Poly(methyl methacrylate) (PMMA), a

Poly(methyl methacrylate) (PMMA), also known as acrylic or acrylic glass as well as by the trade names Plexiglas, Acrylite, Lucite, and Perspex among several others (see below), is a transparent thermoplastic often used in sheet form as a lightweight or shatter-resistant alternative to glass. The same material can be utilised as a casting resin, in inks and coatings, and has many other uses.

Although not a type of familiar silica-based glass, the substance, like many thermoplastics, is often technically classified as a type of glass (in that it is a non-crystalline vitreous substance) hence its occasional historic designation as acrylic "glass". Chemically, it is the synthetic polymer of methyl methacrylate. The material was developed in 1928 in several different laboratories by many chemists such as William Chalmers, Otto Röhm and Walter Bauer and was first brought to market in 1933 by the Rohm and Haas Company under the trademark Plexiglas.

PMMA is an economical alternative to polycarbonate (PC) when extreme strength is not necessary. Additionally, PMMA does not contain the potentially harmful bisphenol-A subunits found in polycarbonate. It is often preferred because of its moderate properties, easy handling and processing, and low cost. Non-modified PMMA behaves in a brittle manner when under load, especially under an impact force, and is more prone to scratching than conventional inorganic glass, but modified PMMA is sometimes able to achieve high scratch and impact resistance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โพลี (methyl กลุ่ม) (PMMA), เรียกอีก อย่างหนึ่งเป็นอะครีลิคอะคลีลิคกระจก เป็นชื่อการค้า Plexiglas, Acrylite, Lucite และ Perspex ได้หมู่หลายอื่น ๆ (ดูด้านล่าง), ความโปร่งใสเทอร์โมพลาสติกมักใช้ในรูปแบบแผ่นเป็นทางเลือกน้ำหนักเบา หรือโจรทนกับแก้วได้ วัสดุเดียวกันสามารถใช้เป็นแบบหล่อเรซิน หมึกและไม้แปรรูป และมีการใช้อื่น ๆแม้ว่าไม่ชนิดของแก้วซิลิก้าที่ใช้คุ้นเคย สาร เช่น thermoplastics มาก ถูกเทคนิคมักจะจัดประเภทเป็นชนิดของแก้ว (ที่เป็นสารคล้ายแก้วไม่มีผลึก) ดังนั้นการกำหนดประวัติศาสตร์เป็นครั้งคราวเป็นอะครีลิค "แก้ว" สารเคมี เป็นพอลิเมอร์สังเคราะห์ของกลุ่ม methyl วัสดุได้รับการพัฒนาใน 1928 ในห้องต่าง ๆ แตกต่างกัน โดยนักเคมีจำนวนมากเช่น William Chalmers ออตโต Röhm และ Walter Bauer และถูกก่อนนำสู่ตลาดในปี 1933 โรมและทาง บริษัทภายใต้ค้า PlexiglasPMMA เป็นทางเลือกประหยัดโพลีคาร์บอเนต (PC) เมื่อไม่จำเป็นต้องแรงมาก นอกจากนี้ PMMA ไม่ประกอบด้วย subunits bisphenol A อาจเป็นอันตรายที่พบในโพลีคาร์บอเนต ได้บ่อยที่ต้องการเนื่องจาก มีคุณสมบัติปานกลาง ง่ายต่อการจัดการ และประมวลผล และต้นทุนต่ำ PMMA ที่ปรับเปลี่ยนไม่ทำงานในลักษณะเปราะเมื่อภายใต้การโหลด โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้การบังคับผลกระทบ และเป็นวัยเกามากกว่า แก้วธรรมดาอนินทรีย์ แต่ PMMA แก้ไขเป็นบางครั้งต้องให้ทนต่อรอยขีดข่วนและแรงกระแทกสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โพลี (อีพ๊อกซี่) (PMMA) ยังเป็นที่รู้จักกันในนามคริลิคหรือแก้วคริลิคเช่นเดียวกับชื่อทางการค้าเรียงราย, ACRYLITE, Lucite และ Perspex หมู่คนอื่น ๆ หลายคน (ดูด้านล่าง) เป็นเทอร์โมโปร่งใสมักจะใช้ในรูปแบบแผ่นเป็น ทางเลือกที่มีน้ำหนักเบาหรือทนป่นปี้แก้ว วัสดุเดียวกันสามารถใช้เป็นเรซินหล่อในหมึกพิมพ์และเคลือบและมีประโยชน์อื่น ๆ อีกมากมาย. แม้ว่าจะไม่ได้เป็นชนิดของแก้วซิลิกาที่ใช้คุ้นเคยสารเช่นพลาสติกจำนวนมากมักจะเป็นในทางเทคนิคจัดเป็นชนิดของแก้ว ( ในการที่จะเป็นสารน้ำเลี้ยงไม่ใช่ผลึก) จึงกำหนดประวัติศาสตร์เป็นครั้งคราวเป็นคริลิค "แก้ว" สารเคมีก็เป็นพอลิเมอสังเคราะห์อีพ๊อกซี่ วัสดุที่ได้รับการพัฒนาในปี 1928 ในห้องปฏิบัติการที่แตกต่างกันโดยนักเคมีหลายอย่างเช่นวิลเลียมบิลอ็อตโตRöhmและวอลเตอร์บาวเออร์และถูกนำตัวครั้งแรกในตลาดในปี 1933 โดย บริษัท โรห์มแอนด์ฮาสภายใต้เครื่องหมายการค้าเรียงรายได้. PMMA เป็นทางเลือกที่ประหยัดในการโพลีคาร์บอเนต ( PC) เมื่อความแข็งแรงมากไม่จำเป็น นอกจากนี้ PMMA ไม่ได้มีหน่วยย่อยที่อาจเป็นอันตราย Bisphenol-A ที่พบในโพลีคาร์บอเนต มันมักจะเป็นที่ต้องการเพราะคุณสมบัติในระดับปานกลางของการจัดการที่ง่ายและการประมวลผลและค่าใช้จ่ายต่ำ PMMA ที่ไม่ได้มีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมในลักษณะที่เปราะเมื่ออยู่ภายใต้การโหลดโดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้แรงกระแทกและเป็นแนวโน้มที่จะเกากว่ากระจกธรรมดานินทรีย์ แต่การแก้ไข PMMA เป็นบางครั้งสามารถที่จะบรรลุรอยขีดข่วนสูงและทนต่อแรงกระแทก