The expansion of shrimp aquaculture

The expansion of shrimp aquaculture in Sri Lanka over the past three decades has dramatically changed the coastal landscape, in particular by converting mangrove forests. The current study quantified these impacts in the Puttalam lagoon, an area of the country that has experienced some of the most destructive development. Land use change was analysed using a multi-temporal set of aerial and satellite images taken in 1992/1994 (aerial photographs), 2007 (SPOT 5) and 2012 (Pleiades). The area of shrimp farms increased by 2777% over this 19-year period, with salt pans expanding by 60%. Mangroves declined in area by 34% and coconut groves increased by 17%. Because of problems with disease many intensive shrimp farms are abandoned after a few years, leaving denuded and unproductive landscapes; here a large majority of farms (90% of the total area of shrimp aquaculture) were found to be abandoned. The loss of carbon sequestration and storage services caused by this unsustainable recent history of shrimp farming was calculated as one measure of environmental impact. The documented land use changes in Puttalam lagoon resulted in an estimated net carbon loss of 191 584 tC. This was mainly due to conversion of mangroves to shrimp farms, making up 75.5% of the total carbon loss. These results demonstrate the scale of environmental degradation caused by intensive shrimp farming in the study area, and highlight the need for an entirely new aquaculture model in Sri Lanka.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การขยายตัวของการเลี้ยงกุ้งทะเลในประเทศศรีลังกาผ่านทศวรรษที่สามอย่างมากแล้วภูมิทัศน์ชายฝั่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โดยการแปลงป่าชายเลน การศึกษาปัจจุบัน quantified ผลกระทบเหล่านี้ใน Puttalam ลากูน พื้นที่ของประเทศที่มีประสบการณ์ของการพัฒนาแบบทำลายมากที่สุด เปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินที่ analysed ใช้ชุดชั่วคราวหลายชั้นและภาพดาวเทียมในปี 1992/1994 (รูปถ่ายทางอากาศ), 2007 (5 จุด) และ 2012 (ดาวลูกไก่) พื้นที่ของฟาร์มกุ้งเพิ่มขึ้น 2777% ระยะนี้ 19 ปี กับเกลือกระทะขยาย 60% โกรฟส์ปฏิเสธในพื้นที่สวนมะพร้าวเพิ่มขึ้น 17% และ 34% ยกเลิกเนื่องจากเกิดปัญหาโรค หลายแห่งจาก ออกจาก denuded และก่อภูมิประเทศ ที่นี่ใหญ่ของฟาร์ม (90% ของพื้นที่ทั้งหมดของการเลี้ยงกุ้งทะเล) พบจะถูกละทิ้ง มีคำนวณการสูญเสียคาร์บอน sequestration และบริการเก็บข้อมูลที่เกิดจากประวัตินี้ล่า unsustainable ของกุ้งที่เลี้ยงเป็นวัดหนึ่งของสิ่งแวดล้อม การเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินเอกสารในลากูน Puttalam ส่งผลให้เกิดการสูญเสียคาร์บอนประมาณสุทธิ 191 584 tC นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากแปลงโกรฟส์ฟาร์มกุ้ง ทำขึ้น 75.5% ของการสูญเสียคาร์บอนรวม ผลเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงระดับของการย่อยสลายสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากกุ้งที่เลี้ยงในพื้นที่ศึกษาเร่งรัด