Some researchers, such as Huntingto

Some researchers, such as Huntington (1996), Landes (1999), and Inglehart and
Baker (2000), argue that explanations for economic growth should go further to include a
nation’s culture. Culture is usually thought to influence economic outcomes by affecting
personal traits such as honesty, thrift, willingness to work hard, and openness to
strangers. Religion is one important dimension of culture. Thus, Weber (1930) argued
that religious practices and beliefs had important consequences for economic
development. Nevertheless, economists and other researchers have paid little attention to
religion and other measures of culture as determinants of economic growth. Our
principal aim in this paper is to fill this gap by analyzing the influences of religious
participation and beliefs on a country’s rate of economic progress.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักวิจัยบาง ฮันติงตัน (1996), สื (1999), และ Inglehart และเบเกอร์ (2000), โต้แย้งว่า คำอธิบายสำหรับการเติบโตทางเศรษฐกิจควรไป further รวมเป็นวัฒนธรรมของประเทศ วัฒนธรรมเป็นความคิดมักจะมีผลต่อผลทางเศรษฐกิจ โดยส่งผลกระทบต่อลักษณะส่วนบุคคลเช่นความซื่อสัตย์ เกี่ยวกับภัตตาคาร เต็มใจทำงานหนัก และการเปิดรับการคนแปลกหน้า ศาสนาเป็นมิติหนึ่งที่สำคัญของวัฒนธรรม ดังนั้น โต้เถียงการแบ่งแยก (1930)ว่า ปฏิบัติทางศาสนาและความเชื่อมีความสำคัญต่อเศรษฐกิจการพัฒนา อย่างไรก็ตาม นักเศรษฐศาสตร์และนักวิจัยอื่น ๆ ได้ชำระความสนใจน้อยศาสนาและมาตรการอื่น ๆ ของวัฒนธรรมเป็นดีเทอร์มิแนนต์ของเศรษฐกิจ ของเราจุดมุ่งหมายหลักในเอกสารนี้จะเติมช่องว่างนี้ โดยการวิเคราะห์อิทธิพลของศาสนามีส่วนร่วมและความเชื่อเกี่ยวกับอัตราความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจของประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักวิจัยบางคนเช่นฮันติงตัน (1996), แลนเดส (1999) และ Inglehart และ
เบเกอร์ (2000) ยืนยันว่าคำอธิบายสำหรับการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่ควรจะไปต่อไปรวมถึง
วัฒนธรรมของประเทศ วัฒนธรรมมักจะเป็นความคิดที่มีอิทธิพลต่อผลลัพธ์ทางเศรษฐกิจโดยการส่งผลกระทบต่อ
ลักษณะส่วนบุคคลเช่นความซื่อสัตย์สุจริตเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว, ความเต็มใจที่จะทำงานหนักและการเปิดกว้างให้กับ
คนแปลกหน้า ศาสนาเป็นหนึ่งในมิติที่สำคัญของวัฒนธรรม ดังนั้นเวเบอร์ (1930) เป็นที่ถกเถียงกัน
ว่าการปฏิบัติทางศาสนาและความเชื่อที่ได้รับผลกระทบทางเศรษฐกิจที่สำคัญสำหรับ
การพัฒนา อย่างไรก็ตามนักเศรษฐศาสตร์และนักวิจัยอื่น ๆ ได้ให้ความสนใจเพียงเล็กน้อยเพื่อ
ศาสนาและมาตรการอื่น ๆ ของวัฒนธรรมที่เป็นปัจจัยการเติบโตทางเศรษฐกิจ เรา
มีจุดมุ่งหมายหลักในบทความนี้คือการเติมช่องว่างนี้โดยการวิเคราะห์อิทธิพลของศาสนา
มีส่วนร่วมและความเชื่อเกี่ยวกับอัตราของประเทศของความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักวิจัยบางคน เช่น ฮันติงตัน ( 1996 ) , ประเทศ ( 1999 ) และ inglehart และ
เบเกอร์ ( 2000 ) ยืนยันว่าคำอธิบายสำหรับการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจควรเพิ่มเติมรวม
วัฒนธรรมของชาติ วัฒนธรรม คือ มักจะคิดว่าจะมีผลต่อผลทางเศรษฐกิจ โดยมีผลต่อ
ลักษณะส่วนบุคคล เช่น ความซื่อสัตย์ ประหยัด เต็มใจที่จะทำงานหนัก และ ผดุง
คนแปลกหน้า ศาสนาเป็นมิติหนึ่งที่สำคัญของวัฒนธรรมดังนั้น เวเบอร์ ( 1930 ) แย้ง
ที่การปฏิบัติ ความเชื่อทางศาสนา และได้ผลที่สำคัญสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจ

อย่างไรก็ตาม นักเศรษฐศาสตร์และนักวิจัยอื่น ๆให้ความสนใจน้อย

ศาสนาและมาตรการอื่น ๆของวัฒนธรรมเป็นปัจจัยของการเติบโตทางเศรษฐกิจ จุดมุ่งหมายหลักของเรา
ในกระดาษนี้เพื่อเติมเต็มช่องว่างนี้ โดยการวิเคราะห์อิทธิพลของศาสนา
การมีส่วนร่วมและความเชื่อในอัตราของประเทศของความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจ