Chapter 212 – Suspended MapTranslat

Chapter 212 – Suspended Map
Translated by: SoloNeko, Vk
Edited by: Zero, Zephir, Hendricksen-sama, mrbaconator

This chapter was sponsored by Hoang Han Dinh and Ow Louis! Thanks!

With the sound of rocks scraping against each other, the ground in front opened to show a deep underground passage. It looked like the ground had been split by a sword. A path of stone steps covered with moss exuded a smell of decay. The passage continued all the way into the depths becoming an unseen bottomless pit, while the two sides of the walls were engraved with ancient inscriptions. It looked like this passage had been sealed for a long time, there was no way of knowing how much time had passed since someone had last stepped in here.

Looking down at the depths of the stone trail, Matcha stuck out her tongue and managed a weak laugh, “This SSS-ranked quest sure lives up to it’s name. The opening scene itself is already so extraordinary……”

Yue Qing Qian blinked her eyes, “Oh, the quest reward, only Big Brother Xiao Yao alone will get the【Mohist’s Fifth Volume】series?”

Wan Er nodded, “Yeah, that’s what’s written on the quest description.”

Yue Qing Qian laughed softly, “No matter, if it is for the sake of Big Brother Xiao Yao, I’ll gladly help him~”

Dong Cheng Yue lifted her staff, “Then we should prepare to enter; this time there are two tanks, Li Xiao Yao and Matcha, and 3 Healers. We should have enough manpower, let’s go!”

I took a glance at the depth of the passage, the atmosphere was so eerie that I could almost hear the sound of howling from the depths of the temple. We had no idea what was inside. Taking a deep breath, I turned towards my beautiful NPC master and said, “Frost, we’ll enter first.”
Frost held her sword as she nodded softly, “Yeah, be careful. I will monitor your situation at all times. However…I can’t enter the Dragon Temple. This is a thousand year iron-clad rule of Dragon City. Only an Adventurer from Dragon City has the right to enter the temple. I would incur a great disaster should I even try to enter the temple….”

I laughed as I pulled out the Frost Rain Sword on my back, “Alright then, we’ll be going now.”

“Take care!”

……

“Pa….”

My purple dawn boots slowly stepped on the stone steps which were completely covered with moss. I stepped on the moss with all my strength and regained my balance before I took another step. Behind me, Wan Er held her dagger in one hand and grabbed the stone walls with the other, carefully following behind me. Dong Cheng Yue and Matcha flapped open their wings; Wind Elves didn’t need to travel on the ground.

The deeper we advanced, the darker it got, to the extent that we almost couldn’t see any of our fingers in front of us. I raised my Frost Rain Sword high in the air, but it only lit up an area of a few meters. On the other hand, Wan Er’s Scarlet Edge could light up nearly ten meters of the area. Emperor Tier equipment obviously wasn’t the same; its luster and shine far exceeded that of Purple Tier equipment.

About five minutes into our slow advance, Matcha’s eyes grew large as she cried out loudly from behind me, “Boss, careful!”

“Shua!”

I suddenly stepped on empty air and my whole body immediately plunged down!

“Ah?”

Lin Wan Er cried out in distress as she hastily jumped forward to catch me. I also reached out my hands with panicked eyes. I hugged her snow white and slender right leg with both of my hands tight, my body was halfway down the abyss, thus her thigh prevented myself from falling even further down. An exquisite, smooth and soft feeling came through my palms, making this short moment glorious…

“Oh my……” Wan Er’s face was pale as she looked at me and asked: “Are you okay?”

