All verbs also form their own subju

All verbs also form their own subjunctive II form, which would be formed without the auxiliary verb "would". In the case of the regular verbs, however, the subjunctive II is identical with the indicative preterite, since these verbs can not form an umlaut. For this reason, in most verbs the subjunctive II is formed with the auxiliary verb. Only for a few verbs, one uses the own subjunctive form. The formation remains the same as in the verb "become

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กิริยาทั้งหมดยังฟอร์มตัวเอง subjunctive II ที่จะเกิดขึ้น โดยการเสริมกริยา "จะ" ในกรณีที่คำกริยาปกติ อย่างไรก็ตาม subjunctive II เป็นเหมือนกับ preterite บ่งบอกถึง ตั้งแต่กิริยาเหล่านี้สามารถสร้างเครื่องหมายอุมเลาท์การ ด้วยเหตุนี้ ในคำกริยาส่วนใหญ่ subjunctive II มีรูปแบบที่ มีคำเสริมกริยา สำหรับคำกริยากี่ หนึ่งใช้ฟอร์ม subjunctive เอง การก่อตัวยังคงเหมือนกับคำกริยา "เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำกริยาทั้งหมดยังเป็นแบบฟอร์มที่ผนวกเข้ามาครั้งที่สองของตัวเองซึ่งจะเกิดขึ้นได้โดยไม่ต้องกริยาช่วย "จะ" ในกรณีของคำกริยาปกติ แต่ผนวก II เป็นเหมือนกันกับอดีตกาลที่บ่งบอกตั้งแต่กริยาเหล่านี้ไม่สามารถสร้างเครื่องหมาย ด้วยเหตุนี้ในที่สุดคำกริยาที่ผนวกเข้ามาเป็นครั้งที่สองที่เกิดขึ้นกับกริยาช่วย เพียงไม่กี่คำกริยาหนึ่งใช้แบบฟอร์มที่ผนวกเข้ามาเอง การก่อตัวยังคงเป็นเช่นเดียวกับในคำกริยา "กลายเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกกริยารูปแบบเงื่อนไขที่ 2 ของตัวเอง ซึ่งจะเกิดขึ้น โดยไม่มีคำว่า " เสริม " . ในกรณีของคำกริยาปกติ , อย่างไรก็ตาม , ที่ 2 เงื่อนไขเหมือนกันกับอดีตกาลบอกเล่าตั้งแต่คำกริยาเหล่านี้สามารถแบบฟอร์มเป็นเครื่องหมาย . ด้วยเหตุนี้ ในกริยามากที่สุด 2 เงื่อนไขจะเกิดขึ้นกับกริยาช่วย เพียงไม่กี่คำหนึ่งที่ใช้รูปแบบเงื่อนไขเอง การพัฒนายังคงเหมือนกับในคำว่า " กลายเป็น