Lightning Bolt Pearl Jam Monkeywren

Lightning Bolt
Pearl Jam
Monkeywrench/Universal

Here's what Pearl Jam haven't done in the past decade: Broadway musicals, EDM remixes, VMA shucking-and-jiving. And more to the point, they haven't been making suck-ass, faded-glory, pro-forma LPs. Unlikely though it seems, the grunge survivors are now — Bruce Springsteen excepted — America's foremost torchbearers of classic rock.

Pearl Jam have become their heroes, but, like Springsteen, clearly do not want to become fat Elvis. So on their 10th LP, they overthink, overemote and overreach — fruitfully. If the party line on 2009's Backspacer was that it was PJ having "fun," Lightning Bolt is the sound of anger and brooding depression. In Pearl Jam terms, this is reason to be happy.

Take "Mind Your Manners," the first single, a throw-yourself-around-the-room mix of Seattle mosh-pit metal and Bay Area snot punk that, at this late date, surely connotes "classic rock." Eddie Vedder dives into a screed about religion that announces, "They're taking young innocents/And then they throw 'em on a burning pile!" Elsewhere, "Infallible" chides "What, me worry?" types as our collective ship sinks, with Vedder's portentously huggable baritone making preacher-speak like "the hearts and minds of men" sound like wee-hours soul-bearing at the kegger.

This ability — with the band's exacting musicianship, storied integrity and respect for fans — is key to Pearl Jam's longevity. And it defines the album's most remarkable song, "Sirens," an Eighties-style power ballad recalling Creed, Nickelback and other acts who have taken Xeroxes of PJ's melodic hard rock to the commercial-radio ATM.

How is this not cheesy? Because unlike so many power ballads, there's no self-impressed stink of emotional triumphalism: Vedder sounds honestly helpless in the face of his fear and gets that love salvation is at best "a fragile thing." Co-written with guitarist Mike McCready, it's simply airtight pop: modern yet retro, dramaheavy yet plain-spoken, inspiring yet haunted, with a piercing David Gilmour-flavored guitar break and a melody that sounds like an arena full of cellphones, aloft and glowing.

Many of the best songs are downtempo, reflecting the vibe of Vedder's more folk-rocky solo projects. "Pendulum" is a creepy unpacking of depression that nods to Edgar Allan Poe; "Yellow Moon" covers similar ground with a nod to Nick Drake; and the acoustic "Future Days," like "Sirens," is a fraught but uplifting love song. Then again, a full-band rereading of "Sleeping by Myself," the standout on Vedder's Ukulele Songs, loses the bittersweet loneliness of the original.

The two most telling tracks invoke nostalgia for when rock albums carried more cultural weight. On the R.E.M.-Who hybrid "Swallowed Whole," Vedder declares he "could set the needle, spin it loud." And the dude in "Let the Records Play," a blues-rock romp with a touch of the Cramps, apparently cures his pain with LPs and a vaporizer — an ancient healing practice utilizing modern technology. That pretty much describes Pearl Jam, too.

Read more: http://www.rollingstone.com/music/albumreviews/lightning-bolt-20131015#ixzz3baLfW7yG
Follow us: @rollingstone on Twitter | RollingStone on Facebook

Lightning Bolt
 Pearl Jam
 Monkeywrench/Universal

Here's what Pearl Jam haven't done in the past decade: Broadway musicals, EDM remixes, VMA shucking-and-jiving. And more to the point, they haven't been making suck-ass, faded-glory, pro-forma LPs. Unlikely though it seems, the grunge survivors are now — Bruce Springsteen excepted — America's foremost torchbearers of classic rock.

Pearl Jam have become their heroes, but, like Springsteen, clearly do not want to become fat Elvis. So on their 10th LP, they overthink, overemote and overreach — fruitfully. If the party line on 2009's Backspacer was that it was PJ having "fun," Lightning Bolt is the sound of anger and brooding depression. In Pearl Jam terms, this is reason to be happy.

Take "Mind Your Manners," the first single, a throw-yourself-around-the-room mix of Seattle mosh-pit metal and Bay Area snot punk that, at this late date, surely connotes "classic rock." Eddie Vedder dives into a screed about religion that announces, "They're taking young innocents/And then they throw 'em on a burning pile!" Elsewhere, "Infallible" chides "What, me worry?" types as our collective ship sinks, with Vedder's portentously huggable baritone making preacher-speak like "the hearts and minds of men" sound like wee-hours soul-bearing at the kegger.

This ability — with the band's exacting musicianship, storied integrity and respect for fans — is key to Pearl Jam's longevity. And it defines the album's most remarkable song, "Sirens," an Eighties-style power ballad recalling Creed, Nickelback and other acts who have taken Xeroxes of PJ's melodic hard rock to the commercial-radio ATM.

How is this not cheesy? Because unlike so many power ballads, there's no self-impressed stink of emotional triumphalism: Vedder sounds honestly helpless in the face of his fear and gets that love salvation is at best "a fragile thing." Co-written with guitarist Mike McCready, it's simply airtight pop: modern yet retro, dramaheavy yet plain-spoken, inspiring yet haunted, with a piercing David Gilmour-flavored guitar break and a melody that sounds like an arena full of cellphones, aloft and glowing.

Many of the best songs are downtempo, reflecting the vibe of Vedder's more folk-rocky solo projects. "Pendulum" is a creepy unpacking of depression that nods to Edgar Allan Poe; "Yellow Moon" covers similar ground with a nod to Nick Drake; and the acoustic "Future Days," like "Sirens," is a fraught but uplifting love song. Then again, a full-band rereading of "Sleeping by Myself," the standout on Vedder's Ukulele Songs, loses the bittersweet loneliness of the original.

The two most telling tracks invoke nostalgia for when rock albums carried more cultural weight. On the R.E.M.-Who hybrid "Swallowed Whole," Vedder declares he "could set the needle, spin it loud." And the dude in "Let the Records Play," a blues-rock romp with a touch of the Cramps, apparently cures his pain with LPs and a vaporizer — an ancient healing practice utilizing modern technology. That pretty much describes Pearl Jam, too.

Read more: http://www.rollingstone.com/music/albumreviews/lightning-bolt-20131015#ixzz3baLfW7yG
Follow us: @rollingstone on Twitter | RollingStone on Facebook

