“Since that is the case, humph, hum

“Since that is the case, humph, humph!” Liu Potian was so infuriated that he laughed grimly repeatedly: “This matter will not be forgotten just like this! If you have the ability, this loathsome boy will never leave Prince Jin’s Royal Manor. Otherwise, humph, humph——”

Finished speaking, Liu Potian reached out to grab the dark bronze plaque that was placed on a tray. However, a thin and long fair hand was a step ahead of him in taking away that bronze plaque.

“Your Highness!” Liu Potian, of course, had planned to swallow this mistreatment. He would wait until later, and take his time making a decision about this. He had planned to take the bronze plaque and leave Prince Jin’s Royal Manor afterwards. However, the bronze plaque was first taken away by His Highness.

Nangong Liuyun, with some contempt, frowned: “ Liu Potian, you are not a child anymore. The words you said is like some fart you let out, after finished farting, then it’s done?”

“Request Your Highness to speak cautiously!” Liu Potian was infuriated to no end!

He was originally slapped by one of Nangong Liuyun’s palm strike until his qi and blood were unstable. Now, he was again derided by Nangong Liuyun’s every word and every sentence. That mouthful of blood that had been forcibly repressed had already begun to stir and was about to gush out once again.

“Isn’t it supposed to be this way? Just now, this bronze plaque was brought out as a stake in this bet. Since you people lost, you ought to accept the loss and pay. “ Nangong Liuyun, in a very matter-of-fact manner, looked at Liu Potian.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เนื่องจากเป็นกรณี humph, humph" Potian หลิวถูก infuriated ว่า ฝ่าฝืน grimly ซ้ำ ๆ: "เรื่องนี้จะไม่ลืมเช่นนี้ ถ้าคุณมีความสามารถ เด็กชาย loathsome นี้จะไม่ปล่อยให้เจ้าชายจิรอยัลเมเนอร์ มิฉะนั้น humph, humph — — "เสร็จสิ้นการพูด Liu Potian ถึงกับคว้าคราบหินปูนสีบรอนซ์เข้มที่ถูกวางไว้บนถาด อย่างไรก็ตาม มือบาง และยาวยุติธรรมถูกขั้นตอนก่อนเขาในการที่คราบทองแดงออกไป"ฝ่าบาท" หลิว Potian แน่นอน แผนกลืนจอนี้ เขาจะภายหลัง และใช้เวลาตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาป่าวคราบทองแดง และปล่อยให้รอยัลเมเนอร์เจ้าจินหลังจากนั้น อย่างไรก็ตาม คราบทองแดงแรกถ่ายไป โดยสมเด็จพระNangong Liuyun ด้วยความชิงชังบาง frowned: "Liu Potian คุณไม่ได้เป็นเด็กอีกต่อไป คำที่คุณพูดเหมือนบางคนผายลมคุณให้ออก หลัง farting แล้วจะทำ""ขอถวายพระพูดด้วยความระมัดระวัง" หลิว Potian เป็น infuriated ไม่สิ้นสุดเดิมเขาถูกตบตีปาล์ม Nangong Liuyun อย่างใดอย่างหนึ่งจนกว่าชี่และเลือดของเขาไม่เสถียร ตอนนี้ เขาได้อีกเยาะหยันโดย Nangong Liuyun ทุกคำทุกประโยค ที่คำหนึ่งของเลือดที่มีการบังคับให้อัดอั้นได้เริ่มคน และกำลังจะพุ่งออกอีกครั้ง"ไม่ได้มันควรจะเป็นแบบนี้ ตอนนี้ นี้คราบทองแดงถูกนำมาออกเป็นเดิมพันเดิมพันแบบนี้ เนื่องจากคนที่คุณหายไป คุณควรจะยอมรับการสูญเสีย และค่าจ้าง "Nangong Liuyun ในลักษณะ matter-of-fact มาก มองที่ Liu Potian

