It’s that time of year again, festi

It’s that time of year again, festival lineups are out and punters’ pockets are beginning to empty as Summer approaches with a hoard of both international and local acts about to hit the road in aid of our enjoyment of the sun.

But behind the summer idealism and musical parties that we all look forward to is a fiercely competitive festival market of promoters that work all year round to earn our dollars.

Festival lineups either bring out our snarkiest social media comments or force us onto a diet of Mi Goreng and Goon in order to save the necessary cash in order to afford the asking price.

What is the magic element that ensnares our purchase though? Is there a successful formula for lineup success? What is the precise balance of international acts versus local talent that is necessary for a festival to sell out, let alone survive?

Looking towards the festival lineups that have been released for the summer ahead, as well as further back to earlier this year, there is a clear distinction between some of the country’s most well-known one day festivals and camping festivals.

Looking at the acts that have made up the bills of both recent and forthcoming camping festivals, it’s clear that a host of Australian acts are included to fill out their multi-day rosters.

While most have over 50% of Australian acts on their bills, Falls at present sits on just 40%, although a third announcement is expected to bolster their local stable.

Other camping festivals though, are heavily reliant on local bands. The Pyramid Rock festival features 80% local bands. Peats Ridge sits at roughly two-thirds, while Festival of the Sun is made up exclusively of Australian and New Zealand acts.

Of all the festivals though, it would appear that Splendour in the Grass have found the best balance between homegrown talent and international draw-cards. 62% of acts at this year’s sold-out festival were Australian or Kiwi.

A huge vindication for the festival after it failed to sell out its 2011 event, despite possessing some of the biggest international headliners yet, in Coldplay and Kanye West. The problem being that the high cost of booking such banner names meant the cost was passed on to the consumer, and that there was little left to pay for Australian acts.

But a trend has emerged from some of Australia’s biggest one day festivals, where it seems international artists have become a necessity to get people through the gates.

The usually mammoth Big Day Out trimmed the fat after the much documented disasters of last year’s event, with a notable lack of local acts on the bill in comparison to 2011 with just 29% of 2013’s lineup being Australian.

Laneway and Parklife are marginally less with 26% of their respective lineups made of local artists, although that is excluding a long list of local DJs from the latter.

Even Homebake, which has traditionally been exclusive to Australian and Kiwi acts branched out this year for its ‘Global Edition’, acquiring Blondie to be their first international band to appear at the festival.

Summadayze has 15% worth of home-grown acts with just four representatives (Kimbra, Knife Party, Stafford Brothers & Timmy Trumpet), but if you thought that was bad, look towards AJ Maddah’s festival stable.

Both Soundwave and Harvest festivals are heavily centred on international acts, with Harvest having just one local act (in Sydney’s Winter People), while Soundwave has four Australian representatives out of a whopping 73 acts (in Confession, Amity Affliction, Northlane, Milestones).

But does having international acts necessarily guarantee that a festival will sell out?

Both Parklife and Big Day Out are yet to run out of tickets and according to Splendour in the Grass co-founder Jessica Ducrou, local acts can sell more tickets than the international draw-cards.

Speaking at BIGSOUND on whether artists were being paid too much, Ducrou said that “Australian acts, in many instances, sell more tickets than their international counterparts.”

Many though might argue that one day festivals don’t need local acts, as they generally tour the country more than once throughout the year.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถึงเวลานั้นของปีอีก lineups เทศกาลจะออก และกระเป๋าของ punters กำลังเริ่มจะว่างเป็นแนวร้อนกับมุมของนานาชาติ และท้องถิ่นทำหน้าที่เกี่ยวกับการตีอยู่จัดของเราหย่อนของดวงอาทิตย์

แต่หลัง idealism ร้อนและฝ่ายดนตรี ที่เราหวังว่าจะเป็นตลาดเทศกาลการแข่งขันถึงพริกถึงขิงของก่อที่ทำงานตลอดทั้งปีจะได้รับเหรียญเรา

เทศกาล lineups นำออกความเห็นสังคมของเรา snarkiest หรือบังคับให้เราไปยังอาหารของ Mi Goreng Goon เพื่อบันทึกเงินสดที่จำเป็นเพื่อสามารถให้ราคา

องค์ประกอบวิเศษที่ ensnares ซื้อของเราว่าคืออะไร มีสูตรสำเร็จสำหรับรายการสำเร็จหรือไม่ ยอดดุลแม่นยำของกิจการระหว่างประเทศเมื่อเทียบกับความสามารถเฉพาะที่จำเป็นสำหรับเทศกาลจะขายออก ประสาอยู่รอด คืออะไร?