และเน้นความต้องการสำหรับแบบจำลองสัตว์น้ำใหม่ทั้งหมดในศรีลังกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การขยายตัวของการเพาะเลี้ยงกุ้งในประเทศศรีลังกาที่ผ่านมาสามทศวรรษที่ผ่านมีการเปลี่ยนแปลงภูมิทัศน์ชายฝั่งโดยเฉพาะในแปลงป่าโกงกาง การศึกษาในปัจจุบันปริมาณผลกระทบเหล่านี้ในทะเลสาบ Puttalam พื้นที่ของประเทศที่มีประสบการณ์บางส่วนของการพัฒนาทำลายล้างมากที่สุด การเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินได้รับการวิเคราะห์โดยใช้ชุดหลายชั่วของภาพทางอากาศและดาวเทียมดำเนินการใน 1992/1994 (ภาพถ่ายทางอากาศ) 2,007 (จุด 5) และ 2012 (ดาวลูกไก่) พื้นที่นากุ้งเพิ่มขึ้น 2,777% ในช่วงระยะเวลา 19 ปีที่มีเกลือกระทะขยายตัว 60% ป่าชายเลนในพื้นที่ลดลง 34% และสวนมะพร้าวเพิ่มขึ้น 17% เนื่องจากปัญหาเกี่ยวกับโรคหลายฟาร์มกุ้งถูกทอดทิ้งหลังจากไม่กี่ปีที่ผ่านมาออกจากโล่งและภูมิทัศน์ที่ไม่ก่อผล; ที่นี่ส่วนใหญ่ของฟาร์ม (90% ของพื้นที่ทั้งหมดของการเพาะเลี้ยงกุ้ง) พบต้องถูกยกเลิกไป การสูญเสียของการกักเก็บคาร์บอนและบริการจัดเก็บที่เกิดจากประวัติศาสตร์ที่ผ่านมานี้ไม่ยั่งยืนของการทำฟาร์มกุ้งที่คำนวณได้เป็นหนึ่งในตัวชี้วัดของผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม การเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินเอกสารในทะเลสาบ Puttalam ผลในการสูญเสียคาร์บอนสุทธิประมาณ 191 584 ตัน นี่คือสาเหตุหลักมาจากการเปลี่ยนแปลงของป่าโกงกางฟาร์มกุ้งทำขึ้น 75.5% ของการสูญเสียคาร์บอนรวม ผลการนี​​้แสดงให้เห็นขนาดของความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากการเลี้ยงกุ้งในพื้นที่ศึกษาและเน้นความจำเป็นในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำรูปแบบใหม่ทั้งหมดในศรีลังกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเพาะเลี้ยงกุ้งในศรีลังกากว่าสามทศวรรษที่ผ่านมามีการเปลี่ยนแปลงแนวชายฝั่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยแปลงป่าชายเลน การศึกษาปัจจุบันปริมาณผลกระทบเหล่านี้ใน puttalam ทะเลสาบ พื้นที่ของประเทศที่มีประสบการณ์บางอย่างของการพัฒนาที่ทำลายมากที่สุดการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดิน วิเคราะห์โดยใช้เวลาหลายชุดของภาพจากดาวเทียมที่ถ่ายในปี 1992 / 2537 ( ภาพถ่ายทางอากาศ ) , 2550 ( 5 จุด ) และ 2012 ( ดาวลูกไก่ ) พื้นที่นากุ้งเพิ่มขึ้น 1 % ตลอด 19 ปี กับเกลือกระทะขยายโดย 60% ในพื้นที่ป่าชายเลนลดลง 34% และสวนมะพร้าว เพิ่มขึ้น 17 %เนื่องจากปัญหาโรคหลายแบบนากุ้งทิ้งหลังจากไม่กี่ปี ทิ้งและไม่พัฒนาภูมิทัศน์ ที่นี่ส่วนใหญ่ของฟาร์ม ( 90% ของพื้นที่ทั้งหมดของกุ้งพบว่าถูกทิ้งการสูญเสียของการกักเก็บคาร์บอน และบริการจัดเก็บจากนี้และประวัติศาสตร์ของการเลี้ยงกุ้งคือคำนวณเป็นมาตรการหนึ่งของผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม เอกสารการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินใน puttalam ลากูน ส่งผลให้เกิดการสูญเสียคาร์บอนประมาณสุทธิ 191 584 TC นี้เป็นหลักเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของป่าชายเลนเพื่อทำฟาร์มกุ้ง ร้อยละ 75.5 การสูญเสียคาร์บอนทั้งหมดผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นขนาดของความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากการเลี้ยงกุ้งในพื้นที่ศึกษาเข้มข้นและเน้นความต้องการใหม่ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำแบบในศรีลังกา