Leeteuk moved and wouldn't let her

Leeteuk moved and wouldn't let her have it. She thought she sorted through everything that night, but that wasn't the case. Tonight there was one left behind of evidence. There was nothing she could explain. She had spent her entire life in the California mourning over her mistake and  bury it behind. A secret she'll forever stay with her and even her daughter will never know. No matter how she tried to tell herself it wasn't her fault, she couldn't come to that point of that life. He watch her in deep thought. Leeteuk squeezed her hand in an almost painful grip. The pain brought her back to the present. She pulled her hand out of his grip and moved to sit on the bed. Her arms wrap around her own waist and she rocked herself forward and back. Leeteuk looked empathetic, as if he understood everything. But of course he couldn't understand what it had been for her. She hadn't been much of a girlfriend to him. She wasn't sure if she had been fare to Ashitsoo. She hadn't been much of anything. Sora felt more embarrassed about alot of self made decision she did. Some seemed right and some wrong. "Everytime I think I'm making the right decision but I feel like I'm doing something else wrong." She said in a low voice. "I've always spent my days coming up with reasons why I couldn't leave my home in California behind. But at the end I came back here. It got worse." She looked up at Leeteuk. He looked to the paper and back to Sora. "I don't want you to hate me more then you had already years ago. I promise myself things will get better again when Ashitsoo and I get back to the US." She said. "And hide in fear and run from the truth. You make yourself look more guilty than innocent. You need to stop." He said. "Stop what?" She asked. "Stop blaming yourself." He said. "This," she pointed to the paper, "is guilt. Don't you understand... I've, I've lost my other daughter. It was my fault she is dead." Sora blurted and tears started to spill out. "Ashitsoo's other twin? How is it that my resources didn't get this?" He said with the surprise discovery. Sora ducked her head low to keep from having him see her cry. She knew he hated the site of tears. Leeteuk swallowed hard and ran his hands over his face to his hair. "What happen in LA?" He manage to ask. She sniffled and took a deep breath, she wiped her tears and peeked over to him. He hadn't moved an inch from where he stood. "She was