Reaction time is a physiological en

Reaction time is a physiological entity that has been studied extensively in the research
literature and has been linked as a causal factor in the incidence of falls in the elderly population
(Pierson and Montoye, 1958; Clarkson, 1978; Loveless, 1980; Gottsdanker, 1982;
Stelmach andWorringham, 1985). It is widely accepted that reaction time, or subsequently,
general cognitive motor responses for that matter, all decline as one ages (Clarkson, 1978;
Loveless, 1980). Several studies have been successful in proving that younger subjects react
significantly faster to a simple reaction task when compared to older adults (Gottsdanker,
1982; Lajoie et al., 1993). More importantly, recent evidence has suggested that reaction
time is a rather important entity used in distinguishing between fallers and non-fallers. It
has been found that reaction time was one of the best predictors of postural sway in a
geriatric population (Lord et al., 1999). Their research findings showed that elderly individuals
displayed increased sway patterns in the lateral plane during an upright tandem
position. Those individuals who were unable to hold the position required a forward step
as a protective mechanism. When you couple this with the fact that reaction time has a
tendency to decrease with age, the elderly individual may not have enough time to react
in order to prevent the fall resulting in serious injury. The results from the present
study demonstrate that when subjects are presented with a narrow base of support in an
upright postural task, non-fallers displayed faster reaction times than fallers, recording
reaction times of 470 ms compared to 718 ms for their falling counterparts. As a result,
non-fallers seem to be more in measure of reacting in a timely matter in order to brace
themselves for the fall or prevent it altogether. It is interesting to note that similar results
were established in healthy elderly subjects with average reaction times of 450 ms (Lajoie
et al., 1996). In light of this evidence, it seems evident that reaction time is a very important
factor in the study of falls. Through further investigation of reaction time, a cut-off
score of 550 ms was determined in the hope of distinguishing fallers from non-fallers.
This would seem to suggest that, in a similar testing protocol, elderly individuals who
score above a reaction time of 550 ms presents a very high predisposition of sustaining
a fall or a fall related injury with sensitivity and specificity values of 82.5 and 87%,
respectively.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลาปฏิกิริยาเป็นเอนทิตีสรีรวิทยาที่มีการศึกษาอย่างกว้างขวางในการวิจัยวรรณกรรม และมีการเชื่อมโยงเป็นปัจจัยเชิงสาเหตุในเกิดตกในประชากรผู้สูงอายุ(Pierson และ Montoye, 1958 เซีย 1978 เลิฟเลส 1980 Gottsdanker, 1982Stelmach andWorringham, 1985) มันเป็นที่ยอมรับกันนั้นปฏิกิริยา หรือในเวลาต่อ มาตอบสนองมอเตอร์รับรู้ทั่วไปสำหรับเรื่องที่ ลดลงทั้งหมดเป็นวัยหนึ่ง (เซีย 1978เลิฟเลส 1980) หลายการศึกษาได้ประสบความสำเร็จในการพิสูจน์เรื่องอายุต่อเร็วมากงานปฏิกิริยาง่ายเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่รุ่นเก่า (Gottsdanker1982 Lajoie et al., 1993) หลักฐานล่าสุดได้แนะนำปฏิกิริยาที่สำคัญเวลาเอนทิตีที่ค่อนข้างสำคัญที่ใช้ในการแยกความแตกต่างระหว่าง fallers และ fallers ไม่ได้ มันพบปฏิกิริยาเวลาถูก predictors สุดของเนื้อ postural ในหนึ่งตัวgeriatric ประชากร (พระ et al., 