Title: heart in my hand Fandom: exo

Title: heart in my hand
Fandom: exo
Pairing: kris/girl!junmyeon; /slight/ jongdae/girl!junmyeon
Word count: ~ 12,000 total
Rating: NC-17
Warnings: girl!exo, sex, recreational drug use
Summary: Kris and Junmyeon are the best of friends who confide in one another about everything. That’s why Junmyeon thought Kris would be the perfect guy to ask the simple favor of taking her virginity.
A/N: prequel to this oneshot. this is such a mess, i'm so sorry.


~*~*~

Kris tapped his foot impatiently, more than ready for the school day to be over already. He was ready to just get to basketball practice, feeling a little on edge for some reason and needing to blow of this steam.

Just as his teacher was announcing what chapter in their textbook to read, the bell rang and Kris immediately got up from his seat, not bothering to write it down because he probably wouldn't end up reading it anyway. He walked down the hall and around the corner, reaching his locker to gather his supplies for the night. As he was stuffing his math book into his backpack, he felt a kick at the back of his knee, causing him to fall forward just a bit. Kris was able to catch himself easily before he turned around and rolled his eyes at the stupidly smirking Luhan behind him. "Asshole," he muttered.

"Come on, Coach Jung said the last ones to practice today have to run extra suicides," Luhan reminded him, rocking back impatiently on his heels.

Kris didn't bother to pick up his pace, not really minding that potential punishment due to the weird antsiness he was experiencing.

Also, he wanted to say bye to Junmyeon before she left for the day, but he'd never admit that to Luhan.

Kris glanced to the side once more, finally noticing his best friend walking down the hallway towards her locker. She had her books held against her chest, and there was a small smile paired with her slight blush as she nodded in agreement to something. He then noticed that right next to Junmyeon was that one Jongdae kid, also smiling as he said something to her while they walked. Kris looked back towards his locker, not wanting to be caught staring as they approached closer. He tried to ignore the weird clenching feeling that suddenly came about in his belly.

"Hey Kris," he heard Junmyeon say once she reached the locker two over from his.

He looked over, pretending to have just noticed her. "Oh, hey, Jun."

"So, choir club got cancelled today," Junmyeon explained to Kris, packing up her own bag for the night. "But don't worry about me waiting until your practice is over...Jongdae offered to give me a ride."

Jongdae gave a friendly smile and nod when she said that.

"Oh...okay," Kris replied, shrugging. "Cool." He turned to Jongdae. "Aren't you only a sophomore, though?"

Jongdae nodded again and shrugged. "Plenty of sophomores already have their licenses..."

Kris just looked at him for a second and then got annoyed with how nice and high his cheekbones were, so he turned back to Junmyeon and asked, "Did you still want to come over tonight to study for chemistry?"

"Uhm," Junmyeon hummed before closing her locker and zipping up her backpack. "We'll see...I'll call you."

"Oh...okay," Kris repeated.

Junmyeon and Jongdae said their goodbyes before they walked down the hall, towards the exit to the school parking lot. Luhan muttered, "That was tough to watch," with a piteous look on his face as Kris slammed his locker door shut and stalked in the direction of the gym, now really really needing to blow of this steam.

~*~*~*~

Kris and Junmyeon met when they were in second grade. Halfway through the school year, Kris was the new kid in class, having been up and moved from his previous town due to his mother's second marriage.

Even at the age of seven, Kris was a bit intimidating, thanks to his always taller-than-the-rest height and his face that just couldn't easily relax to make him look friendlier. A lot of the other students shied away from him, not wanting to bother trying to mess with the new kid who looked like he could knock them over with just a flick of his finger.

In reality, Kris was just very shy. At his old school, he'd managed to stick with a set group of friends thanks to all their moms being mutual friends and forcing them to have playdates from the time they were infants. Naturally, the group stuck together through the start of elementary school, leaving Kris with no profound knowledge on how to make friends with other children.

Kris was kneeling towards the ground in the corner of the playground during recess, poking curiously at the little ant hill he'd spotted. He was wondering how the sand didn't just collapse on all the ants, trapping them inside and suffocating them. The thought of that happening made him sad, sadder than he already was playing by himself during recess.

Kris felt his little heart stop when a large red ball suddenly came out of nowhere and rolled over the anthill, crushing it flat as a flurry of ants scattered around trying to save themselves.

