A second study replicated these fin

A second study replicated these findings, but it also presented an interesting twist: Taking a photograph of a specific detail on the object by zooming in on it with the camera seemed to preserve memory for the object, not just for the part that was zoomed in on but also for the part that was out of frame.

“These results show how the ‘mind’s eye’ and the camera’s eye are not the same,” says Henkel.

Henkel’s lab is currently investigating whether the content of a photo, such as whether you are in it, affects later memory. She also wonders whether actively choosing what to photograph might influence what we remember.

“This study was carefully controlled, so participants were directed to take pictures of particular objects and not others,” says Henkel, “but in everyday life people take photos of things that are important to them, that are meaningful, that they want to remember.”

Most museum-goers would probably argue that they take pictures so that they’re able to look at them later. Doesn’t reviewing the photos we’ve taken help us to remember?

Memory research suggests that it would, but only if we actually took the time to do it:

“Research has suggested that the sheer volume and lack of organization of digital photos for personal memories discourages many people from accessing and reminiscing about them,” says Henkel. “In order to remember, we have to access and interact with the photos, rather than just amass them.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาสองจำลองผลการวิจัยเหล่านี้ แต่มันยังแสดงการบิดที่น่าสนใจ: ถ่ายรูปถ่ายรายละเอียดเฉพาะในวัตถุ โดยการซูมในการถ่ายจากกล้องดูเหมือน รักษาหน่วยความจำ สำหรับวัตถุ ไม่เพียงแต่ สำหรับส่วนที่ถูกขยายบน แต่ สำหรับส่วนที่ได้จากกรอบการ"ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงวิธี 'ใจตา' และตาของกล้องจะไม่เหมือนกัน Henkel กล่าวว่าแล็บของ Henkel ปัจจุบันจะตรวจสอบว่า เนื้อหาของภาพถ่าย เช่นว่าคุณอยู่ในนั้น มีผลกับหน่วยความจำในภายหลัง เธออาจสงสัยว่า กำลังเลือกว่าจะถ่ายภาพอาจมีอิทธิพลต่อสิ่งที่เราจำ"การศึกษานี้ได้ระมัดระวังควบคุม เพื่อให้ผู้เรียนได้โดยตรงจะใช้รูปภาพของวัตถุที่เฉพาะเจาะจงและอื่น ๆ Henkel ที่กล่าวว่า "แต่ในชีวิตประจำวัน คนถ่ายภาพของสิ่งที่มีความสำคัญสำหรับพวกเขา ที่มีความหมาย ที่พวกเขาต้องการจดจำ"หลายพิพิธภัณฑ์ส่วนใหญ่คงจะโต้แย้งว่า จะถ่ายภาพให้คุณสามารถค้นหาพวกเขาในภายหลัง ไม่ตรวจสอบภาพถ่ายที่เราช่วยให้เราจำหรือไม่หน่วยความจำวิจัยแนะนำว่า มันจะ แต่ถ้าเราจริงแพ้เวลาที่จะทำ:"วิจัยได้แนะนำว่า เป็นเหตุและขาดองค์กรดิจิตอลภาพถ่ายสำหรับความทรงจำส่วนบุคคล discourages หลายคนเข้าถึง และ reminiscing เกี่ยวกับพวกเขา Henkel ที่กล่าวว่า "การจำ เราได้เข้าถึง และโต้ตอบกับรูปถ่าย มากกว่าเพียงสะสมทรัพย์เหล่านั้น"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาที่สองจำลองแบบค้นพบเหล่านี้ แต่ก็ยังนำเสนอบิดที่น่าสนใจ: การถ่ายภาพของรายละเอียดที่เฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับวัตถุโดยการซูมในที่นั้นด้วยกล้องดูเหมือนจะรักษาหน่วยความจำสำหรับวัตถุที่ไม่ได้เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ได้รับการซูม แต่ยังเป็นส่วนหนึ่งที่ได้รับออกมาจากกรอบ. "ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า 'ตาใจและตาของกล้องจะไม่เหมือนกัน" เฮงเค็ล. กล่าวว่าห้องปฏิบัติการของเฮงเค็ลในปัจจุบันคือการตรวจสอบว่าเนื้อหาของภาพเช่นว่าคุณอยู่ในนั้นมีผลกระทบต่อหน่วยความจำในภายหลัง นอกจากนี้เธอยังสงสัยว่าแข็งขันการเลือกสิ่งที่จะถ่ายภาพอาจมีผลต่อสิ่งที่เราจำได้ว่า. "การศึกษานี้ได้รับการควบคุมอย่างระมัดระวังเพื่อให้ผู้เข้าร่วมได้รับคำสั่งให้นำภาพของวัตถุโดยเฉพาะและไม่ได้คนอื่น ๆ " เฮงเค็ล "แต่ในคนที่ชีวิตประจำวันถ่ายภาพของสิ่งที่พูดว่า ที่มีความสำคัญกับพวกเขาที่มีความหมายว่าพวกเขาต้องการที่จะจำ. "ส่วนใหญ่พิพิธภัณฑ์เต็มยศอาจจะยืนยันว่าพวกเขาถ่ายภาพเพื่อให้พวกเขาสามารถที่จะดูพวกเขาในภายหลัง ? ไม่ได้ตรวจสอบภาพถ่ายที่เราได้ช่วยให้เราจำได้ว่าการวิจัยแสดงให้เห็นว่าหน่วยความจำมันจะแต่ถ้าเราจะเอาเวลาที่จะทำมัน"มีงานวิจัยที่ชี้ให้เห็นว่าเสียงเชียร์และการขาดขององค์กรของภาพถ่ายดิจิตอลสำหรับ ความทรงจำส่วนตัว discourages คนจำนวนมากจากการเข้าถึงและการรำลึกถึงพวกเขา "เฮงเค็ลกล่าวว่า "เพื่อที่จะจำได้ว่าเรามีการเข้าถึงและมีปฏิสัมพันธ์กับภาพถ่ายที่มากกว่าแค่สะสมพวกเขา."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรียนที่สองถูกค้นพบเหล่านี้ , แต่ก็ยังเสนอบิดที่น่าสนใจ : การถ่ายของรายละเอียดที่เฉพาะเจาะจงบนวัตถุโดยย่อในนั้นกับกล้องดูเหมือนจะรักษาหน่วยความจำสำหรับวัตถุที่ไม่เพียง แต่สำหรับส่วนที่เป็นซูม แต่ยังสำหรับส่วนที่ออกจากกรอบ

" ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าจิตใจของ ' ตา ' และกล้องของตาไม่เหมือนเดิม" ว่า Henkel

Henkel เป็น Lab กำลังตรวจสอบว่าเนื้อหาของภาพ เช่น ไม่ว่าคุณจะอยู่ในมัน ผลกระทบต่อมาหน่วยความจำ เธอยังสงสัยว่า อย่างการเลือกสิ่งที่จะถ่าย จะมีผลต่อสิ่งที่เราจำได้

" การศึกษานี้ถูกควบคุมอย่างระมัดระวัง ดังนั้นผู้เข้าร่วมกำกับเพื่อถ่ายภาพของวัตถุโดยเฉพาะและไม่คนอื่นว่า Henkel " ," แต่ในชีวิตประจำวันคนถ่ายภาพของสิ่งที่มีความสำคัญกับพวกเขา ที่สำคัญ เขาอยากจำ "

ส่วนใหญ่พิพิธภัณฑ์ goers จะเถียงว่าถ่ายรูปเพื่อที่พวกเขาจะสามารถดูพวกเขาในภายหลัง ไม่ได้ดูรูปถ่ายที่เราเคยถ่ายจะช่วยให้เราจำได้

หน่วยความจำการวิจัยแสดงให้เห็นว่ามันอาจจะ แต่ถ้าเราจริงเอาเวลาที่จะทำมัน :

" มีงานวิจัยที่ชี้ให้เห็นว่า เสียงเชียร์ และขาดองค์กรของภาพถ่ายดิจิตอลสำหรับความทรงจำส่วนตัวเรื่องหลายคนจากการเข้าถึงและ reminiscing เกี่ยวกับพวกเขา , " กล่าวว่า Henkel . " เพื่อที่จะจำเราได้เข้าถึงและโต้ตอบกับภาพถ่าย , แทนที่จะเป็นเพียงการรวบรวมพวกเขา . "