Shirley Jackson's short story The L

Shirley Jackson's short story The Lottery was published in 1948 and is not in the public domain.

Accordingly, we are prohibited from presenting the full text here in our short story collection, but we can present summary of the story, along with by some study questions, commentary and explanations.

It is important to have some historical context to understand this story and the negative reaction that it generated when it was published in the June 26, 1948 issue of The New Yorker. The setting for the story, a gathering in a small rural village, wasn't a fictional creation in America this story was published in the summer of 1948. The setting was emblematic of "small town America." It was customary at that time, for rural community leaders to organize summertime gatherings to draw people together in town centers to socialize, and to frequent and support some of the town's business establishments. It was thought to be good for the businesses and good for the community. These gatherings were usually organized by the city council and featured lotteries with modest cash-prizes to help lure people into their vehicles for the long drive to town. So the scene was instantly recognizable to readers -- especially rural readers -- when the story was published, and they did not like the way that this particular story developed and concluded. Many interpreted the story to be an attack on the values of rural communities. As a result the story engendered a great deal of anger and criticism. Here is the summary, which will be followed by additional commentary.

On a warm summer day, villagers gather in a town square to participate in a lottery. The village is small with about 300 residents and they are in an excited but anxious mood. We learn that this is an annual event and that some surrounding towns are thinking about abandoning the lottery. Mrs. (Tess) Hutchinson makes an undramatic entrace and chats briefly with Mrs. Delacroix, her friend.

The night before Mr. Summers, a town leader who officiates the lottery, had made paper slips listing all the families with the help of Mr. Graves (subtle name choice?). The slips were stored overnight in a safe at the coal company.

The villagers start to gather at 10 a.m. so that they may finish in time for lunch. Children busy themselves collecting stones -- one of those odd details that will later emerge loaded with meaning -- until the proceedings get underway and they are called together by their parents.

Mr. Summers works down the list of families, summoning the head man of each household. A male sixteen years or older comes forward and draws a slip of paper. When every family has a slip of paper, Mr. Summers has everyone look at the slip and we discover that Bill Hutchinson has drawn the one slip with a black spot. It's his family that has been chosen. Mrs. Hutchinson begins to protest. With tension mounting it becomes clear that "winning" this lottery isn't going to be what we expected, and that the "winner" isn't going to walk away with a pile of cash.

Once a family is chosen, the second round begins. In this round, each family member, no matter how old or young, must draw a slip of paper. It is Tess Hutchinson who draws the slip with the black circle. While Mrs. Hutchinson protests the unfairness of the situation, each of the villagers picks up a stone -- "And someone gave little Davy Hutchinson a few pebbles" -- and closes in on her. The story ends with Mrs. Hutchinson being stoned to death while protesting, "It isn't fair, it isn't right." The story concludes with six of the most famous words in short story history, "And then they were upon her."

When the story was released it engendered a very strong negative reaction and backlash that manifested itself in subscribtion cancellations for The New Yorker and large amounts of what could be described as "hate mail" for both the magazine and the author. Shirley Jackson and the editors at The New Yorker were both surprised by the reaction. Even Jackson's mother was critical of the work. Here is an excerpt from Jackson herself:
'It had simply never occurred to me that these millions and millions of people might be so far from being uplifted that they would sit down and write me letters I was downright scared to open; of the three-hundred-odd letters that I received that summer I can count only thirteen that spoke kindly to me, and they were mostly from friends. Even my mother scolded me: "Dad and I did not care at all for your story in The New Yorker," she wrote sternly; "it does seem, dear, that this gloomy kind of story is what all you young people think about these days. Why don't you write something to cheer people up?"'
One literary critic described the story as "a chilling tale of conformity gone mad." Yes, that's a nice sound-bite to release in a classroom discussion, a book club gathering or a short story seminar but I honestly doubt that the letters received by Jackson in 1948 cursed her for writing a tale of 'conformity gone mad.' I do suspect that some people picked up and reacted strongly to the idea that Jackson might be suggesting that underneath the idyllic image of rural communities peopled by wholesome citizens, that there might be a sinister force waiting to be unleashed. The people in those communities certainly didn't see themselves that way. I suspect that some folks made simpler inferences about the story that they still found offensive; that the stones represented harmful gossip and insults, that these gatherings were a place where unfounded rumors could be born by chance and inflict real damage on those targeted; as gathering by gathering, a new "target" might become subject to slander earned or unearned.

Jackson kept her intended meaning to herself, believing that it would emerge more clearly with the passage of time. But considering that she was genuinely surprised by the reaction, it seems logical to conclude that she intended to make a commentary on general human nature rather than a specific criticism of rural American communities in the mid-20th century.

Personally, I think the questions of permission and participation make for a great discussion or essay about this particular short story. As small as the gathering is, it is an official event and an act of governance. The American writer and intellectual Henry David Thoreau suggested that you have a moral responsibility for your government; that when the government does something wrong -- say, handing out "free" small-pox infected blankets to Native American Indian tribes -- that it's not right to simply blame the government, because by extension that government belongs to you and acts on your behalf. So the blame belongs to you as well. That is part of the foundation for many of the ideas he advocates in On Civil Disobedience.

In The Lottery, I see questions regarding the use of force: would you voluntarily participate in an annual lottery like this? Yet the people come every year. Why? I also see questions about permission and consent. Are people willing to tolerate the possibility of bad things happening in their community as long as the odds of it happening to them are low and the cost of speaking out and protesting against it might be high? What are we willing to trade off or compromise in order to be part of a community? How do these questions relate to modern American culture and politics where some people -- an increasing number -- believe that some individual liberty should be sacrificed for the good of the community while others believe that individual liberty and the freedom to make personal choices is the highest consideration. That can be a difficult question for some, and they wish to answer it with compromise: "Of course *some* individual liberty must be sacrificed." This story may be useful for removing the middle ground and raising guiding principals to the surface for consideration.

For those of you that have landed on this page looking for the secret to winning the lottery, I have a few thoughts . . .

First, good luck to you. I hope you win.

Second, there is no magic formula and the odds of winning are extremely low. So balance your participation modestly, never spend more than you can afford. Enjoy dreaming about what you will do if you win.

Lastly, keep in mind, that no matter how often you play and lose, your worst loss is better than Tess Hutchinson's win!

Shirley Jackson's short story The Lottery was published in 1948 and is not in the public domain.

Accordingly, we are prohibited from presenting the full text here in our short story collection, but we can present summary of the story, along with by some study questions, commentary and explanations.

It is important to have some historical context to understand this story and the negative reaction that it generated when it was published in the June 26, 1948 issue of The New Yorker. The setting for the story, a gathering in a small rural village, wasn't a fictional creation in America this story was published in the summer of 1948. The setting was emblematic of "small town America." It was customary at that time, for rural community leaders to organize summertime gatherings to draw people together in town centers to socialize, and to frequent and support some of the town's business establishments. It was thought to be good for the businesses and good for the community. These gatherings were usually organized by the city council and featured lotteries with modest cash-prizes to help lure people into their vehicles for the long drive to town. So the scene was instantly recognizable to readers -- especially rural readers -- when the story was published, and they did not like the way that this particular story developed and concluded. Many interpreted the story to be an attack on the values of rural communities. As a result the story engendered a great deal of anger and criticism. Here is the summary, which will be followed by additional commentary.

On a warm summer day, villagers gather in a town square to participate in a lottery. The village is small with about 300 residents and they are in an excited but anxious mood. We learn that this is an annual event and that some surrounding towns are thinking about abandoning the lottery. Mrs. (Tess) Hutchinson makes an undramatic entrace and chats briefly with Mrs. Delacroix, her friend.

The night before Mr. Summers, a town leader who officiates the lottery, had made paper slips listing all the families with the help of Mr. Graves (subtle name choice?). The slips were stored overnight in a safe at the coal company.

The villagers start to gather at 10 a.m. so that they may finish in time for lunch. Children busy themselves collecting stones -- one of those odd details that will later emerge loaded with meaning -- until the proceedings get underway and they are called together by their parents.

Mr. Summers works down the list of families, summoning the head man of each household. A male sixteen years or older comes forward and draws a slip of paper. When every family has a slip of paper, Mr. Summers has everyone look at the slip and we discover that Bill Hutchinson has drawn the one slip with a black spot. It's his family that has been chosen. Mrs. Hutchinson begins to protest. With tension mounting it becomes clear that "winning" this lottery isn't going to be what we expected, and that the "winner" isn't going to walk away with a pile of cash.

