Among their other charges, critics

Among their other charges, critics have often accused television of being a negative influence on the development of children’s cognitive skills. Much of the debate about theeffect of television on cognition concerns the development of attention. The most common hypothesis has been that frequent changes in scenes and content disrupt young children’s
ability to sustain attention.31 One reanalysis of longitudinal data collected during the 1980s found a small correlation between early television exposure at ages one and three years and subsequent symptoms of attention problems at age seven.32 Findings from studies since then have been mixed.33 One possible mediating factor in the link between early television viewing and attention skills is program content. Most correlational studies do not measure the types of programs
to which children are exposed, making it impossible to draw any conclusions regarding content effects. However, a recent correlational study suggested that content is an important mediator of the relation between exposure to television before age three and subsequent attentional problems. Specifically, early exposure to violent and non-educational entertainment programming was positively associated with later symptoms of attention deficit but exposure to educational television was not related to attentional problems.34 One early study of the effects of television on behavior in preschoolers experimentally varied the type of content children viewed. The study compared preschoolers who were exposed to prosocial programs (Mister Rogers’ Neighborhood), neutral films, and violent cartoons (Batman, Superman).35 Children
were observed first for a baseline period of three weeks, then for a four-week television viewing period, and finally for two weeks after the viewing period. Findings from this study suggest that the link between television viewing and children’s attentional skills is mediated by content. Children who viewed the violent cartoons showed decreases in measures of self-regulation, whereas those who viewed the prosocial programs showed higher levels of task persistence, rule obedience, and tolerance of delay relative to baseline measures and to children in the neutral viewing condition. It is important to note that the three categories of programs likely differed not only in content but with respect to formal features such as format (animation versus live-action) and pace. It is difficult within the context of this study to isolate the links between content and self-regulatory skills, but the findings clearly indicate that television as a medium does not have an indiscriminate negative effect on attentional skills. In fact, several experiments have found that television can teach specific attention skills and strategies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในหมู่ของพวกเขาค่าใช้จ่ายอื่น ๆ นักวิจารณ์มักจะมีกล่าวหาว่าโทรทัศน์ที่ มีอิทธิพลเชิงลบในการพัฒนาทักษะการรับรู้ของเด็ก ของการอภิปรายเกี่ยวกับ theeffect ของโทรทัศน์ในความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการพัฒนาของความสนใจ สมมติฐานทั่วไปได้ว่า การเปลี่ยนแปลงบ่อยในฉากและเนื้อหารบกวนของเด็กความสามารถในการรักษา attention.31 หนึ่ง reanalysis ยาวข้อมูลที่รวบรวมในช่วงทศวรรษ 1980 พบความสัมพันธ์เล็ก ๆ ระหว่างต้นโทรทัศน์แสงอายุหนึ่งและสามปี และอาการที่ตามมาของความสนใจปัญหาที่อายุ seven.32 ผลจากการศึกษาตั้งแต่ได้รับ mixed.33 ปัจจัยหนึ่งที่สามารถเป็นสื่อกลางในการเชื่อมโยงระหว่างต้นโทรทัศน์การดู และเป็นทักษะความสนใจเนื้อหารายการ ศึกษา correlational สุดวัดชนิดของโปรแกรมการที่เด็กได้สัมผัส ทำให้ไม่เหล่าใด ๆ เกี่ยวกับเนื้อหาผล อย่างไรก็ตาม correlational การศึกษาล่าสุดแนะนำเนื้อหาที่เป็นสื่อกลางที่สำคัญของความสัมพันธ์ระหว่างแสงโทรทัศน์ก่อนอายุสามและปัญหานี้ตามมา เฉพาะ ต้นสัมผัสกับความบันเทิงที่มีความรุนแรง และไม่ใช่การศึกษาการเขียนโปรแกรมได้บวกสัมพันธ์กับภายหลังอาการของการขาดดุลความสนใจแต่ได้รับการศึกษาโทรทัศน์ไม่เกี่ยวข้องกับ problems.34 นี้หนึ่งศึกษาผลกระทบของโทรทัศน์พฤติกรรมในเด็กก่อนวัยเรียนช่วงทดลองหลากหลายชนิดของเนื้อหาเด็กดู การศึกษาเปรียบเทียบเด็กก่อนวัยเรียนที่ได้สัมผัสกับโปรแกรม prosocial (Mister Rogers ย่าน), ภาพยนตร์กลาง และการ์ตูนรุนแรง (แบทแมน ซูเปอร์แมน) เด็ก.35ถูกครั้งแรกสังเกตพื้นฐานระยะเวลาสามสัปดาห์ แล้ว สำหรับการดูรอบระยะเวลา และสุดท้ายสำหรับสองสัปดาห์หลังจากรอบระยะเวลาการดูโทรทัศน์ 4 สัปดาห์ ผลการวิจัยจากการศึกษานี้แนะนำว่า เป็นสื่อเชื่อมโยงระหว่างการดูโทรทัศน์และเด็กนี้ทักษะ โดยเนื้อหา เด็กที่ดูการ์ตูนรุนแรงพบว่าลดลงในมาตรการของการควบคุมตนเอง ในขณะที่ผู้ที่ดูโปรแกรม prosocial แสดงระดับสูงของงานวิริยะ เชื่อฟังกฎ และความอดทนของการหน่วงเวลาสัมพันธ์ กับหน่วยวัดพื้นฐาน และเด็กในสภาพดูเป็นกลาง มันเป็นสิ่งสำคัญโปรดสังเกตว่า สามประเภทของโปรแกรมที่มีแนวโน้มแตกต่างกันไม่เพียงแต่ ในเนื้อหา แต่ เกี่ยวกับคุณลักษณะทางการเช่นรูปแบบ (ภาพเคลื่อนไหวเมื่อเทียบกับการดำเนินชีวิต) และก้าว ภายในบริบทของการศึกษานี้จะแยกการเชื่อมโยงระหว่างเนื้อหา และการกำกับดูแลตนเองทักษะยาก แต่ผลการวิจัยชัดเจนว่า โทรทัศน์เป็นสื่อมีผลเชิงลบตามอำเภอใจในทักษะนี้ ในความเป็นจริง ทดลองหลายครั้งได้พบว่า