้งแรกของ
หลุมโอโซนที่จะแยกเป็นข้อสังเกต ดังนั้นตาม
การวิเคราะห์ดังกล่าวกระแสน้ำวนขั้วโลกใน
ตราโตสเฟีของการแยกซีกโลกใต้ใน
สองเนื่องจากภาวะโลกร้อนที่สำคัญนำไปสู่การ
แยกที่สอดคล้องกันของหลุมโอโซน มันควรจะ
บอกว่าเหตุการณ์ดังกล่าวไม่เคยได้รับ
รายงานในวรรณคดีก่อน อัตภาพ
เหตุการณ์ร้อนที่สำคัญจะเกิดขึ้นในหนึ่งในสอง
ฤดูหนาวที่ภาคเหนือและพวกเขาไม่ได้เกิดขึ้นใน
ซีกโลกใต้ เพื่อให้ห่างไกลขาดรวมของ
เหตุการณ์ร้อนที่สำคัญในช่วงฤดูหนาวทางตอนใต้ของ
ฤดูกาลที่ได้รับส่วนหนึ่งมาจาก 1) ความจริงที่ว่า
น้ำวนฤดูหนาวจะแข็งแกร่งในภาคใต้กว่าใน
ซีกโลกเหนือและทำให้ชะลอตัวมากขึ้น
(คลื่นมากขึ้นบังคับ) จะเป็น ต้องย้อนกลับไป
และ 2) การขาดเปรียบเทียบขนาดใหญ่กว้าง
คลื่นเสมือนนิ่งในซีกโลกใต้
(แอนดรู et al. 1987) แต่ก็เป็นข้อสรุป
จากการวิเคราะห์ว่าในกันยายน 2002 หลัง
ไม่ได้เป็นกรณีที่ เท่าที่เคมี
ด้านของหลุมโอโซนในขั้วโลกใต้ในฤดูหนาวของ
2002 มีความกังวลความเข้าใจที่มีอยู่ของ
เคมีกระบวนการโอโซนลดลงเป็น
ที่เพียงพอในการประเมินระยะเวลาและขนาดของ
การสูญเสียโอโซนสารเคมีซึ่งเป็นสัดส่วนกับ
การสัมผัสกับแสงแดด ( ฟอนเด Gathen et al. 1995
เร็กซ์ et al. ปี 1998 เรด et al. 1998 ชัลส์ et al,
2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหตุการณ์เกิดขึ้นกับ vortex แยกเป็น 2
พายุหมุนที่ศูนย์ จากเขตข้อมูล อุณหภูมิมันเห็นได้ชัดว่าค่อนข้างอบอุ่น

อากาศขยายไปยังขั้วโลกใต้ ซึ่งหมายถึงขั้วปรากฏการณ์
หลักต่ำ ในส่วนนี้ แอมพลิจูดของคลื่น
แบบหมายเลข 2 ( ได้มาจากการวิเคราะห์ฟูเรียร์

16 ความสูงและอุณหภูมิสาขา ) ถึงจุดสูงสุดเมื่อแบ่งออกเป็นสองขั้ว Vortex
Circulations ( กลับลมหมายถึง
เขต ) หลังได้รับการวินิจฉัยตีความโดยใช้
พลวัตแนะนำโดยคลื่น
ทฤษฎีปฏิสัมพันธ์ไหลหมายถึง ( เช่น eliassen ปาล์ม
Flux ) มันคุ้มค่าเช่นชั้นสตราโตสเฟียร์อุ่นทันที

'blocking เป็นปกติพร้อมกับเหตุการณ์เหล่านี้มีลักษณะ
' ;quasistationary บิดเบือนการไหลของชั้นโทรโปสเฟียร์ .
มันควรจะเน้นว่าสถานการณ์ข้างต้นอธิบาย
อุตุนิยมวิทยาซึ่ง prevailed ใน
21 – 26 / 09 / 2002 และนำไปสู่การแยกของหลุมโอโซนภาคใต้
, ไม่เหมือนกันกับที่ระหว่าง
5 – 13 / 09 / 2002 เมื่อทดลอง แรกของ
หลุมโอโซนเพื่อแยก ) . ดังนั้นตาม
การวิเคราะห์ดังกล่าวvortex ขั้วโลกใน
Stratosphere ของซีกโลกใต้แตกใน
2 เนื่องจากการอุ่นหลักสู่
แยกที่สอดคล้องกันของหลุมโอโซน มันควรจะ
กล่าวว่า เหตุการณ์ดังกล่าวไม่เคย
รายงานในวรรณคดีมาก่อน แต่เดิม
เหตุการณ์สำคัญภาวะโลกร้อนเกิดขึ้นในหนึ่งของภาคเหนือ 2
ฤดูหนาว และจะไม่เกิดขึ้นใน
ซีกโลกใต้ ดังนั้นไกลการขาดรวมของ
เหตุการณ์ภาวะโลกร้อนรายใหญ่ในฤดูหนาว
ภาคใต้ส่วนหนึ่งเกิดจาก 1 ) ความจริงที่ว่า
ฤดูหนาว Vortex จะแข็งแกร่งในภาคใต้กว่าใน
ซีกโลกเหนือ และดังนั้นจึงยิ่งชะลอตัว
( คลื่นบังคับ ) จะต้องกลับมัน
2 ) เปรียบเทียบขาด ของแอมพลิจูดขนาดใหญ่
กึ่งนิ่งคลื่นในซีกโลกใต้
( แอนดรู et al . 1987 )อย่างไรก็ตาม , มันเป็นสรุป
จากการวิเคราะห์ว่าในเดือนกันยายน 2002 หลัง
ไม่ได้กรณี เท่าที่ด้านเคมี
ของหลุมโอโซนในฤดูหนาวแอนตาร์กติกของ
2002 มีความกังวลที่มีอยู่ในความเข้าใจของกระบวนการโอโซนเป็น

2 เพียงพอที่จะประเมินเวลาและขนาดของการสูญเสียโอโซนเคมี

ซึ่งเป็นสัดส่วนกับกับแสงแดด ( ฟอนเดอร์ gathen et al . 1995
เร็กซ์ et al . 1998 Reid et al . 1998 ชูลซ์ et al .
2 )