I nodded: “Yeah……”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 212-มหาระงับโดย: SoloNeko, Vkแก้ไขโดย: mrbaconator Zephir, Hendricksen-sama ศูนย์บทนี้ถูกสนับสนุน โดย Hoang Dinh ฮั่นและ Ow Louis ขอบคุณมีเสียงหิน scraping กับแต่ละอื่น ๆ พื้นหน้าเปิดการแสดงเส้นทางใต้ดินลึก มันดูเหมือนมีการแบ่งพื้นดิน โดยดาบ เส้นทางของหินที่ปกคลุมไป ด้วยมอสส์ exuded กลิ่นผุ เส้นทางอย่างต่อเนื่องทั้งหมดไปในความลึกเป็น หลุมเป็น bottomless unseen ในขณะที่มีการแกะสลักทั้งสองด้านของผนังกับจารึกโบราณ มันดูเหมือนว่าพระธรรมตอนนี้ได้ถูกปิดสนิทเป็นเวลานาน ไม่มีทางรู้เลยว่าเวลามีตั้งแต่คนสุดท้ายมีขั้นบันไดในที่นี่มองลงที่ความลึกของทางหิน มัจฉาแพลมออกมาลิ้นของเธอ และจัดการหัวเราะง่าย "เควสนี้ SSS จัดอันดับแน่นอน อยู่ที่ชื่อ ฉากเปิดตัวเองอยู่แล้วดังนั้นพิเศษ..."เคียนชิงหยูคันนั้นกะพริบตาของเธอ "โอ้ รางวัลเควส เฉพาะบิ๊กบราเดอร์เซียวยาวเพียงอย่างเดียวจะได้รับของ the【Mohist ห้า Volume】series"Wan Er nodded "ใช่ ที่อยู่ที่บันทึกไว้ในรายละเอียดเควส"เคียนชิงหยูหัวเราะเบา ๆ, "ไม่ว่า ถ้าเป็นเพื่อบิ๊กบราเดอร์เซียวยาว ฉันจะยินดีช่วยเขา ~ "หยูเช็งตงยกชอบ "แล้วเราควรเตรียมป้อน ขณะนี้มีสองถัง หลี่เสี่ยวยาว และมัจฉา และ 3 Healers เราควรมีกำลังคนเพียงพอ ไปกันเหอะ"ผมเอาความลึกของเส้นทาง บรรยากาศประหลาดมากที่ฉันสามารถได้ยินเสียงเห่าหอนจากความลึกของวัดเกือบ เรามีความคิดสิ่งที่เป็นภายใน การหายใจลึก ๆ ผมหันไปทางนาย NPC สวย และ กล่าว "น้ำค้างแข็ง เราจะใส่ก่อน"น้ำค้างแข็งจับดาบของเธอขณะที่เธอพยักหน้าเบา ๆ "ใช่ ระมัดระวัง ฉันจะตรวจสอบสถานการณ์ของคุณตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม... ฉันไม่ใส่วัดมังกร นี้คือกฎสำหรับห่มเหล็กพันปีของเมืองมังกร เฉพาะนักผจญภัยจากเมืองมังกรมีสิทธิใส่วัด ฉันจะใช้ภัยพิบัติที่ดีควรจะลองใส่วัด..."หัวเราะฉันดึงดาบน้ำแข็งฝนหลัง "Alright แล้ว เราจะได้ไปตอนนี้""ดูแล"……"Pa. ..."รุ่งอรุณสีม่วงรองเท้าของฉันอย่างช้า ๆ ก้าวบนหินซึ่งถูกปกคลุม ด้วยมอสมบูรณ์ เหยียบมอ ด้วยความแข็งแรงของฉัน และจากยอดดุลของฉันก่อนที่ฉันใช้ขั้นตอนอื่น ข้างหลัง Wan Er จัดกริชของเธอในมือข้างหนึ่ง และคว้าผนังหินกัน ต่อข้างหลังอย่างระมัดระวัง ตง เฉิงหยูและมัจฉา flapped เปิดปีกของพวกเขา เอลฟ์ลมไม่จำเป็นต้องเดินทางบนพื้นดินลึกซึ้งที่เราขั้นสูง ที่เข้มก็ มี ที่เราแทบไม่เห็นใด ๆ ของนิ้วมือด้านหน้าของเรา ฉันยกดาบฝนน้ำแข็งของฉันที่มีสูงในอากาศ แต่มันสว่างขึ้นพื้นที่กี่ตารางเมตร บนมืออื่น ๆ Wan Er สีแดงขอบอาจสว่างขึ้นเกือบสิบเมตรของบริเวณ อุปกรณ์ระดับจักรพรรดิอย่างชัดเจนไม่ได้เหมือนกัน ความมันวาวและเปล่งปลั่งไกลเกินที่อุปกรณ์ระดับสีม่วงประมาณห้านาทีในล่วงหน้าของเราช้า ตาเขียวของโตใหญ่เป็นร่ำไห้ดังพอฉัน "เจ้า นาย ระวัง""Shua"ฉันก็เหยียบอากาศว่างเปล่า และร่างกายของฉันทั้งหมดลดลงทันทีลง"Ah"Lin Wan Er ทูลในความทุกข์เธอรีบไปไปข้างหน้าจะจับฉัน ผมถึงออกมือของฉันกับตาพอ ฉัน hugged เธอหิมะสีขาว และขาข้างขวาสเลนเดอร์ ด้วยมือของฉันแน่นทั้งสอง ร่างกายของฉันอยู่ตรงกลางลงหุบเหว ดังนั้น สะโพกของเธอป้องกันไม่ให้ตัวเองตกเพิ่มเติมลง ความรู้สึกที่สวยงาม เรียบ และนุ่มมาผ่านปาล์มของฉัน ทำให้ระยะสั้นนี้รุ่งโรจน์..."โอ้ ฉัน..." ใบหน้าหวานของ Er ได้ซีดเป็นเธอมองที่ฉัน และถาม: "เป็นคุณล่ะ"ฉันพยักหน้า: "ใช่..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 212 -
ระงับแผนที่แปลโดย: SoloNeko, Vk
