“I’ve met this young lady before,”

“I’ve met this young lady before,” he said with a nod.

Chen Gongrang laughed, clasped his hands together and said, “As suspected for someone who lives and dies on the battlefields, you are not one to beat around the bushes. Ah Wei, offer General Ran a cup of tea. General, she is Ah Wei; her father is Chen Yuan, Chen Shihua. Though she is only a concubine’s daughter, she is well treasured and has always stayed with Chen Yuan’s wife. He does not have a legitimate daughter, so she is as good as one. If you find it agreeable, how about staying in Nan’yang a few more days to proceed with the wedding?”

Throughout Chen Gongrang’s long speech, he had constantly frowned and his tone had also been stiff from time to time. It couldn’t be helped. He honestly felt as if he was giving a daughter to the other party as a concubine instead of marrying her away as a wife. He had seen many scenarios, but never any wedding talks as ridiculous as this.

After he finished, Chen Gongrang bade a servant to bring a cup of tea to Chen Wei. Chen Wei held it with both hands and abashedly walked toward Ran Min.

When she couldn’t see him, her legs were lifeless and her mind was in a state of panic. For whatever reason, she felt alive again now that she got to see him. Although she was still nervous, pouring from her heart was mostly elation, longing and adoration. If only she could worship the ground he walked on!

Chen Wei came before Ran Min and, with the most beautiful posture, curtsied to him with the teacup raised above her head. She gazed up, her beautiful face taken by emotions and a deep flush, her bright eyes mad with love. “General Ran, have a cup of tea.”

Her voice drew long, her eyes a dreamy lull.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ฉันได้พบนี้หญิงสาวก่อน เขากล่าวพร้อมพยักหน้าเฉิน Gongrang หัวเราะ clasped มือกัน และกล่าว ว่า "เป็นที่น่าสงสัยสำหรับคนที่มีชีวิตอยู่ และตายในการรบ คุณไม่ได้หนึ่งตีรอบ ๆ พุ่มไม้ อา เว่ย มีวิ่งทั่วไปจิบชา ทั่วไป เธอเป็นอา เว่ย พ่อของเธอคือ เฉินหยวน เฉินแกงชิฮัว ว่าเธอเป็นลูกสาวของนางสนมเท่านั้น เธอจะต้องดี และมีอยู่เสมอกับภรรยาเฉินหยวน เขาไม่มีลูกสาวที่ถูกต้องตามกฎหมาย เธอเป็นคนดีเป็นหนึ่ง ถ้าคุณพบว่ามันน่าพอใจ การเข้า Nan'yang มากเพื่อดำเนินการงานแต่งงาน"ตลอดพูดนานเฉิน Gongrang เขามี frowned อย่างต่อเนื่อง และเสียงของเขายังมีแข็งเวลา มันไม่สามารถช่วย เขาตรงไปตรงมารู้สึกว่าเขาได้ให้ลูกสาวเพื่อเป็นนางสนมแทนที่จะแต่งงานกับเธอไปเป็นภรรยา เขาได้เห็นสถานการณ์ต่าง ๆ แต่ไม่มีพูดถึงแต่งงานที่ไร้สาระเช่นนี้หลังจากที่เขาเสร็จสิ้น เฉิน Gongrang bade ข้าจะนำชาไปเว่ยเฉิน เว่ยเฉินถือ ด้วยมือทั้งสอง และ abashedly เดินเข้าไปหานาทีวิ่งเมื่อเธอไม่เห็นเขา ขาของเธอตาย และใจของเธอในสภาพตื่นตระหนก เหตุผลใด เธอรู้สึกมีชีวิตอีกครั้งหลังจากที่เธอได้เห็นเขา แม้ว่าเธอยังคงประสาท เทจากหัวใจของเธอได้เป็นส่วนใหญ่ความอิ่มเอมใจ ความปรารถนา และชื่นชม ถ้าเพียงเธอสามารถบูชาดิน เขาเดินบนChen Wei came before Ran Min and, with the most beautiful posture, curtsied to him with the teacup raised above her head. She gazed up, her beautiful face taken by emotions and a deep flush, her bright eyes mad with love. “General Ran, have a cup of tea.”Her voice drew long, her eyes a dreamy lull.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ผมได้พบกับหญิงสาวคนนี้มาก่อน" เขากล่าวพร้อมกับพยักหน้า. เฉิน Gongrang หัวเราะประสานมือของเขาร่วมกันและกล่าวว่า "ในฐานะที่เป็นผู้ต้องสงสัยว่าสำหรับคนที่มีชีวิตอยู่และตายในสนามรบที่คุณไม่ได้หนึ่งที่จะชนะรอบพุ่มไม้ . อาเหว่ยนำเสนอทั่วไปวิ่งถ้วยชา ทั่วไป, เธอเป็นอาเหว่ย; พ่อของเธอเป็นเฉินหยวนเฉิน Shihua แม้เธอจะเป็นเพียงลูกสาวของนางสนมของเธอเป็นที่รักเป็นอย่างดีและมีอยู่เสมอกับภรรยาของเฉินหยวน เขาไม่ได้มีลูกสาวที่ถูกต้องเพื่อให้เธอเป็นดีหนึ่ง หากคุณพบว่ามันน่าพอใจวิธีการเกี่ยวกับการเข้าพักใน Nan'yang อีกไม่กี่วันในการดำเนินการเกี่ยวกับการจัดงานแต่งงาน? " ตลอดการพูดยาวเฉิน Gongrang ของเขาขมวดคิ้วอย่างต่อเนื่องและเสียงของเขาได้รับยังแข็งเป็นครั้งคราว มันช่วยไม่ได้ เขาตรงไปตรงมารู้สึกราวกับว่าเขาได้ให้ลูกสาวไปยังบุคคลอื่นเป็นนางสนมแทนการแต่งงานกับเธอออกไปเป็นภรรยา เขาได้เห็นหลายสถานการณ์ แต่ไม่เคยแต่งงานใด ๆ พูดเป็นไร้สาระเช่นนี้. หลังจากที่เขาเสร็จสิ้นเฉิน Gongrang สั่งคนรับใช้ที่จะนำถ้วยชาไปเฉินเหว่ย เฉินเหว่ยถือมันไว้ด้วยมือทั้งสอง abashedly เดินไปทางวิ่ง Min. เมื่อเธอไม่สามารถมองเห็นเขาขาของเธอก็ไม่มีชีวิตและจิตใจของเธออยู่ในสถานะของความหวาดกลัว สำหรับเหตุผลใดเธอรู้สึกมีชีวิตอีกครั้งว่าตอนนี้เธอได้ที่จะเห็นเขา แม้ว่าเธอจะยังคงประสาทไหลจากหัวใจของเธอส่วนใหญ่เป็นความอิ่มเอมใจปรารถนาและความรัก ถ้าเพียง แต่เธอจะได้นมัสการพื้นดินที่เขาเดินบน! เฉินเหว่ยมาก่อนที่จะวิ่งมินและมีท่าที่สวยที่สุด curtsied กับเขาด้วยถ้วยน้ำชาที่เกิดขึ้นเหนือหัวของเธอ เธอจ้องมองขึ้นใบหน้าที่สวยงามของเธอที่ถ่ายโดยอารมณ์และล้างลึกดวงตาสดใสของเธอบ้าไปด้วยความรัก "วิ่งทั่วไป, มีถ้วยชา." เสียงของเธอดึงยาวดวงตาของเธอกล่อมฝัน