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ฟ้า เพิร์ลแจม Monkeywrench/สากลนี่คืออะไรเพิร์ลแยมยังไม่ได้ทำในทศวรรษผ่านมา: ละครบรอดเวย์ EDM ผสม VMA shucking- และ-jiving และขึ้นไป พวกเขายังไม่ได้รับการดูดตูด สีจางลงเกียรติ ชั่ว LPs. Unlikely ว่าเหมือน กรันจ์ผู้รอดชีวิตอยู่ในขณะนี้ — บรูซเครดิต — torchbearers สำคัญของอเมริกาของคลาสสิกร็อคเพิร์ลแยมได้กลายเป็น วีรบุรุษของพวกเขา แต่ เช่น Springsteen ชัดเจนไม่ต้องเป็น เอลวิสไขมัน บนห้างหุ้นส่วนจำกัด 10 ของพวกเขา พวกเขา overthink, overemote และ overreach — fruitfully ถ้าสายพรรคในพ.ศ. 2552 แบ็กสเปเซอร์ ก็มี "สนุก" พีเจ ฟ้าเป็นเสียงของความโกรธและภาวะซึมเศร้า brooding ในเงื่อนไขเพิร์ลแยม นี้เป็นเหตุผลให้มีความสุข ใช้ "จิตใจของคุณมารยาท ซิงเกิ้ลแรก โยนตัวเองสถานห้องผสมโลหะหลุม mosh ซีแอตเทิลและพังก์ขี้เบย์ที่ ในวันสายนี้ ย่อม connotes "คลาสสิกร็อค" เอ็ดดี้ Vedder ดำลงไปในเวนซ์เกี่ยวกับศาสนาที่ประกาศ, "พวกเขากำลังจด innocents หนุ่ม / แล้ว พวกเขาโยน 'em บนกองเขียน! " อื่น ๆ "ผิดพลาด" chides "อะไร ฉันกังวล" ชนิดเป็นของเรารวมจัดเก็บ กับบาริโทน portentously huggable ของ Vedder ทำตั้งพระพูดเช่น "หัวใจและจิตใจของคน" เสียงเหมือนวีชั่วโมงจิตเรืองที่ kegger ที่ความสามารถนี้ — มีของวงเรา musicianship ชั้นความซื่อสัตย์และเคารพสำหรับแฟน ๆ — คีย์เพิร์ลแยมเป็นอย่างไร และกำหนดเพลงโดดเด่นที่สุดของอัลบั้ม "เรนส์ เป็นลักษณะอันดับเพาเวอร์แบลลัดเรียกลัทธิ นิกเคลแบ็ก และกิจการอื่น ๆ ที่นำมา Xeroxes ของพีเจของดนตรีฮาร์ดร็อค ATM พาณิชย์วิทยุ วิธีนี้จะไม่ยิ้มหรือไม่ เนื่องจากแตกต่างจากบัลลาดส์พลังงานมาก มีกลิ่นเหม็นไม่ประทับใจตนเองของ triumphalism อารมณ์: Vedder เสียงกำพร้าสุจริตอย่างหน้ากลัวของเขา และได้รับว่า รอดรักเป็นที่สุด "เปราะบางสิ่งที่ " เขียนร่วมกับ guitarist Mike McCready เป็นป๊อปแบบสุญญากาศเพียง: ทันสมัย แต่ย้อน ยุค dramaheavy ยังล้วนพูด สร้างแรงบันดาลใจยังบ้านผีสิง เจาะแบ่งรส David Gilmour กีตาร์และเมโลดี้ที่คล้ายสำนักเต็ม cellphones โรงแรมอลอฟท์และเรืองแสงเพลงดีมากมายดาวน์เทมโป สะท้อนวิปของ Vedder โครงการเดี่ยวมาก folk-rocky ได้ "ลูกตุ้ม" เป็นที่น่าขนลุกแยกภาวะซึมเศร้าที่ nods เพื่อ Edgar Allan โพ "พระจันทร์สีเหลือง" ครอบคลุมพื้นดินคล้ายกับพยักหน้าไปแดรกนิก และอะคูสติก "อนาคตวัน เช่น"เรนส์ เป็นเพลงรักที่เต็มไป แต่เลขานุการ อีก เต็มวง rereading ของ "นอนด้วยตัวเอง สวนบนของ Vedder อูคูเลเล่เพลง สูญเสียความเหงา bittersweet ของเดิม สองเพลงสุด telling เรียกความคิดถึงสำหรับเมื่ออัลบั้มร็อคทำน้ำหนักเพิ่มเติมวัฒนธรรม ในการ R.E.M.-ที่ผสม "กลืนกินทั้งหมด Vedder ประกาศเขา"สามารถตั้งเข็ม หมุนดังนั้น" และเพื่อนใน "ให้เรกคอร์ดเล่น romp blues-rock กับความปวด รักษาความเจ็บปวดของเขากับ LPs vaporizer การเห็นได้ชัดซึ่งการรักษาโบราณฝึกใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัย ที่สวยมากอธิบายเพิร์ลแยม เกินไปอ่านเพิ่มเติม: http://www.rollingstone.com/music/albumreviews/lightning-bolt-20131015#ixzz3baLfW7yGติดตามเราได้ที่: @rollingstone ทวิตเตอร์ | RollingStone บน Facebook

