The ionosphere is that region of th

The ionosphere is that region of the upper atmosphere of a planet where charged particles (electrons and ions) of thermal energy are present, which are the result of ionization of the neutral atmospheric constituents by electromagnetic and corpuscular radiation. The lower boundary of the ionosphere (which is by no means sharp) coincides with the region where the most penetrating radiation (generally, cosmic rays) produce free electron and ion pairs in numbers sufficient to affect the propagation of radio waves (D-region). The upper boundary of the ionosphere is directly or indirectly the result of the interaction of the solar wind with the planet. For weakly or essentially non-magnetic planets (e.g.; Venus), the interaction region between the solar wind and the ionospheric plasma represents the termination of the ionosphere on the sunward side; it may be called the ionopause. On the night-side the ionosphere can extend to greater distances in a tail-like formation, representing the solar wind shadow. In the tail the extent of the ionosphere is limited by the condition for ion escape.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไอโอโนสเฟียร์จะให้ภูมิภาคของบรรยากาศบนดาวเคราะห์อนุภาค charged (อิเล็กตรอนและประจุ) ของพลังงานความร้อนที่มีอยู่ ซึ่งเป็นผลของการ ionization constituents บรรยากาศกลางโดยรังสีแม่เหล็กไฟฟ้า และปริมาณเฉลี่ยของ ขอบเขตล่างของไอโอโนสเฟียร์ (ที่ไม่คม) กรุณา ด้วยภาคที่ฉายรังสีที่ผิวหนังมากที่สุด (ทั่วไป รังสีคอสมิก) ผลิตคู่อิเล็กตรอนและไอออนอิสระในจำนวนที่เพียงพอที่จะมีผลต่อการแพร่กระจายของคลื่นวิทยุ (D-ภูมิภาค) ขอบเขตบนของไอโอโนสเฟียร์เป็นโดยตรง หรือโดยทางอ้อมผลของปฏิสัมพันธ์ของลมสุริยะมีดาวเคราะห์ สำหรับดาวเคราะห์สูญ หรือเป็นแม่เหล็ก (เช่น วีนัส), ภูมิภาคโต้ตอบระหว่างลมแสงอาทิตย์และพลาสม่า ionospheric แสดงถึงการหยุดชะงักของไอโอโนสเฟียร์ในด้าน sunward มันอาจเรียกว่า ionopause ทางด้านกลางคืน ไอโอโนสเฟียร์สามารถขยายให้มีระยะห่างมากขึ้นในการก่อตัวเหมือนหาง แสดงเงาลมสุริยะ ในหาง ขอบเขตของไอโอโนสเฟียร์ถูกจำกัด โดยเงื่อนไขสำหรับการหลบหนีของไอออน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บรรยากาศก็คือพื้นที่ของชั้นบรรยากาศของดาวเคราะห์ที่เรียกเก็บอนุภาค (อิเล็กตรอนและไอออน) ของพลังงานความร้อนที่มีอยู่ซึ่งเป็นผลมาจากการไอออไนซ์ขององค์ประกอบบรรยากาศที่เป็นกลางจากรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าและ corpuscular ขอบล่างของชั้นบรรยากาศ (ซึ่งเป็นโดยไม่มีหมายถึงคม) สอดคล้องกับภูมิภาคท​​ี่รังสีเจาะมากที่สุด (โดยทั่วไปรังสีคอสมิก) ผลิตฟรีอิเล็กตรอนและไอออนคู่ในจำนวนที่เพียงพอที่จะส่งผลกระทบต่อการขยายพันธุ์ของคลื่นวิทยุ (D-ภูมิภาค) . ขอบเขตบนของชั้นบรรยากาศจะโดยตรงหรือโดยอ้อมจากการปฏิสัมพันธ์ของลมสุริยะที่มีดาวเคราะห์ สำหรับระทวยหรือเป็นหลักไม่ใช่แม่เหล็กดาวเคราะห์ (เช่น; วีนัส) ภูมิภาคปฏิสัมพันธ์ระหว่างลมสุริยะและพลาสม่า ionospheric แสดงถึงการสิ้นสุดของชั้นบรรยากาศด้าน Sunward; มันอาจจะเรียกว่า ionopause ในคืนด้านบรรยากาศรอบนอกสามารถขยายไปยังระยะทางมากขึ้นในการสร้างหางเหมือนคิดเป็นเงาลมพลังงานแสงอาทิตย์ หางขอบเขตของชั้นบรรยากาศถูก จำกัด ด้วยเงื่อนไขในการหลบหนีไอออน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชั้นบรรยากาศว่าเขตของชั้นบรรยากาศของดาวเคราะห์ที่อนุภาคประจุไฟฟ้า ( อิเล็กตรอนและไอออน ) ของพลังงานที่มีอยู่ ซึ่งผลของไอของบรรยากาศโดยแม่เหล็กไฟฟ้า และเป็นกลางทางสายเลือด .ที่ขอบล่างของเอ็ดเวิร์ด คัลเลน ( ซึ่งโดยไม่มีหมายถึงคม ) สอดคล้องกับภูมิภาคที่ส่วนใหญ่ผ่านการฉายรังสี ( โดยทั่วไปรังสีจักรวาลอิเล็กตรอนและไอออนคู่ ) ผลิตจำนวนเพียงพอที่จะส่งผลกระทบต่อการแพร่ของคลื่นวิทยุ ( d-region ) ขอบเขตบนของชั้นบรรยากาศโดยตรงหรือทางอ้อม ผลของปฏิสัมพันธ์ระหว่างลมสุริยะกับดาวเคราะห์กะปวกกะเปียกแม่เหล็กหรือหลักสำหรับดาวเคราะห์ ( เช่น ; ดาวศุกร์ ) ระหว่างภูมิภาคระหว่างพลังงานแสงอาทิตย์ลมและพลาสมาขึ้นแสดงถึงการสิ้นสุดของชั้นบรรยากาศบนด้าน Sunward ; มันอาจจะเรียกว่า ionopause . ในคืนที่ด้านชั้นบรรยากาศสามารถขยายเพื่อเพิ่มระยะทางในหางเหมือนการแสดงเงาลมพลังงานแสงอาทิตย์ในหางขอบเขตของชั้นบรรยากาศจะถูก จำกัด โดยเงื่อนไขสำหรับไอออนหนี