As documented in Disyatat and Nakor

As documented in Disyatat and Nakornthab (2003), while Thailand’s banking sector is not excessively large relative to GDP from a cross- country perspective, it is the predominant channel of intermediation of funds in the economy. Thus compared to other countries in the region such as Hong Kong and Singapore, Thailand’s f inancial structure is much less balanced, relying heavily on bank-finance. That said, the importance of non-bank sources of intermediation has risen, on both the lending and saving sides

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามที่ระบุไว้ใน Disyatat และ Nakornthab (2003), ในขณะที่ภาคการธนาคารของประเทศไทยมีขนาดไม่ใหญ่มากเกินไปเมื่อเทียบกับ GDP จากมุมมองข้ามประเทศ มันเป็นช่องทางที่โดดเด่นของตั๋วเงินในระบบเศรษฐกิจ ดังนั้น เมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคเช่นฮ่องกงและสิงคโปร์ โครงสร้าง inancial f ของไทยมีมากน้อยความสมดุล หนักพึ่งธนาคาร-การเงิน ที่กล่าวว่า ความสำคัญของแหล่งที่ไม่ใช่ธนาคารของตั๋วได้เพิ่มขึ้น การให้ยืมและด้านการประหยัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นเอกสารใน Disyatat และ Nakornthab (2003) ในขณะที่ภาคการธนาคารของไทยไม่ได้เป็นญาติที่มีขนาดใหญ่มากเกินไปต่อจีดีพีจากมุมมองของประเทศข้ามก็เป็นช่องทางหลักของการเป็นสื่อกลางของเงินทุนในระบบเศรษฐกิจ เมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคเช่นฮ่องกงและสิงคโปร์ดังนั้นโครงสร้างทางการเงินของไทยมีมากน้อยสมดุลอาศัยอย่างหนักในการธนาคารการเงิน ที่กล่าวว่าความสำคัญของแหล่งที่ไม่ใช่ธนาคารของตัวกลางได้เพิ่มขึ้นทั้งในการให้กู้ยืมเงินและด้านการประหยัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามที่บันทึกไว้ใน disyatat และ nakornthab ( 2003 ) ในขณะที่ภาคธนาคารของไทยจะไม่มากเกินไปขนาดใหญ่เทียบกับ GDP จากข้ามประเทศ มุมมอง มันเด่นช่องของตัวกลางของเงินทุนในระบบเศรษฐกิจ ดังนั้น เมื่อเปรียบเทียบกับประเทศอื่นๆ ในภูมิภาค เช่น ฮ่องกง และสิงคโปร์ ไทยมีมากน้อย inancial F โครงสร้างสมดุล อาศัยอย่างหนักใน การเงิน ธนาคาร กล่าวว่า ความสำคัญของธนาคารไม่ใช่แหล่งของตัวกลางได้เพิ่มขึ้น ทั้งในด้านสินเชื่อและการบันทึก