The day we met my life was changed

The day we met my life was changed I always heard that love was strange and painful painful One night you slept upon your side tangled in white you looked just like an angel an angel So why did you fly away? I've been dying a little death since that very day I used to laugh, when you told me you must forget and forgive to be free Down by the water, dressed in black I swore revenge to get you back hateful hateful I made my camp upon the hill drank whiskey from the secret still blameful blameful So why did you fly away? I've been dying a little death since that very day I used to laugh, when you told me you must forget and forgive to be free And I never could admit the part I had in it so this is what I get, my friend Drunk in a field of scarlet snow I reconciled with your ghost In april april I stood before the hypocrite there in the mirror brightly lit shameful shameful Now, I know why you ran away and I've been dying a little death since that very day I used to laugh, when you told me you must forget and forgive you must forgive just to live you must forget and forgive to be free

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปลี่ยนวันที่เราไปตามชีวิตของฉันฉันมักจะได้ยินว่า ความรักแปลก และเจ็บปวดเจ็บปวดกลางคืนคุณนอนหลับตามด้านข้างของราพันเซลสีขาวคุณมองเหมือนทูตสวรรค์ทูตสวรรค์ดังนั้นทำไมไม่ได้คุณบินหนี ฉันได้ตายตายเล็กน้อยตั้งแต่วันนั้นมากที่เคยหัวเราะ เมื่อคุณบอกฉันคุณต้องลืม และยกโทษให้ ลงฟรีน้ำ แต่งตัวในสีดำ ผม swore แก้แค้นเพื่อให้ได้กลับไปสร้างความสร้างความทำค่ายของฉันเมื่อเขาดื่มวิสกี้จากลับยัง blameful blameful ดังนั้น ทำไมไม่ได้คุณบินหนี ฉันได้ตายตายเล็กน้อยตั้งแต่วันนั้นมากที่เคยหัวเราะ เมื่อคุณบอกฉันคุณต้องลืม และให้อภัยจะเป็นอิสระ และข้าพเจ้าไม่สามารถยอมรับส่วนที่ฉันมีมันดังนั้นเป็นที่ได้รับ เพื่อนเมาในเขตหิมะแดงฉันกระทบยอดกับผีของคุณในเดือนเมษายนเมษายนยืนก่อนปากอย่างใจอย่างมีในกระจกสว่างสดใสแม้ถึงแม้ขณะนี้ ฉันรู้ว่าคุณวิ่งหนีไป และฉันได้ตายตายเล็กน้อยตั้งแต่ที่ วันมากเคยหัวเราะ เมื่อคุณบอกฉันคุณต้องลืม และให้อภัย คุณต้องให้อภัยเพียงเพื่อสดคุณต้องลืม และยกโทษให้ฟรี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันที่เราได้พบกับชีวิตของฉันก็เปลี่ยนฉันมักจะได้ยินความรักที่แปลกและเจ็บปวดเจ็บปวดคืนหนึ่งที่คุณนอนหลับอยู่บนด้านข้างของคุณพันกันในสีขาวที่คุณมองเหมือนทูตสวรรค์เทวดาดังนั้นทำไมคุณไม่บินหนีไป? ฉันได้รับการตายการตายของเล็ก ๆ น้อย ๆ ตั้งแต่วันนั้นผมเคยหัวเราะเมื่อคุณบอกผมว่าคุณต้องให้อภัยและลืมที่จะเป็นอิสระลงด้วยน้ำในชุดสีดำผมสาบานว่าจะแก้แค้นเพื่อให้ได้กลับแสดงความเกลียดชังความเกลียดชังฉันทำค่ายของฉัน เมื่อเขาดื่มวิสกี้จากความลับที่ยังคงติติงติติงดังนั้นคุณจึงไม่บินหนีไปทำไม? ฉันได้รับการตายการตายของเล็ก ๆ น้อย ๆ ตั้งแต่วันนั้นผมเคยหัวเราะเมื่อคุณบอกผมว่าคุณต้องให้อภัยและลืมที่จะเป็นอิสระและผมไม่เคยยอมรับว่าเป็นส่วนหนึ่งที่ฉันมีอยู่ในนั้นดังนั้นนี่คือสิ่งที่ฉันได้รับเพื่อนของฉันเมา ในด้านของหิมะสีแดงผมกระทบกับผีของคุณในเมษายนเมษายนที่ผมยืนอยู่ก่อนที่จะมีคนหน้าซื่อใจคดในกระจกที่น่าอับอายน่าอับอายสว่างจ้าตอนนี้ฉันรู้ว่าทำไมคุณวิ่งหนีออกมาและฉันได้รับการตายการตายของเล็ก ๆ น้อย ๆ ตั้งแต่วันนั้นผมใช้ ที่จะหัวเราะเมื่อคุณบอกผมว่าคุณต้องไม่ลืมและให้อภัยคุณต้องให้อภัยเพียงเพื่อให้มีชีวิตอยู่คุณต้องให้อภัยและลืมที่จะเป็นอิสระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันแรกที่เราเจอกัน ชีวิตของผมเปลี่ยนไป ผมเคยได้ยินว่า ความรักคือแปลกและเจ็บปวดเจ็บปวดคืนหนึ่งเธอนอนบนด้านข้างของคุณยุ่งเหยิงสีขาวเธอเหมือนนางฟ้า เทวดา แล้วทำไมคุณต้องจากไป ? ฉันกำลังจะตาย ตาย หน่อยครับ เพราะวันนั้นมากผมเคยหัวเราะเมื่อคุณบอกฉันว่า คุณต้องลืมและให้อภัยว่างลง โดยน้ำในชุดสีดำผมสาบานแก้แค้นเอาคืนน่าเกลียดน่าชังสร้างค่ายบนภูเขาดื่มวิสกี้จากลับยังติติงติติงแล้วทำไมถึงบินหนีไป ฉันกำลังจะตาย ตาย หน่อยครับ เพราะวันนั้นมากผมเคยหัวเราะเมื่อคุณบอกฉันว่า คุณต้องลืมและให้อภัย เป็นอิสระ และไม่เคยยอมรับส่วนที่ผมมีในมันดังนั้นนี้คือสิ่งที่ฉันได้รับเพื่อนเมาในทุ่งหิมะสีแดงฉันคืนดีกับผีในเดือนเมษายน วันที่ฉันยืนก่อนจริงๆมีในกระจกสว่างจ้าน่าอับอายน่าอับอายตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมคุณถึงวิ่งหนีฉันตายไปหน่อยครับ เพราะวันนั้นมากผมเคยหัวเราะเมื่อคุณบอกฉันว่า คุณจะต้องลืมและให้อภัย คุณต้องยกโทษให้แค่มีชีวิตอยู่คุณต้องลืมและให้อภัยได้ฟรี