มองไปทาง lineups เฟสติวัลที่จะออกสำหรับฤดูร้อนข้างหน้า และกลับดาวไปก่อนหน้านี้ในปีนี้ มีความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างบางเทศกาลวันหนึ่งรู้จักมากที่สุดของประเทศและค่ายเทศกาล

มองที่การกระทำที่ทำค่าตั๋วของชมรม และล่าสุดค่ายเทศกาล เป็นที่ชัดเจนโฮสต์ของออสเตรเลียกระทำรวมกรอก rosters หลายวันของพวกเขา

ขณะที่ส่วนใหญ่มีกว่า 50% ของการกระทำที่ออสเตรเลียในรายการของพวกเขา, น้ำตกที่ปัจจุบันตั้งอยู่บนเพียง 40% แม้ว่าประกาศสามคาดว่าจะกระจายตัวภายในคอก

เทศกาลอื่น ๆ ค่ายแม้ว่า มีมากพึ่งวงท้องถิ่น เทศกาลหินพีระมิดมี 80% ภายในวง Peats ริดจ์อยู่ที่ประมาณสองในสาม ในขณะที่ของดวงอาทิตย์จะขึ้นเฉพาะของออสเตรเลียและนิวซีแลนด์กระทำ

ของเทศกาลทั้งหมดแม้ว่า ก็ปรากฏว่าไฟในหญ้าที่พบสมดุลสุดระหว่างพรสวรรค์ homegrown และออกบัตรต่างประเทศ 62% ของกิจการที่ในปีนี้เทศกาลสินค้าออสเตรเลียหรือกีวี

vindication ใหญ่สำหรับเทศกาลหลังจากล้มเหลวในการขายออกเป็นเหตุการณ์ 2011 แม้จะมีบางส่วน ของ headliners นานาชาติที่ใหญ่ที่สุด ยัง โคลด์เพลย์และคานเยเวสต์ ปัญหาก็คือต้นทุนที่สูงของจองแบนเนอร์ชื่อดังกล่าวหมายถึง ต้นทุนถูกเพื่อผู้บริโภค ทอด และว่า มีน้อยเหลือจ่ายสำหรับออสเตรเลียกระทำ

แต่แนวโน้มมีเกิดจากบางส่วนของออสเตรเลียที่ใหญ่ที่สุดหนึ่งวันเทศกาล ที่เหมือนนานาชาติศิลปินกลายเป็น สิ่งจำเป็นเพื่อรับคนผ่านประตู

แมมมอมักใหญ่วันออกตัดไขมันหลังจากภัยพิบัติปีเหตุการณ์ ขาดบรรยากาศท้องถิ่นกระทำบนตั๋วโดย 2011 เพียง 29% ของรุ่นของปี 2013 กำลังออสเตรเลียจัดมาก

Laneway และพาร์กไลฟ์จะดีน้อย 26% ของ lineups ของพวกเขาเกี่ยวข้องของศิลปินท้องถิ่น แต่ที่ไม่รวมรายการยาวของดีเจท้องถิ่นจากหลัง

แม้ Homebake ซึ่งประเพณีได้เฉพาะการกระทำที่ออสเตรเลียและกีวี branched ออกปีนี้สำหรับของ 'โลกรุ่น' บลอนดีให้ วงการนานาชาติแรกปรากฏในเทศกาลได้

Summadayze มี 15% มูลค่าของกิจการปลูกบ้านมีเพียงสี่ตัวแทน (Kimbra มีดพรรค สตัฟฟอร์ดบรา&ทรัมเป็ต Timmy), แต่ ถ้าคุณคิดว่า เป็นไม่ดี มองไปทาง AJ Maddah เทศกาลคอก

ซาวด์เวฟทั้งและเทศกาลเก็บเกี่ยวมีมากศูนย์กลางในกิจการต่างประเทศ กับมีพระราชบัญญัติภายในเครื่องเดียว (ในห้องหนาวคน), เก็บเกี่ยวขณะซาวด์เวฟแทนออสเตรเลียสี่ไม่ทำหน้าที่ whopping 73 (ในสารภาพ ไมตรีเนตร Northlane เหตุการณ์สำคัญ) .