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

สายฟ้าฟาด
เพิร์ลแจ
Monkeywrench / ยูนิเวอร์แซนี่คือสิ่งที่เพิร์ลแจยังไม่ได้ทำในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา: ละครเพลงบรอดเวย์ผสม EDM, VMA shucking และ jiving และอื่น ๆ ไปยังจุดที่พวกเขาไม่ได้รับการดูดตูดจาง-สง่าราศีซีรี่ส์โปรสมมติฐาน ไม่น่าแม้ว่ามันจะดูเหมือนรอดชีวิตกรันจ์อยู่ในขณะนี้ - บรูซสปริงยกเว้น -. ที่สำคัญที่สุดของอเมริกา Torchbearers ของร็อคคลาสสิกเพิร์ลแจได้กลายเป็นวีรบุรุษของพวกเขา แต่เหมือนสปริงส์ทีนอย่างเห็นได้ชัดไม่ต้องการที่จะกลายเป็นไขมันที่เอลวิส ดังนั้นแผ่นเสียงที่ 10 ของพวกเขา overthink, overemote และทำเลยเถิด - มีผล หากพรรคใน Backspacer 2009 คือว่ามันเป็น PJ ว่า "สนุก" สายฟ้าเป็นเสียงของความโกรธและภาวะซึมเศร้าครุ่นคิด ในแง่เพิร์ลแจนี้เป็นเหตุผลที่จะมีความสุข. ใช้ "ใจมารยาทของคุณ" เดี่ยวครั้งแรกโยนตัวเองรอบห้องส่วนผสมของแอตเทิลร็อกโลหะหลุมและอ่าวพังก์น้ำมูกพื้นที่ว่าในช่วงปลายเดือนนี้ วันที่แน่นอนหมาย "ร็อคคลาสสิก." เอ็ดดี้เว็ดดำน้ำเข้าไปพูดนานน่าเบื่อเกี่ยวกับศาสนาที่ประกาศว่า "พวกเขากำลังบริสุทธิ์หนุ่ม / และแล้วพวกเขาโยน 'em บนกองการเผาไหม้!" อื่น ๆ "Infallible" chides "สิ่งที่ฉันกังวล?" ประเภทอ่างล้างมือเรือรวมของเรากับเว็ด portentously huggable บาริโทนทำนักเทศน์พูดเช่น "หัวใจและจิตใจของคน" เสียงเหมือนชั่วโมงกระจ้อยร่อยแบกจิตวิญญาณที่ Kegger. ความสามารถนี้ - กับนักดนตรีที่เข้มงวดของวงดนตรีที่สมบูรณ์ชั้นและความเคารพ สำหรับแฟน ๆ - เป็นกุญแจสำคัญในการมีอายุยืนยาวของเพิร์ลแจ และกำหนดที่โดดเด่นที่สุดของอัลบั้มเพลง "ไซเรน" พลังเพลงแปดสไตล์นึกถึง Creed, Nickelback และการกระทำอื่น ๆ ที่ได้นำส่งสำเนาของฮาร์ดร็อคเสียงอันไพเราะของ PJ ไปในเชิงพาณิชย์วิทยุเอทีเอ็ม. นี้ไม่ได้วิเศษเป็นอย่างไร เพราะไม่เหมือนเพลงบัลลาดพลังงานจำนวนมากไม่มีกลิ่นเหม็นประทับใจตนเองของ triumphalism อารมณ์: เว็ดเสียงสุจริตหมดหนทางในการเผชิญกับความกลัวของเขาและได้รับความรอดที่ความรักที่ดีที่สุด "เป็นสิ่งที่เปราะบาง." เขียนร่วมกับกีตาร์ไมค์ McCready ก็อัดลมเพียงป๊อป: ทันสมัยย้อนยุค dramaheavy ยังธรรมดาพูดสร้างแรงบันดาลใจผีสิงยังมีการเจาะแบ่งกีตาร์เดวิดมัวร์รสและทำนองเพลงที่เสียงเหมือนเวทีเต็มรูปแบบของโทรศัพท์มือถือที่สูงขึ้นและ เร่าร้อน. หลายเพลงที่ดีที่สุดคือเทมโปสะท้อนให้เห็นถึงกลิ่นอายของเว็ดเพิ่มเติมโครงการเพื่อชาวบ้านหิน "ลูกตุ้ม" เป็นที่น่าขนลุกเอาออกของภาวะซึมเศร้าที่พยักหน้าให้กับเอ็ดการ์อัลลันโป; "พระจันทร์สีเหลือง" ครอบคลุมพื้นดินคล้ายกับพยักหน้าให้นิคเดรก; และอะคูสติก "ในอนาคตวันที่" ชอบ "ไซเรน" เป็นเพลงรักที่เต็มไป แต่สูง จากนั้นอีกครั้ง rereading เต็มวงของ "นอนด้วยตัวเอง" ยอดเยี่ยมในอูคูเลเล่เพลงเว็ดสูญเสียความเหงาหวานอมขมกลืนของเดิม. สองเพลงบอกมากที่สุดเรียกคิดถึงเมื่ออัลบั้มร็อคดำเนินน้ำหนักมากขึ้นทางวัฒนธรรม ใน REM ใครไฮบริด "กลืนทั้ง" เว็ดบอกเขา "สามารถตั้งเข็มหมุนมันดัง." และเพื่อนใน "Let ประวัติเล่น" วิ่งเล่นบลูส์ร็อคด้วยการสัมผัสของตะคริวเห็นได้ชัดว่าการรักษาความเจ็บปวดของเขากับซีรี่ส์และไอ - การปฏิบัติในการรักษาโบราณใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัย ที่สวยมากอธิบายเพิร์ลแจด้วย. อ่านเพิ่มเติม: http://www.rollingstone.com/music/albumreviews/lightning-bolt-20131015#ixzz3baLfW7yG ติดตามเรา: @rollingstone บนทวิตเตอร์ | RollingStone บน Facebook

