Malcolm Malcolmson was a student at

Malcolm Malcolmson was a student at college. Malcolm
was twenty-one and he was in his final year. Classes had
finished and Malcolm was studying hard for his
examinations. But Malcolm was unable to study at home.
He lived with his family and the large house was always
noisy.
‘I can’t study here at home,’ Malcolm told his father. ‘It’s
far too noisy. I’m going to find a quiet house in a small
country town. I’ll be alone there and I’ll be able to work
hard.’
His father agreed and Malcolm packed all his books and
papers into a suitcase. He took a train to a small quiet town
called Benchurch. Benchurch is in the country. Malcolm
had never been there before.
Malcolm stayed the first night in a small hotel. The next
morning, after breakfast, he walked round the town. In the
quietest part of the town, Malcolm found a large, old house.
The garden in front of the house was very untidy and the
house looked empty. There was a shop not very far from the
house. Malcolm went into the shop and asked about the old
house.
‘Does anyone live in that old house down the street?’
Malcolm asked the man in the shop.
‘The house is empty,’ replied the man. ‘No one has lived
there for many years. Go to the lawyer in the High Street.
He knows about the house. He’ll be able to help you.’
Malcolm walked back to the High Street. The lawyer’soffice was near the hotel. Malcolm went into the office and
met the lawyer.
‘That house has been empty for many, many years,’ the
lawyer told him. ‘There is a story about the house. People
say strange things about it. No one wants to live there.’
‘I am a student,’ Malcolm replied. ‘I want to study hard
and I’m not worried about stories. I like that old house and I
want to live there. It’s very quiet and I’ll be able to work
hard at my studies.’
Malcolm gave the lawyer enough money to rent the
house for a month. The lawyer handed him the keys to the
house. Malcolm took the keys and walked back to the hotel.
He packed his suitcase and got ready to leave.
‘I’m leaving now,’ he told the woman who owned the
hotel.
‘Are you leaving the town?’ the woman asked him.
‘No,’ replied Malcolm, ‘I’m going to stay here, in
Benchurch. I have found an old house. It’s very quiet and
I’ll be able to work hard there.
The woman asked him about the house. When Malcolm
told her, she looked frightened.
‘You can’t live there,’ she said. ‘You can’t live in that
house. That’s the Judge’s House.’
‘Why are you so afraid?’ Malcolm asked her. ‘What is
wrong with the Judge’s House? Tell me about it.’
‘A famous judge lived there a long time ago,’ the woman
explained. ‘He was a very cruel man. He had no mercy on
any criminal. He ordered the criminals to be hanged. Many
people died because he showed them no mercy.’
The woman’s face was white. She was very, very afraid.
But Malcolm was busy thinking about his examinations. He
did not notice the woman’s fear.‘Don’t worry about me,’ he told her. ‘I have my work to
do. I’ll be very busy. I have a lot of studying to do and
many books to read. I won’t have any time to be afraid of
stories.’
Malcolm said goodbye to the owner of the hotel. She
looked very unhappy, but she did not say any more.
Malcolm picked up his suitcase and walked from the hotel
to the Judge’s House.Malcolm unlocked the door and went inside. The rooms
were very dark. Malcolm pulled aside the dark, heavy
curtains. The furniture in the rooms was old. It was all
covered with sheets. The dining room was big and there
was a large table in the centre. Malcolm decided to live in
that one room.
I’ll work in this room and I’ll eat and sleep here, he said
to himself. I do not need any of the other rooms.
He moved the chairs in the dining-room to one side. Hecarried a bed from a bedroom and put it beside a wall. He lit
a fire and put his books on the big table. He started studying
and worked until the evening. In the evening, he prepared
some supper. After supper, it was beginning to get dark.
The daylight was fading. Malcolm lit a lamp and put some
more wood on the fire. Then he sat down again at the table
and continued studying.
He worked until eleven o’clock. Then he stopped and
made a pot of tea. He put some more wood on the fire.
Outside the light of the lamp and the light of the fire, the
room was very dark. There were dark shadows on the walls
and behind the chairs. But Malcolm was happy. He was
working hard.
I can work really hard here, he said to himself. I’ll do well
in the examinations.
There was an old wooden chair beside the fire. The chair
had a high back and it looked comfortable. Malcolm sat
down in this chair and drank his tea. At first, the house was
very quiet. There was no noise in the room at all. But then
Malcolm heard a noise. He listened carefully. The noise was
getting louder.
Rats, said Malcolm to himself. The light from the fire
and from my lamp frightened them away at first. Now they
have become used to the light. They are no longer afraid.
They have come to look at me. They want to know who I
am.
