their antimicrobial activity cannot

their antimicrobial activity cannot be confirmed based only on the
action of one compound (Bajpai, Baek, & Kang, 2012). Several researchers
have proposed that the antimicrobial action of EOs may
be attributed to their ability to penetrate through bacterial membranes
to the interior of the cell and exhibit inhibitory activity on
the functional properties of the cell, and to their lipophilic properties
(Bajpai et al., 2012; Fisher & Phillips, 2009; Guinoiseau et al.,
2010; Smith-Palmer et al., 1998). The phenolic nature of EOs also
elicits an antimicrobial response against foodborne pathogen bacteria
(Bajpai et al., 2012; Shapira & Mimran, 2007). Phenolic compounds
disrupt the cell membrane resulting in the inhibition of the
functional properties of the cell, and eventually cause leakage of the
internal contents of the cell (Bajpai et al., 2012). The mechanisms of
action may relate to the ability of phenolic compounds to alter
microbial cell permeability, damage cytoplasmic membranes,
interfere with cellular energy (ATP) generation system, and disrupt
the proton motive force (Bajpai et al., 2012; Burt, 2004; Friedly
et al., 2009; Li et al., 2011; ). The disrupted permeability of the
cytoplasmic membrane can result in cell death (Li et al., 2011).
An important characteristic of EOs and their components is
hydrophobicity, allowing the EOs to separate the lipids of the
bacterial cell membrane and mitochondria and in the process
cause the bacterial cell to become more permeable (Burt, 2004;
Friedly et al., 2009). The interaction of EOs with microbial cell
membranes results in the growth inhibition of some Grampositive
and Gram-negative bacteria (Calsamiglia, Busquet,
Cardozo, Castillejos, & Ferret, 2007). Gram-positive bacteria such
as Staphylococcus aureus, Listeria monocytogenes and Bacillus cereus
are more susceptible to EOs than Gram-negative bacteria such as
Escherichia coli and Salmonella Enteritidis (Chorianopoulos et al.,
2004). It is generally believed that EOs mechanistically should
be more effective against Gram-positive bacteria due to the direct
interaction of the cell membrane with hydrophobic components of
the EOs (Shelef, 1983; Smith-Palmer et al., 1998; Chao & Young,
2000; Cimanga et al., 2002; Sokovi
c, Glamoclija, Marin, Brki
c, &
van Griensven, 2010). Conversely, based on this premise, Gramnegative
cells should be more resistant to plant EOs because
they possess a hydrophilic cell wall (Kim et al., 2011). This outer
layer helps to prevent the penetration of hydrophobic compounds
(Calsamiglia et al., 2007; Ravichandran, Hettiarachchy, Ganesh,
Ricke, & Singh, 2011). Deans and Ritchie (1987) concluded that
Gram-positive and Gram-negative bacteria were equally sensitive
to citrus EOs and their components. However, in a study by
Dorman and Deans (2000) carvacrol and thymol acted differently
against Gram-positive and Gram-negative bacteria. Carvacrol and
thymol were able to cause disintegration of the outer membrane
of Gram-negative bacteria, releasing lipopolysaccharides (LPS) and
increasing the permeability of the cytoplasmic membrane to ATP

