1. IntroductionProline is the predo

1. Introduction
Proline is the predominant free amino acid of honey and it is a measure of the level of total amino acids (Iglesias, de Lorenzo, Polo, Martin-Àlvarez, & Pueyo, 2004). The proline content of honey is measured as a criterion for estimating the quality (Bogdanov, 2002 and Von der Ohe et al., 1991) and the antioxidant activity of the honey (Meda et al., 2005 and Saxena et al., 2010) and it may be used also for characterization on the basis of botanical origin (Bogdanov et al., 2004, Persano et al., 1995 and Soria et al., 2004).

Over time many spectrophotometric methods have been used to determine proline content (Ough, 1969, Troll and Lindsley, 1955, White and Rudyj, 1978 and Wren and Wiggal, 1965). To date, the analytical methods reported in the literature for the determination of proline in honey refer to official methods of the International Honey Commission, IHC (Bogdanov, 2002), and of the Association of Official Analytical Chemists (AOAC, 2005). These methods are derived from the original Ough method (1969), in which the content of proline was measured by spectrophotometry from the colour developed with ninhydrin at a wavelength of 510 nm. The IHC method introduces some significant changes that lengthen the time of analysis, the most important of which involves the use of a water bath at 70 °C for 10 min following the boiling bath included in the original method. The AOAC method follows the original procedure, but includes the subtraction of the interference due to the colour of honey on the absorbance recording of the reacted test solution, as provided for in the work of White and Rudyj (1978). From the analytical point of view, it is important at this point to know if different methods give the same (or different) results and to understand if it is possible to compare results of different studies which use different methods of analysis. Another critical point is the lack of a complete validation of the proposed methods: the official methods are validated for accuracy (studied with a recovery test), and precision (in terms of repeatability and reproducibility), but they provide no information about linearity range, limits of detection or quantification in matrix for the 2 official methods proposed nor for the original Ough method.