The rats were everywhere. They were running across the
floor and over the furniture. Malcolm heard them running
under the wooden floor beneath his feet. They ran in and
out of holes in the walls. They squeaked and they scratched.
Malcolm was not afraid. Rats did not frighten him. He
finished drinking his tea. Then he got up and picked up thelamp. He walked round the room. He lifted the lamp high and looked at the walls. There were some old paintings hanging on the walls. The paintings were covered with dirt and dust. Malcolm was unable to see them clearly. The rats were watching him. He saw their bright eyes shining in the lamplight. When he came too near them, the rats ran quickly away.Then Malcolm saw something very strange. There was a rope hanging beside the old wooden, high-backed chair. The rope hung from the ceiling between the fire and the chair The rope was fixed to a big alarm bell on the roof of the house. If anyone pulled the rope, the alarm bell rang.Malcolm went back to the fire and sat down on the chair. He drank another cup of tea. Then he went back to the big table and read some more books. The noise of the rats continued, but he did not notice it. Malcolm sat reading for hour after hour. Suddenly he looked up from his books. Something had happened. He listened carefully. The rats had stopped their noise. There was complete silence in the room. Malcolm looked at the fire. He had forgotten to put more wood on and the fire was almost out. Then Malcolm felt a sudden, cold shiver running through his body.Malcolm looked at the high-backed chair by the fire. Something was sitting on the chair. It was an enormous rat. Malcolm had never seen such a large rat in his life. It was looking at Malcolm and it did not move. Malcolm picked up a book from the table. He raised his arm and threw the book at the rat but the rat did not move. It opened its mouth and showed its big, sharp teeth. Its gleaming red eyes loo cruel in the lamplight.Malcolm stood up quickly. As soon as he stood up, the rat moved. It jumped from the chair to the rope of the alarm- bell. It ran up the rope and disappeared into the darkness. Immediately, the other rats came back again. They came out of the holes in the walls. The room was onc more filled with the noise of their squeaking and scratching. Malcolm looked at his watch. It was nearly morning. He lay down on the bed and fell asleep. When he woke up again, the sun was shining through the windows.