แต่ไม่มีนานาชาติจำเป็นต้องรับประกันว่า เทศกาลจะขายออกไหม

ทั้งพาร์กไลฟ์และบิ๊กวันออกจะ ยังรัน จากตั๋ว และ ตามไฟในหญ้าร่วมผู้ก่อตั้ง Ducrou เจสสิก้า กิจการที่ท้องถิ่นสามารถขายตั๋วเพิ่มเติมกว่าวาดนานาชาติ-บัตร

พูดที่ BIGSOUND ว่าศิลปินมีการชำระเงินมากเกินไป Ducrou กล่าวว่า "ออสเตรเลียทำหน้าที่, ในหลายกรณี ขายตั๋วเพิ่มมากขึ้นกว่าคู่ของพวกเขาระหว่างประเทศ"

มากแม้ว่าอาจโต้เถียงว่า หนึ่งวันเทศกาลไม่ต้องท้องถิ่นกระทำ เป็นพวกเขาโดยทั่วไปทัวร์ประเทศหลายครั้งตลอดทั้งปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันช่วงเวลาของปีอีกครั้ง lineups เทศกาลออกและ punters ' กระเป๋าเริ่มว่างเปล่าเป็นฤดูร้อนวิธีกับสะสมของทั้งต่างชาติและท้องถิ่นทำท่าจะตีถนนในความช่วยเหลือของความสุขของเรา

ของดวงอาทิตย์แต่หลังฤดูร้อน จิตนิยม ดนตรี และบุคคลที่เราทุกคนมุ่งหวังที่จะเป็นตลาดเทศกาลการแข่งขันอย่างรุนแรงของโปรโมเตอร์ที่งานตลอดทั้งปีจะได้รับเงินของเรา

เทศกาล lineups ให้เอาของเรา snarkiest สื่อสังคมแสดงความคิดเห็น หรือบังคับให้เราลงในอาหารของมิโกเรง และกุนในการบันทึกเงินสดที่จำเป็นเพื่อ จะซื้อ ถามราคา

อะไรคือองค์ประกอบที่วิเศษ ensnares ของเราซื้อล่ะ มีสูตรความสำเร็จของความสำเร็จ ความสมดุลเป็นสิ่งที่แม่นยำของนานาชาติ การกระทำเมื่อเทียบกับท้องถิ่น ความสามารถที่จำเป็นสำหรับงานขายให้คนเดียวรอด

มองไปเทศกาล lineups ที่ได้รับการปล่อยตัวในซัมเมอร์หน้า รวมทั้งเพิ่มเติมกลับไปก่อนหน้านี้ในปีนี้มีความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างบางส่วนของเทศกาลวันนึงที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของประเทศ และค่ายเทศกาล

ดูจากการกระทำที่ได้สร้างขึ้นค่าตั๋วทั้งล่าสุดและหน้าค่ายเทศกาล มันชัดเจนว่า โฮสต์ของการกระทำที่ออสเตรเลีย รวมถึงกรอกรายชื่อของหลายวัน

ส่วนใหญ่มี กว่า 50% ของการกระทำของออสเตรเลียกับตั๋วของพวกเขาอยู่ในปัจจุบันตั้งอยู่เพียง 40 เปอร์เซ็นต์ แม้ว่าประกาศที่สามคาดว่าจะหนุนในท้องถิ่นของตนมั่นคง

ค่ายอื่น ๆเทศกาล แม้ว่าจะหนักพึ่งพาวงดนตรีท้องถิ่น พีระมิดเทศกาลร็อคคุณสมบัติ 80% วงดนตรีท้องถิ่น peats ริดจ์ตั้งอยู่ที่ประมาณสองในสาม ในขณะที่เทศกาลของดวงอาทิตย์ถูกสร้างขึ้นโดยเฉพาะของออสเตรเลีย และ นิวซีแลนด์ การกระทํา .