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"นับได้ว่าเป็นกรณีที่ฮึ, ฮึ" หลิว Potian โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเพื่อให้เขาหัวเราะเคร่งขรึมซ้ำ ๆ : "เรื่องนี้จะไม่ถูกลืมเพียงเช่นนี้! ถ้าคุณมีความสามารถในเด็กที่น่าขยะแขยงนี้จะไม่ปล่อยให้เจ้าชายจินรอยัล Manor มิฉะนั้นฮึ, humph-- " พูดจบหลิว Potian เอื้อมมือออกไปคว้าโล่บรอนซ์เข้มที่ถูกวางลงบนถาด อย่างไรก็ตามบางและยาวมือยุติธรรมเป็นก้าวไปข้างหน้าของเขาในการไปที่แผ่นป้ายสำริด. "ใต้ฝ่าพระบาท!" หลิว Potian ของหลักสูตรได้วางแผนที่จะกลืนทารุณนี้ เขาจะรอจนกว่าภายหลังและใช้เวลาของเขาที่จะตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาได้วางแผนที่จะใช้แผ่นป้ายสำริดและปล่อยให้เจ้าชายจินรอยัล Manor หลังจากนั้น . แต่แผ่นป้ายสำริดถูกนำตัวแรกออกไปโดยเสด็จNangong Liuyun กับการดูถูกบางขมวดคิ้ว "หลิว Potian คุณไม่ได้เด็กอีกต่อไป คำที่คุณกล่าวว่าเป็นเหมือนผายลมบางอย่างที่คุณให้ออกหลังจากเสร็จสิ้นการ farting แล้วก็ทำ? " " ขอทรงของคุณจะพูดอย่างระมัดระวัง! "หลิว Potian โกรธเป็นฟืนเป็นไฟไม่มีที่สิ้นสุด! เขาได้รับการตบเดิมโดยหนึ่งในฝ่ามือฟาด Nangong Liuyun จนกระทั่ง ฉีและเลือดของเขามีความไม่แน่นอน ตอนนี้เขาถูกเย้ยหยันอีกครั้งโดย Nangong Liuyun ทุกคำพูดและทุกประโยค คำว่าเลือดที่ได้รับการอัดอั้นบังคับได้เริ่มแล้วที่จะกระตุ้นและกำลังจะพรั่งพรูออกมาอีกครั้ง. "มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้? เพียงแค่ตอนนี้แผ่นป้ายสำริดนี้ถูกนำออกมาเป็นสัดส่วนการถือหุ้นในการเดิมพันนี้ เนื่องจากคุณคนต้องสูญเสียคุณควรจะยอมรับการสูญเสียและชำระเงิน "Nangong Liuyun ในลักษณะที่มากเรื่องของความเป็นจริงมองที่หลิว Potian

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เพราะอย่างนั้น หึ หึ ! " หลิว potian จึงโกรธที่เขาหัวเราะแสยะยิ้ม ๆ " เรื่องนี้จะไม่ถูกลืม แบบนี้ ! ถ้าคุณมีความสามารถ เด็กน่ารังเกียจนี้จะไม่มีวันทิ้งคฤหาสน์ราชวงศ์ของเจ้าชายชิน ไม่งั้น หึ หึ . . . "พูดจบ หลิว potian เอื้อมมือออกไปคว้าเข้มบรอนซ์ป้ายที่วางอยู่บนถาด อย่างไรก็ตาม บาง และ ยาว งานมือเป็นขั้นตอนที่ข้างหน้าของเขาในการไปบรอนซ์หินปูน" องค์หญิง ! ! ! ! ! " หลิว potian แน่นอน วางแผนที่จะกลืนทารุณนี้ เขาจะรอจนกว่าภายหลังและใช้เวลาของเขาในการตัดสินใจเรื่องนี้ เขาวางแผนที่จะใช้แผ่นโลหะทองสัมฤทธิ์ และปล่อยให้ Manor รอยัล ขององค์ชายจิน หลังจากนั้น อย่างไรก็ตาม แผ่นโลหะทองสัมฤทธิ์ก่อนนำออกไปโดยฝ่าบาทนังก๊อก liuyun ด้วยการดูถูก , ขมวดคิ้ว " หลิว potian เธอไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว คำพูดที่คุณพูดมันเหมือนตดปล่อยออกมา หลังจากเสร็จตดแล้วมันทำ "" ขอให้องค์ชายพูดด้วยความระมัดระวัง ! " หลิว potian กำลังโกรธอย่างไม่มีที่สิ้นสุด !เขาถูกตบโดยหนึ่งของนังก๊อก liuyun ปาล์มตีจนเขาฉีและเลือดยังไม่เสถียร ในตอนนี้เขาอีกครั้ง derided โดยนังก๊อก liuyun ทุกคำ ทุกประโยค ที่หยดเลือดที่ถูกบังคับหักห้ามใจได้เริ่มกวนและกำลังจะพรั่งพรูออกมาอีกครั้ง" มันไม่ควรเป็นอย่างนี้ ตอนนี้ นี้คือนำแผ่นโลหะทองสัมฤทธิ์เป็นเดิมพันในการเดิมพัน ตั้งแต่คุณเสีย คุณควรจะยอมรับการสูญเสียและจ่าย " นังก๊อก liuyun , ในเรื่องของลักษณะความเป็นจริงมองหลิว potian .