"Hey, could you pass me my ball?" he heard a voice ask, and Kris looked up to see a short pig-tailed girl standing there, giving him a small smile.

Kris silently turned and grabbed the ball, still a bit shattered over what had just happened to his little ant friends. He got up from his crouched position and reached out to hand the girl her ball.

"Wow, you're tall," the girl commented simply, looking up at him with a craned neck. She then smiled more broadly at him and asked, "Would you like to come play dodgeball with me and my friends? You can block me from incoming balls since you're so tall," she added, giggling into her hand.

"Yes," Kris said, feeling a smile form on his face in response to the other girl's happiness, not to mention the fact that he may have just made a friend? "I'd like to play with you."

"Let's go!" the girl said, grabbing Kris's hand and tugging him along with her back to where her friends were waiting.

Kris later found out that her name was Junmyeon, that she was the nicest person he'd ever met before in his life, and that she made it all too easy to forget about his sadness over the little ants, because how could he be sad when looking at a smile like hers?

*~*~*

Even after a long excruciating practice, Kris was still feeling riled up. He walked inside his house and headed for the stairs, hearing his mom call, "dinner's on the table, Kris!" as he took the steps two at a time.

He threw his basketball bag and backpack on the floor in his room before puffing his cheeks up and letting the air out in one big gust. Kris then made his way back down the stairs and to the kitchen, where his mom stopped him by asking, "Tough practice?"

"Yeah," he answered shortly. "I'm going for a walk."

"Okay, I'll make a plate up and leave it on the table for when you come back," his mom replied and Kris just nodded before exiting the backdoor that lead to their backyard.

He walked over to the side of the wooden fence and picked up his slingshot and a few small stones, launching two of them at one of his neighbor's upstairs windows. Dropping the slingshot, he walked through the yard to their back gate, slipping it open and waiting in the alleyway behind his house, bouncing up and down restlessly on his toes.

"What the fuck, Kris?" Baekhyun asked, stepping out of her own backyard and following after Kris who was already heading in the direction of the park. "Didn't basketball season just start?"

"I don't even care right now," he told her honestly, just desperately needing to take the edge off that still remained.

Baekhyun managed to stay silent for the duration of the walk, and even once they made it to their area behind the big willow tree she didn't say anything, noting Kris's sour mood. Kris just sat there brooding against the tree trunk as Baekhyun finished rolling the joint, pulling her lighter out of her bag and setting fire to it. She immediately handed it to Kris, letting him have the first hit as she demanded, "Okay, so what the fuck's up your ass, Princess?"

Kris chose to ignore her in favor of coughing on the excessive amount of smoke entering his lungs. Baekhyun grabbed the joint from his fingers so he wouldn't drop it in the midst of his coughing fit and set the whole fucking park on fire.

"Hey, this is quality shit, man," she told him, inhaling herself before blowing the smoke out right at Kris's still recovering self. "Appreciate it."

"Asshole," he muttered, slapping his chest to try and help.

"But seriously," Baekhyun said after taking another hit and passing it back to him, "what's
going on, Kris? And you sure your coach isn't gonna do any random drug tests anytime soon?"

Kris shrugged and brought the grass back to his lips, clearly not caring about said potential drug tests. "What do you know about Kim Jongdae?"

"Jongdae?" Baekhyun repeated, confused. "He's...fine. I don't know him that well, honestly. Just from choir. He's got an amazing voice."

"Is he...like nice? An okay guy?" Kris pressed on, finally beginning to feel a lot less on edge about everything now, but still really curious.

"Sure," Baekhyun shrugged. "I mean, I guess. I don't really talk to him that much...he hangs out more with like Junmyeon and Kyungsoo and them during choir. Why not ask Junmyeon about him if you're so curious?"

A pang of anger or jealousy or frustration or something of that sort jolted through Kris, and he finished off what was left of the joint to try and suppress the emotion.

"I think he likes Junmyeon," Kris explained, "or she likes him," the thought made his stomach drop, "or both...I don't know. They're like...hanging out though now or something."

Baekhyun gave him a pitying look with her heavy-lidded eyes and replied, "can't blame him. She's got the voice of an angel, not to mention the face /and/ personality to go with it. God knows I'd be all up on that if she swung that way."