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กิจกรรมของจุลินทรีย์ไม่สามารถยืนยันตามตามการดำเนินการของสารประกอบหนึ่ง (Bajpai, Baek, & แกง 2012) นักวิจัยหลาย ๆได้เสนอว่า การดำเนินการต้านจุลชีพของ EOs อาจเกิดจากความสามารถในการทะลุสารแบคทีเรียการตกแต่งภายในของเซลล์และการแสดงลิปกลอสไขกิจกรรมบนสมบัติเชิงหน้าที่ ของเซลล์ และคุณสมบัติ lipophilic(Bajpai et al., 2012 ฟิชเชอร์และไขควง 2009 Guinoiseau et al.,2010 Smith-Palmer และ al., 1998) ลักษณะของ EOs ฟีนอยังelicits การตอบสนองที่ยับยั้งจุลินทรีย์จากแบคทีเรียการศึกษา foodborne(Bajpai et al., 2012 Shapira & Mimran, 2007) ม่อฮ่อมรบกวนเยื่อหุ้มเซลล์ที่เป็นผลในการยับยั้งการสมบัติเชิงหน้าที่ของเซลล์ และในที่สุดสาเหตุการรั่วไหลของการเนื้อหาภายในของเซลล์ (Bajpai et al., 2012) กลไกของการดำเนินการอาจเกี่ยวข้องกับความสามารถของสารฟีนอเปลี่ยนpermeability จุลินทรีย์เซลล์ เยื่อหุ้ม cytoplasmic ความเสียหายรบกวนระบบการสร้างพลังงานของเซลล์ (ATP) และรบกวนแรงจูงใจโปรตอนบังคับ (Bajpai et al., 2012 เบิร์ต 2004 เกรดร้อยเอ็ด al., 2009 Li et al., 2011 ). Permeability disrupted ของเมมเบรน cytoplasmic อาจส่งผลในการตายของเซลล์ (Li et al., 2011)ลักษณะสำคัญของ EOs และส่วนประกอบอื่น ๆ คือhydrophobicity ช่วยให้ EOs เพื่อแยกโครงการของการเยื่อหุ้มเซลล์แบคทีเรียและ mitochondria และ ในกระบวนการทำให้เซลล์แบคทีเรียเป็น permeable มาก (เบิร์ต 2004เกรด et al., 2009) การโต้ตอบของ EOs กับเซลล์จุลินทรีย์ผลลัพธ์เพื่อช่วยในการยับยั้งการเจริญเติบโตของ Grampositive บางและแบคทีเรียแบคทีเรียแกรมลบ (Calsamiglia, BusquetCardozo, Castillejos และ เฟอร์เร็ต 2007) แบคทีเรียดังกล่าวหมอเทศข้างลาย Staphylococcus ออลิ monocytogenes และคัด cereusมี EOs กว่าแบคทีเรียแบคทีเรียแกรมลบเช่นEscherichia coli และซัล Enteritidis (Chorianopoulos et al.,2004) . โดยทั่วไปเชื่อว่า EOs mechanistically ควรมีประสิทธิภาพมากขึ้นต่อแบคทีเรียเนื่องจากตรงโต้ตอบของเยื่อเซลล์ ด้วย hydrophobic ส่วนประกอบของEOs (Shelef, 1983 พาล์มเมอร์ Smith et al., 1998 เจ้าแอนด์ยัง2000 Cimanga และ al., 2002 Sokovi c, Glamo clija มาริน Brki c และvan Griensven, 2010) ในทางกลับกัน ตามนี้รื่นรมย์ Gramnegativeเซลล์ควรจะทนมากขึ้นการปลูกเนื่องจาก EOsจะมีผนังเซลล์ hydrophilic (Kim et al., 2011) ภายนอกนี้ชั้นช่วยป้องกันการเจาะสาร hydrophobic(Calsamiglia et al., 2007 Ravichandran, Hettiarachchy พระพิฆเนศRicke และสิงห์ 2011) คณบดีบริการและ Ritchie (1987) ได้ที่แบคทีเรียแบคทีเรียแกรมบวก และแบคทีเรียแกรมลบมีความสำคัญเท่า ๆ กันEOs ส้มและส่วนประกอบอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาโดยDorman และคาร์วาครอลคณบดีบริการ (2000) และ thymol ดำเนินแตกต่างกันต่อต้านแบคทีเรียแบคทีเรียแกรมบวก และแบคทีเรียแกรมลบ คาร์วาครอล และthymol ก็สามารถทำให้เกิดการสลายตัวของเยื่อหุ้มภายนอกของแบคทีเรียแบคทีเรียแกรมลบ ปล่อย lipopolysaccharides (LPS) และการเพิ่ม permeability ของเยื่อ cytoplasmic ATP

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฤทธิ์ต้านจุลชีพของพวกเขาไม่สามารถได้รับการยืนยันอยู่เฉพาะใน
การกระทำของหนึ่งในสารประกอบ (Bajpai, Baek และคัง 2012) นักวิจัยหลาย
คนได้เสนอว่าการดำเนินการต้านจุลชีพของ EOS อาจ
นำมาประกอบกับความสามารถในการเจาะผ่านเยื่อแบคทีเรีย
เพื่อการตกแต่งภายในของเซลล์และแสดงฤทธิ์ยับยั้งการ
คุณสมบัติการทำงานของเซลล์และคุณสมบัติ lipophilic ของพวกเขา
(Bajpai et al., 2012; ฟิชเชอร์และฟิลลิป 2009; Guinoiseau, et al.
2010;. สมิ ธ พาลเมอร์, et al, 1998) ฟีนอลธรรมชาติของ EOS ยัง
elicits การตอบสนองต่อยาต้านจุลชีพต่อต้านแบคทีเรียที่ก่อให้เกิดโรคที่เกิดจากอาหาร
(Bajpai et al, 2012;. Shapira และ Mimran 2007) สารประกอบฟีนอล
ทำลายเยื่อหุ้มเซลล์ที่มีผลในการยับยั้งการ
คุณสมบัติการทำงานของเซลล์และในที่สุดก็ทำให้เกิดการรั่วไหลของ
เนื้อหาภายในของเซลล์ (Bajpai et al., 2012) กลไกของ
การกระทำที่อาจเกี่ยวข้องกับความสามารถของสารประกอบฟีนอลที่จะปรับเปลี่ยน
การซึมผ่านเซลล์จุลินทรีย์เสียหายเยื่อหุ้มนิวเคลียส,
ยุ่งเกี่ยวกับพลังงานของเซลล์ (ATP) ระบบการผลิตและส่งผลกระทบต่อ
แรงกระตุ้นโปรตอน (Bajpai et al, 2012;. เบิร์ท, 2004; friedly
et al, 2009;. Li et al, 2011;.) การซึมผ่านของการหยุดชะงักของ
เยื่อหุ้มนิวเคลียสสามารถทำให้เกิดการตายของเซลล์ (Li et al., 2011).
ลักษณะที่สำคัญของ EOS และส่วนประกอบของพวกเขาคือ
ไฮโดรช่วยให้ EOS เพื่อแยกไขมันของ
เยื่อหุ้มเซลล์แบคทีเรียและ mitochondria และในกระบวนการ
ทำให้เกิดเซลล์ของแบคทีเรียที่จะกลายเป็นซึมเข้าไปได้มากขึ้น (เบิร์ท 2004;
. friedly et al, 2009) ปฏิสัมพันธ์ของ EOS เซลล์จุลินทรีย์
เยื่อผลในการยับยั้งการเจริญของแกรมบวก
และแบคทีเรียแกรมลบ (Calsamiglia, Busquet,
คาร์โดโซ่, Castillejos และ Ferret, 2007) แบคทีเรียแกรมบวกดังกล่าว
เป็นเชื้อ Staphylococcus aureus, Listeria monocytogenes และเชื้อ Bacillus cereus
จะอ่อนแอมากขึ้นกว่า EOS แบคทีเรียแกรมลบเช่น
Escherichia coli และ Salmonella Enteritidis (Chorianopoulos et al.,
2004) เป็นที่เชื่อกันโดยทั่วไปว่า EOS mechanistically ควร
จะมีประสิทธิภาพมากขึ้นกับแบคทีเรียแกรมบวกเนื่องจากโดยตรง
ปฏิสัมพันธ์ของเยื่อหุ้มเซลล์ที่มีส่วนประกอบของน้ำ
EOS (Shelef 1983; พาลเมอร์สมิ ธ , et al, 1998;. เจ้า & Young,
2000 ; Cimanga, et al., 2002;? Sokovi C, Glamo clija, มารีน Brki คและ
รถตู้ Griensven 2010) ในทางกลับกันขึ้นอยู่กับหลักฐานนี้ Gramnegative
เซลล์ควรจะทนต่อการ EOS พืชเพราะ
พวกเขามีผนังเซลล์ที่ชอบน้ำ (Kim et al., 2011) นอกนี้
ชั้นจะช่วยในการป้องกันการซึมผ่านของสารที่ชอบน้ำ
(Calsamiglia et al, 2007;. Ravichandran, Hettiarachchy พระพิฆเนศวร,
Ricke และซิงห์ 2011) คณบดีและ Ritchie (1987) สรุปได้ว่า
แบคทีเรียแกรมบวกและแกรมลบมีความไวอย่างเท่าเทียมกัน
เพื่อส้ม EOS และส่วนประกอบของพวกเขา อย่างไรก็ตามในการศึกษาโดย
Dorman และคณบดี (2000) carvacrol และไทมอลทำหน้าที่แตกต่างกัน
กับแบคทีเรียแกรมบวกและแกรมลบ carvacrol และ
ไทมอลก็สามารถที่จะทำให้เกิดการสลายตัวของเยื่อหุ้มชั้นนอก
ของแบคทีเรียแกรมลบปล่อย lipopolysaccharides (LPS) และ
การเพิ่มการซึมผ่านของเยื่อนิวเคลียสเพื่อเอทีพี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กิจกรรมการยับยั้งของพวกเขาไม่สามารถยืนยันตาม แต่เพียงผู้เดียวในการกระทำของสารประกอบ (
