Ruminants are mammals that are able

Ruminants are mammals that are able to acquire nutrients from plant-based food by fermenting it in a specialized stomach prior to digestion, principally through microbial actions. The process typically requires the fermented ingesta (known as cud) to be regurgitated and chewed again. The process of rechewing the cud to further break down plant matter and stimulate digestion is called rumination.[1][2] The word "ruminant" comes from the Latin ruminare, which means "to chew over again".

The roughly 150 species of ruminants include both domestic and wild species. Ruminating mammals include cattle, goats, sheep, giraffes, yaks, deer, antelope, and some macropods.[3] It has also been suggested that notoungulates also relied on rumination, as opposed to other antlantogenates that relied on the more typical hindgut fermentation, though this is not entirely certain.[4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัตว์เคี้ยวเอื้องเลี้ยงลูกด้วยนมที่สามารถได้รับสารอาหารจากอาหารจากพืช โดยการหมักในกระเพาะอาหารเป็นพิเศษก่อนย่อย หลักผ่านการกระทำของจุลินทรีย์ ได้ กระบวนการโดยทั่วไปต้องการ ingesta หมัก (เรียกว่า cud) regurgitated และเคี้ยวอีก กระบวนการ rechewing cud เพื่อแบ่งพืช และกระตุ้นการย่อยอาหารเรียกว่า rumination [1] [2] คำว่า "เคี้ยวเอื้อง" มาจาก ruminare ในภาษาละติน ซึ่งหมายถึง "การเคี้ยวมากกว่าอีก"ประมาณ 150 ชนิดของสัตว์เคี้ยวเอื้องได้แก่สายพันธุ์ทั้งในประเทศ และป่า Ruminating เลี้ยงลูกด้วยนมได้แก่วัว แพะ แกะ ยีราฟ yaks กวาง ละมั่ง และ macropods บาง [3]ได้ยังได้แนะนำว่า notoungulates ยังพึ่ง rumination เมื่อเทียบกับ antlantogenates อื่น ๆ ที่พึ่งหมัก hindgut ทั่วไป ไม่แน่นอนทั้งหมด [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สัตว์เคี้ยวเอื้องเลี้ยงลูกด้วยนมที่มีความสามารถที่จะได้รับสารอาหารจากอาหารจากพืชโดยการหมักในกระเพาะอาหารเฉพาะก่อนที่จะมีการย่อยอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านการกระทำของจุลินทรีย์ กระบวนการนี้มักจะต้องใช้ ingesta หมัก (ที่รู้จักกันเคี้ยวเอื้อง) ที่จะซากและเคี้ยวอีกครั้ง กระบวนการของการ rechewing เคี้ยวเอื้องเพื่อทำลายลงพืชและกระตุ้นการย่อยอาหารที่เรียกว่าเคี้ยวเอื้อง. [1] [2] คำว่า "สัตว์เคี้ยวเอื้อง" มาจากภาษาละติน ruminare ซึ่งหมายความว่า "การเคี้ยวอีกครั้ง".

ประมาณ 150 สายพันธุ์ของสัตว์เคี้ยวเอื้องมีทั้งสายพันธุ์ที่เลี้ยงและสัตว์ป่า เลี้ยงลูกด้วยนมแมน ได้แก่ วัวแพะแกะยีราฟจามรีกวางละมั่งและ macropods บาง. [3] นอกจากนี้ยังได้รับการแนะนำว่า notoungulates ยังเป็นที่พึ่งครุ่นคิดเมื่อเทียบกับ antlantogenates อื่น ๆ ที่อาศัยในการหมัก hindgut ทั่วไปมากขึ้นแม้ว่าจะไม่ได้เป็นบางอย่างสิ้นเชิง. [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัตว์เคี้ยวเอื้องเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่สามารถได้รับสารอาหารจากพืช จากอาหารโดยการหมักในกระเพาะย่อยอาหารเฉพาะก่อนเป็นหลัก ผ่านการกระทำของจุลินทรีย์ โดยทั่วไปกระบวนการต้องหมัก ingesta ( เรียกว่าเอื้อง ) เป็น regurgitated แล้วเคี้ยวอีก กระบวนการของ rechewing สัตว์เคี้ยวเอื้องเพื่อเพิ่มเติมแบ่งลงเรื่องพืชและกระตุ้นการย่อยอาหารเรียกว่าการใคร่ครวญ [ 1 ] [ 2 ] คำว่า " เคี้ยวเอื้อง " มาจากภาษาละติน ruminare ซึ่งหมายความว่า " เคี้ยวอีกครั้ง "ประมาณ 150 ชนิดของสัตว์เคี้ยวเอื้อง ได้แก่ สายพันธุ์ ทั้งในประเทศ และป่า ruminating สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ได้แก่ โค กระบือ แพะ แกะ ยีราฟ วัวป่า กวาง ละมั่ง และบาง macropods [ 3 ] มันนอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่า notoungulates ยังอาศัยการใคร่ครวญ เป็นนอกคอกอื่น antlantogenates ที่อาศัยในการหมัก hindgut ทั่วไปมากขึ้น แม้ว่านี้ไม่ได้ทั้งหมดแน่นอน . [ 5 ]