Early life and education[edit]He wa

Early life and education[edit]
He was educated at Reed College, studying under David H. French, and graduated in 1950 after a stint in prewar Korea. His work in the Army as a decoder is part of what influenced him to become a linguist. Hymes earned his Ph.D. from Indiana University in 1955,[1] and took a job at Harvard University.

Even at that young age, Hymes had a reputation as a strong linguist; his dissertation, completed in one year, was a grammar of the Kathlamet language spoken near the mouth of the Columbia and known primarily from Franz Boas’s work at the end of the 19th century.

Hymes remained at Harvard for five years, leaving in 1960 to join the faculty of the University of California, Berkeley. He spent five years at Berkeley as well, and then joined the Department of Anthropology at the University of Pennsylvania in 1965 (where he succeeded A. Irving Hallowell). In 1972 he joined the Department of Folklore and Folklife and became Dean of the University of Pennsylvania Graduate School of Education in 1975.

He served as president of the Linguistic Society of America in 1982, of the American Anthropological Association in 1983, and of the American Folklore Society - the last person to have held all three positions. He was a member of the Guild of Scholars of The Episcopal Church. While at Penn, Hymes was a founder of the journal Language in Society. He won in 2001 the highest award for a scholar in Linguistics, the Gold Medal of Philology (http://insop.org/index.php?p=1_8_Ancient-Medal-Winners.). Hymes later joined the Departments of Anthropology and English at the University of Virginia, where he became the Commonwealth Professor of Anthropology and English, and from which he retired in 2000, continuing as emeritus professor until his death from complications of Alzheimer's disease on November 13, 2009.[2]

His spouse, Virginia Hymes, is also a sociolinguist and folklorist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชีวิตในวัยเด็กและการศึกษา [แก้ไข]
เขาได้รับการศึกษาที่วิทยาลัย Reed ศึกษาภายใต้เดวิดเอชฝรั่งเศสและจบการศึกษาในปี 1950 หลังจากยุติในสงครามเกาหลี ผลงานของเขาในกองทัพเป็นตัวถอดรหัสเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่มีอิทธิพลต่อเขากลายเป็นนักภาษาศาสตร์ Hymes ได้รับปริญญาเอกของเขา จากมหาวิทยาลัยอินดีแอนาในปี 1955 [1] และเอางานที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์.

แม้ในวัยหนุ่มสาวที่ Hymes มีชื่อเสียงในฐานะนักภาษาศาสตร์ที่แข็งแกร่ง; วิทยานิพนธ์ของเขาเสร็จสมบูรณ์ในปีหนึ่งเป็นไวยากรณ์ของภาษา Kathlamet พูดใกล้ปากโคลัมเบียและเป็นที่รู้จักส่วนใหญ่มาจากการทำงานของฟรานซ์ฟูฟ่าในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19.

Hymes ยังคงอยู่ที่ฮาร์วาร์เป็นเวลาห้าปีที่ผ่านมาออกในปี 1960 ที่จะเข้าร่วม คณะของมหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียเบิร์กลีย์ เขาใช้เวลาห้าปีที่เบิร์กลีย์เป็นอย่างดีและจากนั้นได้เข้าร่วมกับภาควิชามานุษยวิทยาที่มหาวิทยาลัยเพนซิลในปี 1965 (ที่เขาประสบความสำเร็จ A. เออร์วิง Hallowell) ในปี 1972 เขาได้เข้าร่วมกรมคติชนวิทยาและ Folklife และกลายเป็นคณบดีของมหาวิทยาลัยเพนซิลบัณฑิตศึกษาของโรงเรียนในปี 1975