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Malcolm Malcolmson เป็นนักศึกษาในวิทยาลัย Malcolmมีน้อยและเขาอยู่ในปีสุดท้ายของเขา ชั้นเรียนได้เสร็จสิ้น และ Malcolm เรียนหนักสำหรับเขาตรวจสอบ แต่ Malcolm ไม่สามารถเรียนที่บ้านเขาอาศัยอยู่กับครอบครัว และบ้านหลังใหญ่ได้เสมอเสียงดัง'ไม่เรียนที่นี่ที่บ้าน Malcolm บอกพ่อ ' มีเสียงดังเกินไป ฉันจะค้นหาบ้านพักขนาดเล็กเมืองประเทศ ฉันจะอยู่คนเดียว และจะสามารถทำงานยาก 'พ่อของเขาตกลง และ Malcolm บรรจุหนังสือทั้งหมด และเอกสารในกระเป๋าเดินทาง เขาเอาการรถไฟไปเมืองเล็ก ๆ เงียบสงบเรียกว่า Benchurch Benchurch อยู่ในประเทศ Malcolmไม่เคยมีก่อนการMalcolm พักคืนแรกในโรงแรมขนาดเล็ก ถัดไปเช้า หลังอาหารเช้า เขาเดินรอบเมือง ในส่วนที่เงียบสงบที่สุดของเมือง Malcolm พบบ้านใหญ่ เก่าสวนหน้าบ้านถูกมาก untidy และบ้านดูว่างเปล่า มีร้านไม่ไกลจากบ้าน Malcolm เดินเข้าไปในร้าน และถามเกี่ยวกับเก่าบ้าน'ใครอยู่ในบ้านเก่าลงบนถนนหรือไม่'Malcolm ถามคนในร้าน'บ้านเปล่า ตอบกลับคน ' ไม่มีใครมีชีวิตอยู่มีหลายปี ไปยังทนายความถนนสูงเขารู้เกี่ยวกับบ้าน เขาจะสามารถช่วยคุณ "Malcolm เดินกลับไปถนน Lawyer'soffice ที่สะดวกได้ Malcolm เดินเข้าไปในสำนักงาน และพบทนายความ'บ้านถูกว่างสำหรับหลาย ๆ คน ในปีทนายบอกเขา ' มีเรื่องราวเกี่ยวกับบ้าน คนพูดสิ่งที่แปลกเกี่ยวกับมัน ไม่มีใครอยากมีชีวิตอยู่ ''ฉันเป็นนักเรียน Malcolm ตอบกลับ ' อยากจะร่ำเรียนและผมไม่กังวลเรื่อง ชอบบ้านเก่าและต้องการอยู่ที่นั่น สวย และจะสามารถทำงานยากที่การศึกษาของฉัน.'Malcolm ให้ทนายความเพียงพอเงินเช่าบ้านของเดือน ทนายความมอบเขาคีย์เพื่อบ้าน Malcolm เอาคีย์ และเดินกลับไปที่โรงแรมเขาบรรจุกระเป๋าเดินทางของเขา และพร้อมที่จะปล่อยให้มี'ออกตอนนี้ เขาบอกว่า ผู้หญิงที่เป็นเจ้าของโรงแรม'คุณออกจากเมือง ' ผู้หญิงถามเขาตอบ Malcolm 'ไม่ ' ฉันกำลังไปพักที่นี่ ในBenchurch พบบ้านเก่า สวย และฉันจะสามารถทำงานหนักมีผู้หญิงถามเขาเกี่ยวกับบ้าน เมื่อ Malcolmบอกเธอ เธอดูกลัว'คุณไม่สามารถอยู่ที่นั่น ก็ได้ ' คุณไม่สามารถอาศัยอยู่ในที่บ้าน ที่อยู่ของผู้พิพากษา ''เหตุใดคุณกลัว' Malcolm ถามเธอ ' คืออะไรผิดกับผู้พิพากษาของบ้าน บอกฉันเกี่ยวกับมัน "'ผู้พิพากษาที่มีชื่อเสียงอยู่ที่นั่นนานมาแล้ว หญิงอธิบาย ' เขาเป็นคนโหดร้ายมากขึ้น เขามีความเมตตาไม่ทางอาญาใด ๆ เขาสั่งอาชญากรจะถูกแขวนคอ หลายคนตาย เพราะเขาพบพวกเขาความเมตตาไม่ 'ใบหน้าของผู้หญิงมีสีขาว เธอกลัวมาก มากแต่ Malcolm คิดยุ่งเกี่ยวกับเขาสอบ เขาไม่ได้สังเกตผู้หญิงกลัว ' ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับผม เขาบอกว่า เธอ ' มีงานของฉันทำ จะมากขึ้น มีเรียนทำ และหนังสือในการอ่าน ไม่มีก็น่ากลัวเรื่องนี้ 'Malcolm กล่าวลาเจ้าของโรงแรม เธอดูไม่มีความสุขมาก แต่เธอไม่ได้พูดต่อไปMalcolm รับกระเป๋าเดินทางของเขา และเดินจากโรงแรมให้ผู้พิพากษา House.Malcolm ปลดล็อคประตู และเข้าไปภายใน ห้องพักไม่มืดมาก Malcolm ดึงไว้มืด