Once a family is chosen, the second round begins. In this round, each family member, no matter how old or young, must draw a slip of paper. It is Tess Hutchinson who draws the slip with the black circle. While Mrs. Hutchinson protests the unfairness of the situation, each of the villagers picks up a stone -- "And someone gave little Davy Hutchinson a few pebbles" -- and closes in on her. The story ends with Mrs. Hutchinson being stoned to death while protesting, "It isn't fair, it isn't right." The story concludes with six of the most famous words in short story history, "And then they were upon her."

When the story was released it engendered a very strong negative reaction and backlash that manifested itself in subscribtion cancellations for The New Yorker and large amounts of what could be described as "hate mail" for both the magazine and the author. Shirley Jackson and the editors at The New Yorker were both surprised by the reaction. Even Jackson's mother was critical of the work. Here is an excerpt from Jackson herself:
 'It had simply never occurred to me that these millions and millions of people might be so far from being uplifted that they would sit down and write me letters I was downright scared to open; of the three-hundred-odd letters that I received that summer I can count only thirteen that spoke kindly to me, and they were mostly from friends. Even my mother scolded me: "Dad and I did not care at all for your story in The New Yorker," she wrote sternly; "it does seem, dear, that this gloomy kind of story is what all you young people think about these days. Why don't you write something to cheer people up?"'
One literary critic described the story as "a chilling tale of conformity gone mad." Yes, that's a nice sound-bite to release in a classroom discussion, a book club gathering or a short story seminar but I honestly doubt that the letters received by Jackson in 1948 cursed her for writing a tale of 'conformity gone mad.' I do suspect that some people picked up and reacted strongly to the idea that Jackson might be suggesting that underneath the idyllic image of rural communities peopled by wholesome citizens, that there might be a sinister force waiting to be unleashed. The people in those communities certainly didn't see themselves that way. I suspect that some folks made simpler inferences about the story that they still found offensive; that the stones represented harmful gossip and insults, that these gatherings were a place where unfounded rumors could be born by chance and inflict real damage on those targeted; as gathering by gathering, a new "target" might become subject to slander earned or unearned.

Jackson kept her intended meaning to herself, believing that it would emerge more clearly with the passage of time. But considering that she was genuinely surprised by the reaction, it seems logical to conclude that she intended to make a commentary on general human nature rather than a specific criticism of rural American communities in the mid-20th century.

Personally, I think the questions of permission and participation make for a great discussion or essay about this particular short story. As small as the gathering is, it is an official event and an act of governance. The American writer and intellectual Henry David Thoreau suggested that you have a moral responsibility for your government; that when the government does something wrong -- say, handing out "free" small-pox infected blankets to Native American Indian tribes -- that it's not right to simply blame the government, because by extension that government belongs to you and acts on your behalf. So the blame belongs to you as well. That is part of the foundation for many of the ideas he advocates in On Civil Disobedience.

In The Lottery, I see questions regarding the use of force: would you voluntarily participate in an annual lottery like this? Yet the people come every year. Why? I also see questions about permission and consent. Are people willing to tolerate the possibility of bad things happening in their community as long as the odds of it happening to them are low and the cost of speaking out and protesting against it might be high? What are we willing to trade off or compromise in order to be part of a community? How do these questions relate to modern American culture and politics where some people -- an increasing number -- believe that some individual liberty should be sacrificed for the good of the community while others believe that individual liberty and the freedom to make personal choices is the highest consideration. That can be a difficult question for some, and they wish to answer it with compromise: "Of course *some* individual liberty must be sacrificed." This story may be useful for removing the middle ground and raising guiding principals to the surface for consideration.

For those of you that have landed on this page looking for the secret to winning the lottery, I have a few thoughts . . .

First, good luck to you. I hope you win.

Second, there is no magic formula and the odds of winning are extremely low. So balance your participation modestly, never spend more than you can afford. Enjoy dreaming about what you will do if you win.

Lastly, keep in mind, that no matter how often you play and lose, your worst loss is better than Tess Hutchinson's win!