โทรทัศน์สามารถสอนทักษะความสนใจเฉพาะและกลยุทธ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบรรดาค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ของพวกนักวิจารณ์มักจะมีการกล่าวหาว่าโทรทัศน์ของการมีอิทธิพลเชิงลบเกี่ยวกับการพัฒนาทักษะการเรียนรู้สำหรับเด็ก มากของการอภิปรายเกี่ยวกับ theeffect ของโทรทัศน์ในความรู้ความเข้าใจที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของความสนใจ สมมติฐานที่พบมากที่สุดได้รับการที่เปลี่ยนแปลงบ่อยในฉากและเนื้อหาทำลายของเด็ก
ความสามารถในการรักษา attention.31 reanalysis หนึ่งในการเก็บรวบรวมข้อมูลระยะยาวในช่วงทศวรรษ 1980 พบว่ามีความสัมพันธ์ขนาดเล็กระหว่างการเปิดรับโทรทัศน์ในช่วงต้นที่อายุหนึ่งและสามปีที่ผ่านมาและอาการที่ตามมาของความสนใจ ปัญหาที่ค้นพบอายุ seven.32 จากการศึกษาตั้งแต่นั้นได้รับ mixed.33 ปัจจัยหนึ่งที่เป็นสื่อกลางที่เป็นไปได้ในการเชื่อมโยงระหว่างการดูและให้ความสนใจทักษะโทรทัศน์ในช่วงต้นเป็นเนื้อหาของโปรแกรม การศึกษาหาความสัมพันธ์ส่วนใหญ่ไม่ได้วัดประเภทของโปรแกรม
ที่เด็ก ๆ จะได้สัมผัสทำให้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะสรุปผลใด ๆ เกี่ยวกับผลกระทบที่เนื้อหา อย่างไรก็ตามการศึกษาหาความสัมพันธ์ที่ผ่านมาชี้ให้เห็นว่าเนื้อหาเป็นคนกลางที่สำคัญของความสัมพันธ์ระหว่างการสัมผัสกับโทรทัศน์ก่อนอายุสามและปัญหาที่ตามมาตั้งใจ โดยเฉพาะการเปิดรับก่อนที่จะเขียนโปรแกรมความบันเทิงที่มีความรุนแรงและไม่มีการศึกษามีความสัมพันธ์เชิงบวกกับอาการของการขาดดุลต่อมาให้ความสนใจ แต่การสัมผัสกับโทรทัศน์เพื่อการศึกษาก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการ problems.34 ตั้งใจหนึ่งการศึกษาในช่วงต้นของผลกระทบของโทรทัศน์ที่มีต่อพฤติกรรมในเด็กวัยอนุบาลทดลองต่าง ๆ นานาชนิด เด็กเข้าชมเนื้อหา เด็กก่อนวัยเรียนการศึกษาเมื่อเทียบกับผู้ที่ได้สัมผัสกับโปรแกรม prosocial (นายโรเจอร์สของพื้นที่ใกล้เคียง) ภาพยนตร์ที่เป็นกลางและการ์ตูนความรุนแรง (แบทแมนซูเปอร์แมน) .35 เด็ก
ถูกตั้งข้อสังเกตแรกเป็นระยะเวลาพื้นฐานสามสัปดาห์แล้วสำหรับการดูโทรทัศน์สี่สัปดาห์ ระยะเวลาและในที่สุดก็เป็นเวลาสองสัปดาห์หลังจากระยะเวลาการดู ผลการวิจัยจากการศึกษาครั้งนี้ชี้ให้เห็นว่าการเชื่อมโยงระหว่างการดูโทรทัศน์และทักษะตั้งใจของเด็กเป็นสื่อกลางโดยเนื้อหา เด็กที่ดูการ์ตูนความรุนแรงลดลงแสดงให้เห็นว่ามาตรการในการควบคุมตัวเองในขณะที่ผู้ที่ดูโปรแกรม prosocial แสดงให้เห็นระดับที่สูงขึ้นของงานติดตากฎการเชื่อฟังและความอดทนของความล่าช้าเมื่อเทียบกับมาตรการพื้นฐานและให้เด็กอยู่ในสภาพที่รับชมเป็นกลาง มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าสามประเภทของโปรแกรมที่มีแนวโน้มที่แตกต่างกันไม่เพียง แต่ในเนื้อหา แต่ที่เกี่ยวกับคุณลักษณะที่เป็นทางการเช่นรูปแบบ (ภาพเคลื่อนไหวเมื่อเทียบกับไลฟ์แอ็กชัน) และก้าว มันเป็นเรื่องยากในบริบทของการศึกษาครั้งนี้จะแยกการเชื่อมโยงระหว่างเนื้อหาและการกำกับดูแลตนเองทักษะ แต่ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าโทรทัศน์เป็นสื่อกลางไม่ได้มีผลกระทบเชิงลบเกี่ยวกับทักษะการพิจารณาตั้งใจ ในความเป็นจริงหลายการทดลองได้พบว่าโทรทัศน์สามารถสอนทักษะความสนใจที่เฉพาะเจาะจงและกลยุทธ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของค่าใช้จ่ายอื่น ๆของพวกเขานักวิจารณ์มักจะกล่าวหาว่าโทรทัศน์เป็นอิทธิพลทางลบต่อการพัฒนาทักษะการคิดของเด็ก มากของการอภิปรายเกี่ยวกับผลกระทบของสื่อโทรทัศน์ต่อความรู้เกี่ยวกับการพัฒนาความสนใจ สมมติฐานที่พบมากที่สุดมีการเปลี่ยนแปลงบ่อยในฉาก และเนื้อหารบกวนเด็กหนุ่มความสามารถในการรักษา attention.31 หนึ่ง reanalysis ของระยะยาว เก็บรวบรวมข้อมูลในช่วงปี 1980 พบความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการเปิดรับสื่อโทรทัศน์ต้นเล็กที่อายุ 1 และ 3 ปี และอาการที่ตามมาของความสนใจปัญหาที่พบจากการศึกษาอายุ seven.32 ตั้งแต่นั้นมามีการ mixed.33 ไปได้หนึ่งขณะปัจจัยในการเชื่อมโยงระหว่างต้นดูโทรทัศน์และทักษะความสนใจเนื้อหาโปรแกรม สัมพันธ์มากที่สุดการศึกษาไม่ได้วัดประเภทของโปรแกรมที่เด็กสัมผัส ทำให้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะวาดข้อสรุปใด ๆเกี่ยวกับผลเนื้อหา อย่างไรก็ตาม ล่าสุด พบว่า สหสัมพันธ์เนื้อหาสำคัญคือคนกลางของความสัมพันธ์ระหว่างการเปิดรับข่าวสารจากสื่อโทรทัศน์ ก่อนอายุ 3 ปี ปัญหาและความสนใจต่อ โดยเฉพาะ ช่วงแสงที่รุนแรงและไม่โปรแกรมความบันเทิงการศึกษามีความสัมพันธ์เชิงบวกกับอาการของสมาธิสั้น แต่ภายหลังการเปิดรับโทรทัศน์การศึกษาไม่มีความสัมพันธ์กับความสนใจ problems.34 หนึ่งต้นการศึกษาผลกระทบของโทรทัศน์ต่อพฤติกรรมในเด็กโดยหลากหลายประเภทของเนื้อหาที่เด็กดูได้ การศึกษาเปรียบเทียบเด็กที่ได้รับโปรแกรมเสริมสร้างสังคม ( Mister Rogers " ละแวก ) , ภาพยนตร์ที่เป็นกลาง และการ์ตูนรุนแรง ( แบทแมน , ซุปเปอร์แมน 35 คน )พบครั้งแรกสำหรับพื้นฐานช่วงสามสัปดาห์แล้วสำหรับสี่สัปดาห์ การรับชมโทรทัศน์ และสุดท้ายสำหรับระยะเวลาสองสัปดาห์หลังจากที่ได้ดูระยะเวลา ผลจากการศึกษาครั้งนี้มีข้อเสนอแนะว่า การเชื่อมโยงระหว่างการรับชมโทรทัศน์ของเด็กทักษะความสนใจเป็นคนกลาง โดยเนื้อหา เด็กที่ดูการ์ตูนรุนแรงให้ลดลงในมาตรการของตนเอง ส่วนผู้ที่มองว่าโปรแกรมเสริมสร้างสังคมให้ระดับที่สูงขึ้นของการติดตา , งานปกครองวินัย และความอดทนของความล่าช้าเมื่อเทียบกับมาตรการพื้นฐาน และเด็กในสภาพที่ดูเป็นธรรมชาติ มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าสามประเภทของโปรแกรมอาจแตกต่างกันไม่เพียง แต่ในเนื้อหา แต่ด้วยความเคารพในลักษณะเป็นทางการ เช่น รูปแบบ ( ภาพเคลื่อนไหวกับ Live Action ) และจังหวะ มันเป็นเรื่องยากในบริบทของการศึกษานี้เพื่อแยกการเชื่อมโยงระหว่างเนื้อหาและทักษะการดูแลตนเอง แต่ผลการวิจัยบ่งชี้อย่างชัดเจนว่า โทรทัศน์เป็นสื่อที่ไม่ได้มีการพิจารณาผลกระทบทางลบต่อทักษะความสนใจ . ในความเป็นจริง , การทดลองหลายได้พบว่า โทรทัศน์ สามารถสอนทักษะความสนใจเฉพาะและกลยุทธ์