Even the mere thought of Baekhyun potentially being w

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชื่อเรื่อง: หัวใจในมือของฉัน Fandom: เอกโซจับคู่: คริส/สาว! junmyeon /slight/ jongdae/สาว ! junmyeon จำนวนคำ: ~ รวม 12000 คะแนน: NC-17คำเตือน: สาว! เอกโซ เพศสัมพันธ์ ใช้ยาเสพติดได้ออกกำลังกาย สรุป: คริสและ Junmyeon สุดของเพื่อนที่มอบกันเกี่ยวกับทุกสิ่งทุกอย่าง จึง Junmyeon คิดว่า คริสจะเป็นผู้ชายสมบูรณ์แบบพึ่งเรื่องของความบริสุทธิ์ของเธอA / n:พรีเควลให้ oneshot นี้ นี้เป็นเช่นระเบียบ ขอให้ ~*~*~คริสเคาะเท้าของเขา impatiently มากกว่าพร้อมวันโรงเรียนไปแล้ว เขาก็พร้อมเพียงได้รับการฝึกบาสเกตบอล รู้สึกเล็กน้อยบนขอบด้วยเหตุผลบางอย่าง และต้องการระเบิดของไอน้ำนี้ เหมือนครูได้ประกาศว่า บทในหนังสือการอ่าน ระฆังรัง และคริสทันทีมีค่าจากพระที่นั่ง ไม่รบกวนเขียนลง เพราะคงจะไม่เอยอ่านต่อ เขาเดิน ลงศาลา และ เที่ยว ถึงเขาล็อกเกอร์เก็บอุปกรณ์ของเขาในคืนนั้น เป็นเขาบรรจุหนังสือคณิตศาสตร์ของเขาลงในเป้ของเขา เขารู้สึกเตะด้านหลังหัวเข่าของเขา เขาจะลดลงไปเพียงเล็กน้อยก่อให้เกิดการ คริสได้จับตัวเองได้ก่อนที่เขาหันไปรอบ ๆ และสะสมตาที่ Luhan stupidly smirking หลังเขา "Asshole เขา muttered"มาใน โค้ช Jung กล่าวคนสุดท้ายฝึกวันนี้มีทำอัตวินิบาตกรรมพิเศษ, " Luhan นึกถึงเขา กลับโยก impatiently บนส้นเท้าของเขาคริสไม่รบกวนไปรับเขาก้าว ไม่จริง ๆ ดูแลลงโทษที่อาจเกิดขึ้นเนื่องจาก antsiness แปลกที่เขาประสบ ยัง เขาต้องการที่จะบอกลาก่อนจะ Junmyeon ก่อนที่เธอทิ้งวัน แต่เขาจะไม่ยอมรับว่า ที่ Luhan คริส glanced ด้านสักที ซักถามเพื่อนของเขาเดินลงห้องโถงต่อตู้เก็บของเธอจน เธอมีหนังสือของเธอขึ้นกับหน้าอกของเธอ และมีรอยยิ้มเล็ก ๆ จับคู่กับอายเล็กน้อยของเธอเธอพยักหน้าตกลงให้ เขาแล้วสังเกตว่า อยู่ Junmyeon เป็นที่หนึ่ง Jongdae เด็ก ยัง ยิ้มเขากล่าวว่า สิ่งที่เธอขณะเดิน คริสมองกลับไปทางตู้ของเขา ไม่อยากถูกจับจ้องมองพวกเขาประดับใกล้ เขาพยายามละเว้นความรู้สึก clenching แปลกก็มาในท้องของเขา"เฮ้ คริส, " เขาได้ยิน Junmyeon ว่าเมื่อเธอถึงสองตู้เก็บของไปจากเขาเขามองผ่าน หลอกได้เพียงพบเธอ "โอ้ เฮ้ Jun ""ดังนั้น ร้องประสานเสียงสโมสรได้ยกเลิกวันนี้ Junmyeon อธิบายให้คริส บรรจุค่ากระเป๋าของตนเองคืน "แต่ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉันรอจนกว่าการปฏิบัติจะผ่าน...Jongdae นำเสนอให้ผมนั่ง" Jongdae ให้เป็นมิตรยิ้มและพยักหน้าเมื่อเธอกล่าวว่า "โอ้...เอาล่ะ, " คริสตอบกลับ shrugging "เย็น" เขาก็หันไป Jongdae "ไม่คุณเท่านั้น sophomore แม้ว่า"Jongdae พยักหน้าอีก แล้วยักไหล่ "มาย sophomores มีใบอนุญาตของพวกเขา..."คริสเพียงมองเขาแป๊บ และก็ มีรำคาญ ด้วยวิธีที่ดี และสูง cheekbones ของเขาได้ เพื่อให้เขาหันกลับไป Junmyeon และ ถาม "ได้คุณยังคงต้องมาผ่านคืนนี้ไปเรียนเคมีหรือไม่""Uhm," Junmyeon hummed ก่อนปิดล็อคเกอร์ของเธอ และ zipping ค่าเป้ของเธอ "เราจะเห็น...เราจะเรียกคุณ""โอ้...เอาล่ะ, " คริสซ้ำJunmyeon และ Jongdae กล่าวว่า ตน-อำลา-แนะก่อนเดินลงศาลา ทางออกไปจอดรถโรงเรียน Luhan muttered "คำยากดู กับแบบ piteous หน้าเป็นคริสถาโถมเขาประตูตู้ปิด และไล่ตามทิศทางของการออกกำลังกาย ขณะนี้จริง ๆ ต้องระเบิดของไอน้ำนี้ ~*~*~*~คริสและ Junmyeon พบเมื่ออยู่ในชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 กลางการปีโรงเรียน คริสถูกใหม่เด็กในชั้นเรียน มีการขึ้น และย้ายจากเมืองของเขาก่อนหน้านี้เนื่องจากแม่ของเขาแต่งงาน 2แม้ที่อายุเจ็ด