The purpose of the present study was to compare the 2 official methods for proline determination in honey, the IHC method and the AOAC method, with the original Ough method (1969) and to choose the best method in terms of accuracy and time saving. In order to verify the performance of the best method chosen and optimized for the waiting time for absorbance recording, quality parameters such as accuracy, precision, limit of detection (LOD), limit of quantification (LOQ), and linearity range were also evaluated.

The method was applied to 43 unifloral honey samples from the Marche region, Central Italy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำProline เป็นกรดอะมิโนอิสระกันของน้ำผึ้ง และเป็นการวัดระดับของกรดอะมิโนรวม (Iglesias, Lorenzo de โปโล มาร์ติน Àlvarez, & Pueyo, 2004) เนื้อหา proline ของผึ้งเป็นวัดเป็นเกณฑ์สำหรับการประเมินคุณภาพ (Bogdanov, 2002 และฟอนแดร์ Ohe et al., 1991) และกิจกรรมการต้านอนุมูลอิสระของน้ำผึ้ง (Meda et al., 2005 และ al. et ซสักเสนา 2010) และมันอาจจะใช้สำหรับการจำแนกตามกำเนิดพฤกษศาสตร์ (Bogdanov et al., 2004, Persano และ al., 1995 และ Soria et al , 2004)ช่วงเวลา หลายวิธี spectrophotometric ถูกใช้เพื่อกำหนดเนื้อหา proline (Ough, 1969, Troll และ Lindsley, 1955 สีขาว และ Rudyj, 1978 และเรน และ Wiggal, 1965) วันที่ วิธีการวิเคราะห์รายงานในวรรณคดีในการกำหนดการ proline ในน้ำผึ้งอ้างถึงวิธีการอย่างเป็นทางการ ของคณะ กรรมการนานาชาติน้ำผึ้ง IHC (Bogdanov, 2002), และความสัมพันธ์ของทางวิเคราะห์ร้านขายยา (AOAC, 2005) วิธีการเหล่านี้มาจากต้นฉบับ Ough วิธี (1969), ซึ่งเป็นวัดเนื้อหาของ proline โดย spectrophotometry จากสีที่พัฒนากับ ninhydrin ที่ความยาวคลื่นของ 510 nm วิธี IHC แนะนำเปลี่ยนแปลงสำคัญที่ยืดเวลาของการวิเคราะห์ สำคัญสุดที่เกี่ยวข้องกับการใช้น้ำน้ำที่ 70 ° C สำหรับต่อไปนี้ 10 นาทีอาบน้ำเดือดรวมอยู่ในวิธีการเดิม วิธี AOAC ตามขั้นตอนเดิม แต่รวมลบของสัญญาณรบกวนเนื่องจากสีของน้ำผึ้งในบันทึก absorbance ของโซลูชันการทดสอบปฏิกิริยาที่เกิดขึ้น ให้ในการทำงานของไวท์และ Rudyj (1978) จากการวิเคราะห์มุมมอง มันเป็นสิ่งสำคัญณจุดนี้ จะรู้ว่าถ้าวิธีให้ผลลัพธ์เดียวกัน (หรือต่าง) และเข้าใจสามารถเปรียบเทียบผลของการศึกษาแตกต่างกันซึ่งใช้วิธีการวิเคราะห์ได้ อีกจุดสำคัญคือ การขาดการตรวจสอบวิธีการนำเสนอสมบูรณ์: วิธีอย่างเป็นทางการจะตรวจสอบความถูกต้อง (ศึกษา ด้วยการทดสอบการกู้คืน), และความแม่นยำ (ในแง่ของการทำซ้ำในและ reproducibility), แต่จะให้ข้อมูลที่ไม่เกี่ยวกับช่วงแบบดอกไม้ ขีดจำกัดของการตรวจสอบหรือนับในเมตริกซ์ สำหรับวิธีทางที่ 2 การนำเสนอ หรือวิธี Ough เดิมวัตถุประสงค์ของการศึกษาปัจจุบันมี การเปรียบเทียบวิธีการทาง 2 สำหรับการกำหนด proline ในน้ำผึ้ง วิธี IHC และ วิธี AOAC ด้วยวิธี Ough เดิม (1969) และเลือกวิธีดีที่สุดแม่นยำและประหยัดเวลา เพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของวิธีการดีที่สุดเลือก และปรับให้เหมาะกับเวลาในการรอสำหรับบันทึก absorbance พารามิเตอร์คุณภาพเช่นความถูกต้อง แม่นยำ ขีดจำกัดของการตรวจสอบ (ลอด), จำนวนนับ (LOQ), และช่วงแบบดอกไม้ได้ยังประเมินวิธีการใช้ตัวอย่างน้ำผึ้ง unifloral 43 จากภูมิภาค Marche อิตาลีกลาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