หนักผ้าม่าน เฟอร์นิเจอร์ในห้องเก่าได้ มีทั้งหมดปกคลุม ด้วยแผ่น ห้องรับประทานอาหารที่มีขนาดใหญ่ และมีโต๊ะในห้องได้ Malcolm ตัดสินใจที่จะอยู่ในห้องที่หนึ่งจะทำงานในห้องนี้ และฉันจะกิน และนอนที่นี่ เขากล่าวว่าตนเอง ไม่ต้องมีห้องอื่น ๆเขาย้ายเก้าอี้ในห้องครัวไปด้านใดด้านหนึ่ง Hecarried เตียงจากห้องนอน และวางข้างกำแพง เขาสว่างไฟ และวางหนังสือบนโต๊ะขนาดใหญ่ เขาเริ่มต้นเรียนและทำงานจนเย็น ในตอนเย็น เขาเตรียมซุปเปอร์บาง หลังจากซุปเปอร์ มันถูกเริ่มจะมืดตามฤดูกาลมีเฟด Malcolm แสงโคมไฟ และใส่บางไม้เพิ่มเติมไฟ แล้วเขานั่งลงอีกครั้งที่ตารางและการศึกษาอย่างต่อเนื่องเขาทำงานจนกระทั่งเอ็ดโมง แล้วเขาหยุดการทำงาน และทำหม้อน้ำ เขาวางไม้บางเพิ่มเติมไฟภายนอกแสงของโคมไฟและแสงไฟ การห้องนั้นมืดมาก มีเงามืดบนผนังและ หลังเก้าอี้ แต่ Malcolm มีความสุข เขาทำงานหนักสามารถทำงานจริง ๆ ที่นี่ เขากล่าวว่า ตนเอง ฉันจะทำอย่างไรดีในการสอบมีเก้าอี้ไม้ตัวเก่าข้างไฟ เก้าอี้มีหลังสูง และดูสะดวกสบาย Malcolm เสาร์ลงในเก้าอี้นี้ และดื่มชาของเขา ตอนแรก บ้านถูกเงียบ มีสำคัญ ๆ ในห้องเลย แต่แล้วMalcolm ได้ยินเสียงดัง เขาฟังอย่างระมัดระวัง มีเสียงรบกวนการดังRats กล่าว Malcolm พระองค์ แสงจากไฟและจากหลอดไฟของฉันกลัวพวกเขาไปในตอนแรก ตอนนี้พวกเขาได้กลายเป็นใช้กับไฟ พวกเขาจะไม่กลัวพวกเขามาที่ฉัน พวกเขาต้องการรู้ว่าที่ฉันน.หนูได้เลย พวกเขาถูกใช้ในการพื้น และเฟอร์นิเจอร์ Malcolm ได้ยินพวกเขาทำงานภายใต้พื้นไม้ใต้เท้าของเขา พวกเขาวิ่งใน และออกของหลุมในผนัง พวกเขา squeaked และพวกเขามีรอยขีดข่วนไม่กลัว Malcolm หนูได้ไม่ขู่เขา เขาเสร็จสิ้นการดื่มชาของเขา แล้วเขามีค่า และรับค่า thelamp เขาเดินรอบห้อง เขายกไฟสูง และมองที่ผนัง บางเก่าภาพวาดบนผนังได้ ภาพถูกปกคลุม ด้วยสิ่งสกปรกและฝุ่นละออง Malcolm ไม่เห็นชัดเจน หนูได้ดูเขา เขาเห็นตาใสแวววาวในตัว lamplight เมื่อเขามาเกินไปใกล้กับพวกเขา หนูวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว แล้ว Malcolm เห็นสิ่งแปลก ๆ มีเชือกห้อยข้างเก้าอี้ สำรองสูง ไม้เก่า เชือกแขวนจากเพดานระหว่างไฟและเก้าอี้เชือกถูกยึดให้ระฆังปลุกขนาดใหญ่บนหลังคาบ้าน ถ้าใครดึงเชือก ระฆังปลุกรัง Malcolm ไปไฟ และนั่งลงบนเก้าอี้ ดื่มชาอีกถ้วย แล้วเขาก็กลับไปตารางใหญ่ และอ่านหนังสือเพิ่มเติมบางอย่าง เสียงของหนูต่อ แต่เขาไม่ได้สังเกต Malcolm นั่งอ่านสำหรับ hour จาก hour ทันใดนั้นเขาหาจากหนังสือของเขา สิ่งที่เกิดขึ้น เขาฟังอย่างระมัดระวัง หนูได้หยุดเสียงของพวกเขา มีความเงียบสมบูรณ์ในห้อง Malcolm มองที่ไฟ เขาลืมใส่ไม้เพิ่มเติม และไฟถูกเกือบหมด แล้ว Malcolm รู้สึกแบบฉับพลัน เย็นศิวะไหลผ่านร่างกายของเขา ดูที่เก้าอี้สำรองสูง Malcolm ด้วยไฟ บางนั่งอยู่บนเก้าอี้ ก็หนูเป็นอย่างมาก Malcolm ไม่เคยเห็นหนูใหญ่ในชีวิตของเขา มันถูกมองที่ Malcolm และมันไม่ได้ย้าย Malcolm เบิกค่าหนังสือจากตาราง เขายกแขนของเขา และโยนหนังสือที่หนู