The economic approaches to exchange

The economic approaches to exchange rate management have evolved over the past decades. Earlier work dealt with the trade dimension and more specifically analyzed the impact of the removal of relative price distortions penalizing exported goods (e.g. Krueger, 1978; Balassa, 1982). Starting mid-eighties, a broader approach to exchange rate management emerged. Exchange rate has to be perceived as an instrument to adjust the whole economy to changes in variables affecting a country’s long term internal and external equilibrium, the so-called ‘‘fundamentals’’ (see Edwards, 1988). In this perspective the new approach questions the former wisdom that an overvaluation could be seen as a potential vehicle for economic growth: the export-oriented agricultural sector being indirectly taxed while the manufactured sector would benefit from cheap imported inputs. Cottani et al. (1990) and Ghura and Grennes (1993) evidenced a negative relation between overvaluation and economic growth. The normative conclusion then emerged that countries should keep their exchange rate as close as possible to the equilibrium level. Rodrik (2008, 2009) recently disputed such a perspective, especially for economies that have to achieve the structural changes we referred to above. He provided theoretical arguments calling for an active disequilibrium exchange rate strategy taking the form of a deliberate undervaluation of the real value of the national currency.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีพัฒนาวิธีการจัดการอัตราแลกเปลี่ยนที่เศรษฐกิจในทศวรรษ ก่อนหน้านี้ทำงานกับมิติการค้า และโดยเฉพาะอย่างยิ่งวิเคราะห์ผลกระทบของการกำจัดการบิดเบือนของราคาสัมพัทธ์โทษสินค้าส่งออก (เช่น Krueger, 1978 ท่อง 1982) เริ่มต้นช่วงยุคกลาง 80 วิธีการบริหารอัตราแลกเปลี่ยนแบบกว้างขึ้นโผล่ออกมา อัตราแลกเปลี่ยนที่มีการรับรู้เป็นเครื่องมือการปรับปรุงเศรษฐกิจทั้งการเปลี่ยนแปลงในตัวแปรที่ส่งผลกระทบต่อฟิกซ่าสมดุลภายนอก และภายในประเทศระยะยาว เรียกว่า ''พื้นฐาน '' (ดูเอ็ดเวิร์ด 1988) ในมุมมองนี้วิธีใหม่คำถามภูมิปัญญาเดิมที่มี overvaluation อาจเห็นเป็นพาหนะมีศักยภาพในการเติบโตทางเศรษฐกิจ: การส่งออกภาคเกษตรถูกคิดภาษีทางอ้อมในขณะที่ภาคการผลิตจะได้ประโยชน์จากราคานำเข้าปัจจัยการผลิต Cottani et al. (1990) และ Ghura และ Grennes (1993) หลักฐานความสัมพันธ์เชิงลบระหว่าง overvaluation และเติบโตทางเศรษฐกิจ สรุปกฎเกณฑ์แล้วโผล่ออกมาว่าประเทศควรให้อัตราแลกเปลี่ยนของพวกเขาใกล้ที่สุดไปยังระดับสมดุล Rodrik (2008, 2009) เพิ่ง โต้แย้งเช่นการมอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับประเทศที่มีเพื่อให้บรรลุการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างที่เราอ้างถึงข้างต้น เขาตั้งทฤษฎีอาร์กิวเมนต์เรียกกลยุทธ์อัตราแลกเปลี่ยนงาน disequilibrium undervaluation เจตนาของมูลค่าแท้จริงของเงินในรูป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการทางเศรษฐกิจเพื่อการบริหารจัดการอัตราแลกเปลี่ยนได้พัฒนากว่าทศวรรษที่ผ่านมา ทำงานก่อนหน้านี้จัดการกับมิติการค้าและอื่น ๆ โดยเฉพาะการวิเคราะห์ผลกระทบของการกำจัดของการบิดเบือนราคาญาติทัณฑ์สินค้าส่งออก (เช่นครูเกอร์ 1978; Balassa, 1982) ตั้งแต่ช่วงกลางเดือนแปดเป็นวิธีการที่กว้างขึ้นเพื่อการบริหารจัดการอัตราแลกเปลี่ยนโผล่ออกมา อัตราแลกเปลี่ยนจะต้องมีการมองว่าเป็นเครื่องมือในการปรับเศรษฐกิจทั้งการเปลี่ยนแปลงในตัวแปรที่มีผลต่อระยะยาวภายในและภายนอกสมดุลของประเทศที่เรียกว่า '' ปัจจัยพื้นฐาน '' (ดูเอ็ดเวิร์ดส์, 1988) ในมุมมองนี้คำถามวิธีการใหม่ในอดีตภูมิปัญญาที่ overvaluation อาจจะเห็นเป็นรถที่มีศักยภาพสำหรับการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ: การส่งออกที่มุ่งเน้นภาคเกษตรถูกเก็บภาษีทางอ้อมในขณะที่ภาคการผลิตจะได้รับประโยชน์จากปัจจัยการผลิตนำเข้าราคาถูก Cottani et al, (1990) และ Ghura และ Grennes (1993) หลักฐานความสัมพันธ์เชิงลบระหว่าง overvaluation และการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ สรุปกฎเกณฑ์แล้วโผล่ออกมาว่าประเทศควรให้อัตราแลกเปลี่ยนของพวกเขาที่ใกล้ที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ให้อยู่ในระดับสมดุล Rodrik (2008, 2009) เมื่อเร็ว ๆ นี้ที่ขัดแย้งกันเช่นมุมมองโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเศรษฐกิจที่มีเพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างที่เราอ้างถึงข้างต้น เขาให้ข้อโต้แย้งทางทฤษฎีเรียกร้องให้มีสมดุลแลกเปลี่ยนกลยุทธ์อัตราการใช้งานการรูปแบบของการตีราคาต่ำเกินไปโดยเจตนาของมูลค่าที่แท้จริงของสกุลเงินประจำชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวทางการบริหารอัตราแลกเปลี่ยนทางเศรษฐกิจมีการพัฒนามากกว่าทศวรรษที่ผ่านมา ก่อนหน้านี้ทำงานแจกกับมิติการค้าและมากขึ้นโดยเฉพาะวิเคราะห์ผลกระทบของการกำจัดราคาสัมพัทธ์การลงโทษส่งออกสินค้า ( เช่น ครูเกอร์ , 1978 ; นั้น , 1982 ) ตั้งแต่ยุค 80 กลาง แนวทางกว้างเพื่อแลกเปลี่ยนการจัดการอัตราการเกิด อัตราแลกเปลี่ยนมีการรับรู้เป็นเครื่องมือเพื่อปรับทั้งเศรษฐกิจกับการเปลี่ยนแปลงของตัวแปรที่มีผลต่อระยะยาวของประเทศ ภายในและภายนอกสมดุล เรียกว่า ' ' ' ( ดู 'fundamentals Edwards , 1988 ) ในมุมมองนี้วิธีการใหม่ถามอดีต overvaluation ปัญญาที่สามารถเห็นรถที่มีศักยภาพสำหรับการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ : ภาคการเกษตรมุ่งเน้นการเสียภาษีทางอ้อม ในขณะที่ภาคจะได้รับประโยชน์จากผลิต นำเข้า ราคาถูกข้อมูล cottani et al . ( 1990 ) และ ghura grennes ( 1993 ) และหลักฐานความสัมพันธ์เชิงลบระหว่าง overvaluation และการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ สรุปมาตรฐานแล้วเกิดที่ประเทศควรให้อัตราแลกเปลี่ยนของพวกเขามากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ในระดับสมดุล รอดริค ( 2008 , 2009 ) เมื่อเร็วๆ นี้ เช่น มุมมองที่ขัดแย้ง โดยเฉพาะประเทศที่มีเพื่อให้บรรลุการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างที่เราอ้างถึงข้างต้น เขาให้ทฤษฎีการเรียกการใช้งานการเก็บน้ำอัตราแลกเปลี่ยนกลยุทธ์การรูปแบบของการตีราคามูลค่าที่แท้จริงของสกุลเงินของประเทศ