1999) เปิดเผยงานวิจัยแสดงให้เห็นว่าผู้สูงอายุที่บุคคลแสดงกทางเพิ่มรูปในระนาบด้านข้างระหว่างตัวตามกันไปตรงตำแหน่ง ใครที่เราไม่สามารถกดค้างไว้ที่ตำแหน่งที่ต้องการก้าวไปข้างหน้าเป็นกลไกที่ป้องกัน เมื่อคุณคู่นี้กับความจริงที่มีเวลาปฏิกิริยาการแนวโน้มที่จะลดอายุ ผู้สูงอายุแต่ละอาจไม่มีเวลาพอที่จะตอบสนองเพื่อป้องกันการตกเกิดบาดเจ็บร้ายแรง ผลจากปัจจุบันการศึกษาแสดงให้เห็นถึงที่เมื่อเรื่องจะนำเสนอฐานแคบของการสนับสนุนในการงานเนื้อ postural ตรง fallers ไม่แสดงราคาเวลาปฏิกิริยาเร็วกว่า fallers บันทึกเวลาปฏิกิริยาของ ms ที่ 470 เมื่อเทียบกับ 718 ms สำหรับคู่ของพวกเขาล้ม เป็นผลไม่ fallers ดูเหมือนจะเพิ่มมากขึ้นในวัดปฏิกิริยาในเรื่องเวลาการรั้งเองสำหรับฤดูใบไม้ร่วง หรือป้องกันทั้งหมด เป็นที่น่าสนใจที่คล้ายกันบันทึกผลก่อตั้งขึ้นในเรื่องสุขภาพผู้สูงอายุที่มีเวลาปฏิกิริยาเฉลี่ย 450 ms (Lajoieร้อยเอ็ด al., 1996) เมื่อหลักฐานนี้ ดูเหมือนว่าเห็นได้ชัดว่าปฏิกิริยาเวลาสำคัญมากปัจจัยในการศึกษาของน้ำตก โดยเพิ่มเติมการตรวจสอบเวลาตอบสนอง การตัดกำหนดคะแนน 550 ms ในหวังแยก fallers จาก fallers ไม่นี้จะดูเหมือนจะแนะนำที่ ในคล้ายทดสอบโพรโทคอ คนสูงอายุที่คะแนนเหนือเวลาปฏิกิริยาของ 550 ms แสดง predisposition สูงมากของเสริมเป็นฤดูใบไม้ร่วงหรือฤดูใบไม้ร่วงเกี่ยวข้องบาดเจ็บ ด้วยความไวและค่า specificity 82.5 อาศานั้นและ 87%ตามลำดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวลาปฏิกิริยาเป็นองค์กรทางสรีรวิทยาที่ได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางในการวิจัย
วรรณคดีและได้รับการเชื่อมโยงเป็นปัจจัยเชิงสาเหตุของอุบัติการณ์ของน้ำตกในประชากรผู้สูงอายุ
(เพียร์สันและ Montoye 1958; Clarkson, 1978; ปราศจากความรัก 1980; Gottsdanker 1982 ;
Stelmach andWorringham, 1985) เป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางว่าเวลาปฏิกิริยาหรือภายหลัง
การตอบสนองมอเตอร์องค์ความรู้ทั่วไปสำหรับเรื่องที่ลดลงทั้งหมดเป็นหนึ่งในทุกเพศทุกวัย (Clarkson, 1978;
ปราศจากความรัก, 1980) การศึกษาหลายแห่งได้รับความสำเร็จในการพิสูจน์ว่าอาสาสมัครที่อายุน้อยกว่าตอบสนอง
ได้เร็วขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับงานปฏิกิริยาง่ายเมื่อเทียบกับผู้สูงอายุ (Gottsdanker,
1982. ชัว, et al, 1993) ที่สำคัญหลักฐานที่ผ่านมาได้แสดงให้เห็นว่าปฏิกิริยา
เวลาเป็นองค์กรที่สำคัญค่อนข้างที่ใช้ในการแยกความแตกต่างระหว่าง fallers และไม่ fallers มัน
ได้รับพบว่าเวลาปฏิกิริยาเป็นหนึ่งในการพยากรณ์ที่ดีที่สุดของการแกว่งไปแกว่งทรงตัวใน
ประชากรผู้สูงอายุ (ลอร์ด et al., 1999) ผลการวิจัยของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าผู้สูงอายุ
ที่เพิ่มขึ้นแสดงรูปแบบการแกว่งไปแกว่งมาในระนาบด้านข้างในช่วงควบคู่ตรง
ตำแหน่ง บุคคลผู้ที่ไม่สามารถที่จะดำรงตำแหน่งต้องก้าวไปข้างหน้า
เป็นกลไกการป้องกัน เมื่อคุณทั้งคู่นี้กับความจริงที่ว่าเวลาปฏิกิริยามี
แนวโน้มที่จะลดลงตามอายุที่บุคคลผู้สูงอายุอาจจะไม่ได้มีเวลามากพอที่จะตอบสนอง
เพื่อป้องกันการล่มสลายทำให้เกิดการบาดเจ็บที่รุนแรง ผลลัพธ์ที่ได้จากในปัจจุบัน
การศึกษาแสดงให้เห็นว่าเมื่ออาสาสมัครจะมีฐานแคบของการสนับสนุนใน
งานทรงตัวตรง fallers ที่ไม่แสดงปฏิกิริยาครั้งได้เร็วขึ้นกว่า fallers บันทึก
ครั้งปฏิกิริยาของ 470 มิลลิวินาทีเมื่อเทียบกับ 718 มิลลิวินาทีสำหรับคู่ของพวกเขาลดลง เป็นผลให้
fallers ที่ไม่ได้ดูเหมือนจะมีมากขึ้นในการวัดของปฏิกิริยาในเรื่องเวลาที่เหมาะสมในการที่จะรั้ง
ตัวเองสำหรับฤดูใบไม้ร่วงหรือป้องกันไม่ให้มันออกไปโดยสิ้นเชิง เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าผลที่คล้ายกัน
ถูกจัดตั้งขึ้นในอาสาสมัครผู้สูงอายุสุขภาพดีด้วยปฏิกิริยาครั้งเฉลี่ย 450 มิลลิวินาที (ชัว
et al., 1996) ในแง่ของหลักฐานนี้มันดูเหมือนว่าเห็นได้ชัดว่าเวลาปฏิกิริยาเป็นสิ่งที่สำคัญมาก
ปัจจัยในการศึกษาของน้ำตก ผ่านการตรวจสอบต่อไปของเวลาปฏิกิริยาตัด
คะแนน 550 มิลลิวินาทีถูกกำหนดในความหวังของการแยกความแตกต่างจาก fallers fallers ที่ไม่ใช่.