already dead inside my stomach while I was in labor. Believe me I didn't want this." She said. "But why would you want to hide this from me." He asked and held in his fears as he looked to the certicate. "I... I can't come to tell you." Sora's voice cracked. "Leeteuk  moved and grabbed Sora shoulders. Forcing her to stand he searched for her eyes. "You shouldn't hide these fears and pain alone, Sora. Tell me." He said. Sora shook her head and started to cry again. "I don't want you to stop loving me because of this. But if this will make you feel better I will tell you." She said. "He stayed silent. She took a deep breath and caressed his cheeks. "There is a risk of me dying if I conceive another child..." Sora spoke in a mere whisper. "What?" Leeteuk mutter. "I'm afraid of disappointing you. And-" She said and stop as his hold lossen on her. Sora watch as him make space between them. She could feel that old wound open up again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Leeteuk ย้าย และจะไม่ปล่อยให้เธอได้ เธอคิดว่า เธอเรียงผ่านทุกคืน แต่ที่ไม่ใช่ คืนนี้มีหนึ่งด้านซ้ายหลังของหลักฐาน ไม่มีอะไรเธอจะอธิบาย เธอได้ใช้ชีวิตทั้งในรัฐแคลิฟอร์เนียไว้อาลัยผ่านความผิดพลาดของเธอ และฝังมันอยู่เบื้องหลัง ความลับที่เธอตลอดไปจะอยู่กับเธอและลูกสาวของเธอแม้จะไม่ทราบ ไม่ว่าเธอพยายามบอกตัวเองมันไม่ได้บกพร่องของเธอ เธอไม่สามารถมาถึงที่จุดของชีวิตที่ เขาดูเธอในคิดลึก Leeteuk คั้นมือของเธอในการจับเกือบเจ็บ อาการปวดนำเธอกลับไปปัจจุบัน เธอดึงมือของเธอออกจากกำของเขา และย้ายไปนั่งบนเตียงนอน เธอตัดรอบ ๆ เอวของเธอเอง และเธอ rocked ตัวเองไปข้างหน้า และย้อนกลับ Leeteuk มอง empathetic ว่าเขาเข้าใจทุกอย่าง แต่แน่นอนว่าเขาไม่สามารถเข้าใจมันได้แล้วสำหรับเธอ เธอไม่ได้ถูกมากของแฟนเขา เธอไม่แน่ใจว่าเธอได้ค่าโดยสารไปยัง Ashitsoo เธอไม่ได้ถูกอะไรมาก Sora รู้สึกอายมากเกี่ยวกับจำนวนมากของตนเองตัดสินใจที่เธอไม่ได้ บางอย่างดูเหมือนขวา และบางส่วนไม่ถูกต้อง "ทุกครั้งคิดว่า ทำการตัดสินใจที่ถูกต้อง แต่ฉันรู้สึกเหมือนฉันทำสิ่งไม่ถูกต้อง" เธอว่า เสียงต่ำ "ฉันมักจะใช้วันของฉันมาถึง ด้วยเหตุผลที่ทำไมฉันไม่สามารถออกจากบ้านของฉันในแคลิฟอร์เนียหลัง แต่ในตอนท้าย ผมมากลับมาที่นี่ มันได้แย่" เธอมองขึ้นที่ Leeteuk เขาดูพิมพ์ และ ไป Sora "ไม่ต้องการคุณจะเกลียดผมมากขึ้น แล้วได้แล้วปีที่ผ่านมา ฉันสัญญาตัวเองสิ่งที่จะได้รับดีขึ้นอีกครั้งเมื่อ Ashitsoo และกลับไปยังสหรัฐอเมริกา" เธอบอกว่า "และในความหวาดกลัว และเรียกใช้จากความจริง คุณทำให้ตัวเองดูผิดยิ่งกว่าอินโนเซนต์ คุณต้องหยุด" เขากล่าวว่า "หยุดอะไร" เธอถาม "หยุด blaming เอง" เขากล่าวว่า "เธอชี้ไปกระดาษ "อยู่ผิด