แก้ไขโดย: ศูนย์ Zephir, Hendricksen-sama, mrbaconator บทนี้จะได้รับการสนับสนุนโดย Hoang Dinh ฮันและหลุยส์โอ้ว! ขอบคุณด้วยเสียงของหินขูดกับแต่ละอื่น ๆ ที่พื้นด้านหน้าเปิดให้แสดงทางเดินใต้ดินลึก มันดูเหมือนพื้นดินได้รับการแยกออกจากดาบ เส้นทางของขั้นตอนหินปกคลุมด้วยมอสปริกกลิ่นของผุ ทางเดินอย่างต่อเนื่องตลอดทางในระดับความลึกกลายเป็นหลุมลึกที่มองไม่เห็นในขณะที่ทั้งสองด้านของผนังที่ถูกแกะสลักที่มีจารึกโบราณ มันดูเหมือนเส้นทางนี้ได้รับการปิดผนึกเป็นเวลานานมีทางรู้ว่าเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่มีคนก้าวสุดท้ายในที่นี่ไม่มี. มองลงไปที่ระดับความลึกของเส้นทางหิน, Matcha ติดลิ้นของเธอและการจัดการ หัวเราะอ่อนแอ "การแสวงหานี้อันดับ SSS แน่ใจว่าชีวิตถึงชื่อของมัน ฉากเปิดตัวของมันเองอยู่แล้วไม่ธรรมดาดังนั้น ...... "ยูชิงQian กระพริบตาตาของเธอ" โอ้รางวัลเควสเท่านั้นบิ๊กบราเดอร์ Xiao Yao เพียงอย่างเดียวจะได้รับ【 Mohist เล่มที่ห้า】ชุด? "Wan Er พยักหน้า" ใช่ว่า สิ่งที่เขียนไว้ในคำอธิบายเควส. "ยูชิงQian หัวเราะเบา ๆ " ไม่ว่าถ้ามันเป็นเพื่อประโยชน์ของบิ๊กบราเดอร์ Xiao Yao ผมยินดีจะช่วยให้เขา ~ "ดงเฉิงยูยกพนักงานของเธอ" แล้วเราควรเตรียมความพร้อม เพื่อป้อน; เวลานี้มีสองถังหลี่เสี่ยวยาวและมัทฉะ, 3 และหมอ เราควรจะมีกำลังคนเพียงพอให้เป็นไป! "ผมเอาได้อย่างรวดเร็วที่ระดับความลึกของทางเดินที่มีบรรยากาศที่เป็นที่น่าขนลุกที่ฉันเกือบจะได้ยินเสียงหอนจากส่วนลึกของวัดที่ เรามีความคิดสิ่งที่อยู่ข้างในไม่มี การหายใจเข้าลึก ๆ ผมหันไปทางต้นแบบ NPC ที่สวยงามของฉันและกล่าวว่า "ฟรอสต์เราจะใส่ครั้งแรก." ฟรอสต์ที่จัดขึ้นดาบเธอขณะที่เธอพยักหน้าเบา ๆ "ใช่ต้องระวัง ผมจะติดตามสถานการณ์ของคุณตลอดเวลา แต่ ... ฉันไม่สามารถเข้าวัดมังกร นี่คือกฎเหล็กหุ้มปีพัน Dragon City เพียงผจญภัยจาก Dragon City มีสิทธิที่จะเข้าวัด ฉันจะก่อให้เกิดภัยพิบัติที่ดีแม้ฉันควรพยายามที่จะเข้าพระวิหาร ... . "ฉันหัวเราะขณะที่ผมดึงออกมาจากดาบเรนฟรอสต์บนหลังของฉัน" เอาล่ะแล้วเราจะไปตอนนี้ "." ดูแล "...... "ป่า ... ." รองเท้ารุ่งอรุณสีม่วงของฉันช้าก้าวขึ้นไปบนบันไดหินที่ถูกปกคลุมด้วยตะไคร่น้ำ ฉันก้าวบนมอสกับความแข็งแรงของฉันและคืนความสมดุลของฉันก่อนที่ฉันเอาขั้นตอนอื่น อยู่ข้างหลังผม Wan Er จัดกริชของเธอในมือข้างหนึ่งและคว้าผนังหินที่มีคนอื่น ๆ อย่างรอบคอบต่อไปข้างหลังผม ดงเฉิงยูและ Matcha กระพือเปิดปีกของพวกเขา; ลมเอลฟ์ไม่จำเป็นต้องเดินทางไปบนพื้นดิน. ลึกเราขั้นสูงเข้มมันก็มีขอบเขตที่เราเกือบจะไม่สามารถมองเห็นใด ๆ ของนิ้วมือของเราในหน้าของเรา ผมยกดาบเรนฟรอสต์ของฉันสูงในอากาศ แต่มันสว่างขึ้นพื้นที่ไม่กี่เมตรหนึ่ง ในทางตรงกันข้าม, Wan Er ของขอบสีแดงจะสว่างขึ้นเกือบสิบเมตรของพื้นที่ อุปกรณ์จักรพรรดิเงินกองทุนชั้นที่เห็นได้ชัดก็ไม่ได้เหมือนกัน ความมันวาวและเงางามไกลเกินที่อุปกรณ์ Tier สีม่วงของ. ประมาณห้านาทีในการล่วงหน้าช้าของเราตา Matcha ขยายตัวที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่เธอร้องออกมาเสียงดังมาจากด้านหลังผม "บอสระวัง!" "ชูวา!" ผมก็ก้าวขึ้นไปบนอากาศที่ว่างเปล่าและ ร่างกายของฉันทันทีกระโจนลง! "แอมป์?" หลิน Wan Er ร้องออกมาในความทุกข์ที่เธอรีบกระโดดไปข้างหน้าจะจับฉัน ฉันยังเอื้อมมือออกมือของฉันด้วยตาตื่นตระหนก ฉันกอดเธอหิมะสีขาวขาเรียวและขวาด้วยทั้งสองมือของฉันแน่นร่างกายของฉันลงครึ่งหนึ่งเป็นนรกจึงต้นขาของเธอการป้องกันตัวเองจากการล้มลงยิ่งขึ้น ประณีตเรียบและนุ่มผ่านมาฝ่ามือของฉันทำให้ขณะนี้สั้นรุ่งโรจน์ ... "โอ้ฉัน ...... " ใบหน้า Wan Er เป็นซีดขณะที่เธอมองมาที่ผมและถามว่า "คุณโอเค?" ผมพยักหน้า "ใช่ ...... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 212 - ระงับแผนที่
แปลโดย : soloneko VK
, แก้ไขโดย : ศูนย์ zephir hendricksen , Sama , mrbaconator