แต่หนูไม่ย้าย เปิดปากของมัน และแสดงให้เห็นว่าฟันของใหญ่ คม สีแดงมันวาวดวงตาโหดร้ายใน lamplight loo Malcolm ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เขาลุกขึ้นยืน หนูย้าย มันไปจากเก้าอี้ไปเชือกระฆังปลุก มันวิ่งขึ้นเชือก และหายไปในความมืด ทันที หนูจะกลับมาอีกครั้ง พวกเขามาจากหลุมในผนัง ห้องพักมีมากเต็มไป ด้วยเสียงของ squeaking เกา onc Malcolm มองที่นาฬิกาของเขา ก็เกือบเช้า เขานอนลงบนเตียงนอน และหลับ เมื่อเขาตื่นขึ้นอีก ดวงอาทิตย์ส่องผ่านหน้าต่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มัลคอล์ Malcolmson เป็นนักเรียนที่วิทยาลัย
มัลคอล์เป็นยี่สิบเอ็ดและเขาอยู่ในปีสุดท้ายของเขา การเรียนการสอนได้เสร็จสิ้นแล้วและมัลคอล์ได้เรียนยากสำหรับเขาการตรวจสอบ มัลคอล์ แต่ไม่สามารถที่จะเรียนที่บ้าน. เขาอาศัยอยู่กับครอบครัวของเขาและบ้านหลังใหญ่ก็มักจะมีเสียงดัง. 'ฉันไม่สามารถเรียนที่นี่ที่บ้าน' มิลล์บอกว่าพ่อของเขา 'มันไกลเกินไปที่มีเสียงดัง ฉันจะไปหาที่เงียบสงบในบ้านเล็ก ๆเมืองของประเทศ ฉันจะเป็นคนเดียวที่นั่นและผมจะสามารถที่จะทำงานอย่างหนัก. พ่อของเขาเห็นด้วยและมิลล์ส์บรรจุหนังสือทุกเล่มของเขาและเอกสารลงในกระเป๋าเดินทาง เขาเอารถไฟไปยังเมืองที่เงียบสงบเล็ก ๆที่เรียกว่า Benchurch Benchurch อยู่ในประเทศ มัลคอล์ไม่เคยมีมาก่อน. มิลล์อยู่ในคืนแรกในโรงแรมขนาดเล็ก ถัดไปตอนเช้าหลังอาหารเช้าที่เขาเดินรอบเมือง ในส่วนที่เงียบสงบของเมืองมิลล์ส์พบว่ามีขนาดใหญ่บ้านเก่า. สวนหน้าบ้านเป็นระเบียบมากและบ้านที่ว่างเปล่ามอง มีร้านค้าไม่ได้ไกลมากจากบ้าน มัลคอล์เดินเข้าไปในร้านและถามเกี่ยวกับเก่าบ้าน. 'ไม่มีใครอาศัยอยู่ในบ้านหลังเก่าที่ลงถนน? "มัลคอล์ถามคนในร้าน.' บ้านหลังนี้เป็นที่ว่างเปล่า" ชายคนนั้นตอบ 'ไม่มีใครได้อาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหลายปี ไปที่ทนายความในสูงถนน. เขารู้เกี่ยวกับบ้าน เขาจะสามารถที่จะช่วยให้คุณ. มัลคอล์เดินกลับไปที่ถนน lawyer'soffice อยู่ใกล้โรงแรม มัลคอล์เดินเข้าไปในสำนักงานและพบทนายความ. 'บ้านที่ได้รับว่างสำหรับหลาย ๆ คนหลายปีที่ผ่านส์ทนายความบอกเขาว่า 'มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับบ้านคือ คนพูดสิ่งที่แปลก ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่มีใครต้องการที่จะอาศัยอยู่ที่นั่น. '' ฉันเป็นนักเรียน 'มัลคอล์ตอบ "ผมต้องการที่จะเรียนหนักและฉันไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่อง ฉันชอบที่บ้านเก่าและฉันต้องการที่จะอาศัยอยู่ที่นั่น มันเงียบมากและฉันจะสามารถที่จะทำงานอย่างหนักที่การศึกษาของฉัน. มิลล์ส์ให้ทนายความมีเงินมากพอที่จะให้เช่าที่บ้านเป็นเวลาหนึ่งเดือน ทนายความมือเขาคีย์เพื่อบ้าน มัลคอล์เอากุญแจและเดินกลับไปที่โรงแรม. เขาบรรจุกระเป๋าเดินทางของเขาและมีความพร้อมที่จะออกจาก. 'ฉันออกตอนนี้เขาบอกว่าผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นเจ้าของที่โรงแรม.' คุณออกจากเมือง? ผู้หญิงคนนั้นถามเขา. 