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

มิถุนายน - ผู้อ่านเมื่อเรื่องถูกเผยแพร่เรื่องราวที่พรั่งพรูออกมา มีประมาณ 300 (เทสส์) ทำให้มี entrace undramatic สนทนาสั้นและ หวย10 ด้วยความหมาย - 16 ปีหรืออายุมาข้างหน้านายฤดูมีทุกคนมองไปที่ใบและเราพบว่าฮัทชินสันเก็บเงินได้ออกใบหนึ่ง ฮัทชินสันประท้วงเริ่มเครียดติดตั้งมันจะล้างที่ "ชนะ" และว่า "ผู้ชนะ"รอบที่สองเริ่มขึ้นในรอบนี้คนไม่ว่าได้เก่าหรือคุณหนุ่มคุณต้องวาดใบกระดาษมันเป็นเทสส์ฮัทชินสันที่ดึงใบมีวงกลมสีดำในขณะที่นางฮัทชินสันปฏิเสธยุติธรรมของสถานการณ์ของชาวบ้านรับหิน- "และมีคนให้น้อยเดวี่ฮัทชินสันก้อนกรวดกี่นิ้ว - ในเธอปิดเรื่องราวจบลงด้วยนางฮัทชินสันกำลังเมาตายขณะประท้วง"มันไม่ยุติธรรมไม่เหมาะสม" เรื่องสรุปมี 6 "แล้วพรั่งพรูออกมาการจองซื้อหุ้น"เกลียดจดหมาย" และผู้นิตยสารเขียนอังกฤษแจ็คสันปฏิกิริยาโดยแม่แม้แจ็คสันสำคัญของเป็นหัวเรื่อง:การทำงานนี่คือหัวเรื่อง: การตัดตอนจากแจ็คสันเอง: ' ๆฉันตัวอักษรแปลก ๆ สามร้อยที่ได้รับฤดูร้อนที่ดุฉัน: เธอเขียนเป็นอย่างโหดเหี้ยม; "มันดูเหมือนเรียนที่เศร้าเรื่องคุณคนหนุ่มสาวคิดว่า"หนาวเรื่องของตามไปบ้า" ใช่สโมสรหนังสือที่รวบรวมหรือจัดสัมมนาเรื่องสั้น แต่ผมสงสัยตรงที่ตัวอักษรที่ได้รับโดยแจ็คสันใน 1948 สาปเธอให้เขียนเรื่องของ 'ตามไปบ้า' ผมสงสัยว่าบางคนรับและปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นคิดว่าแจ็คสันอาจจะบอก ว่าภายใต้ภาพอันงดงามของชนบทประชาชนโดยประชาชนสุทธ์อาจมีแรงอุบาทว์รอเป็นปลดปล่อยการหาข้อสรุปหินแสดงอันตรายนินทาและดูหมิ่นที่พบปะเหล่านี้และสร้างความเจ็บปวด"เป้าหมายใหม่" อาจจะไปใส่ร้ายป้ายสีได้รับหรือรายได้แจ็คสันเก็บเธอไว้ความหมายเองเชื่อว่าดูเหมือนตรรกะที่จะสรุปว่า20 ส่วนตัวผมคิดว่ารีนเฮเดวิด ธ อโรแนะนำว่าได้เมื่อรัฐบาลทำสิ่งผิด- พูดแจก "ฟรี" - ว่าจะไม่ถูกตำหนิรัฐบาลเพียงเพราะนามสกุลรัฐบาลที่เป็นของคุณฉันจะดูคำถามเกี่ยวกับการใช้แรง: และต้นทุนการพูดออกมา - จำนวนที่เพิ่มขึ้น - ว่าได้เชื่อและพวกเขาต้องการตอบความ"แน่นอน * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * บางมีความคิดบางอย่าง ... ครั้งแรกโชคดีคุณคุณฉันหวังว่าได้คุณคุณชนะที่สองมีคาถาและไม่มีโอกาสชนะมีน้อยตั้งขึ้นมากดังนั้นยอดหัวเรื่อง: การเข้าร่วมสุภาพจำไว้ว่าไม่ว่าคุณเล่นและสูญเสียเทสส์ฮัทชินสันชนะ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

1948 26 มิถุนายน 1948 ๆ 1948 การตั้งค่าเป็นสัญลักษณ์ของ "เมืองเล็ก ๆ - โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้อ่านชนบท - ๆ ที่มีประมาณ 300 ๆ (เทสส์) ฮัทชินสันทำให้ entrace undramatic และการสนทนาสั้น ๆ กับนาง Delacroix, officiates เกรฟส์ บริษัท 10:00 - "ชนะ" "ผู้ชนะ" - - ปริมาณของสิ่งที่อาจจะอธิบายว่า "ความเกลียดชังจดหมาย" "เป็นเรื่องที่หนาวเหน็บของสอดคล้องไปบ้า ๆ 1948 "เป้าหมาย" 20. ส่วนตัวผมคิดว่าคำถามของ ๆ ธ - พูดแจก "ฟรี" - ๆ - จำนวนเพิ่มขึ้น - ". แน่นอน * บางเสรีภาพส่วนบุคคล *