คริสถูกสับสนมาก ขอบคุณเขา เสมอสูงกว่าเดอะเหลือความสูงและใบหน้าของเขาเพียงไม่ได้พักผ่อนทำให้เขาดูแนะ ของนักเรียนอื่น ๆ shied จากเขา ไม่อยากรำคาญพยายามยุ่งกับเด็กใหม่ที่ดูเหมือนว่าเขาสามารถเคาะให้ผ่าน ด้วยเพียงการตวัดนิ้วของเขาIn reality, Kris was just very shy. At his old school, he'd managed to stick with a set group of friends thanks to all their moms being mutual friends and forcing them to have playdates from the time they were infants. Naturally, the group stuck together through the start of elementary school, leaving Kris with no profound knowledge on how to make friends with other children.Kris was kneeling towards the ground in the corner of the playground during recess, poking curiously at the little ant hill he'd spotted. He was wondering how the sand didn't just collapse on all the ants, trapping them inside and suffocating them. The thought of that happening made him sad, sadder than he already was playing by himself during recess. Kris felt his little heart stop when a large red ball suddenly came out of nowhere and rolled over the anthill, crushing it flat as a flurry of ants scattered around trying to save themselves."Hey, could you pass me my ball?" he heard a voice ask, and Kris looked up to see a short pig-tailed girl standing there, giving him a small smile. Kris silently turned and grabbed the ball, still a bit shattered over what had just happened to his little ant friends. He got up from his crouched position and reached out to hand the girl her ball. "Wow, you're tall," the girl commented simply, looking up at him with a craned neck. She then smiled more broadly at him and asked, "Would you like to come play dodgeball with me and my friends? You can block me from incoming balls since you're so tall," she added, giggling into her hand."Yes," Kris said, feeling a smile form on his face in response to the other girl's happiness, not to mention the fact that he may have just made a friend? "I'd like to play with you.""Let's go!" the girl said, grabbing Kris's hand and tugging him along with her back to where her friends were waiting. Kris later found out that her name was Junmyeon, that she was the nicest person he'd ever met before in his life, and that she made it all too easy to forget about his sadness over the little ants, because how could he be sad when looking at a smile like hers?*~*~*Even after a long excruciating practice, Kris was still feeling riled up. He walked inside his house and headed for the stairs, hearing his mom call, "dinner's on the table, Kris!" as he took the steps two at a time. He threw his basketball bag and backpack on the floor in his room before puffing his cheeks up and letting the air out in one big gust. Kris then made his way back down the stairs and to the kitchen, where his mom stopped him by asking, "Tough practice?""Yeah," he answered shortly. "I'm going for a walk." "Okay, I'll make a plate up and leave it on the table for when you come back," his mom replied and Kris just nodded before exiting the backdoor that lead to their backyard. He walked over to the side of the wooden fence and picked up his slingshot and a few small stones, launching two of them at one of his neighbor's upstairs windows. Dropping the slingshot, he walked through the yard to their back gate, slipping it open and waiting in the alleyway behind his house, bouncing up and down restlessly on his toes. "What the fuck, Kris?" Baekhyun asked, stepping out of her own backyard and following after Kris who was already heading in the direction of the park. "Didn't basketball season just start?""I don't even care right now," he told her honestly, just desperately needing to take the edge off that still remained. Baekhyun managed to stay silent for the duration of the walk, and even once they made it to their area behind the big willow tree she didn't say anything, noting Kris's sour mood. Kris just sat there brooding against the tree trunk as Baekhyun finished rolling the joint, pulling her lighter out of her bag and setting fire to it. She immediately handed it to Kris, letting him have the first hit as she demanded, "Okay, so what the fuck's up your ass, Princess?" Kris chose to ignore her in favor of coughing on the excessive amount of smoke entering his lungs. Baekhyun grabbed the joint from his fingers so he wouldn't drop it in the midst of his coughing fit and set the whole fucking park on fire."Hey, this is quality shit, man," she told him, inhaling herself before blowing the smoke out right at Kris's still recovering self. "Appreciate it." "Asshole," he muttered, slapping his chest to try and help. "But seriously," Baekhyun said after taking another hit and passing it back to him, "what's going on, Kris? And you sure your coach isn't gonna do any random drug tests anytime soon?"Kris shrugged and brought the grass back to his lips, clearly not caring about said potential drug tests. "What do you know about Kim Jongdae?""Jongdae?" Baekhyun repeated, confused. "He's...fine. I don't know him that well, honestly. Just from choir. He's got an amazing voice.""Is he...like nice? An okay guy?" Kris pressed on, finally beginning to feel a lot less on edge about everything now, but still really curious. "Sure," Baekhyun shrugged. "I mean, I guess. I don't really talk to him that much...he hangs out more with like Junmyeon and Kyungsoo and them during choir. Why not ask Junmyeon about him if you're so curious?"A pang of anger or jealousy or frustration or something of that sort jolted through Kris, and he finished off what was left of the joint to try and suppress the emotion."I think he likes Junmyeon," Kris explained, "or she likes him," the thought made his stomach drop, "or both...I don't know. They're like...hanging out though now or something." Baekhyun gave him a pitying look with her heavy-lidded eyes and replied, "can't blame him. She's got the voice of an angel, not to mention the face /and/ personality to go with it. God knows I'd be all up on that if she swung that way."Even the mere thought of Baekhyun potentially being w

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชื่อเรื่อง : หัวใจในมือของฉัน : eXo

แฟนคู่ : กริช / สาว จองแด จุนมยอน ; / น้อย / / สาว การนับคำ จุนมยอน

: ~ 12000 รวมคะแนน : nc-17
คำเตือน : ผู้หญิง exo , เพศ , สรุปใช้
ยา : กริช และ จุนมยอนเป็นเพื่อนเพื่อนที่ไว้ใจกันได้ทุกอย่าง นั่นเป็นเหตุผลที่ จุนมยอนคิดว่าคริสจะเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบที่จะถามอะไรง่ายๆเอาความบริสุทธิ์ของเธอ .
/ N :พรีเควลไปยังวันชอตนี้ นี่ยุ่งจริงๆ ขอโทษด้วย


~ * ~ * ~

คริสเคาะเท้าอย่างหงุดหงิดของเขามากกว่าพร้อมสำหรับวันของโรงเรียนไปเรียบร้อยแล้ว เขาพร้อมที่จะไปซ้อมบาส ความรู้สึกเล็ก ๆน้อย ๆบนขอบด้วยเหตุผลบางอย่างและต้องการที่จะระเบิดของไอน้ำนี้

อย่างที่อาจารย์ของเขาถูกประกาศบทอะไรในตำราให้อ่านเสียงระฆังดังขึ้น คริสรีบลุกจากที่นั่งของเขาไม่สนใจที่จะเขียนมันลง เพราะเขาคงไม่เลิกอ่านมันอยู่ดี เขาเดินลงมาที่ห้องโถง และ รอบมุม ถึงล็อกเกอร์ของเขาที่จะรวบรวมเสบียงของเขาคืน ขณะที่เขากำลังยัดหนังสือคณิตศาสตร์ในเป้ของเขา เขารู้สึกว่านักเตะที่ด้านหลังของหัวเข่าของเขา ทำให้เขาล้มไปข้างหน้านิดนึงกริชก็สามารถที่จะจับเขาได้อย่างง่ายดาย ก่อนที่เขาจะหันไปรอบ ๆและรีดตาของเขาที่โง่เขลา smirking " ลู่หานอยู่ข้างหลังเขา ไอ้ " เขาพึมพำ

" ไม่เอาโค้ชจองบอกว่าคนสุดท้ายซ้อมวันนี้ต้องวิ่งฆ่าตัวตายพิเศษ " ลู่ฮานเตือนเขาโยกกลับอย่างหงุดหงิดบนส้นเท้าของเขา

คริสไม่ต้องรับของเขา จังหวะไม่ได้รังเกียจที่ศักยภาพการลงโทษเนื่องจากแปลก antsiness เขาประสบ

ยัง เขาต้องการบอกลา จุนมยอนก่อนที่เธอจะออกจากวันที่ แต่เขาไม่เคยยอมรับกับลู่ฮาน .

คริส เหลือบมองไปด้านข้างอีกครั้ง ในที่สุดก็เห็นเพื่อนสนิทของเขาเดินลงทางเดินในล็อคเกอร์ของเธอ เธอมีหนังสือของเธอจัดขึ้นกับหน้าอกของเธอและมีรอยยิ้มเล็ก ๆคู่กับหน้าแดงเล็กน้อย เธอพยักหน้าในข้อตกลงบางอย่าง จากนั้นเขาก็สังเกตเห็นว่าข้างๆ จุนมยอน คือ หนึ่ง จงแด เด็กก็ยิ้ม เขาพูดบางอย่างกับเธอในขณะที่เขาเดิน คริสมองกลับไปที่ล็อคเกอร์ของเขา ไม่อยากจะโดนจับจ้องที่พวกเขาเดินเข้าไปใกล้เขาพยายามที่จะไม่สนใจแปลกๆ จับความรู้สึกที่จู่ๆมาเกี่ยวกับในท้อง

" นี่คริส เขาได้ยิน จุนมยอนพูด เมื่อเธอมาถึงสองจากล็อคเกอร์ของเขา

เขาดู แกล้งทำเป็นเพิ่งสังเกตเห็นเธอ” โอ้ เฮ้ จุน "

" แล้วชมรมประสานเสียงถูกยกเลิกวันนี้ จุนมยอนอธิบาย " กริชเก็บของกระเป๋าของเธอเองในตอนกลางคืน" แต่ไม่ต้องห่วงฉันรอจนกว่าการปฏิบัติของคุณมีมากกว่า . . . . . . . จงแดเสนอที่จะส่งฉัน . "

จงแดให้เป็นกันเองยิ้มและพยักหน้า เมื่อเธอพูดแบบนั้น

" โอ้ . . . . . . . โอเค " กริชตอบๆ " เย็น . . . " เขาหันไปจองแด " คุณไม่เพียงปีสองนะ ? "

จองแดพยักหน้าอีกครั้ง แล้วยักไหล่ " . คนมากมายแล้วมีใบอนุญาต . . . . . . . "

คริสก็มองเขาเป็นครั้งที่สองแล้วได้รำคาญกับวิธีการที่ดีและโหนกแก้มสูงของเขา เขาจึงหันกลับไป จุนมยอนและถามว่า " คุณยังอยากมาที่นี่คืนนี้เพื่อศึกษาวิชาเคมี ?

" อืม . . " hummed จุนมยอนก่อนที่จะปิดล็อคเกอร์ของเธอ และซิปกระเป๋าเป้สะพายหลังของเธอ " . เราก็จะเห็น . . . . . . . ผมจะโทรหาคุณ "

" โอ้ . . . . . . . โอเค " คริส

ซ้ำ