situation, are disposed to set asid

situation, are disposed to set aside all such claims. We are inclined to regard our country as the most obvious outlet for the unoccupied talents of our younger kinsfolk, our national honor and prestige as the natural accompaniment of our success and a creditable and convenient resource in foreign travel. We are ready to criticise with equal frankness our local and imperial authorities, our parish council, or the Ministry of the day, while for ourselves we quietly pursue our own professional or devote ourselves to self-culture or to meeting the thousand and one demand s of family and social life. To some of us, indeed, "society" has taken the place of the city and the state, and government and its ministers are only valued so far as they can be made to serve the purposes of social ambition or personal display. It is no doubt a rue instinct which makes us prize government and political organization only so far as they contribute to the life and to the well-being of the community? To take"society" in the limited sense as identical with the state is, of course, a ludicrous travesty of the political ideal. We have all of us now accepted the fact that all classes, except criminals and then, are the old ideas to be applied to the new order? It was easy, you may say, to be a good citizen in a city so small that the things for which he wrought and fought were daily visible to the eyes of every citizen, when service was done not for an unknown multitude or a vague abstraction, but for the neighbors of one's own hearth, the companions of one's everyday walk and conversation, as at Athens or Rome; or when the concentration of power in a few hands, as a Venice or in Republican Rome, gave peculiar zest to the performance of duty and the exercise of privilege. "You call us to be citizen," it may be urged, "but citizens of what city? To be one in five hundred makes existence worth having; even to be one among the thousand is still to count for something, but what is one citizen among millions?" To this cry there are two answers : first, no man can cut himself loose from the society in which he was born and bred, and in which he finds the sphere for his activities, whether he lives as a student or a poet or a man of action and affairs

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถานการณ์ จะตัดจำหน่ายดองเรียกร้องทั้งหมดดังกล่าว เข้าใจเกี่ยวกับประเทศของเราเป็นร้านชัดเจนที่สุดสำหรับความสามารถวางหมากของ kinsfolk ของเราอายุน้อยกว่า ชาติเกียรติ และศักดิ์ศรีของเราเป็นธรรมชาติไพเราะความสำเร็จของเราและทรัพยากรสินเชื่อ ความสะดวกในการเดินทางต่างประเทศได้ เราพร้อมที่จะ criticise กับ frankness เท่ากับอำนาจของท้องถิ่น และอิมพีเรียล คณะของเราแพริช หรือกระทรวง วัน ในขณะที่สำหรับตัวเรา เราเงียบ ๆ ไล่มืออาชีพของเราเอง หรืออุทิศตนเองเพื่อตนเองวัฒนธรรม หรือ การประชุมพันและความต้องการหนึ่ง s ของครอบครัวและชีวิตทางสังคม บางส่วนของเรา จริง ๆ "สังคม" ได้เกิดขึ้นและรัฐ และรัฐบาลและรัฐมนตรีมีมูลค่าตราบใดที่พวกเขาสามารถทำเพื่อวัตถุประสงค์ของความใฝ่ฝันทางสังคมหรือการแสดงผลส่วนบุคคล จึงไม่มีสัญชาตญาณ rue ซึ่งทำให้เรารางวัลรัฐบาลและองค์กรทางการเมืองเท่านั้นตราบที่ช่วยชีวิต และให้ความเป็นอยู่ของชุมชน หรือไม่ เพื่อ "สังคม" ในแง่จำกัดเป็นเหมือนกับรัฐเป็น หลักสูตร travesty ludicrous ของอุดมคติทางการเมือง เรามีทั้งหมดของเราขณะนี้ ยอมรับความจริงว่า ทุกชั้น ยกเว้นอาชญากรแล้ว ความคิดเก่าจะใช้กับใบสั่งใหม่หรือไม่ มันเป็นเรื่องง่าย คุณอาจบอก ให้ เป็นพลเมืองดีในเมืองเล็ก ๆ ดังนั้นสิ่งที่เขา wrought และสู้ได้ทุกวันเห็นสายตาของประชาชนทุกคน เมื่อบริการถูกทำ สำหรับหลากหลายไม่รู้จักหรือ abstraction ที่คลุมเครือไม่ แต่ สำหรับบ้านของหนึ่งของพื้นเตา สหายเดินประจำวันและสนทนา หนึ่ง ณเอเธนส์หรือโรม หรือเมื่อความเข้มข้นของอำนาจในมือกี่ เวนิส หรือ ใน โรมพล ให้แปลกประหลาดเซสท์ประสิทธิภาพของภาษีและการออกกำลังกายสิทธิ์ "คุณโทรหาเราเป็น พลเมือง"มันอาจจะกระตุ้นให้ "แต่ชาวเมืองอะไร เป็น หนึ่งในห้าร้อยทำให้มีมูลค่า แม้จะเป็นหนึ่งในพันจะยังคงนับตัว แต่ประชาชนหนึ่งในล้านคืออะไร" การร้องนี้ มีคำตอบ 2: ครั้งแรก ไม่สามารถตัดตัวเองหลวมจากสังคมใน ที่เขาเกิด และ bred และการที่เขาอยู่ในกิจกรรมของเขา ว่าเขาอยู่เป็นนักเรียน หรือกวี หรือชายของการดำเนินการและกิจการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถานการณ์ที่มีการกำจัดการตั้งสำรองการเรียกร้องดังกล่าวทั้งหมด เรามีแนวโน้มที่จะเชื่อว่าประเทศของเราเป็นทางออกที่ชัดเจนที่สุดสำหรับความสามารถว่างของญาติพี่น้องที่มีอายุน้อยกว่าของเราเพื่อเป็นเกียรติแก่ชาติของเราและศักดิ์ศรีเป็นไปด้วยธรรมชาติของความสำเร็จของเราและทรัพยากรที่น่าเชื่อถือและความสะดวกสบายในการเดินทางต่างประเทศ เราพร้อมที่จะแสดงความคิดเห็นด้วยความจริงใจเท่ากับเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นและราชินีของเราสภาตำบลของเราหรือกระทรวงในวันนี้ในขณะที่สำหรับตัวเองอย่างเงียบ ๆ ที่เราไล่ตามความเป็นมืออาชีพของเราเองหรืออุทิศตัวเองเพื่อตัวเองวัฒนธรรมหรือการประชุมพันหนึ่งความต้องการของ ของครอบครัวและชีวิตทางสังคม บางส่วนของเราจริง "สังคม" ได้ที่สถานที่ของเมืองและของรัฐและรัฐบาลและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงที่มีมูลค่าเพียงเท่าที่พวกเขาสามารถสร้างขึ้นมาเพื่อตอบสนองวัตถุประสงค์ของความทะเยอทะยานทางสังคมหรือการแสดงผลส่วนบุคคล มันเป็นข้อสงสัยสัญชาตญาณรูที่ทำให้เราได้รับรางวัลจากรัฐบาลและองค์กรทางการเมืองเพียงเพื่อให้ห่างไกลที่พวกเขานำไปสู่​​การดำเนินชีวิตและการเป็นอยู่ที่ดีของชุมชนหรือไม่ ที่จะใช้ "สังคม" ในความหมายที่ จำกัด เหมือนกันกับรัฐเป็นของหลักสูตรที่เลียนแบบเปิ่นของอุดมคติทางการเมือง ขณะนี้มีทั้งหมดของเราตอนนี้ได้รับการยอมรับความจริงที่ว่าทุกชั้นยกเว้นอาชญากรและจากนั้นเป็นความคิดเก่าที่จะนำไปใช้กับการสั่งซื้อใหม่หรือไม่ มันเป็นเรื่องง่ายที่คุณอาจจะพูดว่าจะเป็นพลเมืองที่ดีในเมืองขนาดเล็กเพื่อว่าสิ่งที่เขากระทำและต่อสู้ในชีวิตประจำวันได้เห็นสายตาของทุกคนเมื่อได้รับการบริการที่ทำไม่ได้สำหรับหลากหลายไม่รู้จักหรือนามธรรมคลุมเครือ แต่สำหรับประเทศเพื่อนบ้านของครอบครัวของตัวเองหนึ่งสหายของการเดินในชีวิตประจำวันของคนและการสนทนา ณ วันที่เอเธนส์หรือโรม; หรือเมื่อความเข้มข้นของอำนาจอยู่ในมือไม่กี่ขณะที่เวนิซหรือรีพับลิกันในกรุงโรมให้ความเอร็ดอร่อยเฉพาะการปฏิบัติหน้าที่และการใช้สิทธิพิเศษ ? "คุณโทรหาเราเพื่อเป็นพลเมือง" มันอาจจะกระตุ้นให้ "แต่สิ่งที่พลเมืองของเมืองที่เป็นหนึ่งในห้าร้อยทำให้การดำรงอยู่มีมูลค่า; แม้จะเป็นหนึ่งในพันยังคงที่จะนับสำหรับบางสิ่งบางอย่าง แต่สิ่งที่เป็นหนึ่งใน พลเมืองในหมู่ล้าน? " การร้องไห้นี้มีสองคำตอบคือครั้งแรกที่ไม่มีมนุษย์คนใดสามารถตัดตัวเองหลุดออกมาจากสังคมที่เขาเกิดและเติบโตและซึ่งเขาพบว่าทรงกลมสำหรับกิจกรรมของเขาไม่ว่าเขาจะมีชีวิตอยู่เป็นนักเรียนหรือกวีหรือผู้ชาย ของการกระทำและกิจการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถานการณ์ จะขายทิ้งเพื่อตั้งข้อเรียกร้องดังกล่าวทั้งหมด เรามีแนวโน้มที่จะพิจารณาประเทศของเราเป็นทางออกที่ชัดเจนที่สุดสำหรับความสามารถเฉยของญาติพี่น้องของเรา น้องของเรา แห่งชาติให้เกียรติและศักดิ์ศรีเป็น accompaniment ที่ธรรมชาติของความสำเร็จของเราและเชื่อถือและสะดวกทรัพยากรในการเดินทางต่างประเทศ เราพร้อมที่จะวิพากษ์วิจารณ์กับความตรงเท่ากับท้องถิ่นและจักรพรรดิของเราสภาตำบลของเรา หรือกระทรวงวัน ในขณะที่เราแอบติดตามมืออาชีพของเราเอง หรือ อุทิศตนเพื่อวัฒนธรรมของตนเอง หรือเพื่อการประชุมพันหนึ่งความต้องการของครอบครัวและชีวิตทางสังคม บางส่วนของเราจริงๆ " สังคม " ได้ดำเนินการในสถานที่ของเมืองและรัฐและรัฐบาลและรัฐมนตรีเป็นเพียงมูลค่าเท่าที่พวกเขาสามารถทำเพื่อรับใช้สังคม หรือแสดงวัตถุประสงค์ของความทะเยอทะยานส่วนตัว ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นสัญชาตญาณที่ทำให้เรารู รางวัลองค์กรภาครัฐและการเมืองเพียงเท่าที่พวกเขามีส่วนร่วมในชีวิตและความเป็นอยู่ของชุมชน ที่จะใช้ " สังคม " ในความหมายจำกัด เป็นเหมือนกันกับรัฐ แน่นอนน่าแปลกใจที่น่าเย้ยหยันของอุดมคติทางการเมือง เราเราทุกคนตอนนี้ยอมรับว่าทุกคลาส ยกเว้นอาชญากรแล้ว มีความคิดเก่าจะใช้กับคำสั่งใหม่ มันง่าย คุณอาจจะบอกว่า การเป็นพลเมืองดีในเมืองขนาดเล็กเพื่อให้สิ่งที่เขากระทำและต่อสู้อยู่ทุกวัน มองเห็นสายตาของทุกพลเมืองเมื่อบริการเสร็จไม่ได้สำหรับประชาชนที่ไม่รู้จักหรือนามธรรมคลุมเครือ แต่สำหรับเพื่อนบ้านของหนึ่งของครอบครัวเพื่อนของคนเดินและคุยกันทุกวันอย่างที่เอเธนส์ หรือโรม หรือเมื่อความเข้มข้นของพลังงานในไม่กี่มือเป็นเวนิสหรือสาธารณรัฐโรม ให้ความสนุกกับแปลก การปฏิบัติหน้าที่และใช้สิทธิ” คุณโทรหาเราเป็นพลเมือง" มันอาจจะกระตุ้นให้ " แต่ประชาชนของเมืองอะไร ? เป็นหนึ่งในห้าร้อยให้มีอยู่คุณค่า แม้เป็นหนึ่งในพันก็ยังทำอะไรได้บ้าง แต่สิ่งที่ประชาชนคนหนึ่งในหมู่ล้าน ? " ร้องไห้นี้มีสองคำตอบแรก ไม่มีผู้ใดสามารถตัดตัวเองออกไปจากสังคมที่เขาเกิดและโตที่นั่น และที่เขาพบทรงกลมสำหรับกิจกรรมของเขาไม่ว่าเขาจะอยู่ เป็นนักศึกษา หรือกวี หรือการกระทำของมนุษย์ และ กระทรวงการต่างประเทศ