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ของเชอร์ลีย์แจ็กสันเรื่องสั้นหวยถูกตีพิมพ์ในปี 2491 และที่ไม่ได้อยู่ในโดเมนสาธารณะดังนั้นเราห้ามเสนอข้อความเต็มในรวมเรื่องสั้นของเรา แต่เราสามารถนำเสนอบทสรุปของเรื่องราว พร้อมกับโดยคำถามการศึกษา, ความเห็นและคำอธิบาย26 มิถุนายน 2491 ปัญหาของชาวนิวยอร์ก ค.ศ. "เมืองเล็ก" มันเป็นประเพณีที่ผู้นำชุมชนชนบทเพื่อจัดระเบียบการชุมนุมเพื่อดึงคนเข้าด้วยกันในฤดูร้อนศูนย์เมืองสังคมและบ่อยครั้ง ดังนั้นฉากจึงรู้จักผู้อ่าน - ผู้อ่านโดยเฉพาะชนบท - เมื่อเรื่องนี้ถูกตีพิมพ์ และสรุป ผลเรื่องที่พรั่งพรูออกมา นี่เป็นบทสรุปซึ่งจะตามด้วยความเห็นเพิ่มเติมในวันฤดูร้อนอบอุ่น เพื่อมีส่วนร่วมในการจับสลากเป็นหมู่บ้านขนาดเล็กมีประมาณ 300 คนและพวกเขาจะในตื่นเต้น แต่กังวลอารมณ์เราได้เรียนรู้ว่า คุณนาย (เทส) ฮัทชินสันให้ซักหน่อย undramatic และการสนทนาสั้น ๆ กับคุณนายเดอลากรัวเพื่อนของเธอเมื่อคืนก่อนนายซัมเมอร์สเป็นผู้นำที่ officiates สลากกินแบ่ง (เลือกชื่อสีสัน)ชาวบ้านเริ่มรวบรวมตอน 10 โมงเช้า เด็กยุ่งตัวเองเก็บหิน . . หนึ่งในนั้นแปลกรายละเอียดเรียกหัวหน้าของแต่ละครัวเรือนชาย 16 ปีหรือมากกว่าและดึงออกมาลงกระดาษเมื่อทุกคนในครอบครัวมีใบกระดาษ มันเป็นครอบครัวที่ได้รับเลือกคุณนายฮัตเริ่มประท้วงมีแรงยึดมันกลายเป็นที่ชัดเจนว่า "ชนะ" หวยจะไม่มีสิ่งที่เราคาดไว้และว่า "ผู้ชนะ" จะไม่เดินออกไปกับกองของเงินสดเมื่อครอบครัวถูกเลือกรอบสองจะเริ่มขึ้นในรอบนี้ ต้องวาดลงกระดาษมันคือเทสฮัทชินสันที่ทำให้ลื่นมีวงกลมสีดำ หยิบหิน "และบางคนให้น้อยเดวี่ฮัทชินสันไม่กี่ก้อนกรวด..." - และปิดในในเธอ "มันไม่ยุติธรรมมันไม่ถูกต้อง" "แล้วพวกเขาตามเธอ"พรั่งพรูออกมา การจองซื้อหุ้นจํานวนเงินที่นิวยอร์ก "เกลียดจดหมาย" ทั้งนิตยสารและผู้เขียน แม่ของแจ็คสันวิจารณ์งาน :' ; สาม 100 กับผมและพวกเขาส่วนใหญ่จากเพื่อนแม้แต่แม่ของฉันด่าฉัน " เธอได้เขียนอย่างโหดเหี้ยม "ดูเหมือนว่าที่รัก ทำไมคุณไม่เขียนอะไรไปเชียร์คน? ""นิทานหนาวจึงโมโหใช่ การอภิปราย สัมมนา 1948 แช่งเธอเขียนเรื่องราวของ 'คอน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.