Results—Implant survival rates for

Results—Implant survival rates for 110 of 117 patients who were followed up for one year after loading were 99.0 percent, 98.9 percent and 100 percent, respectively, for patients who did not have diabetes (n = 47), those with well-controlled diabetes (n = 44) and those with poorly controlled diabetes (n = 19). The authors considered the seven patients lost to follow-up as having had failed implants; consequently, their conservative estimates of survival rates in the three groups were 93.0 percent, 92.6 percent and 95.0 percent (P = .6510) . Two implants failed at four weeks, one in the nondiabetes group and the other in the well-con trolled diabetes group. Delays in implant stabilization were related directly to poor glycemic control.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผล — อัตรารอดเทียมสำหรับ 110 ของคนไข้ 117 ที่แล้วสำหรับหนึ่งปีหลังจากโหลดได้ร้อย ละ 99.0 ร้อย ละ 98.9 และ 100 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ผู้ป่วยที่ไม่มีโรคเบาหวาน (n = 47), ผู้ป่วยเบาหวานที่มีการควบคุม (n = 44) และผู้ป่วยเบาหวานที่ควบคุมไม่ดี (n = 19) ผู้เขียนถือว่าสูญหายเพื่อติดตามผลว่ามีผู้ป่วย 7 ล้มเหลวเทียม ดังนั้น ประมาณการอนุรักษ์ของอัตราการอยู่รอดในสามกลุ่มได้ร้อย ละ 93.0 ร้อย ละ 92.6 และร้อย ละ 95.0 (P =.6510) รากที่สองล้มเหลวในสี่สัปดาห์ หนึ่งในกลุ่ม nondiabetes และอื่น ๆ ในกลุ่มเบาหวานว่าด้วยดีท ความล่าช้าในเสถียรภาพเทียมเกี่ยวข้องโดยตรงกับการควบคุมน้ำตาลไม่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลลัพธ์เทียมอัตราการรอดตาย 110 จาก 117 ผู้ป่วยที่ได้ตามมาเป็นเวลาหนึ่งปีหลังจากที่โหลดร้อยละ 99.0 ร้อยละ 98.9 และร้อยละ 100 ตามลำดับสำหรับผู้ป่วยที่ไม่ได้มีโรคเบาหวาน (n = 47) ผู้ที่มีโรคเบาหวานมีการควบคุม (n = 44) และผู้ที่มีโรคเบาหวานที่ควบคุมไม่ดี (n = 19) ผู้เขียนถือว่าเป็นเจ็ดผู้ป่วยที่หายไปติดตามเป็นต้องมีการปลูกถ่ายล้มเหลว ดังนั้นประมาณการแบบอนุรักษ์นิยมของพวกเขาอัตราการรอดตายในสามกลุ่มร้อยละ 93.0 ร้อยละ 92.6 และร้อยละ 95.0 (p = 0.6510) รากฟันเทียมสองล้มเหลวในสี่สัปดาห์ซึ่งเป็นหนึ่งในกลุ่ม nondiabetes และอื่น ๆ ในความเป็นนักโทษกลุ่มโรคเบาหวาน tr​​olled ความล่าช้าในการรักษาเสถียรภาพเทียมมีความสัมพันธ์โดยตรงกับการควบคุมระดับน้ำตาลไม่ดี