บทนี้ได้รับการสนับสนุนโดย Hoang Dinh โอ๊ยฮันและหลุยส์ ขอบคุณ

ด้วยเสียงหินขูดกับแต่ละอื่น ๆ พื้นด้านหน้าเปิดให้ลึกใต้ดินผ่าน มันเหมือนพื้นดินถูกแบ่งด้วยดาบเส้นทางของการก้าวหินปกคลุมด้วยมอส ปริก กลิ่นของการสลายตัว ทางเดินอย่างต่อเนื่องตลอดทางเข้าลึกเป็นหลุมลึกที่มองไม่เห็นในขณะที่ทั้งสองด้านของผนังที่ถูกสลักจารึกโบราณ ดูเหมือนประโยคนี้ได้ถูกปิดมานาน ไม่มีทางทราบว่าเท่าใดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่มีคนล่าสุดก้าวเข้ามาที่นี่

มองลงไปที่ระดับความลึกของหินทางเดิน มัจฉา ติดลิ้นของเธอออกและจัดการหัวเราะอ่อนแอ " SSS นี้อันดับเควสแน่นอนชีวิตถึงชื่อของมัน ฉากเปิดตัวแล้วไม่ธรรมดา . . . . . . . "

เย่ชิงเชียนกระพริบตา ดวงตา " โอ้ แสวงหารางวัล แค่พี่เสี่ยวเหยาคนเดียวจะได้รับ【 mohist ห้าเล่ม】 Series "

วานเอ้อพยักหน้า " ใช่นั่นคือสิ่งที่เขียนในการสืบเสาะรายละเอียด "