เขาทำหน้าที่เป็นประธานของสมาคมภาษาศาสตร์แห่งอเมริกาในปี 1982 ของสมาคมมานุษยวิทยาอเมริกันในปี 1983 และของอเมริกัน ชาวบ้านชุมชน - คนสุดท้ายที่จะได้จัดขึ้นทุกสามตำแหน่ง เขาเป็นสมาชิกของสมาคมนักวิชาการของบาทหลวงในโบสถ์ ในขณะที่เพนน์, Hymes เป็นผู้ก่อตั้งของภาษาในวารสารสมาคม เขาได้รับรางวัลในปี 2001 รางวัลสูงสุดสำหรับนักวิชาการในสาขาวิชาภาษาศาสตร์เป็นเหรียญทองของภาษาศาสตร์ (http://insop.org/index.php?p=1_8_Ancient-Medal-Winners.) Hymes ภายหลังเข้าร่วมแผนกวิชามานุษยวิทยาและภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียที่เขากลายเป็นศาสตราจารย์เครือจักรภพมานุษยวิทยาและภาษาอังกฤษและจากการที่เขาจะออกในปี 2000 อย่างต่อเนื่องเป็นศาสตราจารย์กิตติคุณจนตายจากภาวะแทรกซ้อนของโรคอัลไซเมเมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน ปี 2009 [2]

คู่สมรสของเขาเวอร์จิเนีย Hymes ยังเป็น sociolinguist และ folklorist

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชีวิตในวัยเด็กและการศึกษา [ แก้ไข ]เขาได้รับการศึกษาที่วิทยาลัยรีด เรียนได้ที่เดวิดเอชฝรั่งเศส และจบการศึกษาในปี 1950 หลังจากที่ จำกัด ในสงครามเกาหลี งานของเขาในกองทัพเป็นถอดรหัสเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่มีอิทธิพลต่อเขาเป็นนักภาษาศาสตร์ ไฮมส์ได้รับปริญญาเอกของเขา จากมหาวิทยาลัยอินเดียนาในปี 1955 [ 1 ] และได้งานที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดแม้ที่อายุยังน้อย ไฮมส์ที่มีชื่อเสียงเป็นนักภาษาศาสตร์ที่แข็งแกร่ง ; วิทยานิพนธ์ของเขาเสร็จในหนึ่งปี คือ ไวยากรณ์ของภาษา kathlamet ใกล้ปากของโคลัมเบีย และรู้จักกันเป็นหลักจากฟรานซ์เป็นงูเหลือมทำงานในปลายศตวรรษที่ 19ไฮมส์ยังคงอยู่ที่ฮาร์วาร์ดเป็นเวลาห้าปี กลับใน 1960 ร่วมกับคณาจารย์ของมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ เขาใช้เวลาห้าปีในเบิร์กลีย์ อีกด้วย และจากนั้นได้เข้าร่วมภาควิชามานุษยวิทยาที่มหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนียในปี 1965 ( ที่เขาทำสำเร็จ เอวิง ลโลเวล ) ในปี 1972 เขาได้เข้าร่วมกับภาควิชาคติชนวิทยาและ folklife และเป็นคณบดีบัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนียของการศึกษาในปี 1975เขาทำหน้าที่เป็นประธานของภาษาศาสตร์สังคมอเมริกาในปี 1982 ของสมาคมมานุษยวิทยาอเมริกันในปี 1983 และสังคม - คติชาวบ้านอเมริกันคนสุดท้ายที่ได้จัดขึ้นทั้งหมด 3 ตำแหน่ง เขาเป็นสมาชิกของสมาคมนักวิชาการของโบสถ์ บาทหลวง ในขณะที่ที่เพนน์ ไฮมส์เป็นผู้ก่อตั้งวารสารภาษาในสังคม เขาได้รับรางวัลในปี 2001 รางวัลสูงสุดสำหรับบัณฑิตในภาษาศาสตร์ เหรียญทองของนิรุกติศาสตร์ ( http://insop.org/index.php ? P = 1_8_ancient-medal-winners . ) ไฮมส์ต่อมาได้เข้าร่วมแผนกวิชามานุษยวิทยาและภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย คอมมอนเวลธ์ซึ่งเขาได้กลายเป็นศาสตราจารย์ทางมานุษยวิทยาและอังกฤษ และจากการที่เขาเกษียณในปี 2000 ต่อเนื่องเป็นศาสตราจารย์กิตติคุณจนกระทั่งเสียชีวิตจากภาวะแทรกซ้อนของโรคที่พฤศจิกายน 13 , 2009 . [ 2 ]คู่สมรส , เวอร์จิเนีย ไฮมส์ มี sociolinguist และ folklorist .