Proline เป็นกรดอะมิโนที่โดดเด่นฟรีของน้ำผึ้งและมันเป็นตัวชี้วัดระดับของกรดอะมิโนรวม (Iglesias, อเรนโซเดอโปโล, มาร์ติน Alvarez และ Pueyo, 2004) เนื้อหาโพรลีนของน้ำผึ้งเป็นวัดที่เป็นเกณฑ์สำหรับการประเมินคุณภาพ (Bogdanov, 2002 และฟอนเด Ohe et al., 1991) และสารต้านอนุมูลอิสระของน้ำผึ้ง (Meda et al., 2005 และ Saxena et al., 2010) และมันอาจจะใช้สำหรับตัวละครบนพื้นฐานของแหล่งกำเนิดพฤกษศาสตร์ (Bogdanov et al., 2004 Persano et al., 1995 และโซเรีย et al., 2004). เมื่อเวลาผ่านไปวิธีสเปกจำนวนมากได้รับใช้ในการกำหนดเนื้อหาโพรลีน ( ough 1969 Troll และ Lindsley 1955 สีขาวและ Rudyj 1978 และนกกระจิบและ Wiggal, 1965) ในวันที่วิธีการวิเคราะห์รายงานในวรรณคดีสำหรับการกำหนดโพรลีนในน้ำผึ้งหมายถึงวิธีการอย่างเป็นทางการของคณะกรรมการน้ำผึ้งนานาชาติ IHC (Bogdanov, 2002) และของสมาคมอย่างเป็นทางการนักเคมีวิเคราะห์ (AOAC, 2005) วิธีการเหล่านี้จะได้มาจากวิธีการ Ough เดิม (1969) ซึ่งในเนื้อหาของโพรลีนที่ถูกวัดโดย spectrophotometry จากสีที่พัฒนาด้วย ninhydrin ที่ความยาวคลื่น 510 นาโนเมตร วิธี IHC แนะนำการเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่สำคัญที่ช่วยยืดเวลาของการวิเคราะห์ที่สำคัญที่สุดของการที่เกี่ยวข้องกับการใช้งานของอ่างน้ำที่ 70 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 10 นาทีต่อไปอาบน้ำเดือดที่รวมอยู่ในวิธีการเดิม วิธี AOAC ตามขั้นตอนเดิม แต่รวมถึงการลบของการรบกวนเนื่องจากสีของน้ำผึ้งในการบันทึกการดูดกลืนแสงของการแก้ปัญหาการทดสอบปฏิกิริยาที่ตามที่บัญญัติไว้ในการทำงานของสีขาวและสี Rudyj นี้ (1978) จากจุดการวิเคราะห์ในมุมมองของมันเป็นสิ่งสำคัญที่จุดนี้จะทราบว่าวิธีการที่แตกต่างกันให้เหมือนกัน (หรือแตกต่างกัน) ผลและเข้าใจว่ามันเป็นไปได้ที่จะเปรียบเทียบผลของการศึกษาที่แตกต่างกันซึ่งใช้วิธีการที่แตกต่างกันของการวิเคราะห์ จุดสำคัญอีกประการหนึ่งคือการขาดการตรวจสอบที่สมบูรณ์ของวิธีการที่นำเสนอ: วิธีการอย่างเป็นทางการได้รับการตรวจสอบความถูกต้อง (การศึกษากับการทดสอบการกู้คืน), และความแม่นยำ (ในแง่ของการทำซ้ำและการทำสำเนา) แต่พวกเขาให้ข้อมูลเกี่ยวกับช่วงที่เป็นเส้นตรงไม่มี ข้อ จำกัด ของการตรวจสอบหรือปริมาณในเมทริกซ์สำหรับ 2 วิธีอย่างเป็นทางการเสนอหรือสำหรับวิธี Ough เดิม. วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้คือการเปรียบเทียบ 2 วิธีอย่างเป็นทางการสำหรับการกำหนดโพรลีนในน้ำผึ้งวิธี IHC และวิธี AOAC กับต้นฉบับ วิธี ough (1969) และจะเลือกวิธีที่ดีที่สุดในแง่ของความถูกต้องและประหยัดเวลา เพื่อที่จะตรวจสอบประสิทธิภาพการทำงานของวิธีที่ดีที่สุดที่ได้รับเลือกและปรับให้เหมาะสมกับเวลาที่รอคอยสำหรับการบันทึกการดูดกลืนแสงพารามิเตอร์ที่มีคุณภาพเช่นความถูกต้องแม่นยำของการตรวจสอบการ จำกัด (LOD) ขีด จำกัด ของปริมาณ (LOQ) และช่วงที่เป็นเส้นตรงได้รับการประเมินยังวิธีการที่ถูกนำไปใช้ 43 ตัวอย่างน้ำผึ้ง unifloral จากภูมิภาค Marche กลางอิตาลี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . แนะนำโพรลีนเป็นโดดฟรีกรดอะมิโนของน้ำผึ้งและเป็นการวัดระดับรวมกรดอะมิโน ( Iglesias , Lorenzo , โปโล , มาร์ติน Àอัลบาเรซ , และ pueyo , 2004 ) ซึ่งปริมาณโพรลีนในน้ำผึ้งจะวัดเป็นเกณฑ์สำหรับประเมินคุณภาพ ( ดานอฟ , 2002 และฟอนเดอร์นนา โอ et al . , 1991 ) และฤทธิ์การต้านออกซิเดชันของน้ำผึ้ง ( DHAN et al . , 2005 และเซนา et al . , 2010 ) และมันอาจจะใช้สำหรับการบนพื้นฐานของผลิตภัณฑ์พฤกษศาสตร์ ( ดานอฟ et al . , 2004 , persano et al . , 1995 และเรีย et al . , 2004 )เวลาผ่านไปหลายวิธี ) จะถูกใช้เพื่อกำหนดปริมาณโพรลีน ( โอ๊ะๆ 1969 Troll และลินด์สลีย์ , 1955 , สีขาวและ rudyj 1978 และ และ เรน wiggal , 1965 ) วันที่ , วิธีการวิเคราะห์รายงานในวรรณคดีสำหรับการหาปริมาณโพรลีนในน้ำผึ้งอ้างถึงวิธีการอย่างเป็นทางการของคณะกรรมาธิการระหว่างประเทศงานวิจัยและน้ำผึ้ง , ( ดานอฟ , 2002 ) , และของสมาคมนักเคมีวิเคราะห์อย่างเป็นทางการ ( โปรตีน , 2005 ) วิธีนี้ได้มาจากวิธีจีนดั้งเดิม ( 1969 ) ซึ่งในเนื้อหาของการวัดโดยวิธีจากสีพัฒนาด้วย ninhydrin ที่ความยาวคลื่น 510 nm . มีงานวิจัยและวิธีการแนะนำการเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่ยืดเวลาของการวิเคราะห์ที่สำคัญที่สุดซึ่งเกี่ยวข้องกับการใช้อาบน้ำที่ 70 องศา C นาน 10 นาทีต่อไปนี้ ต้มอาบรวมอยู่ในวิธีการเดิม องศา เซลเซียส วิธีตามขั้นตอนเดิม แต่รวมถึงการลบสัญญาณรบกวนเนื่องจากสีของน้ำผึ้งในการดูดกลืนแสงที่บันทึกจากปฏิกิริยาทดสอบโซลูชั่นตามที่ระบุในการทำงานของสีขาวและ rudyj ( 1978 ) จากจุดวิเคราะห์ดู มันเป็นสิ่งสำคัญที่จุดนี้ว่า วิธีการต่าง ๆ ให้เหมือนกัน ( หรือแตกต่างกัน ) ผลและเข้าใจถ้าเป็นไปได้ที่จะเปรียบเทียบผลจากการศึกษาต่าง ๆที่ใช้วิธีการที่แตกต่างกันของการวิเคราะห์ อีกจุดที่สำคัญ คือ ขาดการตรวจสอบที่สมบูรณ์ของวิธีที่เสนอ : วิธีการอย่างเป็นทางการจะถูกตรวจสอบเพื่อความถูกต้อง ( เรียนกับการกู้คืนการทดสอบ ) และความแม่นยำ ( ในแง่ของการ และตรวจสอบ ) แต่พวกเขาให้ข้อมูลเกี่ยวกับความถี่ช่วง , ขีด จำกัด ของการตรวจสอบ หรือปริมาณในเมทริกซ์สำหรับ 2 วิธีการอย่างเป็นทางการเสนอหรือ สำหรับวิธีการจีนดั้งเดิมการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบ 2 วิธีการอย่างเป็นทางการสำหรับการกำหนดในน้ำผึ้ง , งานวิจัยและวิธีการและวิธีการจริงๆไม่ ด้วยวิธีเดิม ( 1969 ) และเลือกวิธีที่ดีที่สุด ในแง่ของความถูกต้อง และบันทึกเวลา เพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของวิธีการเลือกและปรับให้เหมาะสมกับเวลาที่รอคอยสำหรับการบันทึกค่าพารามิเตอร์ เช่น คุณภาพ ความถูกต้อง ความเที่ยงตรง ขีดจำกัดของการตรวจหา ( LOD ) , ขีด จำกัด ของปริมาณ ( loq ) และเป็นเส้นตรงระยะติดเชื้อวิธีการคือใช้กับ 43 unifloral น้ำผึ้งตัวอย่างจาก Lombardy ภูมิภาค ภาคกลางของอิตาลี