นี้ดูเหมือนจะชี้ให้เห็นว่าในการทดสอบโปรโตคอลที่คล้ายกันบุคคลผู้สูงอายุที่
คะแนนดังกล่าวข้างต้นเป็นเวลาปฏิกิริยาของ 550 มิลลิวินาทีที่มีการจูงใจสูงมากในการรักษา
ฤดูใบไม้ร่วงหรือฤดูใบไม้ร่วงได้รับบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องที่มีความไวและความจำเพาะของค่า 82.5 และ 87%
ตามลำดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวลาปฏิกิริยาเป็นองค์กรทางสรีรวิทยาที่ได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางในการวิจัยวรรณคดี
และมีการเชื่อมโยงเป็นปัจจัยเชิงสาเหตุในการเกิดการหกล้มในผู้สูงอายุ ( เพียร์สัน และ montoye
, 1958 ; Clarkson , 1978 ; ความรัก , 1980 ; gottsdanker , 1982 ;
stelmach andworringham , 1985 ) เป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเวลาปฏิกิริยา หรือต่อมา
ทั่วไปมอเตอร์ การรับรู้เรื่องทั้งหมดลดลงตามอายุ ( Clarkson , 1978 ;
ความรัก , 1980 ) การศึกษาหลายแห่งได้รับความสําเร็จในการพิสูจน์ว่า น้องคนตอกกลับ
เร็วมากเพื่องานปฏิกิริยาอย่างง่ายเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ ( gottsdanker
, 1982 ; lajoie et al . , 1993 ) และที่สำคัญ หลักฐานล่าสุดได้ชี้ให้เห็นว่าปฏิกิริยา
เวลาค่อนข้างสำคัญ นิติบุคคล ใช้แยกระหว่าง fallers และไม่ fallers . มัน
มีพบว่า ปฏิกิริยาเป็นหนึ่งในที่ดีที่สุดคือท่าทางพลิ้วไหวใน
ประชากรสูงอายุ ( ลอร์ด et al . , 1999 ) การวิจัยของเขาพบว่าผู้สูงอายุ
แสดงเพิ่มขึ้นแกว่งในรูปแบบเครื่องบินด้านข้างในตำแหน่งกันไป
ตรงบุคคลเหล่านั้นที่ไม่สามารถจับตำแหน่งที่ต้องการ
ก้าวเป็นกลไกป้องกัน เมื่อคุณคู่กับความจริงที่ว่าเวลามี
มีแนวโน้มที่จะลดลงตามอายุ บุคคลผู้สูงอายุอาจจะไม่ได้มีเวลาพอที่จะตอบสนอง
เพื่อป้องกันไม่ให้ตกผลในการบาดเจ็บที่ร้ายแรง ผลจากปัจจุบัน
การศึกษาแสดงให้เห็นว่า เมื่อผู้ถูกนำเสนอที่มีฐานแคบของการสนับสนุนใน
งานท่าทางซื่อ ไม่แสดงปฏิกิริยาได้เร็วขึ้น fallers ครั้งกว่า fallers บันทึก
ปฏิกิริยาครั้งจาก 470 นางสาวเทียบกับ 718 นางสาวสำหรับสายของพวกเขา counterparts เป็นผลให้ไม่ fallers
ดูเหมือนจะมากขึ้นในการวัดปฏิกิริยาในเรื่องทันเวลาเพื่อรั้ง
ตัวเองเพื่อล้มหรือป้องกันมันทั้งหมด เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่า
ซึ่งการก่อตั้งขึ้นในสุขภาพผู้สูงอายุโดยปฏิกิริยาครั้ง 450 ms ( lajoie
et al . , 1996 ) ในแง่ของหลักฐานนี้ดูเหมือนว่าเห็นได้ชัดว่าเวลาเป็นปัจจัยที่สำคัญมากในการศึกษา
ฟอลส์ ผ่านการสอบสวนเพิ่มเติมเวลา ตัด
คะแนน 550 MS ตั้งใจในหวังของการแยก fallers จากไม่ fallers .
นี้จะดูเหมือนจะชี้ให้เห็นว่าในขั้นตอนการทดสอบที่คล้ายกันแก่บุคคลที่
คะแนนเหนือปฏิกิริยาของ 550 นางสาวเสนอจูงใจสูงมาก /
ฤดูใบไม้ร่วงหรือฤดูใบไม้ร่วงที่เกี่ยวข้องมีความไวและความจำเพาะของการบาดเจ็บมูลค่า 82.5 87 %



)