คุณไม่เข้าใจ... ผม หลงสาวของฉัน มันเป็นความผิดของฉันเธอจะตาย" Sora blurted และน้ำตาเริ่มลวก "ของ Ashitsoo อื่น ๆ คู่ วิธีคือว่าทรัพยากรของฉันไม่ได้รับนี้ เขากล่าวว่า มีการค้นพบความประหลาดใจ Sora หัวเราะต่อเธอต่ำหัวเพื่อป้องกันไม่ให้เขาเห็นเธอร้องไห้ เธอรู้ว่า เขาขี้เกียจของน้ำตา Leeteuk กลืนกินหนัก และวิ่งมือผ่านหน้าผมของเขา "เกิดอะไรขึ้นใน LA" เขาจัดการเพื่อขอให้ เธอ sniffled และเอาลมหายใจ เธอเช็ดน้ำตาของเธอ และ peeked กว่าเขา เขาไม่ได้ย้ายนิ้วจากการที่เขายืนอยู่ "เธอตายแล้วภายในท้องของฉันขณะที่ฉันอยู่ในแรงงาน เชื่อฉันไม่ต้องการนี้ " เธอบอกว่า "แต่ทำไมคุณจะต้องการซ่อนนี้จากฉัน" เขาถาม และจับในความกลัวของเขาขณะที่เขามองไป certicate "I... ไม่มาจะบอก" เสียงของ sora ที่แตก "Leeteuk ย้าย แล้วคว้าไหล่ Sora บังคับให้เธอยืนเขาค้นหาตาของเธอ "คุณไม่ควรซ่อนความกลัวและความเจ็บปวดอยู่คนเดียว Sora เหล่านี้ บอกฉัน" เขากล่าวว่า Sora จับศีรษะของเธอ และเริ่มร้องไห้อีกครั้ง "ไม่ต้องการให้หยุดรักฉันดังนั้น แต่ถ้าจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น ฉันจะบอกคุณ" เธอบอกว่า "เขาอยู่เงียบ เธอใช้เวลาหายใจลึก และแก้มของเขาคนนั้นกอด "มีความเสี่ยงของฉันตายถ้าฉันตั้งครรภ์เด็กที่อื่น..." พูด sora ใน whisper เพียง "อะไร" Leeteuk mutter "ฉันกลัวชิว ๆ คุณ และ - "เธอกล่าว และไล่เป็น lossen ถือของเขากับเธอ ดู sora เป็นเขาทำให้ช่องว่างระหว่างพวกเขา เธออาจรู้สึกว่า เก่าแผลเปิดขึ้นอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อีทึกย้ายและจะไม่ปล่อยให้เธอมีมัน เธอคิดว่าเธอเรียงผ่านทุกอย่างในคืนนั้น แต่นั่นก็ไม่ได้กรณีที่ คืนนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่เบื้องหลังซ้ายของหลักฐาน ไม่มีอะไรที่เธอสามารถอธิบายได้ว่าเป็น เธอได้ใช้เวลาทั้งชีวิตของเธอในระหว่างการไว้ทุกข์แคลิฟอร์เนียมากกว่าความผิดพลาดของเธอและฝังไว้หลัง ความลับตลอดไปเธอจะอยู่กับเธอและลูกสาวของเธอแม้จะไม่ทราบ ไม่ว่าวิธีการที่เธอพยายามที่จะบอกว่าตัวเองมันก็ไม่ใช่ความผิดของเธอเธอไม่สามารถมาถึงจุดของชีวิตที่ว่า เขาดูเธอในความคิดลึก อีทึกบีบมือของเธอในการจับเจ็บปวดเกือบ อาการปวดนำเธอกลับมาถึงปัจจุบัน เธอดึงมือเธอออกจากการจับของเขาและย้ายไปนั่งบนเตียง อ้อมแขนของเธอห่อรอบเอวของเธอเองและเธอโยกตัวเองไปข้างหน้าและด้านหลัง อีทึกมองเห็นอกเห็นใจเช่นถ้าเขาเข้าใจทุกอย่าง แต่แน่นอนเขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่จะได้รับสำหรับเธอ เธอไม่ได้รับมากจากแฟนกับเขา เธอไม่แน่ใจว่าเธอได้รับค่าโดยสารที่จะ Ashitsoo เธอไม่ได้อะไรมาก โซระรู้สึกอายมากเพิ่มเติมเกี่ยวกับการตัดสินใจของตัวเองทำให้เธอได้ บางคนดูเหมือนที่เหมาะสมและบางส่วนที่ไม่ถูกต้อง "ทุกครั้งที่ฉันคิดว่าฉันตัดสินใจที่ถูกต้อง แต่ฉันรู้สึกเหมือนฉันทำอย่างอื่นที่ไม่ถูกต้อง." เธอกล่าวว่าในเสียงต่ำ "ผมได้ใช้เวลาวันของฉันเสมอมากับเหตุผลที่ว่าทำไมผมไม่สามารถออกจากบ้านของฉันในรัฐแคลิฟอร์เนียที่อยู่เบื้องหลัง. แต่ในตอนท้ายผมกลับมาที่นี่. มันก็แย่ลง." เธอมองมาที่อีทึก เขามองไปที่กระดาษและกลับมาที่โซระ "ผมไม่ต้องการให้คุณเกลียดฉันมากขึ้นแล้วคุณมีอยู่แล้วปีที่ผ่านมา. ผมสัญญาว่าตัวเองจะได้รับสิ่งที่ดีขึ้นอีกครั้งเมื่อ Ashitsoo และฉันได้รับกลับไปยังสหรัฐ." เธอกล่าวว่า "และซ่อนตัวอยู่ในความกลัวและหนีไปจากความจริง. คุณทำให้ตัวเองดูมีความผิดมากขึ้นกว่าผู้บริสุทธิ์. คุณจำเป็นต้องหยุด." เขากล่าวว่า "หยุดอะไร?" เธอถาม "หยุดโทษตัวเอง." เขากล่าวว่า "นี่" เธอชี้ไปที่กระดาษ "เป็นความผิด. คุณไม่เข้าใจ ... ฉันฉันได้สูญเสียลูกสาวคนอื่น ๆ ของฉัน. มันเป็นความผิดของฉันเธอเป็นตาย." โซระโพล่งและน้ำตาเริ่มที่จะทะลักออกมา "คู่อื่น ๆ Ashitsoo หรือไม่มันเป็นวิธีการที่ทรัพยากรของฉันไม่ได้รับนี้หรือไม่?" เขากล่าวว่าการค้นพบด้วยความประหลาดใจ โซระหลบหัวของเธอต่ำเพื่อไม่ให้มีเขาเห็นเธอร้องไห้ เธอรู้ว่าเขาเกลียดเว็บไซต์ของน้ำตา อีทึกกลืนกินอย่างหนักและวิ่งมือของเขาให้ทั่วใบหน้าของเขาไปผมของเขา "สิ่งที่เกิดขึ้นในแอลเอ" เขาจัดการที่จะถาม เธอ sniffled และเอาหายใจลึก ๆ เธอเช็ดน้ำตาของเธอและแอบมองไปที่เขา เขาไม่ได้ย้ายนิ้วจากจุดที่เขายืนอยู่ "เธอเป็นคนที่ตายไปแล้วภายในท้องของฉันในขณะที่ผมอยู่ในแรงงาน. ฉันเชื่อว่าฉันไม่ต้องการนี​​้". เธอกล่าวว่า "แต่เหตุผลที่คุณจะต้องการที่จะซ่อนจากฉัน." เขาถามและจัดขึ้นในความกลัวของเขาในขณะที่เขามองไป certicate "ฉัน ... ฉันไม่สามารถมาที่จะบอกคุณ." เสียงของโซระแตก "อีทึกย้ายและคว้าไหล่ Sora. บังคับให้เธอไปยืนที่เขาค้นหาดวงตาของเธอ." คุณไม่ควรซ่อนความกลัวและความเจ็บปวดเหล่านี้เพียงอย่างเดียวโซระ บอกฉัน. "เขากล่าว. โซระส่ายหัวของเธอและเริ่มร้องไห้อีกครั้ง". ผมไม่อยากให้คุณหยุดรักฉันเพราะเรื่องนี้ แต่ถ้านี้จะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นฉันจะบอกคุณ. "เธอกล่าว." เขาอยู่เงียบ เธอเอาลมหายใจลึกและลูบแก้มของเขา "มีความเสี่ยงของฉันกำลังจะตายถ้าฉันตั้งครรภ์เด็กอื่น ... " โซระพูดกระซิบเพียง "คืออะไร" อีทึกพูดพึมพำ "ฉันกลัวผิดหวังคุณ. And-" เธอกล่าวและหยุดเป็น lossen ถือของเขากับเธอ โซระดูเป็นเขาทำให้ช่องว่างระหว่างพวกเขา เธอจะรู้สึกว่าแผลเก่าเปิดขึ้นมาอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลีทึกย้ายและจะไม่ปล่อยให้เธอมี เธอคิดว่าเธอจัดการกับทุกอย่างในคืนนั้น แต่ที่ไม่ได้กรณี คืนนี้มีคนทิ้งหลักฐาน ไม่มีอะไรที่เธอจะอธิบาย เธอใช้เวลาทั้งชีวิตในแคลิฟอร์เนียไว้ทุกข์เพื่อความผิดพลาดของเธอ และอะไรฝังมันไว้ ความลับที่เธอจะอยู่ตลอดไปกับเธอและลูกสาวของเธอจะไม่มีวันรู้ไม่ว่าเธอพยายามบอกตัวเองว่ามันไม่ใช่ความผิดของเธอ เธอไม่ได้มาที่จุดของชีวิตนั้น เขามองดูเธอในความคิดลึก