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

monkeywrench สายฟ้า เพิร์ล แจม / สากล

ที่นี่คือสิ่งที่เพิร์ล แจมไม่ได้ทำในทศวรรษที่ผ่านมา : บรอดเวย์ มิวสิคัล shucking EDM รีมิกซ์ วีเ มเอ และ jiving . และที่ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังไม่ได้รับการดูดตูดเหี่ยวสง่าราศี ชั่วคราวสเปรย์หล่อลื่น . ไม่น่า แต่ดูเหมือนว่า กรันจ์ผู้รอดชีวิต - บรูซ สปริงสทีน ยกเว้น - อเมริกาชั้นดี torchbearers ของคลาสสิกร็อค

เพิร์ล แจมได้กลายเป็นวีรบุรุษของพวกเขา แต่ ชอบ สปริงสทีน ชัดเจนว่าไม่อยากเป็นเอลวิสไขมัน ดังนั้น ใน LP 10 ของพวกเขาพวกเขาคิดมากเกินไป และเกิน overemote , - ประสพผลสำเร็จด้วย . ถ้าพรรคสายของโรเบิร์ต เอิร์นชอว์ ( คือว่ามันเป็น PJ มี " สนุก " สายฟ้าเป็นเสียงแห่งความโกรธและกก ซึมเศร้า เพิร์ล แจมรูป นี่คือเหตุผลที่จะมีความสุข

" สนใจเรื่องมารยาท" เดี่ยวครั้งแรก , โยนตัวเองไปรอบ ๆห้องผสมของซีแอตเทิ mosh โลหะและพื้นที่อ่าวน้ำมูกนี่ว่าในวันที่สายนี้ย่อม connotes " เพลงร็อค " เอ็ดดี้ เวดเดอร์ dives ในหยาบเกี่ยวกับศาสนาประกาศ " พวกเขากำลังพาเด็กไร้เดียงสา / แล้วก็โยนมันไว้บนกองเขียน ! " ที่อื่น ๆ , " แน่นอน " chides " สิ่งที่ฉันกังวล ? " ประเภท จมเรือโดยรวมของเรากับ เวดเดอร์ของ portentously เมื่อบาริโทนให้นักเทศน์พูดเหมือน " หัวใจและจิตใจของผู้ชาย " เสียงเหมือนวีชั่วโมงวิญญาณเรืองที่ kegger

