These propositions have, however, n

These propositions have, however, not been picked up by SCM researchers and as
such, there has been no exploration of how buyers and suppliers approach the issue of
negotiating with each other from a dyadic, interorganisational angle and what impact
this has on the negotiation situation. Taking into consideration that the discipline of
SCM often stresses a differentiated approach to supplier management consisting of
arm’s length and partnership relationships (Lambert and Cooper, 2000) and that
researchers stress the need for an exploration of the impact of negotiation approaches
on the negotiation setting, it seems fairly qualified, relevant and non-provocative to
state that research in this area could contribute to an improved understanding of the
nature of supply chains and importantly how to negotiate, manage and optimise them.
This becomes even more relevant when noticing that:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขั้นเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ไม่มีหูห่วงนักวิจัย และเป็นเช่น ได้มีการสำรวจไม่ว่าผู้ซื้อและผู้จำหน่ายเข้าออกเจรจากันจากมุม dyadic, interorganisational และที่ส่งผลกระทบนี้มีสถานการณ์การเจรจา การพิจารณาที่วินัยของห่วงมักจะเน้นวิธีการสังเกตการจัดการผู้จัดจำหน่ายประกอบด้วยเป็นแขนยาวและจับคู่ความสัมพันธ์ (Lambert และคูเปอร์ 2000) และนักวิจัยต้องการสำรวจผลกระทบของแนวทางการเจรจาต่อรองที่ความเครียดตั้งค่าการเจรจาต่อรอง ดูเหมือนว่าค่อนข้างเหมาะสม ที่เกี่ยวข้อง และไม่ยุแหย่ให้รัฐที่ วิจัยในพื้นที่นี้สามารถนำไปสู่ความเข้าใจที่ดีขึ้นของการธรรมชาติของห่วงโซ่อุปทานและที่สำคัญวิธีการเจรจาต่อรอง จัดการ และเพิ่มประสิทธิภาพของพวกเขานี้จะเกี่ยวข้องมากยิ่งขึ้นเมื่อสังเกตเห็นที่:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อเสนอเหล่านี้ได้ แต่ไม่ได้รับการหยิบขึ้นมาโดยนักวิจัย SCM และในฐานะ
ดังกล่าวยังไม่มีการตรวจสอบข้อเท็จจริงของวิธีการที่ผู้ซื้อและซัพพลายเออร์วิธีการแก้ไขปัญหาของ
การเจรจาต่อรองกับแต่ละอื่น ๆ จาก DYADIC มุม interorganisational และสิ่งที่ส่งผลกระทบ
ที่มีต่อสถานการณ์การเจรจาต่อรอง . การพิจารณาว่าระเบียบวินัยของ
SCM มักจะเน้นวิธีการที่แตกต่างกันในการจัดการซัพพลายเออร์ที่ประกอบด้วย
ความยาวของแขนและความสัมพันธ์ความร่วมมือ (แลมเบิร์และคูเปอร์, 2000) และ
นักวิจัยที่เน้นความจำเป็นในการตรวจสอบข้อเท็จจริงของผลกระทบของวิธีการเจรจาต่อรอง
กับการตั้งค่าการเจรจาต่อรอง, ดูเหมือนว่าที่ผ่านการรับรองอย่างเป็นธรรมที่เกี่ยวข้องและไม่ยั่วยุที่จะ
ระบุว่าการวิจัยในพื้นที่นี้อาจนำไปสู่ความเข้าใจที่ดีขึ้นของ
. ลักษณะของห่วงโซ่อุปทานและที่สำคัญวิธีการเจรจาจัดการและเพิ่มประสิทธิภาพพวกเขา
นี้แม้จะกลายเป็นที่เกี่ยวข้องมากขึ้นเมื่อสังเกตเห็นว่า:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อเสนอเหล่านี้มี แต่ไม่ได้ถูกเลือกขึ้นโดยนักวิจัย SCM และ
ดังกล่าว ยังไม่มีการสำรวจว่าผู้ซื้อและซัพพลายเออร์เข้าหาปัญหา
เจรจากับแต่ละอื่น ๆจากสองมุม interorganisational และสิ่งที่ผลกระทบต่อการเจรจาต่อรอง
นี้มีสถานการณ์ การพิจารณาว่าระเบียบของ
SCM มักจะเน้นที่วิธีการที่แตกต่างกันในการจัดการซัพพลายเออร์ประกอบด้วย
ความยาวของแขนและหุ้นส่วนความสัมพันธ์ ( Lambert และ คูเปอร์ , 2000 ) และความเครียด
นักวิจัยต้องการการศึกษาผลกระทบของการเจรจาแนวทางในการเจรจาต่อรองการ
ดูเหมือนว่าค่อนข้างมีคุณสมบัติที่เกี่ยวข้องและไม่เร้าใจ

สภาพการวิจัยในพื้นที่นี้อาจจะช่วยปรับปรุงความเข้าใจของ
ธรรมชาติของโซ่อุปทานและที่สำคัญวิธีการเจรจา จัดการ และปรับพวกเขา นี้จะกลายเป็นที่เกี่ยวข้องมากขึ้น
เมื่อสังเกตเห็นว่า :