'ไม่' มิลล์ส์ตอบ "ฉันจะอยู่ที่นี่ในBenchurch ฉันได้พบบ้านเก่า มันมากเงียบสงบและฉันจะสามารถที่จะทำงานหนักมี. หญิงถามเขาเกี่ยวกับบ้าน เมื่อมัลคอล์บอกเธอว่าเธอมองกลัว. 'คุณไม่สามารถอาศัยอยู่ที่นั่น' เธอกล่าวว่า 'คุณไม่สามารถมีชีวิตอยู่ในบ้าน นั่นคือผู้พิพากษาบ้าน. '' ทำไมคุณกลัวเหรอ? ' มัลคอล์ถามเธอ 'อะไรคือสิ่งที่ผิดปกติกับผู้พิพากษาบ้าน? บอกฉันเกี่ยวกับมัน. 'ผู้พิพากษาที่มีชื่อเสียงอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานที่ผ่านมา' ผู้หญิงคนนั้นอธิบาย 'เขาเป็นคนที่โหดร้ายมาก เขามีความเมตตาไม่เกี่ยวกับความผิดทางอาญาใด ๆ เขาสั่งให้อาชญากรจะต้องถูกแขวนคอ หลายคนเสียชีวิตเพราะเขาพบว่าพวกเขาไม่มีความเมตตา. ใบหน้าของผู้หญิงที่เป็นสีขาว เธอเป็นอย่างมากกลัวมาก. แต่มัลคอล์กำลังยุ่งเกี่ยวกับการตรวจสอบความคิดของเขา เขาไม่ได้สังเกตเห็น fear.'Don't ผู้หญิงกังวลเกี่ยวกับผม "เขาบอกเธอ "ผมมีงานของฉันที่จะทำ ฉันจะยุ่งมาก ฉันมีจำนวนมากของการศึกษาที่จะทำและหนังสือหลายเล่มที่จะอ่าน ฉันจะไม่ได้มีเวลาที่จะต้องกลัวใด ๆเรื่องราว. มัลคอล์บอกลาเจ้าของโรงแรม เธอมองความสุขมาก แต่เธอไม่ได้พูดใด ๆ เพิ่มเติม. มัลคอล์หยิบกระเป๋าเดินทางของเขาและเดินจากโรงแรมไป House.Malcolm ของผู้พิพากษาได้ปลดล็อคประตูและเข้าไปข้างใน ห้องพักมีสีเข้มมาก มัลคอล์ดึงกันที่มืดหนักผ้าม่าน เฟอร์นิเจอร์ในห้องพักเป็นเก่า มันเป็นทุกที่ปกคลุมไปด้วยแผ่น ห้องรับประทานอาหารขนาดใหญ่และมีเป็นตารางขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง มิลล์ส์ตัดสินใจที่จะอาศัยอยู่ในที่ห้องหนึ่ง. ฉันจะทำงานในห้องนี้และฉันจะกินและการนอนหลับที่นี่เขาพูดกับตัวเอง ผมไม่จำเป็นต้องมีห้องพักอื่น ๆ . เขาย้ายเก้าอี้ในห้องรับประทานอาหารไปด้านใดด้านหนึ่ง Hecarried เตียงจากห้องนอนและวางไว้ที่ข้างกำแพง เขาไฟไฟและใส่หนังสือของเขาบนโต๊ะขนาดใหญ่ เขาเริ่มเรียนและทำงานจนถึงเวลาเย็น ในช่วงเย็นที่เขาเตรียมอาหารมื้อเย็นบาง หลังจากอาหารมื้อเย็นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่จะได้รับความมืด. กลางวันได้จางหายไป มัลคอล์ไฟโคมไฟและนำบางส่วนไม้อื่น ๆ บนกองไฟ จากนั้นเขาก็นั่งลงอีกครั้งที่โต๊ะและยังคงศึกษา. เขาทำงานจนกว่า 11:00 จากนั้นเขาก็หยุดและทำหม้อชา เขาวางไม้บางอย่างเพิ่มเติมเกี่ยวกับไฟ. นอกแสงของหลอดไฟและแสงไฟที่ห้องมืดมาก มีเงาดำอยู่บนผนังและด้านหลังเก้าอี้ มัลคอล์ แต่ก็มีความสุข เขาเป็นคนที่ทำงานอย่างหนัก. ผมสามารถทำงานได้ยากจริงๆที่นี่เขาพูดกับตัวเอง ฉันจะทำดีในการสอบ. มีเก้าอี้ไม้เก่าอยู่ข้างกองไฟ เก้าอี้ที่มีกลับมาสูงและมันดูสะดวกสบาย มัลคอล์นั่งลงในเก้าอี้นี้และดื่มชาของเขา ตอนแรกที่บ้านเป็นที่เงียบสงบมาก มีสัญญาณรบกวนในห้องพักไม่ได้เลย แต่แล้วมัลคอล์ได้ยินเสียง เขาฟังอย่างระมัดระวัง เสียงที่ได้รับดัง. หนูมิลล์ส์กับตัวเองกล่าวว่า แสงจากไฟและโคมไฟจากฉันกลัวพวกเขาออกไปในตอนแรก