Jacopo da Bologna (fl. 1340 – c. 13

Jacopo da Bologna (fl. 1340 – c. 1386) was an Italian composer of the Trecento, the period sometimes known as the Italian ars nova. He was one of the first composers of this group, making him a contemporary of Gherardello da Firenze and Giovanni da Firenze. He concentrated mainly on madrigals, including both canonic (caccia-madrigal) and non-canonic types, but also composed a single example each of a caccia, lauda-ballata, and motet (Marrocco 1954, 14–16, 27–28; Fischer and d'Agostino 2001).

His setting of Non al suo amante, written about 1350, is the only known contemporaneous setting of Petrarch's poetry (Petrobelli 1975; Fischer and d'Agostino 2001).

Jacopo's ideal was "suave dolce melodia" (sweet, clean melodies) (Fischer and d'Agostino 2001). His style is marked by fully texted voice parts that never cross. The untexted passages which connect the textual lines in many of his madrigals are also noteworthy (Cuthbert 2006, 192).

He is well represented in the Squarcialupi Codex, the large collection of 14th century music long owned by the Medici family; twenty-nine compositions of his are found in that source, the principal source for music of the Italian ars nova, alongside music by Francesco Landini and others (Marrocco 1954, 6). A portrait of Jacopo is found in this manuscript, and another possible portrait is found in a north-Italian manuscript, Fulda, Landesbibliothek, Hs. D23, fol. 302 (Fischer 1973; Fischer and d'Agostino 2001). However, the identification of Jacopo as the subject of the painting in the latter source was made by a hand later than the manuscript copyist's, throwing some doubt on its reliability (Fischer 1973, 62).