ของเทศกาลทั้งหมดแม้ว่ามันจะปรากฏขึ้นที่ Splendour ในหญ้าได้พบที่ดีที่สุดสมดุลระหว่างความสามารถการ์ดวาดพื้นบ้านและนานาชาติ 62 % ของการกระทำที่ปีนี้ หมดเทศกาลเป็นออสเตรเลียหรือกี

บางอย่างมากสำหรับเทศกาลหลังจากล้มเหลวในการขายออกของ 2554 แม้จะมีบางส่วนของฝ่ายต่างประเทศที่ใหญ่ที่สุด แต่ในเพลงและ Kanye Westปัญหาอยู่ที่ค่าใช้จ่ายสูง จองชื่อแบนเนอร์ดังกล่าวหมายถึงต้นทุนที่ถูกส่งผ่านไปยังผู้บริโภค ว่า มีเหลือน้อยที่จะจ่ายสำหรับการกระทำที่ออสเตรเลีย

แต่เทรนได้ออกมาจากบางส่วนของที่ใหญ่ที่สุดของออสเตรเลียในวันเทศกาลที่ดูเหมือนว่าศิลปินต่างประเทศได้กลายเป็นความจำเป็นเพื่อให้คนผ่าน ประตู . . . .

โดยปกติแมมวันใหญ่ออกตัดไขมันหลังมากเอกสารภัยพิบัติของเหตุการณ์เมื่อปีที่แล้ว ด้วยการขาดการกระทำในท้องถิ่นเด่นในบิลในการเปรียบเทียบกับ 2011 มีเพียง 29% ของ 2013 lineup เป็นชาวออสเตรเลีย และ

laneway ฮาร์ดแวร์เป็นเล็กน้อยน้อยกว่า 26% ของตน lineups ของศิลปินท้องถิ่นแม้ว่าที่ไม่รวมรายชื่อยาวของดีเจท้องถิ่นจากหลัง

แม้ homebake ซึ่งแต่เดิมเป็นพิเศษในออสเตรเลียและกีวีทำเดย์ในปีนี้สำหรับรุ่น ' ทั่วโลก ' รับทองเป็นวงดนตรีนานาชาติครั้งแรกของพวกเขาปรากฏในงาน

summadayze ได้ 15% มูลค่าของบ้านที่ปลูก การกระทำที่มีเพียงสี่ตัวแทน ( Kimbra , มีดงานเลี้ยง , Stafford พี่น้อง&ทิม ทรัมเป็ต ) แต่ถ้าคุณคิดว่า นั่นมันแย่มากมองไปที่งานที่มั่นคงของ AJ maddah

ทั้งคลื่นเสียงและเก็บเกี่ยวเทศกาลเป็นอย่างมากที่มีการกระทำระหว่างประเทศ กับการเก็บเกี่ยวมีแค่กฎหมายท้องถิ่นในซิดนีย์หน้าหนาวคน ) ในขณะที่ซาวด์เวฟได้สี่ตัวแทนชาวออสเตรเลียจากมหันต์ 73 พระราชบัญญัติ ( สารภาพ มิตรภาพใหม่ northlane , ,

' )แต่ไม่มีการกระทำระหว่างประเทศต้องรับประกันว่าเทศกาลจะขายออก

ทั้งฮาร์ดแวร์ และ วันใหญ่ออก ยังวิ่งออกตั๋วและตาม Splendour ในหญ้าสูง เจสสิก้า ducrou , การแสดงท้องถิ่นสามารถขายตั๋วมากกว่าบัตรวาดระหว่างประเทศ .

พูดใน bigsound ว่าศิลปินถูกจ่ายมากเกินไป ducrou กล่าวว่า " กฎหมายออสเตรเลียในหลายกรณี , ขายตั๋วมากกว่า counterparts ระหว่างประเทศของพวกเขา . "

ตั้งหลายคนอาจเถียงว่าเทศกาลวันเดียวไม่ต้องแสดงท้องถิ่นที่พวกเขามักทัวร์ในประเทศมากกว่าหนึ่งครั้งตลอดทั้งปี