bajpai แบค&คัง , 2012 ) นักวิจัยได้เสนอหลาย
ว่าการกระทำการต้านจุลชีพของกล้องอาจ
จะเกิดจากความสามารถในการทะลุผ่านเยื่อแผ่นแบคทีเรีย
ไปภายในเซลล์ และมีกิจกรรมการยับยั้งบน
คุณสมบัติของโทรศัพท์และคุณสมบัติของลิโพฟิลิก
( bajpai et al . , 2012 ; ฟิชเชอร์& Phillips , 2009 ; guinoiseau et al . ,
2010 ; สมิธเมอร์ et al . , 1998 ) ธรรมชาติ ฟีโนลิกชั่นยังเป็นสารต้านการตอบสนองกับอาหารเป็นพิษ
ให้เชื้อโรคแบคทีเรีย
( bajpai et al . , 2012 ; shapira & mimran , 2007 ) สารประกอบฟีนอล
รบกวนเยื่อหุ้มเซลล์ที่เกิดในการยับยั้ง
คุณสมบัติการทำงานของเซลล์และทำให้เกิดการรั่วไหลของ
เนื้อหาภายในเซลล์ ( bajpai et al . , 2012 ) กลไกของการกระทำ
อาจเกี่ยวข้องกับความสามารถของสารประกอบฟีนอลที่จะเปลี่ยนแปลง
ซึมของเซลล์จุลินทรีย์ ความเสียหายนี้ membranes
รบกวนเซลล์พลังงาน ( ATP ) ระบบการสร้างและทำลาย
โปรตอนแรงจูงใจ ( bajpai et al . , 2012 ; เบิร์ท , 2004 ; friedly
et al . , 2009 ; Li et al . , 2011 ; ) การทำให้การซึมผ่านของเยื่อนี้
สามารถส่งผลในการตายของเซลล์ ( Li et al . , 2011 ) .
ลักษณะสำคัญของกล้อง และส่วนประกอบของพวกเขา
ไม่ชอบให้กล้อง เพื่อแยกไขมันของเยื่อหุ้มเซลล์และ mitochondria
แบคทีเรียและในกระบวนการ
ทำให้เซลล์แบคทีเรียจะซึมผ่านได้มากขึ้น ( เบิร์ท , 2004 ;
friedly et al . ,2009 ) ปฏิสัมพันธ์ของจุลินทรีย์สามารถใช้กับเซลล์เยื่อผล

บางแกรมบวกและยับยั้งการเจริญเติบโตของแบคทีเรียแกรมลบ ( calsamiglia busquet
Cardozo Castillejos , , , , &พังพอน , 2007 ) กรัมบวกแบคทีเรีย เช่น
เป็น Staphylococcus aureus , Bacillus cereus และวงแหวนแวนอัลเลน
จะอ่อนแอมากขึ้นสูงกว่าแบคทีเรียแกรมลบ เช่น
Escherichia coli Salmonella enteritidis ( chorianopoulos et al . ,
2004 ) เป็นที่เชื่อกันโดยทั่วไปว่า ควรใช้ mechanistically
มีประสิทธิภาพมากขึ้นกับแบคทีเรียกรัมบวก เนื่องจากการปฏิสัมพันธ์ของเยื่อหุ้มเซลล์โดยตรง

) ด้วยส่วนประกอบของกล้อง ( shelef , 1983 ; สมิธเมอร์ et al . , 1998 ; เจา &หนุ่ม
2000 ; cimanga et al . , 2002 ; sokovi
C glamo  clija มารีน brki
&
Cรถตู้ griensven , 2010 ) แต่ขึ้นอยู่กับสถานที่นี้ แกรมลบ
เซลล์ควรจะทนต่อพืชสูงเพราะ
พวกเขามีผนังเซลล์ไฮโดรฟิลิก ( Kim et al . , 2011 ) ชั้นนอก
นี้ช่วยป้องกันการซึมผ่านของสาร hydrophobic
( calsamiglia et al . , 2007 ; ravichandran hettiarachchy คเณศ , ,
ricke &ซิงห์ , 2011 ) คณบดีและริตชี ( 1987 ) สรุปว่า
แกรมบวกและแกรมลบไวพอๆกับแบคทีเรีย
กล้องส้มและส่วนประกอบของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาโดย
Dorman และคณบดี ( 2000 ) และ คาร์วาโครลไทมอลทำสิ่งที่แตกต่าง
ต่อต้านแบคทีเรียแกรมบวกและแกรมลบ คาร์วาโครลและ
ไทมอลสามารถทำให้เกิดการสลายตัวของเยื่อหุ้มชั้นนอก
ของแบคทีเรียแกรมลบ ปล่อย lipopolysaccharides ( หล่อลื่น ) และ
เพิ่มการซึมผ่านของเยื่อนี้จะเอทีพี