‘Tell me what the problem is’Thirte

‘Tell me what the problem is’
Thirteen of the 18 respondents talked of problem identification as a component of a comprehensive mental health nursing assessment. What is the problem that brings the mental health patient here? In which part of their life is there a problem? For example, a male arrives at the accident and emergency department, seeking admission to the acute psychiatric unit:
How did you get here? I want to know everything about why they are here now, who brought them and who has got the problem (Kelly, Manager, 24 years experience). The following example highlights the use of the problem from the patient’s perspective as the basis for the assessment process. It is not simply identifying a problem; it is placing the problem within the context of the patient’s whole life. I usually start with, ‘tell me what the problem is’ . . . get them to elaborate and then to go back and put that into some sort of context for that Patient (Edward, Clinician, 24 years experience).
Nursing in general has been seen as problem orientated rather than solution focused (McAllister 2003). The process of determining the mental status of the patient involves the elicitation of symptoms that are often deficits or problems (Jacob 2003), so it is not surprising that problem identification is part of the practice of mental health nursing assessment. However, the need for mental health to be delivered in a way that is strengths based, recovery orientated and in a collaborative manner is being called for by patients (Piat et al. 2009) and clinicians alike (Castle & Gilbert 2006; Lester et al. 2006). While there have been efforts in psychiatry to adopt a collaborative, recovery orientated, strengths-based approach to assessment (Chopra et al. 2009), which patients find more satisfying (Björkman et al. 2002), this has been proven challenging in mental health (Deane et al.2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'บอกว่า ปัญหาคืออะไร'Thirteen ตอบ 18 พูดคุยการระบุปัญหาเป็นส่วนประกอบของสุขภาพจิตครอบคลุมพยาบาลประเมิน ปัญหาที่นำผู้ป่วยสุขภาพจิตนี่คืออะไร ในส่วนของชีวิตของพวกเขามีปัญหาหรือไม่ ตัวอย่าง ชายถึงอุบัติเหตุและแผนกฉุกเฉิน ไม่เข้าหน่วยจิตเวชเฉียบพลัน:วิธีคุณได้รับที่นี่ อยากจะรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับทำไมพวกเขาอยู่ที่นี่ขณะนี้ ซึ่งนำพวกเขา และที่มีปัญหา (เคลลี่ ผู้จัดการ 24 ปี) ตัวอย่างต่อไปนี้เน้นการใช้ปัญหาจากมุมมองของผู้ป่วยเป็นพื้นฐานสำหรับการประเมิน มันจะไม่เพียงแค่ระบุปัญหา มันจะทำปัญหาในบริบทของชีวิตของผู้ป่วย ฉันมักจะเริ่มต้นกับ 'บอกว่า ปัญหาคือ'...ได้รับการอธิบายจากนั้นกลับไป และใส่ลงในการเรียงลำดับของเนื้อหาบางสำหรับผู้ป่วยที่ (เอ็ดเวิร์ด Clinician, 24 ปีประสบการณ์)พยาบาลทั่วไปได้เห็นเป็นปัญหาเล็ก ๆ แทนที่มุ่งเน้นการแก้ปัญหา (McAllister 2003) กระบวนการกำหนดสถานะทางจิตของผู้ป่วยเกี่ยวข้อง elicitation อาการที่มักขาดดุลหรือปัญหา (ยาโคบ 2003), ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจว่า การระบุปัญหาเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติการพยาบาลประเมินสุขภาพจิต อย่างไรก็ตาม สุขภาพจิตจะจัดส่งในลักษณะที่เป็นจุดแข็งตามต้องการ เล็ก ๆ และการกู้คืนในลักษณะร่วมกันเรียกว่าสำหรับผู้ป่วย (Piat et al. 2009) และ clinicians เหมือนกัน (ปราสาทและกิลเบิร์ต 2006 รอนโต้ et al. 2006) ในขณะที่ได้มีความพยายามในจิตเวชเพื่อนำมาใช้การทำงานร่วมกัน กู้คืน เล็ก ๆ จุดแข็งโดยใช้วิธีการประเมิน (โชปราร้อยเอ็ด al. 2009), ผู้ป่วยที่พบความพึงพอใจมาก (Björkman et al. 2002) ซึ่งได้รับการพิสูจน์ความท้าทายในด้านสุขภาพจิต (Deane et al.2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บอกฉันสิ่งที่เป็นปัญหา '
สิบสามของ 18 คนคุยกันกำหนดปัญหาเป็นส่วนประกอบของครอบคลุมการพยาบาลสุขภาพจิตการประเมิน อะไรคือปัญหาที่ทำให้ผู้ป่วยสุขภาพจิตที่นี่ ? ในซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของพวกเขามีปัญหา ? ตัวอย่างเช่น ผู้ชายมาถึงที่แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉิน การเข้าเรียนจิตเวชเฉียบพลัน :
คุณมาที่นี่ได้ยังไง ฉันต้องการรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับทำไมพวกเขาอยู่ที่นี่ตอนนี้ คนที่พาพวกเขา และใครมีปัญหา ( เคลลี่ , ผู้จัดการ , ประสบการณ์ 24 ปี ) ตัวอย่างต่อไปนี้จะเน้นการใช้ปัญหาจากมุมมองของผู้ป่วยเป็นพื้นฐานสำหรับกระบวนการประเมิน มันไม่ได้เป็นเพียงแค่การระบุปัญหามันคือการวางปัญหาในบริบทของคนไข้ตลอดเวลา ฉันมักจะเริ่มต้นด้วย ' บอกฉันสิ่งที่เป็นปัญหา ' . . . . . . . ให้ละเอียด แล้วกลับไปใส่มันเป็นบางจัดเรียงของบริบทสำหรับผู้ป่วย ( Edward , แพทย์ , ประสบการณ์ 24 ปี ) .
พยาบาลทั่วไปได้รับการมองว่าเป็นปัญหากันมากกว่าโซลูชั่นเน้น ( McAllister 2003 )กระบวนการในการกำหนดสภาพจิตของผู้ป่วยที่เกี่ยวข้องกับการเกิดอาการที่มักจะเกิดหรือปัญหา ( Jacob , 2003 ) ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่การระบุปัญหาเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติในการประเมินทางการพยาบาลสุขภาพจิต อย่างไรก็ตาม ความต้องการ สุขภาพจิตจะส่งมอบในลักษณะที่เป็นจุดแข็งตามการกู้คืน orientated และในลักษณะที่ถูกเรียกโดยความร่วมมือของผู้ป่วย ( piat et al . 2009 ) และแพทย์เหมือนกัน ( ปราสาท&กิลเบิร์ต 2006 ; เลสเตอร์ et al . 2006 ) ในขณะที่มีความพยายามในจิตเวชมาร่วมกันกู้ orientated บริษัทตามแนวทางการประเมิน ( Chopra et al . 2009 ) ซึ่งผู้ป่วยพบความพึงพอใจมากขึ้น ( BJ ö rkman et al . 2002 )นี้ได้รับการพิสูจน์ความท้าทายในด้านสุขภาพจิต ( Deane et al .
) )