In the variate framework, the bound

In the variate framework, the bounds test examines whether a long-run
relationship exists in one of the following unrestricted error correction models:In equation (1), the null hypothesis of no co-integration amongst the variables is H0:
a1a20 against the alternative hypothesis of H1: {a1 " 0}@{a2 " 0}. In equation
(2), the null hypothesis of no co-integration amongst the variables is H0: b1b20
against the alternative hypothesis of H1: {b1 " 0}@{b2 " 0}. The null hypothesis
can be tested with the F-test. But, the F-test has a non-standard distribution. Pesaran
et al. (2001) provide the critical values at table CI(iii). At k1, the critical value
bounds are (4.04, 4.78) at the 10% significance level, (4.94, 5.73) at the 5%
significance level and (6.84, 7.84) at the 1% significance level. To minimize the loss
of degree of freedom and to fulfill the assumption of no autocorrelation required by
the bounds test, the value of n corresponding to each equation is increased till the
Breusch-Godfrey Lagrange multiplier test is unable to reject the null of no
autocorrelation with lag order 2 at the 5% significance level. The results of the
bounds test are reported in Table 4.
Results in Table 4 indicate that the null of no co-integration is rejected at the 5%
level for both equations. It is clear that there is a long-run relationship between
OFDI and GDPP when either OFDI or GDPP is assigned as the dependent variable.
To obtain the long-run coefficients, ARDL models shown are estimated:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในกรอบตัวแปรการทดสอบขอบเขตการตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นในระยะยาวความสัมพันธ์ที่มีอยู่ในหนึ่งในรุ่นที่แก้ไขข้อผิดพลาดที่ไม่ จำกัด ต่อไปนี้: ในสมการ (1) สมมติฐานไม่ร่วมบูรณาการในหมู่ตัวแปรคือ H0:? a1 a2? 0 กับสมมติฐานทางเลือกของการ H1: {a1 "0} @ {a2" 0} ในสมการ(2) สมมติฐานไม่ร่วมบูรณาการในหมู่ตัวแปรคือ H0:? b1 b2 0 กับสมมติฐานทางเลือกของการ H1: {b1 "0} @ {b2" 0} สมมติฐานสามารถทดสอบกับ F-ทดสอบ แต่ F-การทดสอบมีการกระจายที่ไม่ได้มาตรฐาน Pesaran et al, (2001) ให้ค่าที่สำคัญที่โต๊ะ CI (iii) ที่ k? 1, ค่าวิกฤตขอบเขตเป็น(4.04, 4.78) ที่ระดับนัยสำคัญ 10% (4.94, 5.73) ที่ระดับ 5% ระดับนัยสำคัญและ (6.84, 7.84) ที่ระดับนัยสำคัญ 1% เพื่อลดการสูญเสียของระดับของเสรีภาพและเพื่อตอบสนองข้อสันนิษฐานของอัตไม่จำเป็นต้องใช้โดยการทดสอบขอบเขตค่าของn ที่สอดคล้องกับแต่ละสมการจะเพิ่มขึ้นจนถึงBreusch-ก็อดฟรีย์ทดสอบคูณลากรองจ์ไม่สามารถที่จะปฏิเสธ null ของไม่มีอัตด้วยล่าช้า 2 เพื่อนัยสำคัญที่ระดับ 5% ผลที่ได้จากขอบเขตการทดสอบจะมีการรายงานในตารางที่ 4 ผลในตารางที่ 4 แสดงให้เห็นว่าไม่ null ร่วมบูรณาการถูกปฏิเสธที่ 5% ระดับสำหรับสมการทั้งสอง เป็นที่ชัดเจนว่ามีความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่างOFDI GDPP และเมื่อทั้ง OFDI GDPP หรือที่ได้รับมอบหมายเป็นตัวแปร. ที่จะได้รับค่าสัมประสิทธิ์ระยะยาวรุ่น ARDL แสดงอยู่ที่ประมาณ: