AbstractGill disease associated wit

Abstract
Gill disease associated with P. pemaquidensis infections was observed in O. kisutch reared in sea water in net pens in Washington and land-based tanks in California, USA. Approximately 25% mortality due to the parasite was observed in 1985 of fish kept in net opens. Infected gills exhibited predominent epithelial hyperplasia. The parasite had a Feulgen positive parasome (Nebenkörper) adjacent to the nucleus, and floating and transitional forms had digitiform pseudopodia. Cultures of the organism from O. kisutch gills were established on malt-yeast extract sea water medium supplemented with Klebsiella. Ultrastructural characteristics and nuclear, parasome and overall size of the organism indicated it is most closely related to the free-living paramoeba P. pemaquidensis. The plasmalemma of the amoeba has surface filaments. Measurements (in µm) of the amoeba under various conditions were: transitional forms directly from gills 28 (24 to 30), locomotive forms from liquid culture 21 × 17 (15 to 35 × 11 to 25), and locomotive forms from agar culture 25 × 20 (15 to 38 × 15 to 25). Nuclei and parasomes from liquid cultures were 5 to 7 and 3 to 5 × 2 to 3 µm respectively. The disease could not be induced by laboratory exposure of salmon to amoeba cultures, but the amoeba was consistently isolated from exposed fish and aquarium detritus for 4 weeks after exposure. This suggests that the organism is an opportunistic pathogen which only causes fish gill disease under certain situations yet to be clearly defined. In vitro studies indicated that the optimal salinity for growth of the amoeba was between 15 and 20 ppt, and that amoebae were eradicated from fish held in sea water tanks following a reduction in salinity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อโรคเหงือกที่สัมพันธ์กับการติดเชื้อ P. pemaquidensis ถูกพบในโอ kisutch ผลิตภัณฑ์ในน้ำทะเลในปากกาสุทธิในวอชิงตันและถังที่ใช้ที่ดินในรัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา ประมาณการตาย 25% เนื่องจากปรสิตที่พบในปี 1985 ของปลาที่เก็บไว้ในเปิดสุทธิ ติดไวรัส gills จัดแสดงการเจริญเกิน epithelial predominent การ Feulgen บวก parasome (Nebenkörper) ติดกับนิวเคลียสที่มีปรสิต และลอย และอีกรายการมีเท้าเทียม digitiform วัฒนธรรมของสิ่งมีชีวิตจาก gills โอ kisutch ก่อตั้งขึ้นในมอลต์ยีสต์สารสกัดจากทะเลน้ำกลางเสริม ด้วย Klebsiella ลักษณะ ultrastructural และนิวเคลียร์ parasome และขนาดโดยรวมของสิ่งมีชีวิตที่ระบุอย่างใกล้ชิดมากที่สุดมีการเกี่ยวข้องกับ paramoeba free-living P. pemaquidensis Plasmalemma ของอะมีบา filaments ที่ผิวได้ วัด (ใน µm) อะมีบาภายใต้เงื่อนไขต่าง ๆ ได้: อีกรายการฟอร์มโดยตรงจาก gills 28 (24-30), ฟอร์มรถจักรจากของเหลววัฒนธรรม 21 × 17 (15 35 × 11 กับ 25), และแบบฟอร์มรถจักรจาก agar วัฒนธรรม 25 × 20 (15 ถึง 38 × 15 กับ 25) แอลฟาและ parasomes จากวัฒนธรรมของเหลวได้ 5-7 และ 3 กับ 5 × 2 3 µm ตามลำดับ ไม่ได้เกิดจากโรค โดยห้องปฏิบัติการสัมผัสของปลาแซลมอนกับวัฒนธรรมอะมีบา แต่อะมีบาที่แยกอย่างสม่ำเสมอจากปลาสัมผัสและ detritus พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำใน 4 สัปดาห์หลังจากการเปิดรับแสง แนะนำว่า สิ่งมีชีวิตที่มีการศึกษายกซึ่งเป็นสาเหตุของโรคเหงือกปลาภายใต้บางสถานการณ์แต่ต้องกำหนดอย่างชัดเจนเท่านั้น ในการศึกษาระบุว่า เค็มเหมาะสมสำหรับการเจริญเติบโตของอะมีบาถูกระหว่าง 15 และ 20 ppt และที่หลอด amoebae ถูกกำจัดให้หมดจากปลาในถังน้ำทะเลต่อลดเค็มใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคที่เกี่ยวข้องกับนามธรรม
กิลหน้า pemaquidensis เชื้อพบว่า . kisutch เลี้ยงในน้ำทะเลในสุทธิปากกาในวอชิงตัน และใช้รถถังในแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา ประมาณ 25 % การตายเนื่องจากปรสิตที่พบในปี 1985 ของปลาเก็บไว้ในเปิด . เหงือกที่ติดเชื้อมี predominent epithelial hyperplasia .พยาธิมีฟอยล์เกน parasome บวก ( nebenk ö rper ) ติดกับนิวเคลียส และลอยตัว และเปลี่ยนรูปแบบได้ digitiform เต่าเหลือง . วัฒนธรรมของสิ่งมีชีวิตจาก O kisutch เหงือกขึ้นบน malt extract น้ำเติมเชื้อ . การด้านนิวเคลียร์parasome และขนาดโดยรวมของสิ่งมีชีวิตที่พบเป็นส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับอิสระที่ paramoeba หน้า pemaquidensis . ส่วนเยื่อหุ้มเซลล์ของอะมีบามีเส้นใยผิว การวัด ( µ m ) ของอะมีบา ภายใต้เงื่อนไขต่าง ๆได้แก่ การเปลี่ยนรูปแบบโดยตรงจากเหงือก 28 ( 24 - 30 ) รถจักรรูปแบบจากของเหลววัฒนธรรม 21 17 × ( 15 ถึง 35 × 11 25 )หัวรถจักรและรูปแบบจากวุ้นวัฒนธรรม 25 20 × ( 15 ) × 15 - 25 ) นิวเคลียส และ parasomes วัฒนธรรมจากของเหลวเป็น 5 7 และ 5 × 2 µเมตร ตามลำดับ โรคที่เกิดจากการไม่สามารถปฏิบัติการของปลาแซลมอนที่อะมีบาอะมีบา วัฒนธรรม แต่แยกจากตากปลาและตู้ปลา detritus อย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 4 สัปดาห์หลังจากการเปิดรับแสงนี้แสดงให้เห็นว่าชีวิตเป็นเชื้อโรคที่เป็นสาเหตุของการเกิดโรคฉวยโอกาส แต่ปลาเหงือกภายใต้สถานการณ์บางอย่าง แต่ต้องชัดเจน . ในหลอดทดลอง พบว่าระดับความเค็มที่เหมาะสม สำหรับการเจริญเติบโตของอะมีบาอยู่ระหว่าง 15 และ 20 ppt และอะมีบาถูก eradicated จากปลาที่จัดขึ้นในทะเลน้ำถังต่อไปนี้ลดความเค็ม