เย่ชิงเชียนหัวเราะเบาๆ " ไม่ว่าถ้ามันเป็นเพราะพี่เสี่ยวเหยา ผมยินดีจะช่วยเขา ~ "

ดงเฉิงเยว่ยกเธอพนักงาน " เราก็ควรเตรียมเข้า คราวนี้มีสอง ถัง หลี่ เสี่ยวเหยากับมัจฉาและ 3 หมอ เราควรจะมีกำลังคนเพียงพอ ไปกันเถอะ ! "

ฉันชำเลืองมองความลึกของหัวข้อบรรยากาศน่าขนลุก ผมเกือบจะได้ยินเสียงหอนจากส่วนลึกของวิหาร เราไม่รู้ว่าอะไรอยู่ข้างใน สูดหายใจเข้าลึกๆ ผมหันไปมองอาจารย์ NPC ที่สวยงามของฉันและกล่าวว่า " ฟรอสต์ เราเข้าไปก่อน "
น้ำค้างแข็งจับเธอดาบเธอพยักหน้าเบาๆ " อืม ระวังตัวด้วย ผมจะติดตามสถานการณ์อยู่ตลอดเวลา แต่ . . . . . . ฉันไม่สามารถระบุวัดมังกรนี่คือกฎเหล็กหุ้มพันปีของเมืองมังกร แค่นักผจญภัยจากเมืองมังกร มีสิทธิที่จะเข้าวิหาร จะเกิดภัยพิบัติที่ดีฉันควรพยายามที่จะเข้าพระวิหาร . . . . . . . "

ฉันหัวเราะที่ผมดึงออก ฟรอสท์ ฝนดาบบนหลังของฉัน " งั้นเราไปก่อนนะ "

" ดูแล "

. . . . . . .

" "

. . . . . . . .รองเท้ารุ่งอรุณสีม่วงของฉันค่อยๆเหยียบบันไดหินซึ่งถูกปกคลุมไปด้วย มอส ผมเหยียบตะไคร่ด้วยพลังทั้งหมดของฉัน และฟื้นความสมดุลของฉันก่อนที่ฉันจะเข้ามาอีกก้าว ข้างหลังผม วาน เอ้อ ถือกริชของเธอ ในมือข้างหนึ่งและจับกำแพงหิน กับอื่น ๆ ค่อย ๆเดินตามฉัน ดงเฉิงเยว่กับมัจฉาแบบกางปีกของเขาลมเอลฟ์ไม่ได้ต้องการเดินทางในพื้นดิน

ยิ่งเราสูง เข้มก็มี จนเราเกือบจะไม่สามารถเห็นใด ๆของนิ้วมือของเราในหน้าของเรา ผมยกมือขึ้นน้ำค้างแข็งฝนดาบสูงในอากาศ แต่มันก็สว่างขึ้น พื้นที่ไม่กี่ตารางเมตร บนมืออื่น ๆที่เป็นขอบสีแดงจะสว่างขึ้น วาน เอ้อเกือบสิบเมตรของพื้นที่อุปกรณ์ระดับจักรพรรดิก็ไม่ใช่เหมือนกัน ; เงาและการส่องไกลเกินที่ของอุปกรณ์ระดับสีม่วง

ประมาณห้านาทีในล่วงหน้าช้าของเรา มัจฉา ดวงตาโตที่เธอร้องออกมาเสียงดังมาจากข้างหลัง " เจ้านาย ระวัง ! "

" Shua ! "

ฉันก็เหยียบอากาศที่ว่างเปล่าและร่างกายของฉันทันทีกระโจนลง

" ห๊ะ ? "

หลิน วานอ่าร้องในความทุกข์ที่เธอรีบกระโดดไปข้างหน้าเพื่อจับฉัน ฉันยังถึงมือของฉันกับตกใจตา ฉันกอดขาขวาหิมะสีขาวของเธอและเรียวกับมือทั้งสองข้างของฉันไว้แน่น ร่างกายของฉันคือครึ่งทางลงอเวจีจึงตักให้ตัวเองจากการล้มลงลึกมากขึ้น ประณีต เนียนนุ่ม รู้สึกถึงฝ่ามือ ทำให้ในระยะสั้นนี้ ช่วงเวลาที่รุ่งโรจน์ . . . . . . .

" โอ้ . . . . . . . " ใบหน้าของวานเอ้อซีดๆขณะที่เธอมองที่ฉันและถามว่า : " คุณโอเคมั้ย ? "

" ฉันพยักหน้า " ใช่ . . . . . . .