In addition to his compositions, Jacopo also wrote a short theoretical treatise, Questa è l'arte del biscanto misurato (Jacopo da Bologna 1933; Marrocco 1954, 146–55), which is influenced by French notational theory (Fischer and d'Agostino 2001). He may also have been active as a poet, to judge from the autobiographical texts of the madrigals Io me sun un che, Oselleto salvazo, and Vestìse la cornachia (Fischer and d'Agostino 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Jacopo ดาโลน่า (ชั้น 1340 – c. เมืองไฮเดลแบรก) เป็นนักประพันธ์เป็นภาษาอิตาลีของ Trecento ระยะบางครั้งเรียกว่าโนวาอาอาร์สอิตาลี เขาเป็นหนึ่งในคีตกวีที่แรกของกลุ่มนี้ ทำให้เขาร่วมสมัย Gherardello da Firenze และ Giovanni da Firenze เขาเข้มข้นส่วนใหญ่ใน madrigals, canonic (caccia-บทเพลง) และชนิดที่ไม่ใช่ canonic แต่ยัง ประกอบด้วยตัวเดียวอย่างละ caccia, lauda ballata และโมเต็ต (Marrocco 1954, 14-16, 27-28 ตื่นแล้ว d'Agostino 2001)การตั้งค่าของเขาไม่ใช่อัล suo amante เขียนประมาณ 1350 เป็นที่เพียงรู้จัก contemporaneous ตั้งของบทกวีของเปตราก (Petrobelli 1975 ตื่นแล้ว d'Agostino 2001)ของ Jacopo เหมาะถูก "หวานกลาง dolce melodia" (ทำนองหวาน สะอาด) (ฟิสเชอร์และ d'Agostino 2001) สไตล์ของเขาถูกทำเครื่องหมายส่วนเสียง texted เต็มจำนวนที่เคยข้าม ทางเดิน untexted ที่เชื่อมต่อบรรทัดข้อความใน madrigals ของเขา ก็น่าสนใจ (คัท 2006, 192)เขาดีแสดงในตซูบิชิ Squarcialupi ชุดใหญ่ของศตวรรษที่ 14 เพลงยาวเจ้าของครอบครัวเมดิชิ ยี่สิบเก้าเท่าของเขาตั้งอยู่ในแหล่งที่ แหล่งข้อมูลหลักสำหรับเพลงของโนวาอาอาร์สอิตาลี ควบคู่ไปกับดนตรีโดยฟราน Landini และคนอื่น ๆ (Marrocco 1954, 6) ภาพเหมือนของ Jacopo พบในฉบับนี้ และบุคคลอื่นสามารถพบในฉบับอิตาลีเหนือ Fulda, Landesbibliothek, Hs. D23, fol. 302 (ตื่น 1973 ตื่นแล้ว d'Agostino 2001) อย่างไรก็ตาม รหัสของ Jacopo เป็นเรื่องภาพเขียนในแหล่งหลังทำ ด้วยมือหลังการฉบับ copyist ของ โยนข้อสงสัยบางอย่างบนของความน่าเชื่อถือ (ตื่น 1973, 62)นอกจากองค์พระ Jacopo ยังเขียนตำรับทฤษฎีสั้น Questa รหัสประเทศ biscanto l'arte del misurato (Jacopo ดาโลน่าปี 1933 Marrocco 1954, 146 – 55), ซึ่งได้รับอิทธิพลจากฝรั่งเศส notational ทฤษฎี (ฟิสเชอร์และ d'Agostino 2001) เขายังเคยใช้เป็นกวี การตัดสินจากข้อความอัตชีวประวัติของ madrigals Io ฉัน che สหประชาชาติอาทิตย์ Oselleto salvazo และ Vestìse ลา cornachia (ฟิสเชอร์และ d'Agostino 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซานจาโกโปดาโบโลญา (ชั้น 1340. - ค. 1386) เป็นคีตกวีชาวอิตาลีของ Trecento ระยะเวลาบางครั้งเรียกว่า ARS อิตาลีโนวา เขาเป็นหนึ่งในนักแต่งเพลงแรกของกลุ่มนี้ทำให้เขาเป็นเพื่อนร่วมรุ่นของ Gherardello ดา Firenze และจิโอวานดา Firenze เขาข้นส่วนใหญ่ในมาดริกาลรวมทั้งยอมรับประเภท (สัตว์-บทเพลง) และไม่ยอมรับ แต่ยังประกอบด้วยเช่นเดียวแต่ละสัตว์, Lauda-ballata และเต็ต (Marrocco 1954 ระหว่างวันที่ 14-16, 27-28; ฟิชเชอร์ และศิลปวัตถุตือ 2001) การตั้งค่าที่ไม่อั Suo Amante เขาเขียนเกี่ยวกับ 1350 คือการตั้งค่าในปัจจุบันเป็นที่รู้จักกันเพียงบทกวีของเพทราร์ (Petrobelli 1975; ฟิชเชอร์และ d'ตือ 2001) เหมาะซานจาโกโปเป็น "อ่อนโยน Dolce Melodia" (หวาน ท่วงทำนองสะอาด) (ฟิชเชอร์และ d'ตือ 2001) สไตล์ของเขาถูกทำเครื่องหมายด้วยเสียงส่วน texted อย่างที่ไม่เคยข้าม ทางเดินที่เชื่อมต่อ untexted เส้นต้นฉบับเดิมในหลายมาดริกาลของเขานอกจากนี้ยังมีที่น่าจดจำ (คั ธ เบิร์ 2006, 192) เขาเป็นตัวแทนได้ดีใน Squarcialupi Codex, คอลเลกชันขนาดใหญ่ของเพลงศตวรรษที่ 14 เป็นเจ้าของนานโดยครอบครัวเมดิชิ; ยี่สิบเก้าองค์ประกอบของเขาที่พบในแหล่งที่มาหลักสำหรับการฟังเพลงของ ARS อิตาลีโนวา, ควบคู่ไปกับการฟังเพลงโดยฟราน Landini และอื่น ๆ (Marrocco 1954 6) ภาพของซานจาโกโปพบในต้นฉบับนี้และภาพที่เป็นไปได้อื่นที่พบในที่เขียนด้วยลายมือเหนืออิตาลี, ลดา, Landesbibliothek, Hs D23, FOL 302 (ฟิชเชอร์ 1973; ฟิชเชอร์และ d'ตือ 2001) อย่างไรก็ตามประจำตัวประชาชนของซานจาโกโปเป็นเรื่องของภาพวาดในแหล่งหลังถูกสร้างขึ้นมาด้วยมือกว่าลอกต้นฉบับของการขว้างปาข้อสงสัยบางประการเกี่ยวกับความน่าเชื่อถือของ (ฟิชเชอร์ 1973, 62) นอกจากองค์ประกอบมารดา Jacopo ยังเขียน ตำราทฤษฎีสั้น Questa èแมงเต้เดล biscanto misurato (ซานจาโกโปดา Bologna 1933; Marrocco 1954 146-55) ซึ่งได้รับอิทธิพลจากทฤษฎีสัญลักษณ์ฝรั่งเศส (ฟิชเชอร์และ d'ตือ 2001) เขาอาจจะยังได้รับการใช้งานในฐานะกวีจะตัดสินจากตำราอัตชีวประวัติของมาดริกาล IO ฉันดวงอาทิตย์ยกเลิก che, Oselleto salvazo และVestìseลา cornachia (ฟิชเชอร์และ d'ตือ 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จาโกโป ดา โบโลญญา ( ชั้น 1 ) C . 1386 ) เป็นคีตกวีชาวอิตาลีของ trecento ระยะเวลาบางครั้งเรียกว่าโนวา ARS อิตาลี เขาเป็นหนึ่งในคีตกวีแรกของกลุ่มนี้ ทำให้เขาเป็นร่วมสมัยของ gherardello Da Firenze ) และจิโอวานนิ ดา ฟิเรนเซ่ เขาเน้นหลักใน madrigals ทั้งที่เป็นหลักการทั่วไป ( คัตชาเพลง ) และไม่ใช่ประเภทที่เกี่ยวกับหลักทางศาสนา ,แต่ยังประกอบด้วยตัวอย่างเดียวแต่ละของคัตชา เลาดา , ballata และโมเต็ต ( marrocco 1954 , 14 - 16 , 27 – 28 ; ฟิชเชอร์และ D ' Agostino 2001 )

การตั้งค่าของเขาไม่ใช่อัล suo อามันเต้เขียนประมาณ 1350 , เป็นที่รู้จักกันเท่านั้นซึ่งเกิดขึ้นในสมัยเดียวกันการตั้งค่าของบทกวีเพทราร์ก ( petrobelli 1975 ; ฟิชเชอร์ และ D ' Agostino 2001 ) .

จาโคโป เหมาะเป็น " อ่อนโยน Dolce เมโลเดีย " ( หวานเพลง ทําความสะอาด ) ( ฟิชเชอร์และ D ' Agostino 2001 ) ลักษณะของเขาถูกทำเครื่องหมายโดยส่งข้อความเสียงอย่างเต็มที่ ส่วนที่เคยข้าม การ untexted ทางเดินซึ่งเชื่อมต่อเส้นเดิมในหลาย madrigals ของเขายังมีอํานาจ ( Cuthbert 2006 192 ) .

เขาก็เป็นตัวแทนใน squarcialupi Codex , คอลเลกชันขนาดใหญ่ของศตวรรษที่ 14 เพลงยาวเป็นเจ้าของโดยครอบครัว Medici ;