ความสามารถกับวงดนตรีของความต้องการความเป็นนักดนตรี ความสมบูรณ์ของเรื่องราว และเคารพสำหรับแฟน ๆ - คีย์ เพิร์ล แจมก็ยืนยาว และกำหนดเป็นอัลบั้มที่น่าจับตามากที่สุดเพลง " ไซเรน " เป็น 80 สไตล์พาวเวอร์บัลลาดระหว่างลัทธิความเชื่อนิกเคลแบ็กและการกระทำอื่น ๆที่ได้รับ xeroxes ของ pj เมโลดิกฮาร์ดร็อคให้วิทยุเชิงพาณิชย์ ATM

แล้วมันไม่น่าเบื่อรึ ? เพราะไม่เหมือนคนที่มีอำนาจมาก ไม่มีกลิ่นเหม็นของตนเองประทับใจ triumphalism อารมณ์ : เวดเดอร์เสียงจริงๆ หมดหนทางในการเผชิญกับความกลัวของเขา และได้รับความรอด เป็นรักที่ดีที่สุด " เป็นสิ่งเปราะบาง . " ร่วมเขียนด้วยเมอครีดีกีต้าร์ ไมค์ ,มันเป็นเพียงแค่การอัดลมป๊อป : แต่ทันสมัยย้อนยุค dramaheavy ยังธรรมดาพูดสร้างแรงบันดาลใจยังหลอนกับเดวิด กิลม ์รสเจาะแบ่งกีต้าร์และเพลงที่ฟังดูเหมือนเป็นเวทีเต็มรูปแบบของโทรศัพท์มือถือ , Aloft และ . .

หลายเพลงที่ดีที่สุดเป็นการรู้จำแบบ , สะท้อนให้เห็นถึงสถานการณ์ของ เวดเดอร์มากกว่าพื้นบ้านหินโครงการเดี่ยว ." ลูกตุ้ม " น่ากลัวเปิดออก หดหู่ใจที่พยักหน้าให้ เอ็ดการ์ อัลเลน โพ คือ " ดวงจันทร์ " สีเหลือง ครอบคลุมพื้นที่คล้ายกันกับพยักหน้าให้นิคเดรก และไม่มีอนาคต " วัน " เหมือน " ไซเรน " เป็นเสี่ยงแต่ใจชอบเพลง จากนั้นอีกครั้ง , เต็มวงการอ่าน " นอนคนเดียว " standout ในเวดเดอร์ของเพลงพิณ , แพ้ความเหงา Bittersweet ของเดิม

สองบอกมากที่สุดเพลงเรียกความคิดถึงเมื่ออัลบั้มร็อคแบกน้ำหนักทางวัฒนธรรมมากกว่า ใน REM - ไฮบริด " กลืนทั้ง " เขา " เวดเดอร์ประกาศสามารถตั้งค่าเข็มหมุนมันดัง " และเพื่อน " ให้บันทึกเล่น " บลูส์ร็อควิ่งเล่นกับสัมผัสของตะคริว เห็นได้ชัดว่ารักษาความเจ็บปวดของเขาด้วยสเปรย์หล่อลื่นและห่อเหี่ยว -- โบราณ การรักษาโรคโดยใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัย .ที่สวยมากอธิบาย เพิร์ล แจมด้วย

อ่านเพิ่มเติม : http : / / www.rollingstone . com / เพลง / albumreviews / lightning-bolt-20131015 # ixzz3balfw7yg
ติดตามเราบน Twitter : @ โรลลิ่งสโตน | โรลลิ่งสโตนบน Facebook

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.