อีทึกบีบมือเธอในมือเกือบจะเจ็บปวด ความเจ็บปวดที่นำเธอกลับมาสู่ปัจจุบัน เธอดึงมือของเธอออกจากมือของเขาและย้ายไปนั่งบนเตียง แขนพันรอบเอวของเธอเอง เธอโยกตัวไปข้างหน้าและหลังลีทึกมอง empathetic เป็นถ้าเขาเข้าใจทุกอย่าง แต่แน่นอนว่าเขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เป็นเธอ เธอไม่ได้ถูกมากของแฟนเค้า เธอไม่แน่ใจว่าเธอได้รับค่าโดยสาร ashitsoo . เธอไม่ได้เป็นอะไรมาก โซระรู้สึกอายมากของตนเองตัดสินเธอ บางสิ่งที่ถูกต้องและผิด" ทุกครั้งที่ฉันคิดว่าฉันทำถูกแล้ว แต่ฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลังทำอะไรผิด " เธอพูดด้วยเสียงต่ำ " . ฉันมักจะใช้เวลาวันของฉันมาถึง ด้วยเหตุผลที่ฉันไม่สามารถออกจากบ้านในแคลิฟอร์เนียหลัง แต่ในที่สุด ฉันก็มาที่นี่ มันได้เลวร้ายยิ่ง . " เธอมองไปที่ลีทึก เขาดูเหมือนกับกระดาษและกลับไปที่โซร่า" ฉันไม่อยากให้เธอเกลียดฉันมากขึ้นแล้วคุณมีอยู่แล้วเมื่อหลายปีก่อน ฉันสัญญากับตัวเอง ทุกอย่างก็จะดีขึ้นอีกครั้ง เมื่อ ashitsoo และฉันกลับไปที่เรา " เธอกล่าว และซ่อนอยู่ในความกลัวและวิ่งหนีจากความจริง คุณทำให้ตัวเองดูผิดมากกว่าผู้บริสุทธิ์ คุณต้องหยุด " เขากล่าว หยุดอะไร ? " เธอถาม หยุดโทษตัวเอง " เขากล่าว นี้ " เธอชี้ไปที่กระดาษ " ก็คือความผิดคุณไม่เข้าใจ . . . . . . . ฉันได้สูญเสียลูกสาวของฉันอีกคน มันเป็นความผิดของผม เธอตายแล้ว " โซระพูด และน้ำตาเริ่มทะลักออกมา " ashitsoo อีกคู่ มันเป็นทรัพยากรของฉันไม่ได้รับนี้ เขากล่าวด้วยความประหลาดใจที่ค้นพบได้ โซระ ducked ศีรษะต่ำเพื่อให้มีเขาเห็นเธอร้องไห้ เธอรู้ว่าเขาเกลียดเว็บไซต์แห่งน้ำตาอีทึกกลืนลำบากและวิ่งมือของเขาให้ทั่วใบหน้าของเขากับผมของเขา สิ่งที่เกิดขึ้นในลา ? เขาจัดการเพื่อถาม เธอ sniffled และสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอเช็ดน้ำตาของเธอ และแอบมองไปที่เขา เขาไม่ย้ายนิ้วจากที่ที่เขายืนอยู่ . . . " เธอตายในท้องของฉันในขณะที่ผมอยู่ในแรงงาน ฉันเชื่อว่าฉันไม่ได้ต้องการแบบนี้ " เธอกล่าว แต่ทำไมคุณต้องการที่จะซ่อนมันจากฉัน" เขาถามและจัดขึ้นในความกลัวของเขาขณะที่เขาหันไปมองมี . " ฉัน . . . ผมไม่ได้มาเพื่อบอกคุณ . " เสียงโซระแตก” ทำไมลีทึกย้ายและคว้า โซระ ไหล่ บังคับให้เธอยืน เขาค้นตาของเธอ " . เธอไม่ควรปิดบังความกลัวเหล่านี้และเจ็บคนเดียว โซร่า บอก " เขากล่าว โซระส่ายหน้า และเริ่มร้องไห้อีกครั้ง " ฉันไม่ต้องการให้นายหยุดรักฉัน เพราะสิ่งนี้แต่ถ้ามันจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น ผมจะบอกคุณ " เธอกล่าว เขาอยู่เงียบๆ เธอเอาลมหายใจลึกและลูบแก้มของเขา มีความเสี่ยงที่ผมจะตายถ้าผมตั้งครรภ์ลูกอีกคน . . . . . . . " โซระ พูดเพียงเสียงกระซิบ " . อะไร " อีทึกบ่น " ผมกลัวว่าจะทำให้คุณผิดหวัง และ " เธอกล่าวและหยุดเขาไว้ lossen เธอ โซระดูเขาให้ช่องว่างระหว่างพวกเขาเธออาจจะรู้สึกว่าแผลเก่าเปิดขึ้นอีกครั้ง