ตอนนี้พวกเขาได้กลายเป็นที่ใช้แสง พวกเขาจะไม่กลัว. พวกเขาได้มามองมาที่ฉัน พวกเขาต้องการที่จะรู้ว่าใครที่ฉันam. หนูได้ทุกที่ พวกเขากำลังวิ่งข้ามชั้นและมากกว่าเฟอร์นิเจอร์ มัลคอล์ได้ยินพวกเขาทำงานภายใต้พื้นไม้ใต้เท้าของเขา พวกเขาวิ่งเข้าไปในห้องและออกจากหลุมในผนัง พวกเขาแหลมและพวกเขามีรอยขีดข่วน. มิลล์ส์ไม่กลัว หนูไม่ได้ทำให้เขาตกใจ เขาเสร็จสิ้นการดื่มชาของเขา จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและหยิบขึ้นมา thelamp เขาเดินรอบห้อง เขายกไฟสูงและมองไปที่ผนัง มีบางภาพวาดเก่าที่แขวนอยู่บนผนังได้ ภาพวาดที่ถูกปกคลุมไปด้วยสิ่งสกปรกและฝุ่น มัลคอล์ก็ไม่สามารถที่จะเห็นพวกเขาได้อย่างชัดเจน หนูถูกเฝ้าดูเขา เขาเห็นดวงตาสดใสของพวกเขาในตะเกียงส่องแสง เมื่อเขามาใกล้พวกเขามากเกินไปหนูวิ่งได้อย่างรวดเร็ว away.Then มัลคอล์เห็นบางสิ่งบางอย่างที่แปลกมาก มีเชือกแขวนอยู่ข้างไม้เก่า, เก้าอี้สูงได้รับการสนับสนุนเป็น เชือกห้อยลงมาจากเพดานระหว่างไฟและเก้าอี้เชือกที่ถูกจับจ้องไปที่ระฆังปลุกขนาดใหญ่บนหลังคาของบ้านที่ ถ้าใครดึงเชือกระฆัง rang.Malcolm ปลุกเดินกลับไปที่ไฟและนั่งลงบนเก้าอี้ เขาดื่มชาอีกหนึ่งถ้วย จากนั้นเขาก็เดินกลับไปที่โต๊ะใหญ่และอ่านหนังสือให้มากขึ้น เสียงของหนูอย่างต่อเนื่อง แต่เขาไม่ได้แจ้งให้ทราบว่า มัลคอล์นั่งอ่านชั่วโมงหลังจากชั่วโมง ทันใดนั้นเขาเงยหน้าขึ้นจากหนังสือของเขา บางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้น เขาฟังอย่างระมัดระวัง หนูได้หยุดเสียงของพวกเขา มีความเงียบสมบูรณ์อยู่ในห้องพัก มัลคอล์มองไปที่ไฟไหม้ เขาลืมที่จะใส่เพิ่มเติมเกี่ยวกับไม้และไฟก็เกือบจะออก จากนั้นมัลคอล์รู้สึกทันทีสั่นเย็นวิ่งผ่าน body.Malcolm ของเขามองไปที่เก้าอี้สูงได้รับการสนับสนุนด้วยไฟ อะไรบางอย่างที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ มันเป็นหนูมหาศาล มัลคอล์ไม่เคยเห็นเช่นหนูที่มีขนาดใหญ่ในชีวิตของเขา มันถูกมองที่มัลคอล์และมันก็ไม่ได้ย้าย มัลคอล์หยิบหนังสือจากตาราง เขายกแขนของเขาและโยนหนังสือที่หนู แต่หนูไม่ได้ย้าย มันเปิดปากของมันและแสดงให้เห็นขนาดใหญ่ของฟันคม ดวงตาสีแดงของมันแพรว Loo โหดร้ายใน lamplight.Malcolm ยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เขาลุกขึ้นยืนหนูย้าย มันกระโดดลงมาจากเก้าอี้เชือกของระฆัง alarm- มันวิ่งขึ้นเชือกและหายไปในความมืด ทันทีหนูอื่น ๆ กลับมาอีกครั้ง พวกเขาออกมาจากหลุมในผนัง ห้องพักที่ได้รับการ ONC เต็มมากขึ้นด้วยเสียงของการรับสารภาพของพวกเขาและรอยขีดข่วน มัลคอล์มองไปที่นาฬิกาของเขา มันเป็นตอนเช้าเกือบ เขาล้มตัวลงนอนบนเตียงและผล็อยหลับไป เมื่อเขาตื่นขึ้นมาอีกครั้งดวงอาทิตย์ส่องแสงผ่านหน้าต่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มัลคอล์ม malcolmson เป็นนักเรียนที่วิทยาลัย มัลคอล์ม
อายุและเขาอยู่ในปีสุดท้ายของเขา ชั้นมี
และมัลคอมเสร็จเรียนอย่างหนักเพื่อสอบของเขา

แต่เขาไม่สามารถที่จะเรียนที่บ้าน .
