When Buddhism came to China, there

When Buddhism came to China, there were three kinds of Buddhist masters: (1) specialists in vinaya (rules for monks and nuns), (2) specialists in dhyana (meditation), and (3) specialists in Dharma (Buddhist texts).

Of these, the earliest Chan practitioners tended to meditate in seclusion, away from monasteries and texts, and so they were known in connection to dhyana (hence Chan).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อพระพุทธศาสนามายังประเทศจีน มีสามชนิดแบบพุทธ: (1) ผู้เชี่ยวชาญในพระวินัยปิฎก (กฎสำหรับพระสงฆ์และแม่ชี), (2) ผู้เชี่ยวชาญใน dhyana (สมาธิ), และ (3) ผู้เชี่ยวชาญในธรรม (พุทธข้อ)เหล่านี้ ผู้ชานที่เก่าที่สุดมีแนวโน้มทำ สมาธิในความเงียบสงบ อารามและข้อความ และดังนั้น พวกเขาได้รู้จักในเชื่อมต่อ dhyana (ดังนั้นจันทร์)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อพระพุทธศาสนาเข้ามาในประเทศจีนมีสามชนิดของโทพุทธ (1) ผู้เชี่ยวชาญในพระวินัย (กฎระเบียบสำหรับพระและแม่ชี), (2) ผู้เชี่ยวชาญใน Dhyana (ทำสมาธิ) และ (3) ผู้เชี่ยวชาญในธรรม (วัจนะ) ของเหล่านี้ผู้ปฏิบัติงานจันทร์ที่เก่าแก่ที่สุดมีแนวโน้มที่จะนั่งสมาธิในความโดดเดี่ยวห่างไกลจากวัดและข้อความและเพื่อให้พวกเขาเป็นที่รู้จักกันในการเชื่อมต่อกับ Dhyana (เพราะฉะนั้นจันทร์)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อพุทธศาสนามาถึงประเทศจีน มีอยู่สามชนิดของนายพุทธ ( 1 ) ผู้เชี่ยวชาญในพระวินัยปิฎก ( กฎสำหรับพระสงฆ์ และแม่ชี ) , ( 2 ) ผู้เชี่ยวชาญในฌาน ( สมาธิ ) และ ( 3 ) ผู้เชี่ยวชาญในธรรมะ ( พุทธศาสนาข้อความ )

ของเหล่านี้เร็ว ผู้ปฏิบัติงานชานมีแนวโน้มที่จะนั่งสมาธิในความสันโดษ ห่างจากวัดและข้อความ และเพื่อให้พวกเขาเป็นที่รู้จักในการเชื่อมต่อกับฌาน ( เพราะจัง

)