Like oral and written languages, Am

Like oral and written languages, American sign Language (ASI) makes use of grammatical markers to indicate such things as time (for example, past tense) and number. These markers are expressed through specific hand or body movements
Elissa Newport (1990) and her colleagues studied the ability of deaf users of ASL to produce and comprehend grammatical markers. They compared Native signers (who were exposed to ASL from birth), Early signers (who began using ASL between four and six years of age), and Late signers (who began learning ASL after age 12). They found no difference between the groups in some aspects of their use of ASL, for example in vocabulary knowledge. However, on tests focusing on grammatical markers, the Native group used the markers more consistently than the Early group who, in turn, used them more consistently than the Late group.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช่นภาษาพูด และการเขียน อเมริกันลงภาษา (ASI) ทำให้ใช้ของไวยากรณ์เครื่องหมายเพื่อบ่งชี้สิ่งต่าง ๆ เช่นจำนวนและเวลา (เช่น อดีตกาล) เครื่องหมายเหล่านี้แสดงออกผ่านการเคลื่อนไหวมือหรือร่างกายเฉพาะ นิวพอร์ต Elissa (1990) และเพื่อนร่วมงานศึกษาความสามารถของผู้ใช้ที่หูหนวกของ ASL และเข้าใจไวยากรณ์เครื่องหมาย พวกเขาเปรียบเทียบผู้ลงชื่อพื้นเมือง (ที่ถูกสัมผัสกับ ASL ตั้งแต่เกิด), ผู้ลงชื่อก่อน (ที่เริ่มใช้ ASL อายุสี่ ถึงหกปี), และผู้ลงชื่อสาย (ที่เริ่มเรียน ASL หลังจากอายุ 12 ปี) พวกเขาพบว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มในบางแง่มุมของการใช้ของ ASL เช่นในคำศัพท์ความรู้ อย่างไรก็ตาม ในการทดสอบเน้นไวยากรณ์เครื่องหมาย กลุ่มพื้นเมืองใช้หมายอย่างต่อเนื่องกว่ากลุ่มแรกที่ ในการเปิด ใช้พวกเขาอย่างต่อเนื่องกว่ากลุ่มปลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช่นเดียวกับภาษาพูดและการเขียนภาษามืออเมริกัน (ASI) ทำให้การใช้เครื่องหมายไวยากรณ์เพื่อแสดงให้เห็นสิ่งต่างๆเช่นเวลา (เช่นอดีตกาล) และจำนวน เครื่องหมายเหล่านี้จะแสดงออกผ่านการเคลื่อนไหวของมือหรือร่างกายโดยเฉพาะ
Elissa นิวพอร์ต (1990) และเพื่อนร่วมงานของเธอได้ศึกษาความสามารถของผู้ใช้ตายของ ASL ในการผลิตและเข้าใจไวยากรณ์เครื่องหมาย พวกเขาเทียบ signers พื้นเมือง (ผู้ที่ได้สัมผัสกับ ASL ตั้งแต่แรกเกิด) ลงนามในช่วงต้น (ซึ่งเริ่มใช้ ASL ระหว่างสี่และหกปีของอายุ) และลงนามปลาย (ผู้ที่เริ่มเรียนรู้ ASL หลังจากอายุ 12) พวกเขาพบความแตกต่างระหว่างกลุ่มที่ไม่มีในบางแง่มุมของการใช้งานของ ASL ตัวอย่างเช่นในความรู้คำศัพท์ อย่างไรก็ตามในการทดสอบโดยมุ่งเน้นที่เครื่องหมายไวยากรณ์กลุ่มพื้นเมืองใช้เครื่องหมายขึ้นอย่างต่อเนื่องกว่ากลุ่มในช่วงต้นที่ในการเปิดใช้พวกเขาขึ้นอย่างต่อเนื่องกว่ากลุ่มหลังเวลาที่กำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชอบการพูดและการเขียนภาษาภาษามืออเมริกัน ( ASI ) ทำให้การใช้เครื่องหมายเพื่อบ่งชี้เรื่องไวยากรณ์ เช่น เวลา ( ตัวอย่างเช่น ในอดีต ) และหมายเลข เครื่องหมายเหล่านี้จะแสดงออกมาผ่านมือเฉพาะ หรือการเคลื่อนไหวร่างกายElissa นิวพอร์ต ( 1990 ) และเพื่อนร่วมงานได้ศึกษาความสามารถของผู้ใช้หูหนวกของ ASL เพื่อผลิต และเข้าใจเครื่องหมายทางไวยากรณ์ พวกเขาเปรียบเทียบชาวพื้นเมือง signers ( ที่ได้รับจาก ต้นกำเนิด ASL ) เซ็น ( ใครเริ่มใช้อายุระหว่างสี่และหกปีของอายุ ) และผู้ที่สาย ( ที่เริ่มเรียน ASL หลังอายุ 12 ) พวกเขาพบว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มในบางแง่มุมของการใช้ของ ASL , ตัวอย่างเช่นความรู้ด้านคำศัพท์ อย่างไรก็ตาม ในการทดสอบเน้นไวยากรณ์กลุ่มพื้นเมือง ใช้เครื่องหมาย , เครื่องหมายมากขึ้นอย่างต่อเนื่องกว่ากลุ่มแรก ที่ จะ ใช้มันมากขึ้นอย่างต่อเนื่องกว่ากลุ่มสาย