You really are… my… grandfather?”Ev

You really are… my… grandfather?”

Even with all the proof clearly laid out in front of him, those merged drops of blood, an indisputable, irrefutable evidence, he gave off a questioning sound. It wasn’t that he did not believe it, but the blow from such a shocking truth caused his brain, which was in chaos, to find it difficult to accept.

“Child… my child…” Yun Canghai said with a face full of tears: “I really did not think that I actually had a grandson since nineteen years ago… You inherited our Yun Family’s bloodline, yet suffered from such miserable hardships… Since birth, you were separated from your parents and haven’t seen them since. Grandfather never gave you a hint of care, and the first day I met you, I nearly killed you… I really am the most incompetent, the most shameful grandfather in this world… The heavens saw this wretchedness and has allowed us to reunite as grandfather and grandson in this lifetime. These hundred years, I was constantly scolding the heavens, but now… in my life, I’ve never been as grateful to the Gods as I am today…”

“You really are… my grandfather?” Yun Che was still murmuring soullessly.

“I know I don’t have the qualifications to be your grandfather. I never gave you even a bit of care and brought you into this disastrous place. However much you hate me, blame me, it is completely deserved…” Yun Canghai, this powerful Demon King whose might shocked the Illusory Demon Realm and the Four Great Sacred Grounds, was tearing up with each word at this moment. Perhaps all the tears he had let out in his couple hundred years when added up, would not be as numerous as today.

Yun Che stood up a little, looked at the ragged old man who had dirty and messy white hair, and a wet bony face full of tears. His nose was suddenly swarmed with a heavy wave of sorrow and grief… family! In front of his eyes was his family, his grandfather, the most beloved family… his first true family member in his two lives!

“Grand… father…”

The incomparable familiarity of the word that he had said countless of times in this world, was extremely choppy when cried out at this instant… it was difficult… yet involuntarily left his mouth… Because in Yun Canghai’s eyes, he saw exactly the same content in Grandfather Xiao Lie’s eyes. That type of love and affection deep in their blood that would not hesitate to give their whole world to him…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จริง ๆ คุณมี...ของฉัน...ปู่? "แม้จะ มีเครื่องพิสูจน์อย่างชัดเจนเขา ผู้ผสานหยดเลือด หลักฐานที่เถียงไม่ได้ นำ เขาให้ปิดเสียงข้อสงสัย มันไม่ได้ว่า เขาไม่เชื่อมัน แต่เป่าจากดังกล่าวความจริงที่น่าตกใจเกิดจากสมองของเขา ซึ่งในความวุ่นวาย การยอมรับ"เด็ก...ลูกของฉัน..." Canghai ยุนกล่าว ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา: "จริง ๆ ไม่คิดว่า จริงผมเป็นหลานตั้งแต่เก้าปีที่ผ่านมา... คุณสืบทอดของครอบครัวยุนเรายเลือด ยังไม่ ได้รับความเดือดร้อนจากความยากลำบากดังกล่าวต้องกลับ... ตั้งแต่เกิด คุณแยกตัวจากพ่อแม่ และไม่ได้เห็นพวกเขาตั้งแต่ ปู่ไม่เคยให้คุณคำแนะนำการดูแล และวันแรกที่ผมได้พบกับคุณ ฉันเกือบฆ่าคุณ... จริง ๆ ผมที่สุดไร้ความสามารถ ปู่น่าอับอายที่สุดในโลกนี้... สวรรค์เห็น wretchedness นี้ และทำให้เราได้รวมตัวเป็นปู่และหลานในชีวิตนี้ ร้อยปีเหล่านี้ ฉันได้ตลอดเวลา scolding สวรรค์ แต่ตอนนี้...ในชีวิตของฉัน ฉันไม่เคยขอบคุณที่พระเจ้าเป็นฉันวันนี้...""จริง ๆ คุณมี...ปู่ของฉัน" ยุน Che ถูกยังคง murmuring soullessly“I know I don’t have the qualifications to be your grandfather. I never gave you even a bit of care and brought you into this disastrous place. However much you hate me, blame me, it is completely deserved…” Yun Canghai, this powerful Demon King whose might shocked the Illusory Demon Realm and the Four Great Sacred Grounds, was tearing up with each word at this moment. Perhaps all the tears he had let out in his couple hundred years when added up, would not be as numerous as today.Yun Che stood up a little, looked at the ragged old man who had dirty and messy white hair, and a wet bony face full of tears. His nose was suddenly swarmed with a heavy wave of sorrow and grief… family! In front of his eyes was his family, his grandfather, the most beloved family… his first true family member in his two lives!“Grand… father…”The incomparable familiarity of the word that he had said countless of times in this world, was extremely choppy when cried out at this instant… it was difficult… yet involuntarily left his mouth… Because in Yun Canghai’s eyes, he saw exactly the same content in Grandfather Xiao Lie’s eyes. That type of love and affection deep in their blood that would not hesitate to give their whole world to him…

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณเป็นจริง ... ฉัน ... คุณปู่? " ถึงแม้จะมีหลักฐานวางไว้อย่างชัดเจนในด้านหน้าของเขาเหล่านั้นหยดรวมของเลือดที่เถียงไม่ได้หลักฐานหักล้างเขาให้ปิดเสียงตั้งคำถาม มันไม่ได้ว่าเขาไม่เชื่อว่ามัน แต่ระเบิดจากนั้นความจริงที่น่าตกใจที่เกิดจากสมองของเขาซึ่งอยู่ในความวุ่นวายที่จะพบว่ามันยากที่จะยอมรับ. "ลูก ... ลูกของฉัน ... " ยุน Canghai กล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วย น้ำตา: "ผมไม่ได้คิดว่าที่จริงผมมีหลานชายตั้งแต่สิบเก้าปีที่ผ่านมา ... คุณได้รับมรดกสายเลือดครอบครัวหยุนของเรายังได้รับความเดือดร้อนจากความยากลำบากเช่นอนาถ ... ตั้งแต่เกิดคุณถูกแยกออกจากพ่อแม่ของคุณและไม่ได้เห็นพวกเขาตั้งแต่ ปู่ไม่เคยให้คำแนะนำในการดูแลและวันแรกที่ผมได้พบกับคุณผมเกือบจะฆ่าคุณ ... ฉันจริงๆไร้ความสามารถที่สุด, คุณปู่ที่น่าอับอายที่สุดในโลกนี้ ... สวรรค์เห็นความทุเรศนี้และได้รับอนุญาตให้เราที่จะรวมตัวเป็นคุณปู่ และหลานชายในชีวิตนี้ เหล่านี้ร้อยปีผมได้อย่างต่อเนื่องดุสวรรค์ แต่ตอนนี้ ... ในชีวิตของฉันฉันไม่เคยรู้สึกขอบคุณพระเจ้าที่ผมวันนี้ ... " " คุณเป็นจริง ... คุณปู่ของฉัน? "ยุนเจ๊ก็ยังคงบ่น soullessly "ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้มีคุณสมบัติที่จะเป็นคุณปู่ของคุณ ผมไม่เคยให้คุณแม้แต่นิดของการดูแลและนำคุณเข้าสู่ความหายนะสถานที่นี้ แต่ที่คุณเกลียดฉันตำหนิฉันมันสมควรได้รับอย่างสมบูรณ์ ... "ยุน Canghai นี้มีประสิทธิภาพราชาปีศาจซึ่งอาจตกใจอาณาจักรปีศาจลวงและในสี่ศาสนา Grounds ถูกฉีกขาดขึ้นกับแต่ละคำในขณะนี้ บางทีน้ำตาที่เขาได้ให้ออกในสองสามร้อยของเขาเมื่อปีที่เพิ่มขึ้นจะไม่เป็นจำนวนมากเช่นในวันนี้. Yun เจ๊ยืนขึ้นเล็กน้อยมองที่คนเก่ามอมแมมที่มีผมสีขาวสกปรกและยุ่งและกระดูกเปียก เต็มหน้าของน้ำตา จมูกของเขาก็ถูกรุมด้วยคลื่นหนักของความเศร้าโศกและความเศร้าโศกของครอบครัว ... ! ในสายตาของเขาคือครอบครัวของเขาปู่ของเขาในครอบครัวที่รักมากที่สุด ... สมาชิกในครอบครัวของเขาจริงเป็นครั้งแรกในสองชีวิตของเขา! "แกรนด์ ... พ่อ ... " คุ้นเคยที่เปรียบมิได้ของคำว่าเขาได้กล่าวว่านับไม่ถ้วนครั้งในโลกนี้ ก็เปลี่ยนแปลงเร็วมากเมื่อร้องออกมาทันทีที่นี้ ... มันเป็นเรื่องยาก ... ยังไม่ได้ตั้งใจซ้ายปากของเขา ... เพราะในสายตาของยุน Canghai ของเขาเห็นว่าเนื้อหาเดียวกันในสายตาของคุณปู่เสี่ยวโกหก ชนิดที่รักและความเสน่หาลึกลงไปในเลือดของพวกเขาที่จะไม่ลังเลที่จะให้โลกทั้งโลกของพวกเขาเพื่อเขา ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณ . . . . . . . ปู่ . . . . . . . จริงหรือ ? "แม้จะมีหลักฐานทั้งหมดที่วางไว้อย่างชัดเจนออกมาต่อหน้าเขาเหล่านั้น ทำให้หยดเลือด มีหลักฐานหักล้างไม่ได้เถียงไม่ได้ เค้าให้ปิดคำถาม เสียง มันไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากจะเชื่อ แต่ระเบิดจากเช่น ความจริงที่น่าตกใจ ทำให้สมองของเขา ซึ่งอยู่ในความสับสนวุ่นวาย จะพบว่ามันยากที่จะยอมรับ" ลูกของฉัน . . . ลูก . . . . . . . " ยุน canghai กล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา " จริงๆ ผมไม่คิดว่าผมมีหลานชายเมื่อสิบเก้าปีที่แล้ว . . . . . . . คุณสืบทอดสายเลือดของครอบครัวยุนของเรา ยังได้รับความเดือดร้อนจากความทุกข์ยากลำบาก . . . . . . . ตั้งแต่เกิด เธอแยกจากพ่อแม่ และไม่เคยเห็นเลยตั้งแต่ . ปู่เคยให้คำใบ้ของการดูแล และวันแรกที่ผมเจอคุณ ผมเกือบจะฆ่าเธอ . . . . . . . ผมมันไร้ความสามารถที่สุด , ปู่ที่น่าอายที่สุดในโลกนี้ . . . . . . สวรรค์เห็นความชั่วนี้และอนุญาตให้เรารวมตัวเป็นปู่กับหลาน ในชีวิตนี้ เหล่านี้ร้อยปี ผมอยู่ตลอดเวลาว่าสวรรค์ แต่ตอนนี้ . . . . . . . ในชีวิตของฉัน ผมไม่เคยเป็น ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันในวันนี้ . . . . . . . "" คุณ . . . . . . . ปู่ของฉันจริงๆเหรอ " ยุนเช ยังพึมพำ soullessly ." ผมรู้ว่าผมไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นคุณปู่ของคุณ ผมไม่เคยให้คุณบิตของการดูแล และพาเธอเข้าไปในสถานที่หายนะนี้ ไม่ว่าเธอจะเกลียดฉัน ต่อว่าฉัน มันเป็นเรื่องสมควร . . . . . . . " ยุน canghai นี้ที่มีประสิทธิภาพซึ่งอาจทำให้ราชาปีศาจลวงตาที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่ดินแดนปีศาจและบริเวณศักดิ์สิทธิ์ ถูกฉีกกับแต่ละคำที่ ในช่วงเวลานี้ บางทีน้ำตาทุกหยด เขาปล่อยออกมาในสองสามร้อยปี เมื่อเพิ่มขึ้นได้ คงไม่ต้องเป็นจํานวนมากวันนี้ยุนเชลุกขึ้นเล็กน้อย ดูมอมแมม สกปรก และชายชราที่มีผมสีขาวยุ่งเหยิง และเปียกแห้งใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา จมูกของเขาก็เต็มไปด้วยคลื่นหนักของความทุกข์และความเศร้าโศก . . . . . . . ครอบครัว ในสายตาของเขา ครอบครัวของเขา ปู่ของเขา ที่สุดที่รักครอบครัวของเขา . . . ครั้งแรกในชีวิต สองสมาชิกในครอบครัวที่แท้จริงของเขา" พ่อ . . แม่ . . . . . . . . . . "ความคุ้นเคยที่เปรียบมิได้ของคำที่ท่านกล่าวนับครั้งไม่ถ้วนในโลกนี้ ถูกมาก ๆเมื่อร้องไห้ออกมาทันที . . . . . . . มันก็ยาก . . . . . . . ยังรัวออกจากปากของเขา . . . เพราะ ยุน canghai ตา เขาเห็นว่าเนื้อหาเดียวกันในปู่เสี่ยวโกหกสิ ชนิดของความรักและเสน่หาลึกในสายเลือดของพวกเขาจะไม่ลังเลที่จะให้โลกทั้งหมดของเค้า . . . . . . .