HOW DO MANAGERS CREATE THETIME FOR

HOW DO MANAGERS CREATE THE
TIME FOR LEARNING?
At one of our recent Leadership and Mastery programs, I talked to a
manager who was born and raised in India, and who has worked in
both United States and Japanese firms. She said that when a person in
a Japanese firm sits quietly, no one will come and interrupt. It is
assumed that the person is thinking. On the other hand, when the
person is up and moving about, coworkers feel free to interrupt.
"Isn't it interesting," she said, "that it is exactly the opposite in
American firms? In America, we assume that when a person is sitting
quietly they aren't doing anything very important."
How can we expect people to learn when they have little time to
think and reflect, individually and collaboratively? I know of few
managers who do not complain of not having enough time. Indeed,
most of the managers with whom I have worked struggle unceasingly to
get the time for quiet reflection. Could this be a cultural norm that we
take for granted—the incessant "busyness" of our daily lives?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไรสร้างผู้จัดการ
เวลาสำหรับการเรียนรู้?
ที่หนึ่งโปรแกรมภาวะผู้นำและเป็นครูของเราล่าสุด ฉันพูดคุยกับแบบ
ผู้จัดการที่เกิด และเติบโตในอินเดีย และที่ทำงานใน
บริษัทสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น เธอกล่าวว่า เมื่อบุคคลใน
บริษัทญี่ปุ่นอยู่อย่างเงียบ ๆ ไม่มีใครจะมา และขัดจังหวะ เป็น
สันนิษฐานว่า คนที่คิด บนมืออื่น ๆ เมื่อการ
คนอยู่ และย้ายเกี่ยวกับ เพื่อนร่วมงานรู้สึกฟรีเพื่อขัดจังหวะ
"ไม่ได้น่าสนใจ เธอกล่าวว่า, " มันเป็นตรงข้ามใน
บริษัทอเมริกัน ในอเมริกา เราสมมุติว่าเมื่อบุคคลนั่ง
เงียบ ๆ พวกเขาไม่ได้ทำอะไรที่สำคัญมากขึ้น "
วิธีสามารถเราคาดหวังว่าคนที่จะเรียนรู้เมื่อมีเวลาน้อย
คิด และ สะท้อน รายบุคคล และร่วมกัน ผมรู้ว่าน้อย
ผู้จัดการที่ไม่บ่นไม่มีเวลาเพียงพอ แน่นอน,
ส่วนใหญ่ของผู้จัดการซึ่งทำมาประมาณต่อสู้มีถึง
ได้เวลาที่จะเงียบสะท้อน นี้อาจเป็นบรรทัดฐานวัฒนธรรมที่เรา
จะได้รับ — ที่ incessant "busyness" ของชีวิตประจำวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรผู้จัดการ CREATE
เวลาสำหรับการเรียนรู้?
ที่หนึ่งของโปรแกรมความเป็นผู้นำและการเรียนรู้ที่ผ่านมาของเราผมได้คุยกับ
ผู้จัดการที่เกิดและเติบโตในประเทศอินเดียและผู้ที่ได้ทำงานใน
ทั้งสองประเทศสหรัฐอเมริกาและ บริษัท ญี่ปุ่น เธอบอกว่าเมื่อคนใน
บริษัท ญี่ปุ่นนั่งอยู่อย่างเงียบ ๆ ไม่มีใครจะมาขัดขวาง มันเป็นเรื่องที่
คิดว่าคนที่มีความคิด ในทางกลับกันเมื่อ
คนมีขึ้นและเคลื่อนไหวเกี่ยวกับเพื่อนร่วมงานรู้สึกอิสระที่จะหยุดยั้ง
"ไม่ว่ามันน่าสนใจ" เธอกล่าว "ว่ามันเป็นตรงข้ามใน
บริษัท อเมริกัน? ในอเมริกาเราคิดว่าเมื่อ คนนั่งอยู่
อย่างเงียบ ๆ ที่พวกเขาไม่ได้ทำอะไรที่สำคัญมาก ".
วิธีที่เราสามารถคาดหวังว่าคนที่จะเรียนรู้เมื่อพวกเขามีเวลาน้อยในการ
คิดและสะท้อนให้เห็นเป็นรายบุคคลและร่วมกัน? ฉันรู้ว่าในไม่กี่
ผู้จัดการที่ไม่ได้บ่นของไม่ได้มีเวลามากพอ อันที่จริง
ส่วนใหญ่ของผู้บริหารกับผู้ที่ฉันได้ทำงานการต่อสู้อย่างไม่หยุดยั้งที่จะ
ได้รับเวลาสำหรับการสะท้อนที่เงียบสงบ นี้อาจจะเป็นบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมที่เรา
จะได้รับที่ไม่หยุดหย่อน "busyness" ของชีวิตประจำวันของเราหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำไมผู้จัดการสร้าง
เวลาเรียนนะ
ที่หนึ่งของโปรแกรมผู้นำล่าสุดของเราและรอบรู้ ผมคุยกับ
ผู้จัดการผู้เกิดและเติบโตในอินเดีย และผู้ที่ได้ทำงานใน
ทั้งสหรัฐอเมริกาและ บริษัท ญี่ปุ่น . เธอกล่าวว่า เมื่อบุคคลในบริษัทญี่ปุ่น
นั่งอยู่เงียบๆ ไม่มีใครมาขัดจังหวะ มันคือ
สันนิษฐานว่าเขาคิดกัน บนมืออื่น ๆ , เมื่อ
คนขึ้นไป และย้ายเกี่ยวกับเพื่อนร่วมงานรู้สึกฟรีเพื่อขัดจังหวะ .
" ไม่น่าสนใจ " เธอกล่าว " มันเป็นตรงกันข้ามใน
บริษัทอเมริกัน ที่อเมริกา เราสันนิษฐานว่า เมื่อคนที่นั่งเงียบๆ พวกเขาไม่ทำอะไรเลย

" สำคัญมาก เราจะคาดหวังให้คนเรียนรู้เมื่อพวกเขามีเวลาน้อย
คิดและสะท้อนให้เห็นถึงรายบุคคลและร่วมกัน ? ผมรู้น้อย
ผู้จัดการที่ไม่บ่น ไม่มีเวลาเพียงพอ แน่นอน
ส่วนใหญ่ของผู้จัดการที่ฉันได้พยายามต่อสู้อย่างไม่หยุดยั้งเพื่อ
รับเวลาสำหรับการสะท้อนที่เงียบสงบ นี้อาจเป็นบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมที่เรา
ใช้สิทธิ์ busyness ไม่หยุดหย่อน " ของชีวิตประจำวันของเรา