This temple contains supreme examples of Lanna art. A chedi was first built by King Pha Yu (r.1337-55) to house the bones of his father King Kam Fu (r.1328- 37). The original name of the temple was Wat Li Chiang Phra but this was changed to Wat Phra Singh when the Phra Sihing Buddha image was first housed there in 1367.
The temple was almost certainly abandoned before Kawila re-established it by building the ubosot, and rebuilding the chedi. Chao Thammalangka (r.1813-21) and his successor, Chao Kham Fan (r. 1821-1825) further added (or rebuilt) the Viharn Lai Kham and the elegant scripture library building. Further renovations were carried out in the 1920's when Khru Ba Srivichai supervised the construction of the present main viharn and rebuilt the chedi. The ubosot and scripture library were renovated in 1929.
The recently restored Viharn Lai Kham is a classic example of a Lanna style viharn and was built to house the Phra Sihing image enthroned inside. Lai Kham refers to the elegant gold tracery used for decoration. The front of the building is in three tiers. The portico has finely carved gables as well as an ornate stucco sum above the main doors.
On the inner walls of the Viharn Lai Kham are some murals originally commissioned by Chao Thammalangka. These are famous for their period style and the detail depicting earthy northern Thai scenes and the ways of the Burmese Court.
The murals show two fables. Prince Sang Thong of the Golden Conch lies on the north wall and the Heavenly Phoenix takes up the south. The fables illustrate the long suffering of heroes fighting against the powerful forces of evil before Indra intervenes and allows good to ultimately triumph.
Recent restoration has removed the earlier restoration of the 1920's to show clearly the original style of the work. Much of the detail has been lost, however.
The north wall shows work done by a Chinese artist whose likeness is found in a small picture at the top in the middle of the wall.
Directly to the east of the main chedi, the wooden ubosot has ornate carvings around its doors and stucco patterns on the wooden pillars. The ubosot, which is usually locked, contains a tower-like shrine known as a mondop. The shape of the shrine was said to be similar to an earlier structure that used to stand in Wat Phra Yeun, Lamphun.
The small scripture repository - ho trai - in the north-east corner is the finest of its type in the north. It sits atop a raised base decorated with stucco Devas. The upper wooden structure is decorated with carvings and stucco and is covered in glass mosaic and gilded lacquer.
At the back of the compound are the temple administration buildings, monks' kuti and a small hall contains a reclining Buddha.
วัดนี้ประกอบด้วยตัวอย่างสุดยอดของศิลปะล้านนา เจดีย์เป็นครั้งแรกได้ถูกสร้างขึ้น โดยกษัตริย์ผา Yu (r.1337-55) ไปบ้านอัฐิของบิดากษัตริย์คำฟู (r.1328-37) ชื่อเดิมของวัดเป็นวัดลีเชียงพระ แต่นี้ถูกเปลี่ยนเป็นวัดพระสิงห์พระรูป Sihing พระพุทธรูปเป็นครั้งแรกแห่งมี 1367 วัดถูกละทิ้งก่อนที่พลเมืองสร้างมันสร้างอุโบสถ และฟื้นฟูเจดีย์เกือบแน่นอน เจ้า Thammalangka (r.1813-21) และสืบของเขา เจ้าคำพัดลม (r. ประสบ-1825) เพิ่มเติมเพิ่ม (หรือสร้าง) องค์ลายคำและตึกห้องสมุดห้องพระคัมภีร์ ปรับปรุงเพิ่มเติมถูกดำเนินใน 1920 เมื่อครูบา Srivichai แบบมีผู้สอนการก่อสร้างประกอบหลักปัจจุบัน และสร้างเจดีย์ ห้องสมุดอุโบสถและพระคัมภีร์ได้ถูกปรับปรุงในปีพ.ศ. 2472 ล่าสุดคืนประกอบลายคำเป็นตัวอย่างที่คลาสสิกขององค์เป็นแบบล้านนา และสร้างภาพรูป Sihing พระภายในบ้าน ลายคำอ้างอิงที่ใช้สำหรับตกแต่งลวดลายทองสวยงาม ด้านหน้าของอาคารอยู่ในระดับที่สาม โก้ได้แกะสลักประณีตหน้าจั่วเป็นผลรวมมีสระว่ายน้ำข้างประตูหลัก บนผนังภายในองค์ลายคำเป็นภาพจิตรกรรมบางเดิม โดยกล่าวว่าเจ้า Thammalangka เหล่านี้เป็นลักษณะของรอบระยะเวลาและรายละเอียดที่แสดงให้เห็นถึงพลังเหนือไทยฉากและวิธีการของศาลพม่า The murals show two fables. Prince Sang Thong of the Golden Conch lies on the north wall and the Heavenly Phoenix takes up the south. The fables illustrate the long suffering of heroes fighting against the powerful forces of evil before Indra intervenes and allows good to ultimately triumph. Recent restoration has removed the earlier restoration of the 1920's to show clearly the original style of the work. Much of the detail has been lost, however. The north wall shows work done by a Chinese artist whose likeness is found in a small picture at the top in the middle of the wall. Directly to the east of the main chedi, the wooden ubosot has ornate carvings around its doors and stucco patterns on the wooden pillars. The ubosot, which is usually locked, contains a tower-like shrine known as a mondop. The shape of the shrine was said to be similar to an earlier structure that used to stand in Wat Phra Yeun, Lamphun. The small scripture repository - ho trai - in the north-east corner is the finest of its type in the north. It sits atop a raised base decorated with stucco Devas. The upper wooden structure is decorated with carvings and stucco and is covered in glass mosaic and gilded lacquer. At the back of the compound are the temple administration buildings, monks' kuti and a small hall contains a reclining Buddha.
การแปล กรุณารอสักครู่..