เขาอาศัยอยู่กับครอบครัวของเขา และ บ้านหลังใหญ่ที่ถูกเสมอ

" เสียงดัง ไม่ได้เรียนที่นี่ที่บ้าน ' มัลคอล์มบอกพ่อของเขา ' มัน
ไกลเกินไปที่มีเสียงดังผมจะหาบ้านที่เงียบสงบในเมือง ประเทศเล็ก ๆ

ฉันจะอยู่คนเดียวที่นั่น และผมจะได้

ยาก ' พ่อของเขาตกลง และมัลคอมแพ็คหนังสือของเขาและ
เอกสารลงกระเป๋าเดินทาง เขาจับรถไฟไปยังเมืองเงียบเล็กๆ
เรียกว่า benchurch . benchurch อยู่ในประเทศ มัลคอม

ไม่เคยมีมาก่อน มัลคอล์ม อยู่คืนแรกในโรงแรมเล็กๆ ต่อไป
เช้า หลังอาหารเช้าเขาเดินรอบเมือง ในส่วนที่เงียบสงบ
ของเมือง มัลคอม พบบ้านหลังเก่าขนาดใหญ่ .
สวนด้านหน้าบ้านก็ไม่เรียบร้อยและ
บ้านดูว่างเปล่า มีร้านอยู่ไม่ไกลจาก
บ้าน เขาเข้าไปในร้านและถามเรื่องบ้านหลังเก่า
.
'does ใครอยู่ในบ้านหลังเก่าที่ลงถนน '
มัลคอล์มถามผู้ชายในร้าน
' บ้านว่างเปล่า' ' เพื่อน ' ไม่มีใครอาศัยอยู่
มีหลายปี ไปหาทนายในถนนสูง .
เขารู้เรื่องบ้าน เขาจะช่วยให้คุณ '
มัลคอล์ม เดิน กลับ ไปที่ถนนสูง การ lawyer'soffice อยู่ใกล้โรงแรม เขาเข้าไปในสำนักงานและ
เจอทนาย
บ้านที่ว่างเปล่ามาเป็นเวลาหลายๆ ปี '
ทนายบอก ยังมีเรื่องราวเกี่ยวกับเรื่องบ้าน คน
พูดเรื่องแปลกๆ ไม่มีใครต้องการที่จะอาศัยอยู่ที่นั่น '
" เป็นนักเรียน ' เขาตอบ ผมจะตั้งใจเรียน
และผมไม่กังวลเกี่ยวกับเรื่อง ผมชอบบ้านหลังเก่าและฉัน
ต้องการอยู่ที่นั่น มันเงียบมาก และผมจะทำงานอย่างหนักในการศึกษา
'
Malcolm ให้ทนายเงินเพียงพอที่จะเช่า
บ้านเป็นเดือน ทนายให้เขาคีย์ให้
บ้านมัลคอม ได้กุญแจแล้วเดินกลับโรงแรม
เขาบรรจุกระเป๋าของเขาและก็พร้อมที่จะไป .
ฉันไปล่ะ " เขาบอกว่าผู้หญิงที่เป็นเจ้าของโรงแรม
.
' นายอย่าออกจากเมือง ' เธอถามเขา
' ' มัล ' ฉันจะอยู่ที่นี่ใน
benchurch . ฉันได้พบบ้านหลังเก่า มันเงียบมากและ
ผมจะทำงานที่นั่น .
ผู้หญิงถามเขาเกี่ยวกับเรื่องบ้านเมื่อมัล
บอกเธอ เธอดูตกใจ
คุณไม่สามารถอยู่ที่นั่น , ' เธอกล่าว ' คุณไม่สามารถอาศัยอยู่ในบ้าน

นั่นมันบ้านผู้พิพากษา '
'why คุณกลัว ? ' มัลคอล์มถามเธอ ' ' อะไรคือ
ขึ้นกับบ้านผู้พิพากษา ? บอกฉันเกี่ยวกับมัน . '
' ที่มีชื่อเสียงตัดสินอยู่ที่นั่นนานมาแล้ว ' ผู้หญิง
อธิบาย ' เขาเป็นคนที่โหดร้ายมาก เขาไม่มีเมตตา
ทางอาญาใด ๆ .เขาสั่งให้ผู้ถูกแขวนคอ หลาย
คนตายเพราะเขาพบพวกเขาไม่มีความเมตตา '
ผู้หญิงที่ใบหน้าขาว เธอมากกลัว .
แต่มัลคอล์มยุ่งคิดถึงการสอบของเขา เขา
ไม่ได้แจ้งให้ทราบกลัวผู้หญิง ห้ามกังวลเกี่ยวกับฉัน " เขาบอกเธอ ฉันได้ทำงานของฉัน

ทำ ชั้นยุ่งมากเลย ฉันมีมากของการศึกษาที่ต้องทำและ
หนังสือมากมายให้อ่าน